ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ (πέμπτο τμήμα)
της 12ης Ιουλίου 2012 (*)
«Αίτηση αναιρέσεως — Κοινοτικό σήμα — Κανονισμός (ΕΚ) 40/94 — Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄ — Λεκτικό σήμα WIR MACHEN DAS BESONDERE EINFACH — Σήμα αποτελούμενο από διαφημιστικό σύνθημα — Διακριτικός χαρακτήρας — Άρνηση καταχωρίσεως»
Στην υπόθεση C‑311/11 P,
με αντικείμενο αίτηση αναιρέσεως δυνάμει του άρθρου 56 του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που ασκήθηκε στις 17 Ιουνίου 2011,
Smart Technologies ULC, με έδρα το Calgary (Καναδάς), εκπροσωπούμενη από τους M. Edenborough, QC, και T. Elias, barrister,
αναιρεσείουσα,
όπου ο έτερος διάδικος είναι
το Γραφείο Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ), εκπροσωπούμενο από τον J. Crespo Carrillo,
καθού πρωτοδίκως,
ΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ (πέμπτο τμήμα),
συγκείμενο από τους M. Safjan, πρόεδρο τμήματος, M. Ilešič (εισηγητή) και J.‑J. Kasel, δικαστές,
γενικός εισαγγελέας: N. Jääskinen
γραμματέας: K. Malacek, υπάλληλος διοικήσεως,
έχοντας υπόψη την έγγραφη διαδικασία και κατόπιν της επ’ ακροατηρίου συζητήσεως της 1ης Μαρτίου 2012,
κατόπιν της αποφάσεως που έλαβε, αφού άκουσε τον γενικό εισαγγελέα, να εκδικάσει την υπόθεση χωρίς ανάπτυξη προτάσεων,
εκδίδει την ακόλουθη
Απόφαση
1 Με την αίτησή της αναιρέσεως η Smart Technologies ULC (στο εξής: Smart Technologies) ζητεί από το Δικαστήριο την αναίρεση της αποφάσεως του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης της 13ης Απριλίου 2011, T‑523/09, Smart Technologies κατά ΓΕΕΑ (WIR MACHEN DAS BESONDERE EINFACH) (στο εξής: αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση), με την οποία το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή της με αίτημα την ακύρωση της αποφάσεως του δευτέρου τμήματος προσφυγών του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ) της 29ης Σεπτεμβρίου 2009 (υπόθεση R 554/2009‑2), σχετικά με την καταχώριση του λεκτικού σημείου «WIR MACHEN DAS BESONDERE EINFACH» ως κοινοτικού σήματος (στο εξής: επίμαχη απόφαση).
Το νομικό πλαίσιο
2 Ο κανονισμός (ΕΚ) 40/94 του Συμβουλίου, της 20ής Δεκεμβρίου 1993, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ 1994, L 11, σ. 1), καταργήθηκε και αντικαταστάθηκε από τον κανονισμό (ΕΚ) 207/2009 του Συμβουλίου, της 26ης Φεβρουαρίου 2009, για το κοινοτικό σήμα (ΕΕ L 78, σ. 1), ο οποίος τέθηκε σε ισχύ στις 13 Απριλίου 2009. Ωστόσο, λαμβανομένου υπόψη του χρόνου των πραγματικών περιστατικών της διαφοράς, αυτή διέπεται από τον κανονισμό 40/94.
3 Το άρθρο 7, παράγραφος 1, του κανονισμού 40/94 είχε ως εξής:
«Δεν γίνονται δεκτά προς καταχώριση:
[…].
β) τα σήματα που στερούνται διακριτικού χαρακτήρα,
[…]».
Το ιστορικό της διαφοράς και η επίμαχη απόφαση
4 Στις 17 Οκτωβρίου 2008 η Smart Technologies υπέβαλε στο ΓΕΕΑ, κατ’ εφαρμογήν του κανονισμού 40/94, αίτηση καταχωρίσεως του λεκτικού σημείου «WIR MACHEN DAS BESONDERE EINFACH» («κάνουμε το εξειδικευμένο απλό») ως κοινοτικού. Τα προϊόντα για τα οποία ζητήθηκε η καταχώριση του σήματος εμπίπτουν στην κλάση 9 κατά την έννοια του Διακανονισμού της Νίκαιας, για τη διεθνή ταξινόμηση των προϊόντων και των υπηρεσιών με σκοπό την καταχώριση των σημάτων, της 15ης Ιουνίου 1957, όπως έχει αναθεωρηθεί και τροποποιηθεί, και αντιστοιχούν στην ακόλουθη περιγραφή:
«Συστήματα πληροφορικής που εντοπίζουν συντεταγμένες στον χώρο, δηλαδή γραφικές παραστάσεις, κείμενα, σχέδια και χειρονομίες, με σκοπό την απεικόνιση μέσω υπολογιστή, με τη χρήση μολυβιού, γραφίδας, δακτύλου ή χεριού· συσκευές εντοπισμού συντεταγμένων στον χώρο, οι οποίες χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με συσκευές εμπρόσθιας ή οπίσθιας προβολής/απεικονίσεως· συσκευές εντοπισμού σχετικής και απόλυτης θέσης, σε συνδυασμό με μηχανικούς και οπτικούς αισθητήρες, που καθιστούν δυνατή τη διάδραση με συσκευή ψηφιοποίησης, επιφάνεια αφής, οθόνη αφής, συσκευή απεικόνισης ή με οτιδήποτε άλλο σχετίζεται με απεικόνιση· κλιμακούμενης δυνατότητας συστήματα εντοπισμού θέσης, τροφοδοτούμενα με δεδομένα που παράγονται με παθητικά ή/και ενεργητικά μέσα· συστήματα απεικόνισης για κείμενα και εικόνες· λογισμικό για την επεξεργασία κειμένων και εικόνων, την κοινή χρήση και/ή αποθήκευση κειμένων και εικόνων μέσω δικτύου πληροφορικής· λογισμικό για την κοινή χρήση δεδομένων και εικόνων σε τοπικό επίπεδο ή σε διαφορετικές γεωγραφικά περιοχές· λογισμικό για την απεικόνιση, τροποποίηση και κοινή χρήση δεδομένων και εικόνων σε τοπικό επίπεδο ή σε διαφορετικές γεωγραφικά περιοχές».
5 Με τηλεομοιοτυπία της 21ης Ιανουαρίου 2009 ο εξεταστής διατύπωσε αντιρρήσεις κατά της καταχωρίσεως του συγκεκριμένου σήματος, βάσει του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94. Η Smart Technologies απάντησε στις αντιρρήσεις του εξεταστή με έγγραφο της 19ης Μαρτίου 2009.
