Υπόθεση T‑362/10
Vtesse Networks Ltd
κατά
Ευρωπαϊκής Επιτροπής
«Κρατικές ενισχύσεις — Ενίσχυση για την εγκατάσταση δικτύων ευρείας ζώνης τελευταίας γενιάς στην περιοχή της Κορνουάλης και των Νήσων Scilly — Απόφαση κρίνουσα την ενίσχυση συμβατή με την εσωτερική αγορά — Άρθρο 107, παράγραφος 3, στοιχείο γ΄, ΣΛΕΕ — Προσφυγή ακυρώσεως — Δεν θίγεται ουσιωδώς η ανταγωνιστική θέση — Ενεργητική νομιμοποίηση — Διαδικαστικά δικαιώματα των ενδιαφερομένων — Εν μέρει απαράδεκτο — Μη ύπαρξη αμφιβολιών που δικαιολογούν την κίνηση της επίσημης διαδικασίας έρευνας»
Περίληψη — Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου (ένατο τμήμα)
της 5ης Νοεμβρίου 2014
1. Ένδικη διαδικασία — Εισαγωγικό δικόγραφο — Τυπικά στοιχεία — Προσδιορισμός του αντικειμένου της διαφοράς — Συνοπτική έκθεση των προβαλλόμενων ισχυρισμών
(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρα 21, εδ. 1, και 53, εδ. 1· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 44 § 1, στοιχείο γʹ)
2. Ένδικη διαδικασία — Παρέμβαση — Ένσταση απαραδέκτου που δεν προβλήθηκε από τον καθού — Απαράδεκτο — Λόγοι απαραδέκτου δημοσίας τάξεως — Αυτεπάγγελτη εξέταση από τον δικαστή
(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρα 40, εδ. 4, και 53· Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 113)
3. Προσφυγή ακυρώσεως — Φυσικά ή νομικά πρόσωπα — Πράξεις που τα αφορούν άμεσα και ατομικά — Απόφαση της Επιτροπής με την οποία διαπιστώνεται το συμβατό κρατικής ενισχύσεως με την εσωτερική αγορά χωρίς να κινηθεί επίσημη διαδικασία εξετάσεως — Προσφυγή ανταγωνίστριας επιχειρήσεως που δεν αποδεικνύει ότι η θέση της στην αγορά επηρεάστηκε ουσιωδώς — Απαράδεκτο
(Άρθρα 108 § 2 ΣΛΕΕ και 263, εδ. 4, ΣΛΕΕ)
4. Προσφυγή ακυρώσεως — Φυσικά ή νομικά πρόσωπα — Πράξεις που τα αφορούν άμεσα και ατομικά — Απόφαση της Επιτροπής με την οποία διαπιστώνεται το συμβατό κρατικής ενισχύσεως με την εσωτερική αγορά χωρίς να κινηθεί επίσημη διαδικασία εξετάσεως — Προσφυγή των ενδιαφερομένων κατά την έννοια του άρθρου 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ — Προσφυγή με την οποία επιδιώκεται η διαφύλαξη των διαδικαστικών δικαιωμάτων των ενδιαφερομένων — Παραδεκτό — Δυνάμενοι να προβληθούν λόγοι ακυρώσεως — Βάρος αποδείξεως
(Άρθρα 108 § 2 ΣΛΕΕ και 263, εδ. 4, ΣΛΕΕ· κανονισμός 659/1999 του Συμβουλίου, άρθρα 1, στοιχείο ηʹ, 4 § 3 και 6 § 1)
5. Ένδικη διαδικασία — Προβολή νέων ισχυρισμών κατά τη διάρκεια της διαδικασίας — Προϋποθέσεις — Συμπληρωματικός ισχυρισμός εμφανίζων στενή σχέση με ήδη προβληθέντα ισχυρισμό
(Κανονισμός Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου, άρθρο 48 § 2)
6. Ενισχύσεις χορηγούμενες από τα κράτη μέλη — Εξέτασή τους από την Επιτροπή —Διοικητική διαδικασία — Υποχρέωση της Επιτροπής να οχλήσει τους ενδιαφερομένους για να υποβάλουν τις παρατηρήσεις τους — Δικαίωμα των λοιπών ενδιαφερόμενων, πλην του οικείου κράτους μέλους, να μετάσχουν στη διοικητική διαδικασία, στον ανάλογο βαθμό — Όρια
(Άρθρο 108 § 2 ΣΛΕΕ)
1. Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.
(βλ. σκέψεις 28, 29)
2. Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.
