Η L. Grant εργάζεται στη South West Trains, η σύμβαση εργασίας της οποίας ορίζει ότι χορηγούνται στους εργαζομένους δωρεάν ή μειωμένα εισιτήρια συγκοινωνιών στο σιδηροδρομικό δίκτυο της εταιρίας. Οι εκπτώσεις αυτές παρέχονται επίσης στους συζύγους των εργαζομένων, καθώς και στους αντιθέτου φύλου συζώντες συντρόφους των εργαζομένων, υπό την προϋπόθεση ότι υφίσταται σοβαρή σχέση από διετίας και πλέον.
Η αίτηση της L. Grant να της χορηγηθούν οι ως άνω εκπτώσεις στα εισιτήρια συγκοινωνιών για τη γυναίκα σύντροφό της απορρίφθηκε, με το αιτιολογικό ότι οι εκπτώσεις αυτές δεν μπορούσαν να χορηγηθούν παρά μόνο για τον σύζυγο ή για σύντροφο αντιθέτου φύλου.
Εν συνεχεία, η L. Grant άσκησε αγωγή ενώπιον του Industrial Tribunal, Southampton (Ηνωμένο Βασίλειο), ισχυριζόμενη ότι η άρνηση που της είχε αντιταχθεί συνιστούσε δυσμενή διάκριση λόγω φύλου, αντίθετη προς τις διατάξεις του κοινοτικού δικαίου περί ισότητας αμοιβών μεταξύ ανδρών και γυναικών. Το Industrial Tribunal υπέβαλε στο Δικαστήριο ερωτήματα σχετικά με την ερμηνεία των πράξεων αυτών και του ζήτησε να κρίνει αν η εκ μέρους εργοδότη άρνηση χορηγήσεως εκπτώσεως στα εισιτήρια συγκοινωνιών υπέρ του ιδίου φύλου συζώντος συντρόφου, με τον οποίο ένας εργαζόμενος διατηρεί σταθερή σχέση, συνιστά ή όχι δυσμενή διάκριση απαγορευόμενη από το κοινοτικό δίκαιο, όταν η έκπτωση αυτή χορηγείται στον σύζυγο του εργαζομένου ή στον συζώντα με αυτόν σύντροφο αντιθέτου φύλου, με τον οποίο διατηρεί σταθερή εξωγαμική σχέση.
Το Δικαστήριο εξέτασε το ερώτημα αυτό σε τρία στάδια.
Καταρχάς, διερωτήθηκε αν ο περιορισμός της χορηγήσεως των εκπτώσεων στα εισιτήρια συγκοινωνιών στους συζύγους και στους αντιθέτου φύλου συντρόφους συνιστούσε δυσμενή διάκριση στηριζόμενη ευθέως στο φύλο του εργαζομένου. Συναφώς, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι οι εκπτώσεις στα εισιτήρια συγκοινωνιών δεν παρέχονται σε άνδρα εργαζόμενο αν ζει με άτομο του ιδίου φύλου, ομοίως δε δεν παρέχονται σε γυναίκα εργαζόμενη η οποία ζει με άτομο του ιδίου φύλου. Συνεπώς, η προϋπόθεση αυτή δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι συνιστά δυσμενή διάκριση ευθέως στηριζόμενη στο φύλο, δεδομένου ότι ισχύει κατά τον ίδιο τρόπο για όλους τους εργαζομένους, είτε είναι άνδρες είτε γυναίκες.
Εν συνεχεία, το Δικαστήριο ερεύνησε αν το κοινοτικό δίκαιο επιβάλλει την εκ μέρους των εργοδοτών εξομοίωση των σταθερών σχέσεων μεταξύ δύο ατόμων του αυτού φύλου με τις σχέσεις μεταξύ εγγάμων ατόμων ή τις σταθερές εξωγαμικές σχέσεις ατόμων αντιθέτου φύλου. Συναφώς, το Δικαστήριο τόνισε, αφενός, ότι η Κοινότητα δεν έχει θεσπίσει μέχρι σήμερα κανόνες που να καθιερώνουν μια τέτοια εξομοίωση και, αφετέρου, ότι τα εθνικά δίκαια των κρατών μελών περιέχουν διατάξεις που διαφέρουν πολύ στο σημείο αυτό. Τόνισε, επίσης, ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου δέχεται ότι, παρά τη σύγχρονη εξέλιξη των νοοτροπιών έναντι της ομοφυλοφιλίας, οι σταθερές ομοφυλοφιλικές σχέσεις δεν καλύπτονται από το δικαίωμα για σεβασμό της οικογενειακής ζωής που προστατεύεται από την Ευρωπαϊκή Σύμβαση περί των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου. Το Δικαστήριο κατέληξε, κατά συνέπεια, ότι στο παρόν στάδιο εξελίξεως του κοινοτικού δικαίου οι σταθερές σχέσεις μεταξύ συζώντων συντρόφων του ιδίου φύλου δεν εξομοιώνονται με τις σχέσεις μεταξύ συζύγων ή μεταξύ συζώντων συντρόφων αντιθέτου φύλου. Στον νομοθέτη μόνον εναπόκειται να θεσπίσει, ενδεχομένως, μέτρα ικανά να επηρεάσουν την κατάσταση αυτή.
Τέλος, το Δικαστήριο εξέτασε το ζήτημα αν, υπό το φως της νομολογίας και ορισμένων διεθνών συμβάσεων, μια διάκριση στηριζόμενη στον γενετήσιο προσανατολισμό μπορούσε να εξομοιωθεί με δυσμενή διάκριση λόγω φύλου, η οποία απαγορεύεται από τις κοινοτικές διατάξεις. Το Δικαστήριο κατέληξε ότι το κοινοτικό δίκαιο, στο παρόν στάδιο εξελίξεώς του, δεν καλύπτει μια δυσμενή διάκριση στηριζόμενη στον γενετήσιο προσανατολισμό, όπως εκείνη περί της οποίας επρόκειτο στην υπό κρίση διαφορά.
Το Δικαστήριο επισήμανε ωστόσο ότι η Συνθήκη του μστερνταμ προβλέπει ότι το Συμβούλιο έχει τη δυνατότητα, μετά από πρόταση της Επιτροπής και διαβούλευση με το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, να λαμβάνει ορισμένα μέτρα για την εξάλειψη των διαφόρων μορφών διακρίσεως, μεταξύ δε άλλων και των διακρίσεων λόγω γενετήσιου προσανατολισμού.
Ανεπίσημο έγγραφο προς χρήση των μέσων μαζικής ενημέρωσης, το οποίο δεν δεσμεύει το Δικαστήριο.
Το πλήρες κείμενο της αποφάσεως θα υπάρχει στη σελίδα Internet του Δικαστηρίου curia.eu.int από τις 15:00 περίπου, σήμερα. Για περαιτέρω πληροφορίες απευθυνθείτε στην κ. Estella Cigna, τηλ.: (352) 4303 2582.