Language of document :

Odwołanie od wyroku Sądu (trzecia izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 1 czerwca 2022 r. w sprawie T-628/17, Aeris Invest/Komisja i SRB, wniesione w dniu 9 sierpnia 2022 r. przez Aeris Invest Sàrl

(Sprawa C-535/22 P)

Język postępowania: hiszpański

Strony

Wnoszący odwołanie: Aeris Invest Sàrl (przedstawiciele: R. Vallina Hoset, Rechtsanwalt oraz E. Galán Burgos i M. Varela Suárez, Rechtsanwältinnen)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Jednolita Rada ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji (SRB), Królestwo Hiszpanii, Parlament Europejski, Rada Unii Europejskiej, Banco Santander SA

Żądania wnoszącego odwołanie

Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:

uchylenie wyroku Sądu (trzecia izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 1 czerwca 2022 r. w sprawie T-628/17, Aeris Invest/Komisja i SRB, EU:T:2022:315 i w związku z tym

- stwierdzenie nieważności decyzji (SRB/EES/2017/08) jednolitej Rady ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji z dnia 7 czerwca 2017 r. w sprawie przyjęcia planu likwidacji dla Banco Popular Español S.A.,

- stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2017/1246/UE z dnia 7 czerwca 2017 r. w sprawie zatwierdzenia planu likwidacji dla Banco Popular Español S.A.,

- stwierdzenie braku możliwości zastosowania art. 15 i 22 rozporządzenia nr 806/20141 na podstawie art. 277 TFUE.

obciążenie Komisji Europejskiej i Jednolitej Rady ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji kosztami postępowania obydwu instancji.

pomocniczo względem powyższego wniosku przekazanie sprawy Sądowi do ponownego rozpatrzenia i pozostawienie rozstrzygnięcia w przedmiocie kosztów do czasu wydania orzeczenia kończącego sprawę

Zarzuty i główne argumenty

W uzasadnieniu odwołania od zaskarżonego wyroku wnoszący odwołanie podnosi osiem zarzutów.

W ramach zarzutu pierwszego wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok narusza art. 47 Karty praw podstawowych Unii Europejskiej (zwanej dalej „kartą”) i art. 296 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (zwanego dalej „TFUE”), ponieważ stwierdza, że uzasadnienie postanowienia o likwidacji jest wystarczające i pozbawione sprzeczności.

W ramach zarzutu drugiego wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok narusza art. 47 karty, ponieważ stwierdza, że (i) wnoszący odwołanie jest osobą trzecią, (ii) poufność decyzji o likwidacji, oceny 1 i oceny 2 jest uzasadniona, (iii) uzasadnienie może zostać ujawnione dopiero po wniesieniu odwołania i (iv) pełny tekst decyzji o likwidacji nie ma znaczenia dla rozstrzygnięcia sporu.

W ramach zarzutu trzeciego wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok narusza art. 18 rozporządzenia nr 806/2014, obowiązek staranności i art. 296 TFUE, ponieważ nie uwzględniono istotnych czynników i istniały alternatywne rozwiązania.

W ramach zarzutu czwartego wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok narusza prawo w zakresie stosowania art. 14 i 20 rozporządzenia nr 806/2014, obowiązku staranności i art. 296 TFUE, ponieważ i) maksymalizacja ceny sprzedaży jest związana z zasadami konkurencji i przejrzystości, ii) postępowanie nie spełniało przewidzianych wymogów i iii) w każdym razie interes publiczny nie uzasadnia naruszenia art. 14 rozporządzenia nr 806/2014.

W ramach zarzutu piątego wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok narusza obowiązek staranności, art. 17 karty, art. 14 rozporządzenia nr 806/2014 oraz prawo do obrony, ponieważ: (i) zarzuca wnoszącemu odwołanie, że nie wykazał, w jaki sposób osiągnięto cele likwidacji, mimo że cele te były poufne; (ii) Jednolita Rada ds. restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji nie była odpowiednio przygotowana; oraz (iii) likwidacja była nieproporcjonalna, ponieważ przedsiębiorstwo było wypłacalne.

W ramach zarzutu szóstego wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok narusza art. 47 Karty, art. 6 konwencji oraz zasadę kontradyktoryjności, ponieważ (i) nie udostępniono mu dokumentów, o które zwrócił się Sąd postanowieniem z dnia 12 maja 2021 r., (ii) odmówiono mu przeprowadzenia dowodów niezbędnych do zachowania prawa do obrony oraz (iii) nie umożliwiono mu wglądu i omówienia dokumentów, na których opierały się twierdzenia pozwanej.

W ramach zarzutu siódmego wnoszący odwołanie podnosi, że poprzez oddalenie zarzutu niezgodności z prawem zaskarżony wyrok narusza prawo własności, ponieważ (i) dochodzi do ingerencji w prawo własności, (ii) obniżenie kapitału wypłacalnego banku narusza wymóg konieczności i zakaz arbitralności, (iii) obniżenie długów i kapitału wypłacalnego banku jest nieproporcjonalne i (iv) brak jest odpowiedniego odszkodowania.

W ramach zarzutu ósmego wnoszący odwołanie podnosi, że zaskarżony wyrok narusza art. 17 i 52 karty oraz art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej, ponieważ i) w kontekście ingerencji w prawo własności nie zbadano sposobu przeprowadzenia postępowania i kwestii arbitralności środka oraz ii) nie przyznano odpowiedniego odszkodowania.

____________

1 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 806/2014 z dnia 15 lipca 2014 r. ustanawiające jednolite zasady i jednolitą procedurę restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji instytucji kredytowych i niektórych firm inwestycyjnych w ramach jednolitego mechanizmu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz jednolitego funduszu restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji oraz zmieniające rozporządzenie (UE) nr 1093/20100 (Dz.U. 2014, L 225, s. 1).