(βλ. σκέψη 33)
3. Πρόσωπα άλλα από τους αποδέκτες μιας αποφάσεως δεν μπορούν να ισχυριστούν ότι η απόφαση αυτή τα αφορά ατομικά, κατά την έννοια του άρθρου 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, παρά μόνον αν τα θίγει λόγω ορισμένων ξεχωριστών ιδιοτήτων ή μιας πραγματικής καταστάσεως που τα χαρακτηρίζει σε σχέση με κάθε άλλο πρόσωπο και έτσι τα εξατομικεύει κατά τρόπο ανάλογο προς αυτόν του αποδέκτη.
Τούτο συμβαίνει μεταξύ άλλων όσον αφορά προσφυγή ακυρώσεως αποφάσεως με την οποία διαπιστώνεται ότι μια ενίσχυση συμβιβάζεται με την εσωτερική αγορά, στην περίπτωση που η ενίσχυση, η οποία αποτελεί το αντικείμενο της επίμαχης αποφάσεως και της οποίας δεν είναι δικαιούχος η προσφεύγουσα επιχείρηση, επηρεάζει ουσιωδώς τη θέση της προσφεύγουσας επιχειρήσεως στην αγορά. Συνεπώς, η προσφεύγουσα επιχείρηση οφείλει να αποδείξει τους λόγους για τους οποίους η απόφαση της Επιτροπής είναι δυνατόν να θίξει τα θεμιτά συμφέροντά της, επηρεάζοντας ουσιωδώς τη θέση της στην επίμαχη αγορά. Προκειμένου να καθοριστεί το πότε θίγεται ουσιωδώς η θέση της προσφεύγουσας επιχειρήσεως στην οικεία αγορά, η επιχείρηση που ασκεί την προσφυγή δεν μπορεί να επικαλεστεί αποκλειστικώς και μόνον την ιδιότητά της ως ανταγωνίστρια της επιχειρήσεως που ωφελήθηκε, αλλά οφείλει περαιτέρω να αποδείξει, λαμβανομένου υπόψη του βαθμού της τυχόν συμμετοχής της στη διαδικασία και του κατά πόσο επηρεάζεται η θέση της στην αγορά, ότι τελεί σε μια πραγματική κατάσταση η οποία την εξατομικεύει κατά τρόπο ανάλογο προς εκείνον του αποδέκτη μιας τέτοιας αποφάσεως.
Επομένως, όταν η προσφεύγουσα επιχείρηση δεν αποδεικνύει ότι η ανταγωνιστική θέση της επηρεάστηκε ουσιωδώς από την απόφαση με την οποία κηρύσσεται μια ενίσχυση συμβατή με την εσωτερική αγορά, δεν νομιμοποιείται ενεργητικά να στραφεί κατά της αποφάσεως αυτής για να αμφισβητήσει τη βασιμότητά της.
(βλ. σκέψεις 36, 37, 51, 58, 59)
4. Όταν η Επιτροπή εκδίδει απόφαση κατά το άρθρο 4, παράγραφος 3, του κανονισμού 659/1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 108 ΣΛΕΕ, διαπιστώνοντας ότι μια ενίσχυση συμβιβάζεται με την εσωτερική αγορά, αρνείται παράλληλα, σιωπηρώς, να κινήσει την επίσημη διαδικασία έρευνας που προβλέπουν το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και το άρθρο 6, παράγραφος 1, του κανονισμού 659/1999. Οι ενδιαφερόμενοι, οι οποίοι, κατά το άρθρο 1, στοιχείο η΄, του κανονισμού 659/1999, είναι τα πρόσωπα, οι επιχειρήσεις ή οι ενώσεις επιχειρήσεων των οποίων τα συμφέροντα μπορεί να θιγούν από τη χορήγηση μιας ενίσχυσης, δηλαδή, ειδικότερα, οι ανταγωνίστριες επιχειρήσεις των δικαιούχων της εν λόγω ενισχύσεως υπέρ των οποίων έχουν τεθεί οι εγγυήσεις της επίσημης διαδικασίας έρευνας, μπορούν να διασφαλίσουν την τήρησή τους μόνον αν έχουν τη δυνατότητα να αμφισβητήσουν την απόφαση αυτή ενώπιον του δικαστή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Υπό τις συνθήκες αυτές, η προσφυγή τους μπορεί να επιδιώκει μόνο την προστασία των διαδικαστικών δικαιωμάτων που έλκουν από το άρθρο 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ και από το άρθρο 6, παράγραφος 1, του κανονισμού 659/1999. Συνεπώς, όταν μία ενίσχυση προοριζόμενη να υποστηρίξει την εγκατάσταση των ευρυζωνικών δικτύων επόμενης γενιάς σε συγκεκριμένη περιοχή από επιχείρηση τηλεπικοινωνιών κριθεί συμβατή με την εσωτερική αγορά, η ανταγωνίστρια επιχείρηση τηλεπικοινωνιών στην αγορά παροχής εξειδικευμένων τηλεπικοινωνιακών υπηρεσιών πρέπει να θεωρηθεί ως ενδιαφερόμενη κατά την έννοια του άρθρου 108, παράγραφος 2, ΣΛΕΕ, η οποία νομιμοποιείται προς άσκηση προσφυγής κατά της αποφάσεως με την οποία η ενίσχυση κρίνεται συμβατή με την εσωτερική αγορά καθόσον, με την προσφυγή της, αποσκοπεί στη διαφύλαξη των διαδικαστικών της δικαιωμάτων.
