urodzony w 1944 r.; absolwent prawa uniwersytetu w Coimbrze, master z ekonomii politycznej uniwersytetu w Coimbrze; doktor ekonomii międzynarodowej (uniwersytet Paris I - Panthéon Sorbonne); obowiązkowa służba wojskowa w ministerstwie marynarki (służba ds. sprawiedliwości, 1969-1972); profesor na uniwersytecie katolickim i na uniwersytecie Nova w Lizbonie; był profesorem uniwersytetu w Coimbrze i uniwersytetu Lusíada w Lizbonie (dyrektor instytutu studiów europejskich); członek rządu portugalskiego (1980-1983): sekretarz stanu w ministerstwie spraw wewnętrznych, przy prezydium rady ministrów i do spraw europejskich; poseł do parlamentu portugalskiego, wiceprezes ugrupowania chrześcijańsko-demokratycznego; rzecznik generalny Trybunału Sprawiedliwości (1986-1988); prezes Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (1989-1995); członek palestry w Lizbonie, specjalista w zakresie prawa europejskiego i prawa konkurencji (1996-2012); członek grupy refleksyjnej na temat przyszłości systemu sądowniczego Wspólnot Europejskich „Groupe Due" (2000); przewodniczący rady dyscyplinarnej Komisji (2003-2007); prezes portugalskiego stowarzyszenia prawa europejskiego (od 1999); sędzia Trybunału Sprawiedliwości od 8 października 2012 r. do 8 października 2018 r.

urodzony w 1928 r.; obywatelstwo irlandzkie; Senior Counsel; specjalista z zakresu prawa konstytucyjnego i prawa handlowego; sędzia High Court; prezes rady generalnej Bar of Ireland; Bencher w King's Inns; przewodniczący Educational Committee Council w King's Inns; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do 10 stycznia 1996 r.; zm. 3 stycznia 2018 r.

urodzony 19 lutego 1934 r.; obywatelstwo włoskie; sędzia w sądzie w Neapolu; sędzia sądu apelacyjnego w Rzymie, a następnie sądu kasacyjnego; urzędnik w biurze legislacyjnym ministerstwa sprawiedliwości; przewodniczący komitetu generalnego konferencji dyplomatycznej zwołanej w celu opracowania konwencji z Lugano; referendarz przy włoskim rzeczniku generalnym w Trybunale Sprawiedliwości; profesor w Scuola superiore della pubblica amministrazione di Roma; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do 17 września 1995 r.; prezes Sądu Pierwszej Instancji od 18 września 1995 r. do 4 marca 1998 r.; rzecznik generalny w Trybunale Sprawiedliwości od 5 marca 1998 r. do 6 października 2000 r.; zm. 26 stycznia 2010 r.

urodzony 14 listopada 1934 r.; obywatelstwo brytyjskie; adwokat (Szkocja); King’s Counsel (Szkocja); sekretarz, a następnie skarbnik Faculty of Advocates; prezes rady konsultacyjnej Rady Adwokatur i Stowarzyszeń Prawniczych Unii Europejskiej; Salvesen Professor of European Institutions i dyrektor Europa Institute na uniwersytecie w Edynburgu; specjalny doradca House of Lords Select Committee on the European Communities; Bencher honorowy w Gray’s Inn, Londyn; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do 9 marca 1992 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od 10 marca 1992 r. do 7 stycznia 2004 r. .

urodzony w 1938 r.; obywatelstwo niemieckie; funkcjonariusz wymiaru sprawiedliwości w Kraju Związkowym Nadrenii Północnej - Westfalii, urzędnik w ministerstwie sprawiedliwości (wydział ds. prawa wspólnotowego i praw człowieka); współpracownik w gabinecie duńskiego członka Komisji Wspólnot Europejskich, następnie w Dyrekcji Generalnej ds. Wspólnego Rynku (DG III); szef wydziału ds. karnych w federalnym ministerstwie sprawiedliwości; szef gabinetu ministra, następnie dyrektor (Ministerialdirigent) poddyrekcji ds. karnych; wykładowca na uniwersytecie w Saarbrücken; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do dnia swojej śmierci 6 lutego 1997 r.

urodzony w 1938 r.; obywatelstwo greckie; maître des requêtes w Radzie Stanu, następnie radca stanu; sędzia specjalnego sądu najwyższego; sędzia sądu ds. znaków towarowych; ekspert w administracji w zakresie stosowania prawa wspólnotowego; profesor prawa wspólnotowego w krajowej szkole administracji publicznej i w instytucie kształcenia ustawicznego; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do 18 września 1992 r.

urodzony w 1939 r; studiował na wydziałach prawa i nauk ekonomicznych na uniwersytetach w Montpellier i w Paryżu; doktor prawa (1964); adwokat (1964); avocat avoué (1967); dyrektor generalny w Ministerstwie Pracy i Zabezpieczeń Społecznych; członek (1978-1989), a następnie przewodniczący (1988-1989) Rady Ekonomiczno–Społecznej; dyrektor Société nationale de crédit et d'investissement i Société européenne des satellites (do 1989); członek (1993-1995), a następnie przewodniczący rady Institut universitaire international Luxembourg (1995-2004); wykładowca na uniwersytecie w Luksemburgu; przedstawiciel rządu w Komitecie Europejskiego Funduszu Społecznego, w Komitecie Doradczym ds. Swobodnego Przepływu Pracowników i w zarządzie Europejskiej Fundacji na rzecz Poprawy Warunków Życia i Pracy (do 1989); sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do 11 lipca 1996 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od 12 lipca 1996 r. do 14 stycznia 2008 r.

urodzony w 1944 r.; obywatelstwo niderlandzkie; sekretarz dyrekcji w D. Hudig & Co. – brokerzy ubezpieczeniowi, a następnie w przedsiębiorstwie Granaria BV; sędzia sądu okręgowego w Rotterdamie; sędzia w trybunale sprawiedliwości Antyli Holenderskich; sędzia w sądzie grodzkim w Rotterdamie; wiceprezes sądu okręgowego w Rotterdamie; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do 17 września 1998 r.

urodzony w 1945 r.; prawnik-lingwista w Trybunale Sprawiedliwości; administrator w Ministerstwie Sprawiedliwości; sędzia asesor; attaché prawny w Stałym Przedstawicielstwie Danii przy Wspólnotach Europejskich; sędzia ad interim w Østre Landsret (Sąd Apelacyjny); szef wydziału prawa konstytucyjnego i administracyjnego w Ministerstwie Sprawiedliwości; dyrektor departamentu w Ministerstwie Sprawiedliwości; wykładowca uniwersytecki; członek Komitetu Kierowniczego Praw Człowieka w Radzie Europy (CDDH), następnie członek biura CDDH; w 2004 r. członek „Komitetu ad-hoc ds. szkoleń sędziowskich” w Akademii Prawa Europejskiego w Trewirze w Niemczech; sędzia w Sądzie Pierwszej Instancji od dnia 25 września 1989 r.; Prezes Sądu Pierwszej Instancji od 4 marca 1998 r. do 17 września 2007 r.

urodzony w 1946 r.; Abogado del Estado (w Jaén i w Granadzie); sekretarz w Administracyjnym Sądzie Gospodarczym w Jaén, a następnie w Cordoue; członek Palestry (Jaén, Granada); kierownik działu zajmującego się sprawami przed Trybunałem Sprawiedliwości w Ministerstwie Spraw Zagranicznych; szef delegacji hiszpańskiej w ramach grupy roboczej Rady powstałej w związku z utworzeniem Sądu Pierwszej Instancji; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września1989 r. do 17 września 2007 r.