6 Με απόφαση της 7ης Απριλίου 2009 ο εξεταστής απέρριψε την αίτηση καταχωρίσεως ως προς όλα τα προϊόντα τα οποία αυτή αφορούσε, βάσει της εν λόγω διατάξεως, με το αιτιολογικό ότι το σήμα δεν διαθέτει διακριτικό χαρακτήρα.
7 Με την επίμαχη απόφαση το δεύτερο τμήμα προσφυγών του ΓΕΕΑ απέρριψε την προσφυγή της Smart Technologies κατά της ως άνω αποφάσεως του εξεταστή.
Η διαδικασία ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου και η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση
8 Με την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε την προσφυγή που είχε ασκήσει η Smart Technologies στις 23 Δεκεμβρίου 2009 κατά της επίμαχης αποφάσεως. Το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε τον μοναδικό λόγο ακυρώσεως σχετικά με παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 207/2009, που είχε προβάλει η προσφεύγουσα, η οποία χαρακτήρισε εσφαλμένη την εκτίμηση του τμήματος προσφυγών ότι το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση δεν διαθέτει διακριτικό χαρακτήρα
9 Πρώτον, με τις σκέψεις 22 έως 31 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως το Γενικό Δικαστήριο υπενθύμισε τη νομολογία σχετικά με τον διακριτικό χαρακτήρα του σήματος και, ιδίως, την απόφαση του Δικαστηρίου της 21ης Ιανουαρίου 2010, C‑398/08 P, Audi κατά ΓΕΕΑ (Συλλογή 2010, σ. I‑535), όσον αφορά τον διακριτικό χαρακτήρα σημάτων που αποτελούνται από διαφημιστικά συνθήματα. Συναφώς, το Γενικό Δικαστήριο τόνισε, με τις σκέψεις 25 έως 27 της εν λόγω αποφάσεως, ότι, μολονότι δεν πρέπει να εφαρμόζονται, ως προς τα διαφημιστικά συνθήματα, κριτήρια αυστηρότερα από αυτά που ισχύουν για τα λοιπά σήματα, εντούτοις, όσον αφορά τα λεκτικά σήματα που αποτελούνται από διαφημιστικά συνθήματα, η απόδειξη του διακριτικού χαρακτήρα ορισμένων σημάτων μπορεί να καταστεί δυσχερέστερη σε σχέση με ορισμένα άλλα.
10 Στο πλαίσιο αυτό, το Γενικό Δικαστήριο υπενθύμισε, με τη σκέψη 29 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, ότι το γεγονός και μόνον ότι το ενδιαφερόμενο κοινό αντιλαμβάνεται ένα σήμα ως σύνθημα με σκοπό την εμπορική προώθηση δεν αρκεί αφεαυτού για να γίνει δεκτό ότι το σήμα στερείται διακριτικού χαρακτήρα. Συγκεκριμένα, ένα τέτοιο σήμα μπορεί να γίνεται ταυτοχρόνως αντιληπτό ως σύνθημα με σκοπό την εμπορική προώθηση και ως ένδειξη της εμπορικής προελεύσεως των οικείων προϊόντων και υπηρεσιών. Συναφώς, το Γενικό Δικαστήριο αποφάνθηκε, με τη σκέψη 30 της εν λόγω αποφάσεως, ότι, στο πλαίσιο της αναλύσεως του διακριτικού χαρακτήρα, δεν αρκεί να καταστεί σαφές το γεγονός ότι το συγκεκριμένο σήμα αποτελείται από σύνθημα με σκοπό την εμπορική προώθηση και ότι γίνεται αντιληπτό ως τέτοιο.
11 Με τη σκέψη 31 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως το Γενικό Δικαστήριο κατέληξε ότι σήμα αποτελούμενο από διαφημιστικό σύνθημα δεν διαθέτει διακριτικό χαρακτήρα, αν το ενδιαφερόμενο κοινό το αντιλαμβάνεται μόνον ως σύνθημα με σκοπό την εμπορική προώθηση. Αντιθέτως, ένα τέτοιο σήμα διαθέτει διακριτικό χαρακτήρα αν, πέραν της διαφημιστικής λειτουργίας του, το ενδιαφερόμενο κοινό το αντιλαμβάνεται εξ ορισμού ως ένδειξη της εμπορικής προελεύσεως των προσδιοριζόμενων προϊόντων και υπηρεσιών.
12 Δεύτερον, με τις σκέψεις 32 έως 42 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως το Γενικό Δικαστήριο εξέτασε αν το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση διαθέτει διακριτικό χαρακτήρα. Το Γενικό Δικαστήριο, αφού υπενθύμισε, με τις σκέψεις 33 και 34 της εν λόγω αποφάσεως, ότι το ενδιαφερόμενο κοινό αποτελείται από γερμανόφωνο, ειδικευμένο στην πληροφορική, κοινό και ότι το σήμα αποτελείται από τον συνδυασμό πέντε κοινών λέξεων της γερμανικής, χαρακτήρισε το εν λόγω σήμα, με τις σκέψεις 35 και 36 της ίδιας αποφάσεως, ως διαφημιστικό σύνθημα, το οποίο εμπεριέχει επαινετικό μήνυμα, χωρίς να διαθέτει κάποιο ασυνήθιστο στοιχείο από την άποψη του συντακτικού και της γραμματικής της γερμανικής γλώσσας.
13 Συναφώς, το Γενικό Δικαστήριο διαπίστωσε, πρώτον, με τη σκέψη 37 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, ότι το συγκεκριμένο σύνθημα, λόγω της σαφήνειάς του και της διατυπώσεώς του, δεν εμπεριέχει λογοπαίγνιο ούτε στοιχεία εννοιολογικής εντάσεως ή στοιχεία που να προκαλούν έκπληξη, ικανά να προσδώσουν στο σήμα αυτό, κατά την αντίληψη του ενδιαφερόμενου κοινού, διακριτικό χαρακτήρα. Με την ίδια σκέψη, το Γενικό Δικαστήριο τόνισε, μεταξύ άλλων, ότι τα χαρακτηριστικά του σήματος αυτού δεν του προσδίδουν πρωτοτυπία ούτε ικανότητα εντυπώσεως στη μνήμη του ενδιαφερομένου κοινού και δεν θέτουν σε κίνηση γνωστική διαδικασία ούτε απαιτούν από το ενδιαφερόμενο κοινό κάποια ελάχιστη προσπάθεια ερμηνείας, που να το διαφοροποιει από ένα απλό διαφημιστικό μήνυμα, επαινετικό για τις ιδιότητες των προϊόντων που αναφέρονται στην αίτηση καταχωρίσεως. Εξάλλου, με τη σκέψη 38 της εν λόγω αποφάσεως το Γενικό Δικαστήριο επισήμανε ότι η διαπίστωση ότι το εν λόγω σήμα αποτελεί απλό διαφημιστικό σύνθημα, το οποίο παραπέμπει μόνο στις ιδιότητες των προϊόντων, δεν αναιρείται από το γεγονός ότι από την αναζήτηση στο Διαδίκτυο δεν διαπιστώθηκε χρήση του ίδιου σήματος από τρίτους.
