ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
(πρώτο τμήμα)

της 8ης Φεβρουαρίου 2012

Υπόθεση F‑11/11

Vincent Bouillez κ.λπ.

κατά

Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης

«Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Προαγωγή — Περίοδος προαγωγών 2010 — Άρνηση προαγωγής — Συγκριτική εξέταση των προσόντων των υπαλλήλων της ομάδας καθηκόντων AST ανάλογα με την εξέλιξη της σταδιοδρομίας τους — Υποχρέωση θεσμικού οργάνου να αφήνει ανεφάρμοστη εκτελεστική διάταξη του ΚΥΚ που πάσχει από έλλειψη νομιμότητας»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία οι προσφεύγοντες ζητούν την ακύρωση των αποφάσεων με τις οποίες το Συμβούλιο αρνήθηκε να τους προαγάγει σε ανώτερο βαθμό κατά την περίοδο προαγωγών 2010.

Απόφαση:      Η προσφυγή απορρίπτεται. Το Συμβούλιο φέρει τα δικαστικά του έξοδα και καθώς και τα δικαστικά έξοδα των προσφευγόντων.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι — Προαγωγή — Ένσταση υποψηφίου που δεν προήχθη — Απορριπτική απόφαση — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Περιεχόμενο

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρα 25 και 45)

2.      Υπάλληλοι — Προαγωγή — Συγκριτική εξέταση των προσόντων — Λεπτομερείς κανόνες — Υπάλληλοι της ομάδας καθηκόντων AST — Χωριστή εξέταση ανάλογα με την εξέλιξη της σταδιοδρομίας

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45· παράρτημα XIII, άρθρο 10)

3.      Υπάλληλοι — Προαγωγή — Συγκριτική εξέταση των προσόντων — Εξουσία εκτιμήσεως της διοικήσεως — Στοιχεία δυνάμενα να ληφθούν υπόψη — Επίπεδο των ασκηθεισών αρμοδιοτήτων

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 45 § 1)

4.      Υπάλληλοι — ΚΥΚ — Γενικές εκτελεστικές διατάξεις — Αρμοδιότητα των θεσμικών οργάνων — Όρια — Παράνομη παρέκκλιση από υπέρτερες διατάξεις — Δεν επιτρέπεται

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 110)

1.      Η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή δεν υποχρεούται μεν να αιτιολογεί τις περί προαγωγής αποφάσεις όσον αφορά τους μη προαχθέντες υπαλλήλους, πλην όμως οφείλει να αιτιολογεί της απόφασή της με την οποία απορρίπτεται η διοικητική ένσταση μη προαχθέντος υπαλλήλου.

Στο πλαίσιο αυτό, η επάρκεια της αιτιολογίας εκτιμάται βάσει του πραγματικού και νομικού πλαισίου εντός του οποίου εκδόθηκε η προσβαλλόμενη απόφαση. Εφόσον, σύμφωνα με το άρθρο 45 του ΚΥΚ, οι προαγωγές γίνονται κατ’ επιλογή, αρκεί η αιτιολογία της απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως να αναφέρεται στην εφαρμογή των εκ του νόμου και του ΚΥΚ προϋποθέσεων προαγωγής στην ατομική περίπτωση του υπαλλήλου.

Επιπλέον, όταν πρόκειται για αιτιολογία αποφάσεως εκδοθείσας στο πλαίσιο διαδικασίας που αφορά μεγάλο αριθμό μονίμων ή μη υπαλλήλων δεν μπορεί να απαιτείται από την αρμόδια για τους διορισμούς αρχή να αιτιολογεί την απόφασή της περί απορρίψεως της διοικητικής ενστάσεως πέραν των αιτιάσεων που προβάλλονται με την εν λόγω ένσταση, εξηγώντας, μεταξύ άλλων, για ποιους λόγους έκαστος προαχθείς υπάλληλος είχε προσόντα ανώτερα αυτών του ενισταμένου.

(βλ. σκέψεις 21 έως 23)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: 2 Ιουνίου 2005, T‑177/03, Strohm κατά Επιτροπής, σκέψη 54

ΔΔΔΕΕ: 10 Νοεμβρίου 2011, F‑18/09, Merhzaoui κατά Συμβουλίου, σκέψη 60· 10 Νοεμβρίου 2011, F‑20/09, Juvyns κατά Συμβουλίου, σκέψη 70

2.      Όσον αφορά τους υπαλλήλους της ομάδας καθηκόντων AST, το άρθρο 10 του παραρτήματος ΧΙΙΙ του ΚΥΚ προβλέπει, για τον καθορισμό του αριθμού των κενών θέσεων για κάθε βαθμό, πολλαπλασιαστικούς συντελεστές αναφοράς οι οποίοι διαφέρουν ανάλογα με τις διαφορετικές εξελίξεις της σταδιοδρομίας. Δεδομένου ότι η διοίκηση οφείλει να συμμορφώνεται προς τους εν λόγω συντελεστές, ορθώς η αρμόδια για τους διορισμούς αρχή προβαίνει σε χωριστή σύγκριση των προσόντων των υπαλλήλων της ομάδας καθηκόντων AST ανάλογα με την εξέλιξη της σταδιοδρομίας.

