POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(pierwsza izba)

z dnia 4 czerwca 2009 r.

Sprawa F‑56/08

Jorge de Britto Patricio-Dias

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Urzędnicy – Wspólny system ubezpieczenia chorobowego – Objęcie dzieci pozostających na utrzymaniu ubezpieczeniem podstawowym wspólnego systemu ubezpieczenia chorobowego – Brak zażalenia – Oczywista niedopuszczalność

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której J. de Britto Patricio-Dias kwestionuje odmowną decyzję Komisji w sprawie objęcia jego pozostających na utrzymaniu dzieci ubezpieczeniem podstawowym systemu ubezpieczenia chorobowego wspólnego dla instytucji Wspólnot Europejskich.

Orzeczenie: Skarga zostaje odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna. Skarżący zostaje obciążony kosztami postępowania.

Streszczenie

1.      Skarga o stwierdzenie nieważności – Akty zaskarżalne – Pojęcie – Akty mogące mieć wpływ na określoną sytuację prawną – Skarga skierowana wyłącznie przeciwko uzasadnieniu aktu – Niedopuszczalność

(art. 230 WE)

2.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Brak – Niedopuszczalność

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

1.      Aktami lub decyzjami, które mogą być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności, są jedynie takie środki, które wywołują wiążące skutki prawne mogące bezpośrednio i natychmiastowo wpłynąć na interesy skarżącego, zmieniając w istotny sposób jego sytuację prawną. Natomiast uzasadnienia do takich aktów nie mogą jako takie być przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności, ponieważ nie stanowią niezbędnej podstawy rozstrzygnięcia aktu niekorzystnego.

(zob. pkt 15)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑138/89 NBV i NVB przeciwko Komisji, 17 września 1992 r., Rec. s. II‑2181, pkt 31

2.      Zgodnie z art. 91 ust. 2 regulaminu pracowniczego skarga na akt niekorzystny jest dopuszczalna jedynie pod warunkiem, że do organu powołującego złożono uprzednio zażalenie w rozumieniu art. 90 ust. 2, w terminie przewidzianym w tym przepisie, i że to zażalenie zostało następnie oddalone w drodze wyraźnej lub dorozumianej decyzji.

(zob. pkt 16)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑108/99 Reggimenti przeciwko Parlamentowi, 7 grudnia 1999 r., RecFP s. I‑A‑243, II‑1205, pkt 19