14 Περαιτέρω, με τις σκέψεις 39 και 40 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως το Γενικό Δικαστήριο απέρριψε το επιχείρημα της Smart Technologies ότι το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση παραπέμπει στον κατασκευαστή, λόγω της χρήσεως του στοιχείου «wir» («εμείς»), οπότε εμπεριέχει ένδειξη της εμπορικής προελεύσεως των οικείων προϊόντων και υπηρεσιών. Στην εν λόγω σκέψη 40 το Γενικό Δικαστήριο επισήμανε, μεταξύ άλλων, ότι η χρήση του στοιχείου αυτού δεν αναιρεί το γεγονός ότι το σήμα αυτό αποτελεί απλώς διαφημιστικό σύνθημα, το οποίο μπορεί να χρησιμοποιηθεί από οποιαδήποτε επιχείρηση, στον κλάδο της πληροφορικής όπως και σε οποιονδήποτε άλλο κλάδο, και ότι το ενδιαφερόμενο κοινό δεν πρόκειται να θεωρήσει ότι το συγκεκριμένο σήμα λειτουργεί, πέραν της συγκεκριμένης διαφημιστικής πληροφορίας, ως συγκεκριμένη ένδειξη εμπορικής προελεύσεως.
15 Τέλος, όσον αφορά το επιχείρημα της Smart Technologies ότι το τμήμα προσφυγών προέβη σε ορισμένες διαπιστώσεις χωρίς να τις στηρίξει σε αποδεικτικά στοιχεία, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε, με τη σκέψη 41 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, ότι το ΓΕΕΑ μπορεί να λαμβάνει υπόψη του, στο πλαίσιο της εκτιμήσεώς του, κοινώς γνωστά πραγματικά περιστατικά, όπως το γεγονός ότι και άλλες επιχειρήσεις προβάλλουν, μέσω της διαφημίσεως προϊόντων τεχνολογίας αιχμής, ότι πρόκειται για προϊόντα απλά στη χρήση ή το γεγονός ότι οι καταναλωτές είναι συνηθισμένοι σε σύντομα, πυκνά και έντονα διαφημιστικά μηνύματα, χωρίς να τα αντιλαμβάνονται ως σήματα.
Αιτήματα των διαδίκων
16 Με την αίτησή της αναιρέσεως η Smart Technologies ζητεί από το Δικαστήριο να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση, να μεταρρυθμίσει την επίμαχη απόφαση επιτρέποντας την καταχώριση του επίμαχου σήματος και, επικουρικώς, να ακυρώσει την επίμαχη απόφαση, καθώς και να καταδικάσει το ΓΕΕΑ στα δικαστικά έξοδα.
17 Το ΓΕΕΑ ζητεί να απορριφθεί η αίτηση αναιρέσεως και να καταδικασθεί η Smart Technologies στα δικαστικά έξοδα.
Επί της αιτήσεως αναιρέσεως
18 Προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως η Smart Technologies προβάλλει δύο λόγους, σχετικά, αντιστοίχως, με παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94 και με το γεγονός ότι το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε ορισμένες διαπιστώσεις πραγματικών περιστατικών, χαρακτηρίζοντάς τα ως κοινώς γνωστά, χωρίς οι διαπιστώσεις αυτές να στηρίζονται σε αποδεικτικά στοιχεία.
Επί του πρώτου λόγου αναιρέσεως, σχετικά με παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94
19 Ο πρώτος λόγος περιλαμβάνει τρία σκέλη. Με το πρώτο η Smart Technologies προβάλλει ότι το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένα κριτήρια κατά την εκτίμηση του διακριτικού χαρακτήρα του σήματος του οποίου ζητείται η καταχώριση. Με το δεύτερο η εταιρία αυτή υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, χαρακτηρίζοντας το σήμα αυτό ως «διαφημιστικό σύνθημα» και δεχόμενο ότι είναι δυσχερέστερη η απόδειξη του διακριτικού χαρακτήρα των διαφημιστικών συνθημάτων σε σχέση με άλλα σήματα. Με το τρίτο σκέλος η αναιρεσείουσα προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι δεν δέχθηκε ότι εν προκειμένω αρκεί ασθενέστερος διακριτικός χαρακτήρας απ’ ό,τι θα αρκούσε κατά κανόνα, διότι το ενδιαφερόμενο κοινό είναι εξειδικευμένο.
Επί του πρώτου σκέλους του πρώτου λόγου αναιρέσεως
– Επιχειρήματα των διαδίκων
20 Με το πρώτο σκέλος του πρώτου λόγου αναιρέσεως η Smart Technologies προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι, στο πλαίσιο της αναλύσεως του διακριτικού χαρακτήρα του σήματος του οποίου ζητείται η καταχώριση, εξέτασε μόνον αν το ενδιαφερόμενο κοινό αντιλαμβάνεται το σήμα αυτό ως απλό σύνθημα με σκοπό την εμπορική προώθηση. Το Γενικό Δικαστήριο παρέβη έτσι τα κριτήρια εκτιμήσεως του διακριτικού χαρακτήρα ενός διαφημιστικού συνθήματος, όπως αυτά διαμορφώθηκαν από το Δικαστήριο με την προπαρατεθείσα απόφαση Audi κατά ΓΕΕΑ. Ειδικότερα, η προσφεύγουσα προβάλλει ότι η σκέψη 31 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως είναι αντίθετη στη σκέψη 45 της εν λόγω αποφάσεως Audi κατά ΓΕΕΑ, στον βαθμό που με αυτή το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι το γεγονός ότι ένα σήμα γίνεται αντιληπτό ως σύνθημα με σκοπό την εμπορική προώθηση δεν επηρεάζει τον διακριτικό χαρακτήρα του. Εξάλλου, η ίδια πλάνη περί το δίκαιο εντοπίζεται και στις σκέψεις 37 και 38 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, με τις οποίες το Γενικό Δικαστήριο επικεντρώνει την εξέτασή του στο αν το εν λόγω σήμα γίνεται αντιληπτό ως απλό διαφημιστικό μήνυμα, ενώ θα έπρεπε να διερευνήσει αν, ανεξαρτήτως της προωθητικής λειτουργίας του, το σήμα αυτό διαθέτει διακριτικό χαρακτήρα.