Συναφώς, η σύγκριση των προσόντων, για τις ανάγκες της περιόδου προαγωγών, των υπαλλήλων AST ανάλογα με την εξέλιξη της σταδιοδρομίας δεν συνιστά παράβαση του άρθρου 45 του ΚΥΚ, εφόσον το άρθρο 10 του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ παρεκκλίνει, ως ειδικός κανόνας, των γενικών διατάξεων του ΚΥΚ.

(βλ. σκέψεις 31, 32 και 34)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: Juvyns κατά Συμβουλίου, προπαρατεθείσα, σκέψεις 42 και 43

3.      Από τις διατάξεις του άρθρου 45, παράγραφος 1, του ΚΥΚ προκύπτει ότι το επίπεδο των αρμοδιοτήτων που ασκούν οι υποψήφιοι για προαγωγή υπάλληλοι αποτελεί ένα από τα τρία κρίσιμα στοιχεία που πρέπει να λαμβάνει υπόψη της η διοίκηση κατά τη συγκριτική ανάλυση των προσόντων των υποψηφίων για προαγωγή υπαλλήλων.

(βλ. σκέψη 38)

Παραπομπή:

ΔΔΔΕΕ: 5 Μαΐου 2010, F‑53/08, Bouillez κ.λπ. κατά Συμβουλίου, σκέψη 52

4.      Καίτοι εναπόκειται στα θεσμικά όργανα να θεσπίζουν με αποφάσεις τους λεπτομερείς κανόνες εφαρμογής μιας διαδικασίας που θεσπίζει ο ΚΥΚ, ειδικότερα όταν η θέσπιση των εκτελεστικών αυτών διατάξεων προβλέπεται ρητώς στον ΚΥΚ, οι αποφάσεις αυτές δεν μπορούν νομίμως να εισάγουν κανόνες που παρεκκλίνουν από ιεραρχικώς υπέρτερες διατάξεις, όπως είναι οι γενικές αρχές του δικαίου ή οι διατάξεις του ΚΥΚ.

Συναφώς, σε περίπτωση που απόφαση γενικού χαρακτήρα που ελήφθη από θεσμικό όργανο παρεκκλίνει παρανόμως από υπέρτερες διατάξεις, εναπόκειται στο θεσμικό αυτό όργανο να αφήσει ανεφάρμοστη αυτή την απόφαση γενικού χαρακτήρα. Τούτο ισχύει ιδίως όταν το θεσμικό όργανο οφείλει να κρίνει την ατομική κατάσταση υπαλλήλου και καλείται να εφαρμόσει μια γενική εκτελεστική διάταξη που παραβαίνει υπέρτερο κανόνα: το θεσμικό όργανο οφείλει να κρίνει την ατομική κατάσταση του υπαλλήλου αφήνοντας ανεφάρμοστη την παράνομη γενική εκτελεστική διάταξη.

Συνεπώς, όταν πρόκειται για γενική εκτελεστική διάταξη που εξαρτά την πρόοδο στη σταδιοδρομία υπαλλήλου AST, ο οποίος έτυχε πιστοποιήσεως βάσει του άρθρου 10, παράγραφος 3, του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ, από την πραγματική άσκηση καθηκόντων βοηθού διοίκησης που το θεσμικό όργανο αναθέτει αποκλειστικά, κατά παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, του ΚΥΚ, σε ορισμένη κατηγορία υπαλλήλων AST, και μολονότι, επιπλέον, τέτοια προϋπόθεση δεν προβλέπεται στο άρθρο 45 του ΚΥΚ, το θεσμικό όργανο ουδόλως πλανάται περί το δίκαιο αφήνοντας ανεφάρμοστη αυτή την παράνομη γενική εκτελεστική διάταξη.

(βλ. σκέψεις 45, 46, 50 και 51)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 28 Απριλίου 2011, C‑61/11 PPU, El Dridi, σκέψη 61

ΓΔΕΕ: 20 Νοεμβρίου 2007, T‑308/04, Ianniello κατά Επιτροπής, σκέψη 38