urodzony w 1948 r.; obywatelstwo francuskie; inspektor finansowy; auditeur, a następnie maître des requêtes w Radzie Stanu; doradca prawny wielu ministrów; wykładowca na kilku z „grandes écoles” oraz wielu innych instytutach i uniwersytetach; referendarz w Trybunale Sprawiedliwości; dyrektor służby prawnej w Crédit Lyonnais; honorowy przewodniczący europejskiego stowarzyszenia prawa bankowego i finansowego; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 25 września 1989 r. do 18 września 1995 r.; zm. 9 września 2020 r.

urodzony w 1954 r.; absolwent i doktor prawa (Katholieke Universiteit Leuven); Master of Laws, Master in Public Administration (Uniwersytet Harvarda); profesor nadzwyczajny na Katholieke Universiteit Leuven; "visiting professor" (profesor zaproszony) na Uniwersytetach Burundi, Strasbourga i   Harvarda; profesor w Collège d'Europe (Kolegium Europejskim) w Bruges; referendarz w Trybunale Sprawiedliwości; adwokat Palestry w Brukseli; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od dnia 25 września 1989 r. do dnia 6 października 2003 r.;  sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2003 r.; wiceprezes Trybunału Sprawiedliwości od 8 października 2012 r. do 8 października 2015 r.; prezes Trybunału Sprawiedliwości od dnia 8 października 2015 r.

urodzony w 1946 r.; obywatelstwo brytyjskie; barrister, Middle Temple; King's Counsel, specjalista w dziedzinie prawa handlowego, prawa europejskiego i prawa publicznego; współautor trzech pierwszych wydań „Bellamy & Child, Common Market Law of Competition”; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 10 marca 1992 r. do 15 grudnia 1999 r.

urodzony w 1944 r.; obywatelstwo greckie; adwokat (Ateny); referendarz przy sędziach A. Chlorosie i C. Kakourisie w Trybunale Sprawiedliwości; profesor prawa publicznego i prawa wspólnotowego (Ateny); doradca prawny; pierwszy attaché przy Trybunale Obrachunkowym; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 18 września 1992 r. do 17 września 1998 r.

Urodzona w 1942 r.; doktor nauk prawnych Uniwersytetu w Helsinkach; asystent w katedrze prawa cywilnego i prawa handlowego Uniwersytetu w Helsinkach, dyrektor ds. prawnych i polityki handlowej w Centralnej Izbie Handlowej Finlandii; dyrektor generalny Urzędu Ochrony Konsumentów w Finlandii; członek wielu komisji i delegacji rządowych, między innymi prezes rady nadzoru nad reklamą leków (1988-1990), członek rady ds. konsumentów (1990-1994), członek rady ds. konkurencji (1991-1994); członek komitetu redakcyjnego Nordic Intellectual Property Law Review (1982-1990); sędzia Sądu Pierwszej Instancji od dnia 18 stycznia 1995 r. do dnia 6 października 2009 r.

urodzony w 1948 r.; doktor prawa i absolwent nauk społecznych i ekonomicznych uniwersytetu w Wiedniu; wykładowca i starszy wykładowca na uniwersytecie nauk ekonomicznych w Wiedniu i na wydziale prawa uniwersytetu w Wiedniu oraz na szeregu innych uniwersytetów; profesor honorowy wydziału prawa uniwersytetu w Wiedniu; Ministerialrat i kierownik wydziału kancelarii federalnej; członek Komitetu ds. Współpracy Prawnej Rady Europy (CDCJ); pełnomocnik ad litem przed Verfassungsgerichtshof (trybunałem konstytucyjnym) w postępowaniach sądowych w zakresie kontroli konstytucyjności ustaw federalnych; koordynator odpowiedzialny za dostosowanie prawa austriackiego do prawa wspólnotowego; sędzia Sądu od dnia 18 stycznia 1995 r do dnia 16 września 2013 r.

urodzona w 1945 r.; absolwentka prawa uniwersytetu w Lund; referendarz i sędzia w sądzie pierwszej instancji w Trollhättan (1971-1974); referendarz w sądzie apelacyjnym w Sztokholmie (1974-1975); sędzia w sądzie pierwszej instancji w Sztokholmie (1975); doradca ds. prawnych i administracyjnych przy prezesie sądu apelacyjnego w Sztokholmie (1975-1978); pełnomocnik do zadań specjalnych w Domstolverket (krajowej radzie sądownictwa) (1977); doradca w Justitiekanslern (urzędzie kanclerza ds. sprawiedliwości) (1979-1980); asesor w sądzie apelacyjnym w Sztokholmie (1980-1981); doradca prawny w ministerstwie handlu (1981-1982); doradca prawny, następnie dyrektor i dyrektor generalny do spraw prawnych w ministerstwie spraw zagranicznych (1982-1995); tytuł ambasadora w 1992 r.; wiceprezes Marknadsdomstolen (sądu handlowego); odpowiedzialna za kwestie prawne i instytucjonalne w trakcie negocjacji dotyczących EOG (wiceprzewodnicząca, następnie przewodnicząca grupy EFTA) oraz w trakcie negocjacji w sprawie przystąpienia Królestwa Szwecji do Unii Europejskiej; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od dnia 18 stycznia 1995 r. do dnia 6 października 2006 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2006 r. do dnia 6 października 2011 r.

urodzony w 1950 r.; obywatelstwo francuskie; sekretarz generalny pierwszego prezesa sądu kasacyjnego (1988); wiceprezes tribunal de grande instance de Paris (1990); szef służby ds. europejskich i międzynarodowych ministerstwa sprawiedliwości (1991); sędzia sądu apelacyjnego w Paryżu i profesor na uniwersytecie Paris X-Nanterre (1994); sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 18 września 1995 r. do 19 września 2001 r.

urodzony w 1950 r.; obywatelstwo portugalskie; profesor na wydziale prawa uniwersytetu w Coimbrze oraz na wydziale prawa katolickiego uniwersytetu w Porto; profesor w katedrze Jeana Monnet'a; wykładowca (w języku francuskim) w Akademii Prawa Międzynarodowego w Hadze (1984) i profesor wizytujący na wydziale prawa uniwersytetu Paris I (1995); przedstawiciel rządu portugalskiego przy Komisji ONZ do spraw Międzynarodowego Prawa Handlowego (UNCITRAL), Haskiej Konferencji Prawa Międzynarodowego Prywatnego, Międzynarodowej Komisji Stanu Cywilnego oraz komisji Rady Europy ds. obywatelstwa; członek Instytutu Prawa Międzynarodowego; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 18 września 1995 r. do 31 marca 2003 r.

urodzony w 1944 r.; przyjęty w skład Palestry Irlandii w 1966 r.; przyjęty także w skład Palestry Anglii i Walii, Irlandii Północnej i Nowej Południowej Walii; barrister – praktyka w latach 1966-1996; przyjęty w skład Inner Bar w Irlandii (Senior Counsel) w 1980 r. i Nowej Południowej Walii w 1991 r.; Prezydent Rady Palestr Wspólnoty Europejskiej (CCBE) od 1985 do 1986 r.; „visiting professor” (profesor zaproszony) na wydziale prawa University College w Dublinie; członek Chartered Institute of Arbitrators; prezes Royal Zoological Society Irlandii od 1987 do 1990 r.; bencher w Honorable Society of Kings Inns, Dublin; honorary bencher w Lincoln's Inn, Londyn; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 10 stycznia 1996 r. do 15 września 2008 r.; zm. 29 kwietnia 2022 r.