21 Το ΓΕΕΑ φρονεί ότι η σκέψη 31 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως δεν εμπεριέχει πλάνη περί το δίκαιο, καθώς η πρώτη περίοδος της σκέψεως αυτής πρέπει να συνδυαστεί με την επόμενη φράση, κατά την οποία σήμα αποτελούμενο από διαφημιστικό σύνθημα έχει διακριτικό χαρακτήρα μόνον όταν καθίσταται εξαρχής αντιληπτό ως ένδειξη της εμπορικής προελεύσεως των προϊόντων ή υπηρεσιών που αφορά. Όσον αφορά τις σκέψεις 37 και 38 της εν λόγω αποφάσεως, το ΓΕΕΑ υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο ανέλυσε με σαφήνεια τον διακριτικό χαρακτήρα του σήματος του οποίου ζητείται η καταχώριση, αναφερόμενο στα καλυπτόμενα από το σήμα προϊόντα και υπηρεσίες και δεχόμενο ότι το συγκεκριμένο σημείο δεν γίνεται αντιληπτό από το ενδιαφερόμενο κοινό ως ένδειξη της εμπορικής προελεύσεως των εν λόγω προϊόντων και υπηρεσιών.
– Εκτίμηση του Δικαστηρίου
22 Κατά το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94, δεν γίνονται δεκτά για καταχώριση τα σήματα που στερούνται διακριτικού χαρακτήρα.
23 Κατά πάγια νομολογία, ο διακριτικός χαρακτήρας σήματος, κατά την έννοια του άρθρου αυτού, σημαίνει ότι το σήμα αυτό καθιστά δυνατή την εξατομίκευση του προϊόντος ως προς το οποίο ζητήθηκε η καταχώριση ως προερχόμενου από συγκεκριμένη επιχείρηση και, επομένως, τη διάκριση του προϊόντος αυτού από αντίστοιχα προϊόντα άλλων επιχειρήσεων (αποφάσεις της 29ης Απριλίου 2004, C‑468/01 P έως C‑472/01 P, Procter & Gamble κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2004, σ. I‑5141, σκέψη 32, της 21ης Οκτωβρίου 2004, C‑64/02 P, ΓΕΕΑ κατά Erpo Möbelwerk, Συλλογή 2004, σ. I‑10031, σκέψη 42, της 8ης Μαΐου 2008, C‑304/06 P, Eurohypo κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2008, σ. I‑3297, σκέψη 66, και προπαρατεθείσα απόφαση Audi κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 33).
24 Κατά πάγια νομολογία επίσης, αυτός ο διακριτικός χαρακτήρας πρέπει να εκτιμάται σε σχέση, αφενός, με τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες για τα οποία ζητείται η καταχώριση και, αφετέρου, με τον τρόπο με τον οποίο το ενδιαφερόμενο κοινό αντιλαμβάνεται το σήμα αυτό (προπαρατεθείσες αποφάσεις Procter & Gamble κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 33, Eurohypo κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 67, και Audi κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 34).
25 Όσον αφορά σήματα αποτελούμενα από σημεία ή ενδείξεις που χρησιμοποιούνται επίσης ως διαφημιστικά συνθήματα, ενδείξεις ποιότητας ή φραστικές προτροπές αγοράς των προϊόντων ή των υπηρεσιών που προσδιορίζουν τα σήματα αυτά, η καταχώρισή τους δεν αποκλείεται λόγω μιας τέτοιας χρήσεως (προπαρατεθείσες αποφάσεις ΓΕΕΑ κατά Erpo Möbelwerk, σκέψη 41, και Audi κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 35). Όσον αφορά την εκτίμηση του διακριτικού χαρακτήρα τέτοιων σημάτων, το Δικαστήριο έχει κρίνει ότι στην περίπτωσή τους δεν πρέπει να εφαρμόζονται αυστηρότερα κριτήρια απ’ ό,τι σε άλλα σημεία (προπαρατεθείσες αποφάσεις ΓΕΕΑ κατά Erpo Möbelwerk, σκέψη 32, και Audi κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 36).
26 Από τη νομολογία προκύπτει σαφώς ότι, μολονότι τα κριτήρια εκτιμήσεως του διακριτικού χαρακτήρα είναι τα ίδια για τις διάφορες κατηγορίες σημάτων, είναι δυνατό να προκύψει, στο πλαίσιο της εφαρμογής των κριτηρίων αυτών, ότι το ενδιαφερόμενο κοινό δεν αντιλαμβάνεται κατ’ ανάγκη με τον ίδιο τρόπο κάθε μία από τις κατηγορίες αυτές και ότι, ως εκ τούτου, μπορεί να καταστεί δυσχερέστερη η απόδειξη του διακριτικού χαρακτήρα των σημάτων ορισμένων κατηγοριών απ’ ό,τι για σήματα άλλων κατηγοριών (προπαρατεθείσες αποφάσεις Procter & Gamble κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 36, ΓΕΕΑ κατά Erpo Möbelwerk, σκέψη 34, και Audi κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 37).
27 Μολονότι το Δικαστήριο δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο η νομολογία αυτή, υπό ορισμένες προϋποθέσεις, να τύχει εφαρμογής στην περίπτωση σημάτων αποτελούμενων από διαφημιστικά συνθήματα, επισήμανε πάντως ότι οι δυσχέρειες τις οποίες ενδέχεται να συνεπάγονται τα σήματα αυτά, ως εκ της φύσεώς τους, για την απόδειξη του διακριτικού χαρακτήρα τους και οι οποίες είναι θεμιτό να λαμβάνονται υπόψη δεν δικαιολογούν τον καθορισμό ειδικών κριτηρίων τα οποία θα υποκαθιστούν ή θα παρεκκλίνουν από το κριτήριο του διακριτικού χαρακτήρα όπως έχει ερμηνευθεί από τη νομολογία που υπομνήσθηκε με τις σκέψεις 23 και 24 της παρούσας αποφάσεως (προπαρατεθείσες αποφάσεις ΓΕΕΑ κατά Erpo Möbelwerk, σκέψεις 35 και 36, καθώς και Audi κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 38).