Όσον αφορά τους λόγους ακυρώσεως που μπορούν να προβληθούν από τον ενδιαφερόμενο, είναι δυνατό να ληφθούν υπόψη επιχειρήματα επί της ουσίας μόνο στον βαθμό που με τα επιχειρήματα αυτά μπορεί να στηριχθεί λόγος ακυρώσεως που αφορά την ύπαρξη αμφιβολιών οι οποίες δικαιολογούν την κίνηση της επίσημης διαδικασίας έρευνας. Ωστόσο, τα επιχειρήματα πρέπει να καθοριστούν υπό όρους σχετικούς με το προς απόδειξη στοιχείο, δηλαδή την ύπαρξη αμφιβολιών ως προς τη συμβατότητα του μέτρου με την εσωτερική αγορά. Συνεπώς, υπό τις περιστάσεις αυτές, ο δικαστής της Ένωσης μπορεί να λάβει υπόψη λόγους ακυρώσεως αντλούμενους από πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως ως προς τα πραγματικά περιστατικά και από την ύπαρξη καταχρήσεως δεσπόζουσας θέσεως μόνο στον βαθμό που αυτοί στηρίζονταν σε επιχειρήματα αποδεικνύοντα ότι η Επιτροπή δεν μπόρεσε να διαλύσει τις αμφιβολίες που δημιουργήθηκαν στο στάδιο της προκαταρκτικής εξετάσεως.
Εξάλλου, ο ενδιαφερόμενος φέρει το βάρος της αποδείξεως της υπάρξεως τέτοιων αμφιβολιών, απόδειξη την οποία μπορεί να παράσχει με μία δέσμη συγκλινουσών ενδείξεων, σχετικών, αφενός, με τις συνθήκες και τη διάρκεια του σταδίου προκαταρκτικής εξετάσεως και, αφετέρου, με το περιεχόμενο της προσβαλλομένης αποφάσεως. Περαιτέρω, στον ενδιαφερόμενο εναπόκειται να επισημάνει τα σχετικά με το περιεχόμενο της προσβαλλομένης αποφάσεως στοιχεία προκειμένου να αποδείξει την ύπαρξη αμφιβολιών. Συναφώς, όταν ο προσφεύγων παραπέμπει απλώς στα επιχειρήματα που προέβαλε στο πλαίσιο άλλου λόγου ακυρώσεως, σ’ αυτόν εναπόκειται να προσδιορίσει επακριβώς ποια είναι τα επιχειρήματα εκείνα που προβλήθηκαν στο πλαίσιο του άλλου λόγου τα οποία, κατ’ αυτόν, μπορούν να αποδείξουν την ύπαρξη των εν λόγω αμφιβολιών. Στο πλαίσιο αυτό, εάν η προσφεύγουσα παραπέμπει απλώς στη σύνοψη των πραγματικών περιστατικών που περιλαμβάνονται στο δικόγραφο της προσφυγής και στα επιχειρήματα που ανέπτυξε στο πλαίσιο των λόγων ακυρώσεως, αυτή η αόριστη και ουδόλως τεκμηριωμένη παραπομπή δεν παρέχει στον δικαστή της Ένωσης τη δυνατότητα να εντοπίσει τα ακριβή στοιχεία που προβάλλονται στο πλαίσιο των λόγων ακυρώσεως, τα οποία αποδεικνύουν, κατά την προσφεύγουσα, την ύπαρξη αμφιβολιών και το βάσιμο των λόγων ακυρώσεως.
(βλ. σκέψεις 42, 47, 69-71, 82, 88-90)
5. Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.
(βλ. σκέψεις 83-85)
6. Βλ. το κείμενο της αποφάσεως.
(βλ. σκέψεις 93-96)