urodzony w 1940 r.; asystent naukowy na Uniwersytecie w Marburgu; doktor prawa (Uniwersytet w Marburgu); referent, następnie kierownik referatu międzynarodowego prawa prywatnego, w końcu kierownik działu prawa cywilnego w Federalnym Ministerstwie Sprawiedliwości; członek rady dyrekcji Unidroit (1993 – 1998); przewodniczący Haskiej Konferencji Prawa Prywatnego Międzynarodowego odpowiedzialnej za opracowanie Konwencji o ochronie dzieci (1996); profesor honorowy na Uniwersytecie w Trewirze (Międzynarodowe prawo prywatne i procesowe, Prawo europejskie); od 2002 r. członek komitetu doradczego Instytutu Międzynarodowego Prawa Prywatnego Maxa Plancka w Hamburgu; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 11 czerwca 1997 r. do 17 września 2007 r.; zm. 24 października 2019 r.

urodzony w 1938 r.; profesor prawa międzynarodowego i kierownik katedry prawa Wspólnot Europejskich im. Jeana Monneta na Uniwersytecie w Bolonii; doktor honoris causa Uniwersytetu Carlosa III w Madrycie; „visiting professor” na uniwersytetach: Johns Hopkins (Bologna Center), St. Johns (Nowy Jork), Georgetown, Paris-II, Georgia (Ateny) oraz w międzynarodowym instytucie uniwersyteckim (Luksemburg); koordynator European Business Law Pallas Program, zorganizowanego przy Uniwersytecie w Nijmegen; członek komitetu doradczego Komisji Europejskiej ds. zamówień publicznych; podsekretarz stanu ds. przemysłu i handlu w okresie prezydencji włoskiej w Radzie; członek grupy roboczej Wspólnoty Europejskiej ds. Światowej Organizacji Handlu (WTO) i dyrektor sesji 1997 centrum badań naukowych akademii prawa międzynarodowego w Hadze poświęconej WTO; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od dnia 4 marca 1998 r. do dnia 3 maja 2006 r.; rzecznik generalny Trybunału Sprawiedliwości od 4 maja 2006 r. do 8 października 2018 r.

urodzony w 1950 r.; absolwent wydziału prawa uniwersytetu w Atenach (1973); absolwent studiów podyplomowych (DEA) w dziedzinie prawa społecznego na uniwersytecie Paris II Panthéon-Sorbonne (1977); adwokat (1974–1980); ekspert krajowy w dziale prawnym Komisji Wspólnot Europejskich (1988–1990), następnie główny administrator w dyrekcji generalnej V ds. zatrudnienia, stosunków pracy i spraw społecznych (1990–1994); asystent sędziego, sędzia, a od 1999 r. najstarszy rangą sędzia greckiej rady stanu; członek stowarzyszony szczególnego sądu najwyższego Grecji; członek greckiego centralnego komitetu ds. tworzenia projektów ustawodawczych (1996–1998); dyrektor wydziału prawnego w kancelarii generalnej rządu greckiego (1996–1998); sędzia Sądu Unii Europejskiej (1998–2010, prezes izby 2004–2010); członek najwyższej rady sądownictwa administracyjnego (2011–2012); członek sądu szczególnego rozpatrującego sprawy o wynagrodzenie funkcjonariuszy wymiaru sprawiedliwości i szczególnego sądu do spraw dyscyplinarnych (2013–2014); członek doradczego panelu ekspertów do spraw wyłonienia kandydatów na wybór na stanowisko sędziego Europejskiego Trybunału Praw Człowieka (2014–2015); członek komitetu odpowiedzialnego za opiniowanie odpowiednich kandydatów do pełnienia funkcji sędziego Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (2012–2015); wykładowca prawa europejskiego w krajowej szkole sędziowskiej (1995–1996 i 2012–2015); sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2015 r. do dnia 7 października 2021 r.

Urodzony w 1944 r.; sędzia Sądu Najwyższego Niderlandów (1996 r.); sędzia i wiceprezes College van Beroep voor het bedrijfsleven (Administracyjnego Sądu Handlowego i Przemysłowego) (1986); sędzia ad interim w sądzie apelacyjnym ubezpieczeń społecznych i Komisji sądowej ds. taryfy celnej; referendarz w Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (1980); wykładowca prawa europejskiego na wydziale prawa Uniwersytetu Groningen i asystent na Uniwersytecie Michigan Law School; członek międzynarodowego sekretariatu izby handlowej Amsterdamu (1970); sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 17 września 1998 r. do 13 września 2010 r.

urodzony w 1948 r.; absolwent uniwersytetu w Cambridge (BA 1969, MA 1973) (mechanika i prawo); przyjęty w skład palestry Anglii w 1970 r., wykonywał zawód w Londynie (1971-1999) i w Brukseli (1979-1999); przyjęty w skład palestry Irlandii w 1981 r.; mianowany Queen's Counsel w 1987 r.; członek Middle Temple w 1998 r.; przedstawiciel palestry Anglii i Walii w Radzie Palestr Unii Europejskiej (CCBE) i przewodniczący stałej delegacji CCBE przy Trybunale Sprawiedliwości (1995-1999); członek biura World Trade Law Association (Światowego Stowarzyszenia Prawa Handlowego) i Europejskiej Organizacji Prawa Morskiego (1993-2002); sędzia Sądu od dnia 15 grudnia 1999 r. do 7 października 2015 r.

urodzony w 1954 r.; członek Rady Stanu (Francja); absolwent École normale supérieure de Saint-Cloud i École nationale d'administration; docent na filologii angielskiej (1979-1985); sprawozdawca, a następnie Komisarz rządu w sekcjach Rady Stanu ds. rozstrzygania sporów (1988-1993); doradca prawny w stałym przedstawicielstwie Francji przy Organizacji Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku (1993-1997); referendarz w gabinecie sędziego Puissocheta w Trybunale Sprawiedliwości (1997-2001); sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 19 września 2001 r. do 17 września 2007 r.

urodzona w 1956 r.; studia w Lizbonie, Brukseli i Strasburgu; advogada w Portugalii i w Brukseli; niezależny pracownik naukowy w instytucie studiów europejskich na université libre de Bruxelles; referendarz w gabinecie sędziego portugalskiego Moitinha de Almeidy w Trybunale Sprawiedliwości (1986-2000), a następnie prezesa Sądu Pierwszej Instancji B. Vesterdorfa (2000-2003); sędzia Sądu od dnia 31 marca 2003 do 19 września 2016 r.

urodzony w 1959 r.; absolwent prawa (uniwersytet w Liège, 1981); pracownik naukowy przebywający na stypendium badawczym (Fonds national de la recherche scientifique, 1985-1989); doradca prawny w izbie reprezentantów (1981-1990); doktor prawa (uniwersytet w Strasburgu, 1990); profesor (uniwersytety w Liège i w Strasburgu, Collège d'Europe, Institut royal supérieur de Défense, université Montesquieu w Bordeaux; collège Michel Servet des universités de Paris; facultés Notre-Dame de la Paix w Namur); specjalny przedstawiciel ministerstwa spraw zagranicznych (1995-1999); dyrektor studiów europejskich w Institut royal des relations internationales (1998-2003); assesseur w radzie stanu (2001-2003); konsultant w Komisji Europejskiej (1990-2003); członek Observatoire Internet (2001-2003); sędzia Sądu od dnia 07 października 2003 do 19 września 2016 r.