28 Το Δικαστήριο έχει επίσης κρίνει ότι δεν απαιτείται το διαφημιστικό σύνθημα να έχει «ευρηματικό χαρακτήρα» ή ακόμη «εννοιολογική ένταση που θα είχε ως συνέπεια την πρόκληση εκπλήξεως, με αποτέλεσμα να καθίσταται ευμνημόνευτο», προκειμένου να γίνει δεκτό ότι ένα τέτοιο σύνθημα διαθέτει τον ελάχιστο διακριτικό χαρακτήρα που απαιτείται από το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 40/94 (προπαρατεθείσες αποφάσεις ΓΕΕΑ κατά Erpo Möbelwerk, σκέψεις 31 και 32, καθώς και Audi κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 39).
29 Επιπλέον, το Δικαστήριο έχει κρίνει ότι, μολονότι ένα σήμα διαθέτει πράγματι διακριτικό χαρακτήρα μόνο καθόσον καθιστά δυνατή την εξατομίκευση των υπηρεσιών και των προϊόντων για τα οποία ζητήθηκε η καταχώριση ως προερχόμενων από συγκεκριμένη επιχείρηση, επιβάλλεται εντούτοις η διαπίστωση ότι το γεγονός και μόνον ότι το ενδιαφερόμενο κοινό εκλαμβάνει ένα σήμα ως σύνθημα με σκοπό την εμπορική προώθηση και ότι το σύνθημα αυτό, λαμβανομένου υπόψη του επαινετικού χαρακτήρα του, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και από άλλες επιχειρήσεις δεν αρκεί αφεαυτού για να γίνει δεκτό ότι το σήμα στερείται διακριτικού χαρακτήρα (προπαρατεθείσα απόφαση Audi κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 44).
30 Συναφώς, το Δικαστήριο έχει τονίσει ότι το επαινετικό σημασιολογικό περιεχόμενο λεκτικού σήματος δεν αποκλείει ότι το σήμα αυτό μπορεί να αποτελεί για τους καταναλωτές εγγύηση για την προέλευση των προϊόντων ή των υπηρεσιών που προσδιορίζει. Συγκεκριμένα, το ενδιαφερόμενο κοινό μπορεί να εκλάβει ένα τέτοιο σήμα τόσο ως σύνθημα με σκοπό την εμπορική προώθηση όσο και ως ένδειξη της εμπορικής προελεύσεως των προϊόντων ή των υπηρεσιών. Ως εκ τούτου, καθόσον το κοινό αυτό αντιλαμβάνεται το σήμα ως ένδειξη της προελεύσεως αυτής, το γεγονός ότι ταυτόχρονα, ενδεχομένως και πρωτίστως, το σήμα γίνεται αντιληπτό ως σύνθημα με σκοπό την εμπορική προώθηση στερείται σημασίας όσον αφορά τον διακριτικό χαρακτήρα του (προπαρατεθείσα απόφαση Audi κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 45).
31 Υπό το πρίσμα των αρχών αυτών πρέπει να εξεταστεί το πρώτο σκέλος του πρώτου λόγου αναιρέσεως που προβάλλει η Smart Technologies προς στήριξη της αιτήσεώς της αναιρέσεως.
32 Συναφώς, πρέπει να γίνει δεκτό ότι, αντιθέτως προς ό,τι υποστηρίζει η Smart Technologies, οι διαπιστώσεις στις οποίες κατέληξε το Γενικό Δικαστήριο με τη σκέψη 31 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως δεν αντιβαίνουν στις αρχές που καθόρισε το Δικαστήριο, ιδίως με τη σκέψη 45 της προπαρατεθείσας αποφάσεως Audi κατά ΓΕΕΑ, με την οποία αποφάνθηκε ότι, εφόσον το ενδιαφερόμενο κοινό αντιλαμβάνεται το σήμα ως ένδειξη της εμπορικής προελεύσεως των προϊόντων ή των υπηρεσιών, το γεγονός ότι ταυτόχρονα, ενδεχομένως και πρωτίστως, το σήμα γίνεται αντιληπτό ως σύνθημα με σκοπό την εμπορική προώθηση στερείται σημασίας όσον αφορά τον διακριτικό χαρακτήρα του.
33 Μολονότι η σκέψη 31 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως είναι διαφορετικά διατυπωμένη από τη σκέψη 45 της προπαρατεθείσας αποφάσεως Audi κατά ΓΕΕΑ, το Γενικό Δικαστήριο επιβεβαίωσε με τη σκέψη αυτή, εξεταζόμενη εντός του πλαισίου της, ότι ο διακριτικός χαρακτήρας του σήματος του οποίου ζητείται η καταχώριση εξαρτάται μόνον από το αν το ενδιαφερόμενο κοινό αντιλαμβάνεται το σήμα ως ένδειξη της εμπορικής προελεύσεως των προϊόντων ή των υπηρεσιών που προσδιορίζει, δεχόμενο ότι το κοινό αυτό μπορεί να εκλάβει ένα τέτοιο σήμα τόσο ως σύνθημα με σκοπό την εμπορική προώθηση όσο και ως ένδειξη της εμπορικής προελεύσεως των προϊόντων ή των υπηρεσιών.
34 Συναφώς, τονίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο όχι μόνον αναφέρθηκε ρητώς, με τη σκέψη 29 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, στα στοιχεία που παρατίθενται στις σκέψεις 44 και 45 της προπαρατεθείσας αποφάσεως Audi κατά ΓΕΕΑ, αλλά προέβη, με τις σκέψεις 32 επ. της αποφάσεώς του, σε ανάλυση του διακριτικού χαρακτήρα του σήματος του οποίου ζητείται η καταχώριση βάσει των στοιχείων αυτών. Ειδικότερα, όπως προκύπτει από σκέψη 40 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, με την ανάλυση αυτή το Γενικό Δικαστήριο κατέληξε στο συμπέρασμα ότι το ενδιαφερόμενο κοινό δεν πρόκειται να εκλάβει το σήμα αυτό ως ένδειξη συγκεκριμένης εμπορικής προελεύσεως, αλλά μόνον ως διαφημιστική πληροφορία, σύμφωνα με την οποία τα προσδιοριζόμενα προϊόντα απλοποιούν την εκτέλεση πολύπλοκων εργασιών.
35 Επομένως, από την ανάλυση του Γενικού Δικαστηρίου προκύπτει με σαφήνεια ότι κατέληξε στη διαπίστωση ότι το επίμαχο σήμα δεν διαθέτει διακριτικό χαρακτήρα όχι διότι πρόκειται για σύνθημα με σκοπό την εμπορική προώθηση, αλλά διότι το ενδιαφερόμενο κοινό δεν το αντιλαμβάνεται ως ένδειξη της εμπορικής προελεύσεως των προσδιοριζόμενων προϊόντων και υπηρεσιών.
