Επ' ευκαιρία δύο δικών μεταξύ των Decker και Kohll - αμφοτέρων υπηκόων Λουξεμβούργου - και του ασφαλιστικού τους ταμείου, το Conseil arbitral des Assurances sociales και το Cour de cassation του Λουξεμβούργου ζήτησαν από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων να αποφανθεί ως προς το αν συμβιβάζονται προς το κοινοτικό δίκαιο εθνικές ρυθμίσεις οι οποίες εξαρτούν την επιστροφή ιατρικών δαπανών που πραγματοποιήθηκαν στην αλλοδαπή από προηγούμενη έγκριση.
Το ασφαλιστικό ταμείο αρνήθηκε στον Decker την επιστροφή των δαπανών για γυαλιά που αγόρασε από οπτικό στην πόλη Arlon (Βέλγιο), επειδή η αγορά αυτή έγινε στην αλλοδαπή χωρίς προηγούμενη έγκριση. Όσον αφορά τον Kohll, ο εγκατεστημένος στο Λουξεμβούργο ιατρός του είχε ζητήσει την έγκριση της Union des caisses de maladie προκειμένου η ανήλικη θυγατέρα του Kohll να υποβληθεί σε θεραπευτική αγωγή από ορθοδοντικό εγκατεστημένο στην πόλη Trier (Γερμανία). Το αίτημα αυτό για τη χορήγηση της προβλεπομένης από τον Κώδικα Κοινωνικών Ασφαλίσεων εγκρίσεως απορρίφθηκε, με την αιτιολογία ότι η θεραπεία αυτή δεν ήταν επείγουσα και μπορούσε να γίνει στο Λουξεμβούργο.
Τέτοια μέτρα, σύμφωνα με τα οποία η ανάληψη των ιατρικών δαπανών που πραγματοποιούνται στην αλλοδαπή υπόκειται στην προηγούμενη έγκριση φορέα κοινωνικής ασφαλίσεως, εξετάστηκαν από το Δικαστήριο με βάση τις διατάξεις περί ελεύθερης κυκλοφορίας των εμπορευμάτων και τις διατάξεις περί ελεύθερης παροχής υπηρεσιών.
Ο Decker υποστηρίζει ότι εθνική ρύθμιση κατ' εφαρμογήν της οποίας δεν επιστρέφονται σε ασφαλισμένο οι δαπάνες για την αγορά ιατρικών προϊόντων εντός άλλου κράτους μέλους συνιστά μη δικαιολογημένο εμπόδιο στην ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων.
Το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι η ρύθμιση αυτή εξαρτά την επιστροφή δαπανών που πραγματοποιήθηκαν εντός άλλου κράτους μέλους από προηγούμενη έγκριση και αρνείται την επιστροφή αυτή στους ασφαλισμένους που δεν έχουν την έγκριση αυτή. Το Δικαστήριο κατέληξε ότι μια τέτοια ρύθμιση συνιστά εμπόδιο στην ελεύθερη κυκλοφορία των εμπορευμάτων, διότι παρακινεί τους ασφαλισμένους να αγοράζουν τα προϊόντα στο Μεγάλο Δουκάτο παρά σε άλλα κράτη μέλη και, επομένως, είναι ικανή να σταματήσει την εισαγωγή γυαλιών που συναρμολογούνται στα κράτη αυτά.
Το Δικαστήριο έκρινε επίσης ότι η άρνηση επιστροφής κατ' αποκοπήν ποσού για την αγορά γυαλιών εντός άλλου κράτους μέλους δεν δικαιολογείται, δεδομένου ότι δεν έχει πραγματική επίπτωση στη χρηματοδότηση ή την ισορροπία του συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως στο Μεγάλο Δουκάτο. Επιπλέον, οι όροι προσβάσεως και ασκήσεως νομοθετικώς κατοχυρωμένων επαγγελμάτων αποτέλεσε το αντικείμενο κοινοτικής οδηγίας, η οποία θέσπισε γενικό σύστημα αναγνωρίσεως της επαγγελματικής εκπαιδεύσεως. Αυτό συνεπάγεται ότι η αγορά ζεύγους γυαλιών από οπτικό εγκατεστημένο εντός άλλου κράτους μέλους παρέχει ισοδύναμα εχέγγυα με εκείνα που παρέχει η πώληση γυαλιών από οπτικό εγκατεστημένο στο έδαφος του Μεγάλου Δουκάτου.
Ο Kohll φρονεί ότι το γεγονός ότι η ανάληψη των επιστρεφόμενων - σύμφωνα με τις λεπτομέρειες εφαρμογής της νομοθεσίας του κράτους ασφαλίσεως - δαπανών για παροχές ασθενείας εξαρτάται από προηγούμενη έγκριση του ασφαλιστικού φορέα του κράτους αυτού, όταν οι παροχές πραγματοποιούνται εντός άλλου κράτους μέλους, συνιστά περιορισμό της ελεύθερης παροχής υπηρεσιών.
Το Δικαστήριο έκρινε ότι η διαφορά αφορά θεραπευτική αγωγή από ορθοδοντικό εκτός νοσοκομείου και ότι η παροχή αυτή πρέπει να θεωρηθεί παροχή υπηρεσιών. Ακολούθως, το Δικαστήριο αναγνώρισε ότι μια τέτοια ρύθμιση αποθαρρύνει τους ασφαλισμένους ενός συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως να απευθύνονται στους παρέχοντες ιατρικές υπηρεσίες που είναι εγκατεστημένοι εντός άλλου κράτους μέλους. Επομένως, συνιστά, τόσο για τους τελευταίους όσο και για τους ασθενείς τους, εμπόδιο στην ελεύθερη παροχή υπηρεσιών.
Το Δικαστήριο αποφάνθηκε επίσης ότι δεν αποκλείεται ο σοβαρός κλονισμός της ισορροπίας του συστήματος κοινωνικής ασφαλίσεως να μπορεί να δικαιολογήσει παρόμοιο εμπόδιο, αλλά διαπίστωσε ότι η επιστροφή των ιατρικών δαπανών σύμφωνα με τους λουξεμβουργιανούς πίνακες αμοιβών δεν έχει σημαντική επίπτωση στη χρηματοδότηση της κοινωνικής ασφαλίσεως του Λουξεμβούργου. Τέλος, το Δικαστήριο υπενθύμισε ότι η Συνθήκη επιτρέπει στα κράτη μέλη να περιορίζουν την ελεύθερη παροχή ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών για λόγους δημόσιας υγείας. Εντούτοις, δεν αποδείχθηκε ότι η επίδικη νομοθεσία ήταν αναγκαία για τη διασφάλιση ισόρροπης και προσιτής σε όλους παροχής ιατρικών και νοσοκομειακών υπηρεσιών. Εξάλλου, δεν υποστηρίχθηκε ότι ήταν απαραίτητη για τη διατήρηση της ικανότητας περιθάλψεως ή του βασικού επιπέδου ιατρικών γνώσεων εντός της εθνικής επικράτειας.
Ανεπίσημο έγγραφο προοριζόμενο για τον Τύπο, το οποίο δεν δεσμεύει το Δικαστήριο. Το παρόν ανακοινωθέν τύπου είναι διαθέσιμο σε όλες τις επίσημες γλώσσες.
Για το πλήρες κείμενο της αποφάσεως συμβουλευθείτε τη σελίδα μας Internet http://curia.eu.int.περί την 15.00 σήμερα.
Για περαιτέρω πληροφορίες επικοινωνείστε με την κ. Estella Cigna τηλ.: (352) 43 03 2582 fax:(352) 43 03 2674.