urodzona w 1936 r.; ukończyła studia w zakresie językoznawstwa na Maltańskim Uniwersytecie Królewskim (1955); doktor prawa na Maltańskim Uniwersytecie Królewskim (1958); członek palestry Malty od 1959 r.; doradca do spraw prawnych przy radzie krajowej kobiet (1964-1979); członek komisji ds. służby publicznej (1987-1989); członek zarządu Lombard Bank (Malta) Ltd, pełnomocnik państwa-akcjonariusza (1987-1993); członek komisji wyborczej od 1993 r.; członek komisji oceniającej prace doktorskie na wydziale prawa na Maltańskim Uniwersytecie Królewskim; członek Europejskiej Komisji przeciwko Rasizmowi i Nietolerancji (ECRI) (2003-2004); sędzia Sądu od dnia 12 maja 2004 r. do dnia 22 marca 2012 r.

urodzony w 1946 r.; doktor prawa na uniwersytecie w Szeged (1971); administrator w ministerstwie pracy (1971-1974); wykładowca oraz profesor (1974-1989), dziekan wydziału prawa (1989-1990), prorektor (1992-1997) uniwersytetu w Szeged; adwokat; członek prezydium krajowego zakładu ubezpieczeń emerytalnych; wiceprezes europejskiego instytutu ubezpieczeń społecznych (1998-2002); członek rady naukowej Międzynarodowego Stowarzyszenia Zabezpieczenia Społecznego; sędzia trybunału konstytucyjnego (1998-2004); sędzia Sądu od dnia 12 maja 2004 roku do 19 września 2016 r.

urodzona w 1947 r.; ukończyła studia prawnicze na Uniwersytecie Warszawskim (1965-1969); pracownik naukowy (asystent, docent, profesor) w Instytucie Nauk Prawnych Polskiej Akademii Nauk (1969-2004); współpraca z instytutem Maxa Plancka ds. obcego i międzynarodowego prawa patentowego, prawa autorskiego i prawa konkurencji w Monachium (stypendium Fundacji AvH, 1985-1986); adwokat (1992-2000); sędzia Naczelnego Sądu Administracyjnego (2001-2004); sędzia Sądu od 12 maja 2004 roku do 19 września 2016 r.; zm. 23 maja 2018 r.

urodzona w 1949 r.; doktor prawa, asystent w dziedzinie prawa gospodarczego (przed 1989), następnie doktor nauk ścisłych, profesor prawa handlowego (od 1993) na wydziale prawa uniwersytetu Karola w Pradze; członek organu zarządzającego komisji papierów wartościowych (1999-2002); adwokat; członek rady legislacyjnej rządu czeskiego (1998-2004); sędzia Sądu od dnia 12 maja 2004 r. do dnia 26 września 2019 r.

urodzony w 1951 r.; doktor prawa (uniwersytet w Bratysławie); sędzia sądu pierwszej instancji w Bratysławie; sędzia sądu apelacyjnego odpowiedzialny za sprawy z zakresu prawa cywilnego oraz wiceprezes sądu apelacyjnego w Bratysławie; członek sekcji prawa cywilnego i rodzinnego przy instytucie prawa ministerstwa sprawiedliwości; sędzia tymczasowy sądu najwyższego odpowiedzialny za sprawy z zakresu prawa handlowego; członek Europejskiej Komisji Praw Człowieka (Strasburg); sędzia trybunału konstytucyjnego (2000-2004); sędzia Sądu Pierwszej Instancji od dnia 12 maja 2004 r. do dnia 6 października 2009 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2009 r. do dnia 7 października 2021 r.

urodzony w 1954 r.; doktor prawa na uniwersytecie w Moskwie; doktor habilitowany na wydziale prawa Uniwersytetu Warszawskiego; profesor uniwersytetu w Wilnie: prawo międzynarodowe (od 1981), prawa człowieka (od 1991) oraz prawo wspólnotowe (od 2000); doradca rządu ds. polityki zagranicznej (1991-1993); członek grupy koordynującej w delegacji prowadzącej negocjacje w sprawie przystąpienia Litwy do Unii Europejskiej; dyrektor generalny departamentu prawa europejskiego przy rządzie (1997-2004); profesor prawa europejskiego na uniwersytecie w Wilnie, kierownik katedry Jeana Monneta; prezes litewskiego stowarzyszenia studiów nad Unią Europejską; sprawozdawca parlamentarnej grupy roboczej ds. reformy konstytucyjnej w związku z przystąpieniem Litwy do UE; członek Międzynarodowej Komisji Prawników (kwiecień 2003); sędzia Sądu od dnia 12 maja 2004 r do dnia 16 września 2013 r.

urodzona w 1962 r.; ukończyła prawo na uniwersytecie w Tartu (1981-1986); asystent prokuratora republiki w Tallinie (1986-1991); ukończyła estońską szkołę dyplomacji (1991-1992); doradca prawny (1991-1993) oraz doradca generalny przy izbie przemysłowo-handlowej (1992-1993); sędzia sądu apelacyjnego w Tallinie (1993-2004); European Master w dziedzinie praw człowieka i demokratyzacji, uniwersytety w Padwie i w Nottingham (2002-2003); sędzia Sądu od dnia 12 maja 2004 r. do dnia 23 października 2013 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 23 października 2013 r.

urodzona w 1963 r.; ukończyła prawo na uniwersytecie łotewskim (1986); inspektor ministerstwa spraw wewnętrznych na region Kirov i miasto Ryga (1986-1989); sędzia sądu pierwszej instancji w Rydze (1990-1994); adwokat (1994-1998 oraz lipiec 1999 - maj 2000); minister sprawiedliwości (listopad 1998 - lipiec 1999 oraz maj 2000 - październik 2002); członek Międzynarodowego Trybunału Arbitrażowego w Hadze (2001-2004); członek parlamentu (2002-2004); sędzia Sądu od 12 maja 2004 r. do 6-25 lutego 2020 r.

urodzona w 1962 r.; egzamin prawniczy (1987 r.); doktor nauk prawnych na Uniwersytecie w Lublianie (1995 r.); profesor (od 1996 r.) teorii państwa i prawa (doktryna) i prawa prywatnego; pracownik naukowy; studia doktoranckie na Uniwersytecie w Zurychu, w Instytucie Prawa Porównawczego na Uniwersytecie Wiedeńskim, w Instytucie Międzynarodowego Prawa Prywatnego im. Maxa Plancka w Hamburgu, na Wolnym Uniwersytecie w Amsterdamie; profesor zaproszony na Uniwersytecie Wiedeńskim, na Uniwersytecie we Fryburgu (Niemcy) oraz w Szkole Prawa Bucerius w Hamburgu; dyrektor służby prawnej (1994-1996) i sekretarz stanu w Ministerstwie Nauki i Technologii (1996-2000); sekretarz generalny rządu (2000 r.); członek grupy roboczej ds. europejskiego kodeksu cywilnego (Study Group on European Civil Code) od 2003 r.; obowiązki w zakresie projektu badawczego Humboldt (Humboldt Stiftung); publikacje naukowe: ponad 100 artykułów prawniczych oraz liczne książki dotyczące tematyki prawa europejskiego i prywatnego; nagroda Stowarzyszenia Prawników Słoweńskich „prawnik roku 2003”; członek rady redakcyjnej wielu przeglądów prawniczych; sekretarz generalny Stowarzyszenia Prawników Słoweńskich, członek wielu stowarzyszeń prawników, w tym Gesellschaft für Rechtsvergleichung; sędzia Sądu Pierwszej Instancji od 7 lipca 2004 r. do dnia 6 października 2006 r.; rzecznik generalny Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2006 r. do dnia 28 listopada 2012 r.