36 Επομένως, το πρώτο σκέλος του πρώτου λόγου αναιρέσεως είναι απορριπτέο ως αβάσιμο.
Επί του δεύτερου σκέλους του πρώτου λόγου αναιρέσεως
– Επιχειρήματα των διαδίκων
37 Το δεύτερο σκέλος του πρώτου λόγου αναιρέσεως διαιρείται σε δύο μέρη. Με το πρώτο η Smart Technologies προβάλλει ότι η αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση πάσχει πλάνη περί το δίκαιο, διότι η υποκατηγορία «σύνθημα», στην οποία το Γενικό Δικαστήριο κατέταξε το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση, δεν προβλέπεται από τους κανονισμούς που ορίζουν τα των κοινοτικών σημάτων, δεδομένου ότι δεν υπάρχει τέτοια υποκατηγορία στο άρθρο 4 του κανονισμού 40/94. Με το δεύτερο μέρος του δεύτερου σκέλους η προσφεύγουσα προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο, διότι, με τις σκέψεις 26 και 27 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, κατέληξε στη διαπίστωση ότι η απόδειξη του διακριτικού χαρακτήρα των διαφημιστικών συνθημάτων, όπως και των τρισδιάστατων σημάτων, είναι δυσχερέστερη σε σχέση με την απόδειξη του διακριτικού χαρακτήρα άλλων κατηγοριών σημάτων. Συναφώς, η αναιρεσείουσα αμφισβητεί, μεταξύ άλλων, την επιβεβαιωθείσα με τη σκέψη 35 της προπαρατεθείσας αποφάσεως ΓΕΕΑ κατά Erpo Möbelwerk δυνατότητα κατ’ αναλογία εφαρμογής στα λεκτικά σήματα που αποτελούνται από διαφημιστικά συνθήματα της συλλογιστικής που ακολούθησε το Δικαστήριο με τη σκέψη 36 της προπαρατεθείσας αποφάσεως Procter & Gamble κατά ΓΕΕΑ, κατά την οποία ενδέχεται να καταστεί δυσχερέστερη η απόδειξη του διακριτικού χαρακτήρα ενός τέτοιου τρισδιάστατου σήματος, σε σχέση με κάποιο λεκτικό ή εικονιστικό σήμα.
38 Το ΓΕΕΑ προβάλλει, όσον αφορά το πρώτο μέρος του δεύτερου σκέλους, ότι το Γενικό Δικαστήριο δεν καθιέρωσε νέα υποκατηγορία σημάτων, για τα «συνθήματα», αλλά χαρακτήρισε το επίμαχο λεκτικό σήμα ως σύνθημα, όπως άλλωστε επιβεβαιώνεται από τις σκέψεις 24 και 29 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως. Όσον αφορά το δεύτερο μέρος του σκέλους αυτού, το ΓΕΕΑ υποστηρίζει ότι πρέπει να απορριφθεί ως προδήλως απαράδεκτο, διότι η διαπίστωση στην οποία καταλήγει το Γενικό Δικαστήριο με τη σκέψη 27 της εν λόγω αποφάσεως αποτελεί κατά γράμμα παράθεση της σκέψεως 35 της προπαρατεθείσας αποφάσεως ΓΕΕΑ κατά Erpo Möbelwerk, η οποία δεν μπορεί να συνιστά πλάνη περί το δίκαιο.
– Εκτίμηση του Δικαστηρίου
39 Όσον αφορά το πρώτο μέρος του δεύτερου σκέλους του πρώτου λόγου αναιρέσεως, διαπιστώνεται, πρώτον, ότι, αντιθέτως προς ό,τι υποστηρίζει η Smart Technologies, το Γενικό Δικαστήριο, χαρακτηρίζοντας το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση ως σύνθημα, δεν καθιέρωσε ειδική ή χωριστή υποκατηγορία σε σχέση με άλλα λεκτικά σήματα. Αντιθέτως, με τον χαρακτηρισμό αυτόν, το Γενικό Δικαστήριο απλώς αποφάνθηκε ότι πρόκειται για λεκτικό σημείο, το οποίο είτε μεταφέρει στο ενδιαφερόμενο κοινό ένα επαινετικό μήνυμα, όπως τονίζεται στη σκέψη 35 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, είτε επαινεί τις ιδιότητες των προϊόντων και των υπηρεσιών που περιλαμβάνονται στην αίτηση καταχωρίσεως.
40 Περαιτέρω, το γεγονός ότι ο όρος «σύνθημα» δεν απαντά ρητώς στον κανονισμό 40/94 δεν αποδεικνύει ότι το Γενικό Δικαστήριο δέχθηκε ότι τα διαφημιστικά συνθήματα αποτελούν υποκατηγορία σημάτων. Συγκεκριμένα, το άρθρο 4 του κανονισμού αυτού, απαριθμώντας τα είδη των σημείων που μπορούν να συνιστούν σήμα κατά την έννοια του εν λόγω κανονισμού, δεν αποσκοπεί στην καθιέρωση ή στον καθορισμό διαφορετικών κατηγοριών σημάτων, αποτελούμενων από τα σημεία αυτά. Ο όρος «σύνθημα», όπως και οι όροι «λεκτικό σημείο» ή «λεκτικό σήμα», έχει πλαστεί από τη νομολογία τη σχετική με την ερμηνεία του εν λόγω κανονισμού, χωρίς τούτο να σημαίνει ότι τα εν λόγω συνθήματα θεωρούνται ειδική υποκατηγορία λεκτικών σημείων ή διαφορετική κατηγορία από αυτά. Συγκεκριμένα, το Δικαστήριο έχει επανειλημμένως χαρακτηρίσει ως συνθήματα λεκτικά σημεία με επαινετικό σημασιολογικό περιεχόμενο (βλ., συναφώς, μεταξύ άλλων, απόφαση της 4ης Οκτωβρίου 2001, C‑517/99, Merz & Krell, Συλλογή 2001, σ. I‑6959, σκέψεις 39 και 40, και προπαρατεθείσες αποφάσεις ΓΕΕΑ κατά Erpo Möbelwerk, σκέψεις 35, 36, 41 και 44, καθώς και Audi κατά ΓΕΕΑ, σκέψεις 56, 58, και 59).
