Αναίρεση που άσκησε στις 24 Απριλίου 2019 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο πενταμελές τμήμα) στις 14 Φεβρουαρίου 2019 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-131/16 και T-263/16, Βέλγιο και Magnetrol International κατά Επιτροπής

(Υπόθεση C-337/19 P)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: P.J. Loewenthal, F. Tomat)

Λοιποί διάδικοι στην αναιρετική διαδικασία: Βασίλειο του Βελγίου, Magnetrol International, Ιρλανδία

Αιτήματα

Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Δικαστήριο:

να αναιρέσει την απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (έβδομο πενταμελές τμήμα) της 14ης Φεβρουαρίου 2019 στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-131/16 και T-263/16, Βέλγιο και Magnetrol International κατά Επιτροπής, EU:T:2019:91, στο μέτρο που έκρινε ότι η απόφαση (ΕΕ) 2016/16991 της Επιτροπή, της 11ης Ιανουαρίου 2016, σχετικά με το καθεστώς κρατικών ενισχύσεων όσον αφορά τη φορολογική απαλλαγή των πλεοναζόντων κερδών SA.37667 (2015/C) (πρώην 2015/NN) το οποίο έθεσε σε εφαρμογή το Βέλγιο, χαρακτήρισε εσφαλμένως το σύστημα «πλεοναζόντων κερδών» ως καθεστώς ενισχύσεων κατά την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο δ΄, του κανονισμού 2015/15892 ·

να αναπέμψει την υπόθεση στο Γενικό Δικαστήριο προς επανεξέταση των λόγων που δεν αξιολογήθηκαν, και

να επιφυλαχθεί ως προς τα δικαστικά έξοδα τόσο της πρωτόδικης όσο και της αναιρετικής διαδικασίας.

Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα

Η αναιρεσείουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο καθόσον έκρινε ότι η πρακτική φορολογικών αποφάσεων περί «πλεοναζόντων κερδών», την οποία εφάρμοσε το Βέλγιο το διάστημα 2004-2014, εσφαλμένως χαρακτηρίστηκε ως καθεστώς ενισχύσεων κατά την έννοια του άρθρου 1, στοιχείο δ΄, του κανονισμού 2015/1589.

Το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως τον πρώτο όρο του άρθρου 1, στοιχείο δ΄, και παραμόρφωσε το περιεχόμενο των αιτιολογικών σκέψεων (94) έως (110) της προσβαλλόμενης αποφάσεως κρίνοντας ότι η Επιτροπή έλαβε υπόψη μόνο τις νομοθετικές πράξεις που απαριθμούνται στην αιτιολογική σκέψη (99) ως αποτελούσες τη βάση για το καθεστώς «πλεοναζόντων κερδών».

Το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως τον δεύτερο όρο του άρθρου 1, στοιχείο δ΄, και παραμόρφωσε το περιεχόμενο των αιτιολογικών σκέψεων (100) έως (108) της προσβαλλόμενης αποφάσεως, κρίνοντας ότι η χορήγηση απαλλαγής «πλεοναζόντων κερδών» απαιτούσε τη λήψη περαιτέρω μέτρων εφαρμογής.

Το Γενικό Δικαστήριο ερμήνευσε εσφαλμένως τον τρίτο όρο του άρθρου 1, στοιχείο δ΄, και παραμόρφωσε το περιεχόμενο των αιτιολογικών σκέψεων (66), (102), (103), (109), (139) και (140) της προσβαλλόμενης αποφάσεως, κρίνοντας ότι απαιτούνταν η λήψη περαιτέρω μέτρων εφαρμογής προκειμένου να προσδιοριστούν οι δικαιούχοι της απαλλαγής «πλεοναζόντων κερδών».

Τέλος, το Γενικό Δικαστήριο δεν έλαβε υπόψη τη ratio legis του άρθρου 1, στοιχείο δ΄, κρίνοντας ότι η Επιτροπή χαρακτήρισε εσφαλμένως το σύστημα «πλεοναζόντων κερδών» ως καθεστώς ενισχύσεων κατά την έννοια της διάταξης αυτής.

____________

1 ΕΕ 2016, L 260, σ. 61.

2 Κανονισμός (ΕΕ) 2015/1589 του Συμβουλίου, της 13ης Ιουλίου 2015, περί λεπτομερών κανόνων για την εφαρμογή του άρθρου 108 της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ 2015, L 248, σ. 9).