urodzony w 1954 r.; doktor prawa (uniwersytet La Sapienza, Rzym); specjalizacja w zakresie prawa wspólnotowego (Collège d'Europe, Brugia); adwokat, praktyka adwokacka (1978-1983); wykładowca prawa wspólnotowego na uniwersytetach: La Sapienza, Rzym (1993-1996), Luiss, Rzym (1993-1996 i 2002-2006) oraz Bocconi, Mediolan (1996-2000); doradca premiera Włoch do spraw wspólnotowych (1993-1995); urzędnik Komisji Europejskiej: doradca prawny, a następnie szef gabinetu zastępcy przewodniczącego (1989-1992), szef gabinetu komisarza ds. rynku wewnętrznego (1995-1999) i konkurencji (1999), dyrektor w Dyrekcji Generalnej ds. Konkurencji (2000-2002), zastępca sekretarza generalnego Komisji Europejskiej (2002-2005), dyrektor generalny Biura Doradców ds. Polityki Europejskiej (BEPA) w Komisji Europejskiej (2006); sędzia Sądu od dnia 3 maj 2006 r. do dnia 15 listopada 2011 r.

urodzony w 1965 r.; absolwent prawa (1989); magister prawa; doktor prawa; członek adwokatury (1994); liczne zadania i funkcje pełnione w administracji publicznej, głównie w rządowym biurze legislacyjnym (zastępca sekretarza stanu oraz zastępca dyrektora, kierownik departamentu prawa europejskiego i prawa porównawczego) oraz w urzędzie spraw europejskich (podsekretarz stanu); członek zespołu negocjacyjnego ds. układu stowarzyszeniowego (1994-1996) oraz ds. przystąpienia do Unii Europejskiej (1998-2002), odpowiedzialny za kwestie prawne; praktykujący adwokat; kierownik zespołu i starszy ekspert w finansowanych przez UE projektach dotyczących dostosowania do prawa europejskiego oraz integracji europejskiej, głównie w zachodnich Bałkanach; kierownik wydziału w Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (2004-2006); sędzia Sądu od dnia 7 października 2006 r. do dnia 26 września 2019 r.

urodzony w 1940; studia prawnicze na uniwersytecie St Kliment Ohridski w Sofii (1961 r.); doktor nauk prawnych (1977); adwokat (1963-1964); radca prawny w państwowym przedsiębiorstwie międzynarodowego transportu drogowego (1964-1973); odpowiedzialny za badania w instytucie prawa bułgarskiej akademii nauk (1973-1988); wykładowca postępowania cywilnego na wydziale prawa na uniwersytecie St Kliment Ohridski w Sofii (1988-1991); arbiter w trybunale arbitrażowym izby przemysłowo-handlowej (1988-2006); sędzia Trybunału Konstytucyjnego (1991-1994); profesor stowarzyszony na uniwersytecie Paissiy Hilendarski w Plovdiv (luty 2001-2006); minister sprawiedliwości (1994-1995); wykładowca postępowania cywilnego na nowym uniwersytecie bułgarskim w Sofii (1995-2006); Sędzia Sądu od dnia 12 stycznia 2007 r. do dnia 29 czerwca 2010 r.

urodzony w 1960 r.; absolwent prawa (1984 r.), doktor nauk prawnych (1997 r.) (uniwersytet Alexandre Jean Cuza w Iaşi); sędzia w sądzie pierwszej instancji, Suceava (1984-1989); sędzia wojskowy w sądzie wojskowym, Iaşi (1989-1990); profesor na uniwersytecie Alexandre Jean Cuza w Iaşi (1990-2006); stypendium w zakresie specjalizacji w prawie prywatnym na uniwersytecie w Rennes (1991-1992); wykładowca na uniwersytecie Petre Andrei w Iaşi (1999-2002); profesor stowarzyszony na uniwersytecie Littoral Côte d'Opale (LAB. RII) (2006 r.); sędzia Sądu od dnia 12 stycznia 2007 r. do dnia 26 listopada 2010 r.

urodzony w 1950 r.; odbył studia na uniwersytecie erlandzko-norymberskim (1970-1975); Rechtsreferendar w Oberlandsgericht (wyższym sądzie krajowym) w Norymberdze (1975-1978); administrator w federalnym ministerstwie gospodarki (1978-1982); administrator w stałym przedstawicielstwie Republiki Federalnej Niemiec przy Wspólnotach Europejskich (1982); administrator w federalnym ministerstwie gospodarki odpowiedzialny za sprawy związane z prawem wspólnotowym i prawem konkurencji (1983-1992); dyrektor departamentu ds. prawa Unii Europejskiej (1992-2007) w ministerstwie sprawiedliwości; przewodniczący niemieckiej delegacji do grupy roboczej Rady ds. Trybunału Sprawiedliwości; pełnomocnik rządu federalnego w wielu postępowaniach przed Trybunałem Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich; sędzia Sądu od dnia 17 września 2007 r. do dnia 26 września 2019 r.

urodzony w 1960 r.; dyplom prawa na uniwersytecie autonomicznym w Barcelonie (1983); sędzia (1985); od 1992 r. sędzia specjalizujący się w sprawach administracyjnych w Tribunal Superior de Justicia (sądzie odwoławczym) Wysp Kanaryjskich w Santa Cruz de Tenerife (1992 i 1993) oraz Audiencia Nacional (Madryt, maj 1998 - sierpień 2007), gdzie rozpoznawał sprawy z dziedziny prawa podatkowego (VAT) oraz skargi skierowane przeciwko przepisom wykonawczym ministra gospodarki o charakterze powszechnie obowiązującym, jak również jego decyzjom z zakresu pomocy państwa oraz odpowiedzialności majątkowej administracji, a także wszelkim decyzjom centralnych organów regulacyjnych w sektorach: bankowym, giełdowym, energetycznym, ubezpieczeń i konkurencji; referendarz w trybunale konstytucyjnym (1993-1998); sędzia Sądu od dnia 17 września 2007 r do dnia 16 września 2013 r.

urodzony w 1962 r.; dyplom Institut d'études politiques w Paryżu (1984); absolwent École nationale de la magistrature (1986-1988); sędzia tribunal de grande instance (sądu powszechnego) w Marsylii (styczeń 1988 - styczeń 1990); sędzia w dyrekcji spraw cywilnych i pieczęci ministerstwa sprawiedliwości (styczeń 1990 - czerwiec 1992); zastępca dyrektora, następnie dyrektor biura w dyrekcji generalnej konkurencji, konsumentów i zwalczania nadużyć w ministerstwie gospodarki, finansów i przemysłu (czerwiec 1992 - wrzesień 1994); doradca techniczny ministra sprawiedliwości (wrzesień 1994 - maj 1995); sędzia tribunal de grande instance w Nîmes (maj 1995 - maj 1996); referendarz w Trybunale Sprawiedliwości w gabinecie rzecznika generalnego P. Légera (maj 1996 - grudzień 2001); conseiller référendaire w Cour de cassation (grudzień 2001 - sierpień 2007); sędzia Sądu od dnia 17 września 2007 r do dnia 16 września 2013 r.

urodzony w 1946 r.; studia w Crescent College de Limerick, w Clongowes Wood College, na University College Dublin (B.A. degree i dyplom prawa europejskiego) oraz w Kings Inns; członek izby adwokackiej w Irlandii od 1968 r.; barrister (1968-1982); Senior Counsel (Inner Bar of Ireland, 1982-1986); sędzia w Circuit court (1986-1997); sędzia w High Court of Ireland (1997-2008); bencher of Kings Inns; przedstawiciel Irlandii w radzie konsultacyjnej sędziów europejskich (2000-2008); sędzia Sądu od dnia 15 września 2008 r do dnia 16 września 2013 r.