41 Τέλος, μολονότι το Γενικό Δικαστήριο χαρακτήρισε το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση ως διαφημιστικό σύνθημα, διαπιστώνεται ότι, εν πάση περιπτώσει, δεν χρησιμοποίησε, προς εκτίμηση του διακριτικού χαρακτήρα του, κριτήρια διαφορετικά από αυτά που χρησιμοποιούνται για άλλα λεκτικά σήματα. Αντιθέτως, όπως σαφώς προκύπτει από τη σκέψη 25 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, σε συνδυασμό με τις σκέψεις 24 και 28 αυτής, το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι δεν πρέπει να εφαρμόζονται για τα συνθήματα αυστηρότερα κριτήρια από αυτά που εφαρμόζονται για άλλα σημεία.
42 Κατά συνέπεια, το πρώτο μέρος του δεύτερου σκέλους του πρώτου λόγου αναιρέσεως είναι απορριπτέο ως αβάσιμο.
43 Όσον αφορά το δεύτερο μέρος του σκέλους αυτού, τονίζεται ότι το Γενικό Δικαστήριο, μολονότι στις σκέψεις 26 και 27 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως παραθέτει τη νομολογία του Δικαστηρίου, η οποία παρατίθεται και στις σκέψεις 26 και 27 της παρούσας αποφάσεως, κατά την οποία δεν αποκλείεται υπό ορισμένες προϋποθέσεις να είναι δυσχερέστερη η απόδειξη του διακριτικού χαρακτήρα των διαφημιστικών συνθημάτων, εντούτοις δεν αμφισβητείται ότι, στο πλαίσιο της συγκεκριμένης αναλύσεως του διακριτικού χαρακτήρα του σήματος του οποίου ζητείται η καταχώριση, δεν στήριξε τη διαπίστωσή του στο τεκμήριο ότι είναι δυσχερέστερη η απόδειξη του διακριτικού χαρακτήρα του σημείου αυτού σε σχέση με άλλα λεκτικά σημεία.
44 Επομένως, το δεύτερο μέρος του δεύτερου σκέλους του πρώτου λόγου αναιρέσεως, με το οποίο η Smart Technologies αμφισβητεί τη σχετική με τον διακριτικό χαρακτήρα των λεκτικών σημείων νομολογία, είναι απορριπτέο ως αλυσιτελές.
Επί του τρίτου σκέλους του πρώτου λόγου αναιρέσεως
– Επιχειρήματα των διαδίκων
45 Με το τρίτο σκέλος του πρώτου λόγου αναιρέσεως η Smart Technologies προβάλλει ότι, εν προκειμένω, για την καταχώριση του επίμαχου σήματος, αρκεί ασθενέστερος διακριτικός χαρακτήρας από αυτόν που απαιτείται κατά κανόνα, διότι το ενδιαφερόμενο κοινό, ως εξειδικευμένο, επιδεικνύει μεγαλύτερη προσοχή και διαθέτει περισσότερες γνώσεις από τον μέσο καταναλωτή. Κατά την αναιρεσείουσα, το γεγονός ότι είναι η μόνη που χρησιμοποιεί το σήμα αυτό, όπως αποδείχθηκε από έρευνα στο Διαδίκτυο, αποδεικνύει ότι το σήμα αυτό είναι αρκούντως πρωτότυπο, με συνέπεια να αντισταθμίζεται ο ασθενής διακριτικός χαρακτήρας του, και ότι εξατομικεύει την αναιρεσείουσα ως εμπορική προέλευση των προσδιοριζόμενων με το σήμα προϊόντων και υπηρεσιών.
46 Κατά το ΓΕΕΑ, με το συγκεκριμένο σκέλος του πρώτου λόγου αναιρέσεως η Smart Technologies επιδιώκει να αμφισβητήσει την εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών. Δεδομένου ότι, εν προκειμένω, η αναιρεσείουσα δεν προβάλλει ούτε μπορεί να διαπιστωθεί παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών και των αποδεικτικών στοιχείων, το τρίτο σκέλος του πρώτου λόγου αναιρέσεως πρέπει, κατά το ΓΕΕΑ, να απορριφθεί ως προδήλως απαράδεκτο.
– Εκτίμηση του Δικαστηρίου
47 Όσον αφορά το τρίτο σκέλος του πρώτου λόγου αναιρέσεως, υπενθυμίζεται, καταρχάς, ότι με τη σκέψη 33 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως το Γενικό Δικαστήριο έκρινε ότι το ενδιαφερόμενο κοινό αποτελείται από γερμανόφωνο, ειδικευμένο στην πληροφορική, κοινό, το οποίο στον συγκεκριμένο τομέα διαθέτει περισσότερες γνώσεις και επιδεικνύει μεγαλύτερη προσοχή σε σχέση με το ευρύ κοινό.
48 Συναφώς, το γεγονός ότι το ενδιαφερόμενο κοινό είναι εξειδικευμένο δεν ασκεί καθοριστική επιρροή όσον αφορά τα νομικά κριτήρια βάσει των οποίων εκτιμάται ο διακριτικός χαρακτήρας ενός σημείου. Μολονότι το εξειδικευμένο ενδιαφερόμενο κοινό επιδεικνύει εξ ορισμού μεγαλύτερη προσοχή απ’ ό,τι ο μέσος καταναλωτής, εντούτοις αυτό δεν σημαίνει οπωσδήποτε ότι επαρκεί ο ασθενέστερος διακριτικός χαρακτήρας του σημείου όταν το ενδιαφερόμενο κοινό είναι εξειδικευμένο.
49 Συγκεκριμένα, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, προκειμένου να εκτιμηθεί αν ένα σήμα στερείται ή όχι διακριτικού χαρακτήρα, πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η συνολική εντύπωση που αυτό προκαλεί (βλ., μεταξύ άλλων, προπαρατεθείσα απόφαση Procter & Gamble κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 44, αποφάσεις της 30ής Ιουνίου 2005, C‑286/04, Eurocermex κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2005, σ. I‑5797, σκέψη 22, και της 25ης Οκτωβρίου 2007, C‑238/06 P, Develey κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2007, σ. I‑9375, σκέψη 82).
50 Πάντως, η αρχή αυτή θα αναιρούνταν αν ο ελάχιστος απαιτούμενος βαθμός διακριτικού χαρακτήρα ενός λεκτικού σημείου εξαρτιόταν εν γένει από τον βαθμό εξειδικεύσεως του ενδιαφερόμενου κοινού.
