Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Bundesgerichtshof (Γερμανία) στις 7 Νοεμβρίου 2023 – IP κατά Quirin Privatbank AG

(Υπόθεση C-655/23, Quirin Privatbank)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Αιτούν δικαστήριο

Bundesgerichtshof

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Ενάγων, αναιρεσείων και αναιρεσίβλητος: IP

Εναγομένη, αναιρεσίβλητη και αναιρεσείουσα: Quirin Privatbank AG

Προδικαστικά ερωτήματα

α)    Έχει το άρθρο 17 του κανονισμού (ΕΕ) 2016/679 (ΓΚΠΔ) ¹ την έννοια ότι το υποκείμενο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα του οποίου τα δεδομένα κοινοποιήθηκαν παρανόμως με διαβίβασή τους από τον υπεύθυνο επεξεργασίας έχει δικαίωμα να αξιώσει από τον υπεύθυνο επεξεργασίας την παράλειψη της παράνομης διαβίβασης των δεδομένων αυτών στο μέλλον στην περίπτωση που δεν ζητήσει από τον υπεύθυνο επεξεργασίας τη διαγραφή τους;

β)    Μπορεί η εν λόγω αξίωση παραλείψεως να απορρέει (επίσης) από το άρθρο 18 του ΓΚΠΔ ή από άλλη διάταξη του ΓΚΠΔ;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, υπό α΄ ή/και β΄:

α)    Πρέπει να θεωρηθεί ότι η αξίωση παραλείψεως που προβλέπεται από το δίκαιο της Ένωσης υφίσταται μόνον όταν απειλείται περαιτέρω προσβολή στο μέλλον των δικαιωμάτων του υποκειμένου των δεδομένων που απορρέουν από τον ΓΚΠΔ (κίνδυνος υποτροπής);

β)    Τεκμαίρεται, ενδεχομένως, η ύπαρξη κινδύνου υποτροπής λόγω της υφιστάμενης παράβασης του ΓΚΠΔ;

Σε περίπτωση αρνητικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, υπό α΄ και β΄:

Έχουν το άρθρο 84, σε συνδυασμό με το άρθρο 79 του ΓΚΠΔ, την έννοια ότι επιτρέπουν στον εθνικό δικαστή να αναγνωρίσει στο υποκείμενο δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα του οποίου τα δεδομένα κοινοποιήθηκαν παρανόμως με διαβίβασή τους από τον υπεύθυνο επεξεργασίας, εκτός από το δικαίωμα αποζημιώσεως για την υλική ή μη υλική ζημία, σύμφωνα με το άρθρο 82 του ΓΚΠΔ, και εκτός από τα δικαιώματα που απορρέουν από τα άρθρα 17 και 18 του ΓΚΠΔ, επίσης δικαίωμα να αξιώσει από τον υπεύθυνο επεξεργασίας, δυνάμει των διατάξεων του εθνικού δικαίου, την παράλειψη της παράνομης διαβίβασης των δεδομένων αυτών στο μέλλον;

Έχει το άρθρο 82, παράγραφος 1, του ΓΚΠΔ την έννοια ότι, προκειμένου να γίνει δεκτή η ύπαρξη μη υλικής ζημίας κατά την έννοια της διατάξεως αυτής, αρκεί η πρόκληση απλώς αρνητικών συναισθημάτων όπως, για παράδειγμα, εκνευρισμού, αγανάκτησης, δυσαρέσκειας, ανησυχίας και φόβου τα οποία αποτελούν αυτά καθαυτά μέρος του γενικού κινδύνου της ζωής και συχνά μέρος της καθημερινής εμπειρίας; Ή μήπως απαιτείται, προκειμένου να γίνει δεκτή η ύπαρξη ζημίας, το ενδιαφερόμενο φυσικό πρόσωπο να υφίσταται μειονέκτημα το οποίο να βαίνει πέραν των συναισθημάτων αυτών;

Έχει το άρθρο 82, παράγραφος 1, του ΓΚΠΔ την έννοια ότι ο βαθμός υπαιτιότητας του υπευθύνου επεξεργασίας ή του εκτελούντος την επεξεργασία ή των υπαλλήλων του αποτελεί ουσιώδες κριτήριο κατά τον προσδιορισμό του ύψους της προς αποκατάσταση μη υλικής ζημίας;

Σε περίπτωση καταφατικής απαντήσεως στο πρώτο ερώτημα, υπό α΄ και β΄ ή στο τρίτο ερώτημα:

Έχει το άρθρο 82, παράγραφος 1, του ΓΚΠΔ την έννοια ότι, κατά τον προσδιορισμό του ύψους της προς αποκατάσταση μη υλικής ζημίας και προκειμένου να περιοριστεί η απαίτηση, μπορεί να ληφθεί υπόψη το γεγονός ότι το υποκείμενο των δεδομένων, πέραν του δικαιώματος αποζημιώσεως, δικαιούται να εγείρει αξίωση παραλείψεως;

____________

¹ Κανονισμός (EΕ) 2016/679 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 27ης Απριλίου 2016, για την προστασία των φυσικών προσώπων έναντι της επεξεργασίας των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα και για την ελεύθερη κυκλοφορία των δεδομένων αυτών και την κατάργηση της οδηγίας 95/46/ΕΚ (Γενικός Κανονισμός για την Προστασία Δεδομένων) (ΕΕ 2016, L 119, σ. 1).