urodzony w 1957 r.; ukończył prawo na Uniwersytecie Ateńskim (1980); studia podyplomowe w zakresie prawa publicznego na Uniwersytecie Paris I, Panthéon-Sorbonne (1981); świadectwo uniwersyteckiego centrum studiów wspólnotowych i europejskich (Uniwersytet Paris I) (1982 r.); członek Conseil d'État na stanowisku auditeur (1985–1992); członek Conseil d'État na stanowisku maître des requêtes (1992–2005); referendarz w Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (1994–1996); członek stowarzyszony szczególnego sądu najwyższego Grecji (1998 i 1999); pracownik Conseil d'État na stanowisku radcy stanu (2005); członek specjalnego sądu do spraw dyscyplinarnych (2006); członek Najwyższej Rady Sądownictwa Administracyjnego (2008); inspektor sądownictwa administracyjnego (2009–2010); sędzia Sądu od dnia 25 października 2010 r. do dnia 7 października 2021 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2021 r.

urodzony w 1948 r.; absolwent prawa na Uniwersytecie Bukareszteńskim (1971); studia podyplomowe z zakresu międzynarodowego prawa pracy i europejskiego prawa socjalnego, Uniwersytet Genewski (1973-1974); doktor prawa na Uniwersytecie Bukareszteńskim (1980); asystent stażysta (1971-1973), asystent tytularny (1974-1985), następnie wykładowca z zakresu prawa pracy na Uniwersytecie Bukareszteńskim (1985-1990); główny pracownik naukowy w Instytucie studiów nad prawem pracy i zabezpieczenia społecznego (1990-1991); zastępca dyrektora generalnego (1991-1992), następnie dyrektor (1992-1996) w ministerstwie pracy i polityki społecznej; wykładowca (1997), następnie profesor w Krajowej szkole studiów politycznych i administracyjnych, Bukareszt (2000); sekretarz stanu w ministerstwie integracji europejskiej (2001-2005); szef departamentu w Radzie Legislacyjnej Rumunii (1996-2001 i 2005-2009); fundator i dyrektor Rumuńskiego przeglądu prawa europejskiego; prezes Rumuńskiego towarzystwa prawa europejskiego (2009-2010); pełnomocnik rządu rumuńskiego przed sądami Unii Europejskiej (2009-2010); sędzia Sądu od dnia 26 listopada 2010 do 19 września 2016 r.

urodzony w 1950 r.; absolwent prawa (uniwersytet La Sapienza w Rzymie, 1973), absolwent podyplomowych studiów europejskich w kolegium europejskim (Brugia, 1974–1975); urzędnik Komisji Wspólnot Europejskich (dyrekcja do spraw międzynarodowych w dyrekcji generalnej ds. rolnictwa, 1975–1976); członek służby prawnej Komisji służby prawnej Komisji Wspólnot Europejskich w Luksemburgu (1990–1991); referendarz w gabinecie sędziego G.F. Manciniego w Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (1991–1994); doradca prawny w gabinetach członków Komisji Wspólnot Europejskich M. Montiego (1995–1997) i F. Bolkesteina (2000–2002); dyrektor: dyrekcji ds. polityki zamówień publicznych (2002–2003), dyrekcji ds. usług, własności intelektualnej i przemysłowej, środków przekazu i ochrony danych (2003–2005), dyrekcji ds. usług (2005–2011) w dyrekcji generalnej ds. rynku wewnętrznego Komisji Wspólnot Europejskich; główny doradca prawny i dyrektor zespołu ds. sprawiedliwości, wolności i bezpieczeństwa, prawa cywilnego oraz prawa karnego w Służbie Prawnej Komisji Europejskiej (2011–2012); sędzia Sądu od dnia 17 września 2012 r. do dnia 26 września 2019 r.

urodzony w 1949 r.; absolwent ekonomii (Bachelor of Arts, 1974) i prawa (Master of Laws, 1977) na uniwersytecie w Uppsali; administrator w ministerstwie spraw zagranicznych (1977); członek palestry szwedzkiej (od 1983); członek szwedzkiej grupy roboczej ds. prawa konkurencji w Międzynarodowej Izbie Handlowej (ICC); wykładowca prawa konkurencji (uniwersytety w Lundzie i w Sztokholmie); autor licznych publikacji; sędzia Sądu od dnia 18 marca 2013 do 19 września 2016 r.

urodzony w 1950 r.; absolwent prawa uniwersytetu w Wilnie (1973); doktor prawa (1978), asystent, wykładowca, następnie docent na wydziale prawa uniwersytetu w Wilnie (1977-1992); konsultant w departamencie prawnym Sejmu Republiki Litewskiej (1990-1992); radca w ambasadzie Litwy w Belgii (1992-1994); radca w ambasadzie Litwy we Francji (1994-1996); członek Europejskiej Komisji Praw Człowieka (1996-1999); sędzia sądu najwyższego Litwy (1999-2011); docent w katedrze prawa karnego uniwersytetu w Wilnie (2003-2013); przedstawiciel Republiki Litewskiej we wspólnym organie nadzorczym Eurojust (2004-2011); sędzia trybunału konstytucyjnego Republiki Litewskiej (2011-2013); sędzia Sądu od dnia 16 września 2013 r. do dnia 26 września 2019 r.

Viktor Kreuschitz urodził się w 1952 r. w Budapeszcie (Węgry). W 1980 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów prawniczych, a w 1981 r. –  doktorat z prawa na uniwersytecie w Wiedniu (Universität Wien, Austria).

W 1980 r. rozpoczął pracę zawodową jako asystent naukowy w Institut für Staats- und Verwaltungsrecht uniwersytetu w Wiedniu, a następnie w latach 1981-1997 był urzędnikiem służby spraw konstytucyjnych austriackiego federalnego urzędu kanclerskiego. W latach 1987-1997 zasiadał w komisji ochrony danych (Datenschutzkommission, Austria).

Następnie podjął pracę doradcy prawnego w służbie prawnej Komisji Europejskiej i w latach 1997-2013 reprezentował tę instytucję w licznych sprawach przed sądami Unii oraz przed Trybunałem Europejskiego Stowarzyszenia Wolnego Handlu.

Sędzia Sądu od 16 września 2013 r. do 15 września 2022 r.

Urodzony w 1960 r.; absolwent Trinity College, Dublin (nauki prawne) (1984) i Honourable Society of the King's Inns, Dublin (barrister) (1986); bencher of the Honourable Society of King's Inns (od 2013); adiunkt, University College Cork (od 2015); członek zarządu Irish Centre for European Law (irlandzkiego centrum prawa europejskiego) (od 1997); Barrister-at-Law (1986-1990 i 1997-2003) i senior counsel (2003-2013) w irlandzkiej palestrze; referendarz w Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (1990-1997); dyrektor Irish Centre for European Law (1997-2000) i członek jego zarządu do dnia dzisiejszego; wiceprzewodniczący Council of European National Youth Committees (1979-1981); sekretarz generalny Organising Bureau of European School Student Unions (1977-1984); sekretarz generalny Irish Union of School Students (1977-1979); międzynarodowy wiceprzewodniczący Union of Students in Ireland (1982-1983); członek stałej delegacji Rady Palestr Unii Europejskiej (CCBE) przy Trybunale Sprawiedliwości Unii Europejskiej i Trybunale EFTA (2006-2013); sędzia Sądu od dnia 16 września 2013 r. do dnia 7 października 2021 r.; rzecznik generalny Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2021 r.

