Η απόλυση μιας γυναίκας, οποτεδήποτε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, λόγω απουσιών οφειλομένων σε ασθένεια προκληθείσα από την εγκυμοσύνη, αντιβαίνει στο κοινοτικό δίκαιο. Ο χρόνος απουσίας κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης δεν μπορεί να λαμβάνεται υπόψη για τον υπολογισμό του χρονικού διαστήματος που δικαιολογεί την κατά το εθνικό δίκαιο απόλυσή της.
Η M. Brown εργαζόταν στη Rentokil ως οδηγός. Τον Αύγουστο του 1990 πληροφόρησε τη Rentokil ότι ήταν έγκυος. Από τις 16 Αυγούστου 1990 δεν ήταν σε θέση να εργασθεί λόγω προβλημάτων συνδεομένων με την εγκυμοσύνη της.
Σύμφωνα με τις συμβάσεις εργασίας του προσωπικού της Rentokil, σε περίπτωση απουσίας λόγω ασθενείας άνω των 26 εβδομάδων, ο εργαζόμενος, είτε άνδρας είτε γυναίκα, θα απολυόταν. Κατ' εφαρμογήν του κανόνα αυτού και δεδομένου ότι η M. Brown δεν επανήλθε στην εργασία της από τις 16 Αυγούστου, απολύθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1991. Το τέκνο της γεννήθηκε στις 22 Μαρτίου 1991.
Δεδομένου ότι η αγωγή της, με την οποία έβαλε κατά της αποφάσεως αυτής περί απολύσεως, και πλείονες εφέσεις της απορρίφθηκαν, η M. Brown άσκησε αναίρεση ενώπιον του House of Lords, το οποίο υπέβαλε στο Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ερώτημα ως προς την ερμηνεία, υπό τις συνθήκες αυτές, των κοινοτικών κανόνων που αφορούν την ίση μεταχείριση μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Το Δικαστήριο υπενθύμισε κατά πρώτον την αρχή ότι η απόλυση εργαζομένης λόγω της εγκυμοσύνης της ή για λόγους που ανάγονται κατ' ουσίαν στην κατάσταση αυτή μπορεί να αφορά μόνον τις γυναίκες και, συνεπώς, συνιστά δυσμενή διάκριση βασιζόμενη στο φύλο.
Το Δικαστήριο παρατηρεί κατ' αρχάς ότι κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης μπορούν να εμφανισθούν προβλήματα και επιπλοκές ικανά να υποχρεώσουν τη γυναίκα να υποβληθεί σε αυστηρή ιατρική παρακολούθηση και, ενδεχομένως, να τηρήσει πλήρη ανάπαυση καθ' όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή μέρους αυτής. Αυτά τα προβλήματα και οι επιπλοκές, που μπορούν να προκαλέσουν ανικανότητα προς εργασία, αποτελούν κινδύνους εγγενείς στην κατάσταση της εγκυμοσύνης και, συνεπώς, αποτελούν στοιχεία της ιδιάζουσας αυτής καταστάσεως.
Δεδομένου ότι το Δικαστήριο έχει ήδη διαπιστώσει ότι πρέπει να αναγνωρίζεται στη γυναίκα προστασία από τις απολύσεις κατά τη διάρκεια της αδείας μητρότητας, η αρχή της απαγορεύσεως των διακρίσεων επιτάσσει την παροχή παρόμοιας προστασίας καθ' όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης.
Πράγματι, η απόλυση εργαζομένης κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης της, λόγω απουσιών οφειλομένων σε ανικανότητα προς εργασία προκληθείσα από την εγκυμοσύνη, συνδέεται με την επέλευση κινδύνων εγγενών στην κατάσταση αυτή. Η απόλυση αυτή μπορεί να αφορά μόνον τις γυναίκες και, συνεπώς, αποτελεί ευθεία διάκριση βασιζόμενη στο φύλο.
Αντιθέτως, οι απουσίες της εργαζομένης μετά την άδεια μητρότητας μπορούν να λαμβάνονται υπόψη για τον υπολογισμό του χρονικού διαστήματος που δικαιολογεί την κατά το εθνικό δίκαιο απόλυσή της, υπό τους ίδιους όρους με την απουσία ενός άνδρα λόγω ανικανότητας προς εργασία της ιδίας διαρκείας.
Ανεπίσημο έγγραφο προς χρήση των μέσων μαζικής ενημερώσεως, το οποίο δεν δεσμεύει το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων.
Διαθέσιμο σε όλες τις γλώσσες.
Για το πλήρες κείμενο της αποφάσεως συμβουλευθείτε τη σελίδα μας Internet www.curia.eu.int σήμερα περί της 3 μ.μ.Για περισσότερες πληροφορίες επικοινωνήστε με την Estella Cigna, τηλ.: (352) 4303 2582, fax.: (352) 4303 2674.