ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(πρώτο τμήμα)

της 2ας Δεκεμβρίου 2014

Υπόθεση F‑142/11 DEP

Erik Simpson

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Υπαλληλική υπόθεση – Διαδικασία – Καθορισμός των δικαστικών εξόδων»

Αντικείμενο:      Αίτηση καθορισμού των δικαστικών εξόδων, υποβληθείσα επί τη βάσει του άρθρου 92, παράγραφος 1, του τότε ισχύοντος Κανονισμού Διαδικασίας (στο εξής: προϊσχύσας Κανονισμός Διαδικασίας), από τον Ε. Simpson, κατόπιν της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της 12ης Δεκεμβρίου 2013, Simpson κατά Συμβουλίου (F‑142/11, EU:F:2013:201, η οποία αποτελεί το αντικείμενο αιτήσεως αναιρέσεως που εκκρεμεί ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπόθεση T‑130/14 P).

Απόφαση:      Το συνολικό ποσό των δικαστικών εξόδων τα οποία το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης οφείλει να αποδώσει στον E. Simpson ως έξοδα δυνάμενα να αναζητηθούν στην υπόθεση F‑142/11 καθορίζεται στα 8 600 ευρώ, πλέον του ενδεχομένως οφειλομένου επί του ποσού αυτού φόρου προστιθεμένης αξίας

Περίληψη

Ένδικη διαδικασία – Δικαστικά έξοδα – Καθορισμός των εξόδων – Αποδοτέα έξοδα – Έννοια – Φόρος προστιθέμενης αξίας – Περιλαμβάνεται στην περίπτωση μη υποκειμένου στον φόρο

(Κανονισμός Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης, άρθρο 91, στοιχείο β΄)

Αιτών μη υποκείμενος στον φόρο προστιθέμενης αξίας δεν έχει τη δυνατότητα αναζητήσεως του ποσού του φόρου αυτού που ενδεχομένως καταβλήθηκε επί των υπηρεσιών που χρέωσε ο δικηγόρος του. Ως εκ τούτου, ο φόρος προστιθέμενης αξίας ο οποίος ενδεχομένως καταβλήθηκε επί της αμοιβής που κρίθηκε απαραίτητη αντιστοιχεί ως προς τον αιτούντα σε έξοδα στα οποία υποβλήθηκε για τους σκοπούς της δίκης κατά την έννοια του άρθρου 91, στοιχείο β΄, του Κανονισμού Διαδικασίας του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης.

(βλ. σκέψη 34)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: διάταξη De Nicola κατά ΕΤΕπ, T‑7/98 DEP, T‑208/98 DEP και T‑109/99 DEP, EU:T:2004:217, σκέψη 37

ΔΔΔΕΕ: διάταξη Missir Mamachi di Lusignano κατά Επιτροπής, F‑50/09 DEP, EU:F:2012:147, σκέψη 31