urodzony w 1967 r.; dyplom prawa z wyróżnieniem (1985-1990) i studia doktoranckie (1990-1993) na Universidad Complutense w Madrycie; prokurator w Gironie (2000-2003); doradca ds. sądownictwa i praw człowieka Tymczasowej Administracji Koalicyjnej, Bagdad, Irak (2003-2004); sędzia sądu cywilnego pierwszej instancji (2003-2007); następnie sędzia w randze magistrado, , Girona (2008); zastępca szefa zintegrowanej misji Unii Europejskiej w Iraku dotyczącej państwa prawnego, EUJUST LEX w Radzie Unii Europejskiej (2005-2006); referendarz w hiszpańskim trybunale konstytucyjnym (2006-2011 i 2013); sekretarz stanu ds. bezpieczeństwa (2012-2013); ekspert cywilny ds. państwa prawa i reformy sektora bezpieczeństwa Rady Unii Europejskiej (2005-2011); zewnętrzny ekspert ds. praw podstawowych i sądownictwa wymiaru sprawiedliwości w sprawach karnych Komisji Europejskiej (2011-2013); wykładowca i autor licznych publikacji; sędzia Sądu od dnia 16 września 2013 r. do dnia 26 września 2019 r.

urodzony w 1945 r.; absolwent uniwersytetu w Glasgow (MA 1965, LLB 1967) (historia i literatura angielska, prawo); magister prawa cywilnego, uniwersytet Tulane w Luizjanie (MCL 1969); przyjęty do palestry Szkocji (1972) i do palestry w Nowym Jorku (1977); mianowany Queen’s Counsel (1988); przyjęty do palestry Anglii i Walii (1996) oraz do palestry w Brukseli (1999); praktyka adwokacka w palestrach w Edynburgu, Brukseli, Londynie i Nowym Jorku; profesor zaproszony (1991) i doktor honoris causa(2009) uniwersytetu w Glasgow; bencher Middle Temple (2012); arbiter w Międzynarodowej Izbie Handlowej (ICC), w Międzynarodowym Centrum Rozstrzygania Sporów Inwestycyjnych (ICSID) i w Sportowym Sądzie Arbitrażowym (CAS); autor licznych publikacji; sędzia Sądu od 7 października 2015 r. do 31 stycznia 2020 r.

Constantinos Iliopoulos urodził się w 1948 r. w Atenach (Grecja). W 1971 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów prawniczych na uniwersytecie w Atenach (Panepistimio Athinon, Grecja), a w 1974 r. – dyplom ukończenia studiów ekonomicznych na uniwersytecie ekonomicznym w Atenach (Oikonomiko Panepistimio Athinon, Grecja). Podjął następnie doktoranckie studia prawnicze na uniwersytecie w Hamburgu (Universität Hamburg, Niemcy), gdzie w 1984 r. obronił pracę doktorską na temat prawa konkurencji.

W 1973 r. został przyjęty do palestry w Atenach i do 2016 r. praktykował jako adwokat. W latach 1992-2006 zasiadał w greckiej komisji do spraw konkurencji (Elliniki Epitropi Antagonismou). W latach 2002-2003 C. Iliopoulos był doradcą prawnym rządu cypryjskiego do spraw prawa spółek i prawa własności intelektualnej w związku z planowanym przystąpieniem Cypru do Unii Europejskiej. W latach 2007-2009 był doradcą prawnym przy greckim ministrze rozwoju gospodarczego i energii.

Jednocześnie C. Iliopoulos zajmował się nauczaniem na wydziale prawa uniwersytetu w Hamburgu: w latach 1980-1984 pracował tam jako asystent w departamencie prawa europejskiego, w latach 1992-2006 – jako wykładowca prawa europejskiego, europejskiego prawa konsumenckiego, europejskiego prawa spółek, europejskiego prawa handlowego i europejskiego prawa własności intelektualnej, zaś w 2015 r. – jako profesor wizytujący. Ponadto uczył na wydziale prawa trackiego uniwersytetu Demokryta (Democritio Panepistimio Thrakis, Grecja): w latach 2007-2015 był profesorem międzynarodowego i europejskiego prawa gospodarczego, a w latach 2015-2016 – profesorem programu master z międzynarodowego i europejskiego prawa energetycznego. Od 2016 r. C. Iliopoulos jest profesorem honorowym i prowadzi zajęcia z europejskiego prawa energetycznego przewidziane w tym programie.

Jest autorem licznych publikacji. W swojej ojczyźnie C. Iliopoulos poświęcał się organizacji badań w zakresie nauk prawnych, jako zaangażowany działacz greckiego stowarzyszenia prawa europejskiego (Elliniki Enosi Eyropaikou Dikaiou), w którym pełnił funkcje skarbnika w latach 1987-2002, sekretarza generalnego w latach 2002-2019, a po 2019 r. – członka zarządu. W latach 2012-2016 był członkiem założycielem i sekretarzem generalnym, a w 2017 r. – przewodniczącym greckiego stowarzyszenia prawa energetycznego (Elliniki Enosi Dikaiou Energeias).

Z racji bliskich związków łączących go z kulturą niemiecką od czasów studiów doktoranckich w Hamburgu, od 1987 r. piastował funkcję wiceprzewodniczącego niemiecko-greckiego towarzystwa prawniczego (Hamburg), a od 1990 r. – funkcję sekretarza generalnego grecko-niemieckiego towarzystwa prawniczego (Ateny). W latach 2005-2011 był ponadto członkiem zarządu centrum międzynarodowego i europejskiego prawa gospodarczego w Salonikach (Κentro Diethnous kai Eyropaikou Oikonomikou Dikaiou sti Thessaloniki, Grecja).

Sędzia Sądu od 13 kwietnia 2016 r. do 15 września 2022 r.

urodzony w 1957 r.; ukończył studia prawnicze na madryckim uniwersytecie Complutense (1979); master w Fletcher School of Law and Diplomacy uniwersytetu w Tufts (USA) (1985); profesor prawa na uniwersytecie CEU San Pablo (1985-1993); doradca prawny Rady Państwa (1983-1996); sekretarz generalny w Center for the Advanced Study in the Social Sciences Fundacji Juana Marcha (1991-1996); podsekretarz w ministerstwie spraw wewnętrznych (1996-2001); doradca prawny w sektorze prywatnym (2001-2003); adwokat (2004-2005); dyrektor studiów podyplomowych z zakresu stosunków międzynarodowych i profesor prawa w Instituto de Empresa (2007-2013); starszy doradca prawny Rady Państwa (2005-2016); sędzia Sądu od dnia 13 kwietnia 2016 r. do dnia 26 września 2019 r.

René Barents urodził się w 1951 r. w Rotterdamie (Niderlandy). W 1973 r. uzyskał dyplom ukończenia studiów prawniczych i specjalny dyplom ukończenia studiów ekonomicznych na uniwersytecie Erazma (Erasmus Universiteit, Niderlandy). Edukacji dopełnił, uzyskawszy doktorat z prawa na uniwersytecie w Utrechcie (Universiteit Utrecht, Niderlandy, rozprawa doktorska obroniona w 1981 r.).

Działalność zawodową rozpoczął w Europa Instituut uniwersytetu w Utrechcie, gdzie zajmował się między innymi dziedzinami prawa europejskiego i prawa gospodarczego jako pracownik naukowy w latach 1973-1974, a następnie jako wykładowca w latach 1974-1979. W latach 1979-1981 był także wykładowcą na uniwersytecie w Lejdzie (Universiteit Leiden, Niderlandy). Otrzymał profesurę na uniwersytecie w Maastricht (Universiteit Maastricht, Niderlandy) i w latach 1988-2003 wykładał na nim prawo europejskie, a od 2003 r. piastował stanowisko profesora honorowego prawa europejskiego. Jest autorem licznych publikacji z dziedziny prawa Unii. W Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich pracował od 1981 r., jako referendarz rzeczników generalnych Pietera VerLorena van Themmata (w latach 1981-1986) i Jeana Mischa (1986). Następnie, w latach 1986-1987, pełnił funkcję kierownika wydziału praw regulaminowych w dziale kadr Trybunału.

