Το Δικαστήριο διαπιστώνει ότι τα πραγματικά περιστατικά της προσφυγής, τα οποία δεν αμφισβήτησε η Γαλλική Κυβέρνηση, συνιστούν προδήλως εμπόδια στην ελεύθερη κυκλοφορία των γεωργικών προϊόντων καταγωγής άλλων κρατών μελών, καθόσον σοβαρά επεισόδια, όπως είναι η παρακράτηση φορτηγών, η καταστροφή του φορτίου τους, οι βιαιοπραγίες εις βάρος των οδηγών, οι απειλές εις βάρος των εμπόρων χονδρικής και λιανικής πωλήσεως και οι φθορές εκτιθεμένων στις προθήκες εμπορευμάτων, σημειώνονται χρόνο με τον χρόνο - τούτο δε από δεκαετίας και πλέον -, χωρίς τα ληφθέντα από τη Γαλλική Κυβέρνηση μέτρα να επαρκούν για να εμποδίσουν τα επεισόδια αυτά και να αποτρέψουν αποτελεσματικώς τους αυτουργούς των παραβάσεων από την τέλεση και την επανάληψή τους. Τα γεγονότα αυτά είναι επίσης ικανά να δημιουργήσουν κλίμα ανασφαλείας, το οποίο θα έχει ανασταλτικό αποτέλεσμα στα ρεύματα του εμπορίου στο σύνολό του.

Εξάλλου, επίσης δεν αμφισβητήθηκε ότι, παρά το ότι, αφενός, οι βίαιες ενέργειες διαπράττονται συχνά κατά τις ίδιες περιόδους του έτους και σε συγκεκριμένους χώρους και το ότι, αφετέρου, σε ορισμένες περιπτώσεις, οι γαλλικές αρχές είχαν ειδοποιηθεί για επικείμενες διαδηλώσεις γεωργών, οι δυνάμεις ασφαλείας είτε δεν ήταν παρούσες είτε δεν επενέβησαν.

Πράγματι, όσον αφορά τις πολυάριθμες πράξεις βανδαλισμού κατά το χρονικό διάστημα από τον Απρίλιο μέχρι τον Αύγουστο του 1993, οι γαλλικές αρχές δεν μπόρεσαν να αναφέρουν παρά μόνο μία περίπτωση ποινικής διώξεως, μολονότι οι αρχές μπορούσαν να αναγνωρίσουν τους διαδηλωτές ή ακόμη και τους γνώριζαν.

Το Δικαστήριο υπενθυμίζει ότι η ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων αποτελεί μια από τις θεμελιώδεις ελευθερίες που θεσπίζει η Συνθήκη ΕΚ. Τούτο συνεπάγεται, μεταξύ άλλων, την εξάλειψη κάθε εμποδίου στις εισαγωγές στο πλαίσιο του εμπορίου μεταξύ κρατών μελών.

Βάσει της διαπιστώσεως αυτής, οι διατάξεις της Συνθήκης που αφορούν την ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων και το καθήκον των κρατών μελών να συνεργάζονται για την εκπλήρωση των υποχρεώσεων που απορρέουν από τη Συνθήκη, επιβάλλουν στα κράτη μέλη την υποχρέωση όχι μόνο να μη θεσπίζουν τα ίδια πράξεις που μπορεί να αποτελέσουν εμπόδιο στο ενδοκοινοτικό εμπόριο, αλλά και να λαμβάνουν κάθε αναγκαίο και πρόσφορο μέτρο για να εμποδίζουν στο έδαφός τους τις ενέργειες ιδιωτών που μπορεί να θίγουν το εν λόγω εμπόριο.

Μολονότι είναι αληθές ότι τα κράτη μέλη είναι τα μόνα αρμόδια για τον καθορισμό των πλέον καταλλήλων μέτρων δημοσίας τάξεως για τη διασφάλιση της ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων, παρά ταύτα, στο Δικαστήριο εναπόκειται, στις περιπτώσεις που επιλαμβάνεται, να ελέγχει αν τα μέτρα αυτά είναι επαρκή.

Όσον αφορά τα επιχειρήματα της Γαλλικής Κυβερνήσεως ότι μια αποφασιστικότερη επέμβαση των δυνάμεων ασφαλείας θα ενείχε τον κίνδυνο προκλήσεως ακόμη σοβαροτέρων βιαίων αντιδράσεων εκ μέρους των Γάλλων γεωργών, το Δικαστήριο επισημαίνει ότι ο φόβος για εσωτερικές δυσχέρειες δεν δικαιολογεί την παράλειψη ενός κράτους μέλους να εφαρμόσει ορθώς το κοινοτικό δίκαιο.

Εξάλλου, το Δικαστήριο απορρίπτει το επιχείρημα που στηρίζεται στο εξαιρετικά δυσχερές κοινωνικο-οικονομικό πλαίσιο της γαλλικής αγοράς οπωροκηπευτικών, υπογραμμίζοντας ότι, στον τομέα της κοινής γεωργικής πολιτικής, μόνον η Επιτροπή έχει εξουσία να λαμβάνει τα απαιτούμενα μέτρα για την αντιμετώπιση των δυσχερειών αυτών.

Τέλος, η εκ μέρους της Γαλλικής Δημοκρατίας αποκατάσταση των ζημιών που υπέστησαν τα θύματα δεν αίρει την παράβαση του κράτους μέλους.

Συνεπώς, το Δικαστήριο καταλήγει, δεχόμενο την από 9ης Ιουλίου 1997 πρόταση του γενικού εισαγγελέα C. Ο. Lenz, ότι η Γαλλική Κυβέρνηση παρέλειψε, προδήλως και επιμόνως, να λάβει επαρκή και πρόσφορα μέτρα ώστε να παύσουν οι πράξεις βανδαλισμού που θέτουν σε κίνδυνο στην επικράτειά της την ελεύθερη κυκλοφορία ορισμένων γεωργικών προϊόντων καταγωγής άλλων κρατών μελών και να εμποδίσει την επανάληψη των πράξεων αυτών.

Προσοχή: Οσάκις το Δικαστήριο αναγνωρίζει ότι ένα κράτος μέλος παρέβη τις υποχρεώσεις που υπέχει από τη Συνθήκη ΕΚ, το εν λόγω κράτος μέλος υποχρεούται να λάβει τα αναγκαία μέτρα για την εκτέλεση της αποφάσεως του Δικαστηρίου.

Αν η Επιτροπή κρίνει ότι το συγκεκριμένο κράτος μέλος δεν έλαβε τα μέτρα αυτά, μπορεί να προσφύγει εκ νέου στο Δικαστήριο, ζητώντας την επιβολή χρηματικής ποινής.

Αποκλειστικώς προς χρήση των μέσων μαζικής ενημερώσεως - Ανεπίσημο έγγραφο που δεν δεσμεύει το Δικαστήριο

Για συμπληρωματικές πληροφορίες, απευθυνθείτε στη σταθερή διεύθυνση του Δικαστηρίου στο Internet www.curia.eu.int. ή στην κ. Estella Gigna, Τηλ. (352) 4303-2582, Φαξ (352) 4303-2500.