W latach 1987-1991 był zatrudniony w służbie prawnej Komisji Wspólnot Europejskich, a w latach 1991-2000 ponownie był referendarzem w Trybunale Sprawiedliwości, u sędziego Paula Joana George’a Kapteyna. W latach 2000-2009 był kierownikiem wydziału w dyrekcji do spraw badań i dokumentacji, a w latach 2009-2011 zajmował stanowisko dyrektora tej dyrekcji.

W latach 1993-2011 R. Barents pełnił także funkcję doradcy w sądzie apelacyjnym w 's-Hertogenbosch (Gerechtshof 's-Hertogenbosch, Niderlandy).

R. Barents został mianowany sędzią Sądu do spraw Służby Publicznej w dniu 6 października 2011 r. i urzędował w nim do dnia 31 sierpnia 2016 r.

Sędzia Sądu od 19 września 2016 r. do 15 września 2022 r.

urodzony w 1954 r.; absolwent prawa uniwersytetu na Malcie (1977); Master of Laws uniwersytetu w Londynie (1979); doktor prawa uniwersytetu w Cambridge (1982); wykładowca w Ealing College of Higher Education (1982-1984); wykładowca na uniwersytecie w Exeter (1984-1990) ; główny wykładowca na uniwersytecie w Londynie, Queen Mary and Westfield College (1990-1993); doradca prawny w sektorze prywatnym, następnie w Parlamencie Malty (1993-2016); profesor i kierownik wydziału prawa europejskiego i prawa porównawczego na uniwersytecie na Malcie (1993-2016); dyrektor Centrum dokumentacji i badań uniwersytetu na Malcie (1993-2016); prezes maltańskiego stowarzyszenia prawa europejskiego; autor licznych publikacji; sędzia Sądu (2016-2018); sędzia Trybunału Sprawiedliwości od 8 października 2018 r.

urodzony w 1965 r.; ukończył studia prawnicze na budapeszteńskim uniwersytecie Loránd Eötvös (1990), historię sztuki na uniwersytecie w Heidelbergu (1992) i uzyskał na tym uniwersytecie dyplom Master of Laws (1991); doktor prawa (2004); członek palestry w Budapeszcie (1995-2016); profesor nadzwyczajny prawa (1991-2005) i profesor prawa (2005-2016) na uniwersytecie Loránd Eötvös; kierownik katedry prawa gospodarczego (2007-2013), a następnie kierownik katedry prawa prywatnego i gospodarczego oraz profesor (2013-2016) na katolickim uniwersytecie Pétera Pázmány'ego w Budapeszcie; profesor wizytujący na katolickim uniwersytecie w Lyonie (2013-2016); sędzia Stałego Sądu Arbitrażowego przy Giełdzie Budapeszteńskiej oraz rozjemca ad hoc (2004-2016); sędzia Sądu od dnia 13 kwietnia 2016 r. do dnia 7 października 2021 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2021 r.

urodzony w 1950 r.; doktor prawa i członek izby adwokackiej w Padwie; asystent a następnie samodzielny pracownik naukowy w dziedzinie prawa cywilnego i porównawczego na wydziale prawa uniwersytetu w Padwie (1977–1982); wykładowca prawa wspólnotowego w Kolegium Europejskim w Parmie (1990–1998) oraz na wydziałach prawa uniwersytetu w Padwie (1985–1987), w Macerata (1991–1994), w Neapolu (1995) i na uniwersytecie w Mediolanie (2000–2001); członek komitetu naukowego „Master in European integration" na uniwersytecie w Padwie; urzędnik w Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, dyrekcja biblioteki, badań i dokumentacji (1982–1984); referendarz w Trybunale Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich w gabinecie rzecznika generalnego G.F. Manciniego (1984–1988); radca prawny sekretarza generalnego Parlamentu Europejskiego, Enrico Vinci (1988–1993); kierownik wydziału służby prawnej Parlamentu Europejskiego (1995–1999); dyrektor do spraw legislacyjnych i koncyliacji, stosunków z innymi instytucjami oraz parlamentami krajowymi Parlamentu Europejskiego (1999–2004); dyrektor do spraw stosunków zewnętrznych Parlamentu Europejskiego (2004–2006); dyrektor do spraw legislacyjnych w strukturach służby prawnej Parlamentu Europejskiego (2006–2011); autor licznych publikacji z dziedziny włoskiego prawa cywilnego oraz prawa Unii Europejskiej; sędzia Sądu do Spraw Służby Publicznej od dnia 6 października 2011 r. do 31 sierpnia 2016 r.; sędzia Sądu od dnia 19 września 2016 r. do dnia 26 września 2019 r.

urodzony w 1966 r.; studia prawnicze na uniwersytecie Loránda Eötvösa w Budapeszcie (1990); Master of Laws na uniwersytecie w Sztokholmie (1995); adwokat w palestrze w Budapeszcie; doradca prawny przy parlamencie węgierskim w procesie akcesyjnym Węgier do Unii Europejskiej (1994–1996 et 2002–2004); referendarz w gabinecie prezesa węgierskiego trybunału konstytucyjnego (1997–2000); wiceprezes urzędu konkurencji, następnie prezes rady konkurencji (2000–2002); arbiter w stałym trybunale arbitrażowym rynków finansowych i kapitałowych (2008–2014); wykładowca (1990–1994); docent (1995–1999), następnie docent nadzwyczajny (2003–2016) na uniwersytecie Loránda Eötvösa w Budapeszcie; sekretarz stanu do spraw europejskiej i międzynarodowej współpracy sądowniczej w ministerstwie sprawiedliwości (2014–2016); sędzia Sądu od 19 września 2016 r. do dnia swojej śmierci, 1 sierpnia 2021 r.

urodzona w 1967 r.; licencjackie studia prawnicze na uniwersytecie Alexandru Ioan Cuza w Iasi (1990); doktor prawa (1999); sędzia sądu sektora 4 w Bukareszcie (1991–1996); sędzia (1996–1999) i prezes wydziału (1997–1999) w sądzie w Bukareszcie; sędzia (1999–2005) i prezes wydziału (1999–2003) sądu apelacyjnego w Bukareszcie; członek rozszerzonej izby odwoławczej Europejskiego Urzędu Patentowego (2006–2016); twórca, a następnie dyrektor krajowego instytutu sądownictwa (2011–2016); sędzia najwyższego sądu kasacyjnego i sprawiedliwości Rumunii (2006–2016); członek rady naukowej krajowego instytutu sądownictwa i zarządu krajowej szkoły sekretarzy sądowych (2011–2016); członek zarządu szkoły doktoranckiej uniwersytetu w Bukareszcie (2012–2016); sędzia Sądu od dnia 19 września 2016 r. do dnia 7 października 2021 r.; sędzia Trybunału Sprawiedliwości od dnia 7 października 2021 r.

urodzony w 1944 r.; obywatelstwo niemieckie; asystent, a następnie profesor na wydziale prawa (Berlin); Rechtsanwalt (Frankfurt); prawnik-lingwista w Trybunale Sprawiedliwości; referendarz w gabinecie prezesa Trybunału Sprawiedliwości, H. Kutschera, a następnie niemieckiego sędziego w Trybunale Sprawiedliwości; zastępca sekretarza Trybunału Sprawiedliwości; sekretarz Sądu Pierwszej Instancji od 10 października 1989 r. do 5 października 2005 r.; zm. 26 września 2009 r.