51 Εν πάση περιπτώσει, όσον αφορά το αν το σήμα του οποίου ζητείται η καταχώριση έχει επιτύχει τον ελάχιστο απαιτούμενο βαθμό διακριτικού χαρακτήρα, τονίζεται ότι οι διαπιστώσεις σχετικά με την προσοχή, την αντίληψη ή τη συμπεριφορά του ενδιαφερόμενου κοινού εμπίπτουν στις διαπιστώσεις των πραγματικών περιστατικών (βλ., συναφώς, απόφαση της 4ης Οκτωβρίου 2007, C‑144/06 P, Henkel κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2007, σ. I‑8109, σκέψη 51, διατάξεις της 9ης Ιουλίου 2010, C‑461/09 P, The Wellcome Foundation κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 20, και της 21ης Μαρτίου 2012, C‑87/11 P, Fidelio κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 66).
52 Πάντως, κατά τα άρθρα 256, παράγραφος 1, ΣΛΕΕ και 58, πρώτο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η αναίρεση περιορίζεται στα νομικά ζητήματα. Επομένως, το Γενικό Δικαστήριο είναι αποκλειστικώς αρμόδιο να διαπιστώνει και να εκτιμά τα κρίσιμα πραγματικά στοιχεία και να αξιολογεί τα αποδεικτικά στοιχεία. Κατά συνέπεια, η εκτίμηση των πραγματικών και αποδεικτικών στοιχείων δεν συνιστά, υπό την επιφύλαξη του ενδεχομένου παραμορφώσεώς τους, νομικό ζήτημα υποκείμενο, αυτό καθεαυτό, στον αναιρετικό έλεγχο του Δικαστηρίου (βλ., μεταξύ άλλων, αποφάσεις της 18ης Δεκεμβρίου 2008, C‑16/06 P, Les Éditions Albert René κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2008, σ. I‑10053, σκέψη 68, της 2ας Σεπτεμβρίου 2010, C‑254/09 P, Calvin Klein Trademark Trust κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2010, σ. I‑7989, σκέψη 49, και της 10ης Νοεμβρίου 2011, C‑88/11 P, LG Electronics κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 36).
53 Μια τέτοια παραμόρφωση πρέπει να προκύπτει προδήλως από τα έγγραφα της δικογραφίας, χωρίς να απαιτείται νέα εκτίμηση των πραγματικών περιστατικών και των αποδεικτικών στοιχείων (βλ., ιδίως, προπαρατεθείσες αποφάσεις Les Éditions Albert René κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 69, Calvin Klein Trademark Trust κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 50, και LG Electronics κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 37).
54 Δεδομένου ότι η αναιρεσείουσα δεν προσκόμισε στοιχεία που να εμφαίνουν ότι το Γενικό Δικαστήριο παραμόρφωσε τα πραγματικά περιστατικά όσον αφορά την εκτίμηση του διακριτικού χαρακτήρα του σήματος του οποίου ζητείται η καταχώριση, το τρίτο σκέλος του πρώτου λόγου αναιρέσεως είναι απορριπτέο ως απαράδεκτο.
Επί του δεύτερου λόγου αναιρέσεως, σχετικά με διαπίστωση των πραγματικών περιστατικών από το Γενικό Δικαστήριο, μη στηριζόμενη σε αποδεικτικά στοιχεία
Επιχειρήματα των διαδίκων
55 Με τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως η Smart Technologies προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι, με τη σκέψη 41 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, επιβεβαίωσε ορισμένες διαπιστώσεις του τμήματος προσφυγών όσον αφορά τα πραγματικά περιστατικά οι οποίες δεν στηρίζονταν σε αποδεικτικά στοιχεία, ιδίως δε το γεγονός, το οποίο το Γενικό Δικαστήριο χαρακτήρισε ως κοινώς γνωστό, ότι οι καταναλωτές δεν αντιλαμβάνονται τα διαφημιστικά μηνύματα ως σήματα. Ωστόσο, από τη σκέψη 59 της προπαρατεθείσας αποφάσεως Audi κατά ΓΕΕΑ προκύπτει ότι οι καταναλωτές είναι σε θέση να προσδιορίσουν την εμπορική προέλευση των προϊόντων βάσει διαφημιστικών συνθημάτων. Επομένως, δεν μπορεί να θεωρηθεί ως κοινώς γνωστό το γεγονός ότι τα διαφημιστικά μηνύματα δεν γίνονται αντιληπτά από τους καταναλωτές ως σήματα.
56 Το ΓΕΕΑ υποστηρίζει ότι, στην πραγματικότητα, είναι κοινώς γνωστό ότι οι καταναλωτές είναι συνηθισμένοι σε σύντομα, πυκνά και έντονα διαφημιστικά μηνύματα και ότι τα μηνύματα αυτά εκλαμβάνονται κυρίως ως επαινετικός διαφημιστικός ισχυρισμός, χωρίς να γίνονται καταρχήν αντιληπτά ως σήματα. Εξάλλου, το ΓΕΕΑ δεν αρνείται ότι τέτοια μηνύματα μπορούν να γίνουν αντιληπτά ως ενδείξεις της προελεύσεως των προϊόντων, εφόσον δεν πρόκειται για φράσεις καθαρά προωθητικού και επαινετικού χαρακτήρα, στερούμενες διακριτικού χαρακτήρα, ή εφόσον έχουν αποκτήσει διακριτικό χαρακτήρα μέσω της χρήσεως. Τούτο συνέβη στην υπόθεση επί της οποίας εκδόθηκε η προπαρατεθείσα απόφαση Audi κατά ΓΕΕΑ, όπου επρόκειτο για διαφημιστικό σύνθημα που έχαιρε φήμης, σε αντίθεση με το επίμαχο εν προκειμένω.
Εκτίμηση του Δικαστηρίου
57 Όσον αφορά τον δεύτερο λόγο αναιρέσεως που προβάλλει η Smart Technologies, υπενθυμίζεται ότι, κατά πάγια νομολογία του Δικαστηρίου, η διαπίστωση, εκ μέρους του Γενικού Δικαστηρίου, του πασίδηλου χαρακτήρα των περιστατικών επί των οποίων το τμήμα προσφυγών του ΓΕΕΑ στήριξε την απόφασή του συνιστά εκτίμηση σχετική με τα πραγματικά περιστατικά, η οποία, εφόσον δεν συντρέχει περίπτωση παραμορφώσεως, δεν εμπίπτει στον αναιρετικό έλεγχο του Δικαστηρίου (βλ. απόφαση της 22ας Ιουνίου 2006, C‑25/05 P, Storck κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2006, σ. I-5719, σκέψη 53, διατάξεις της 3ης Ιουνίου 2009, C‑394/08 P, Zipcar κατά ΓΕΕΑ, σκέψη 42, καθώς και της 15ης Ιανουαρίου 2010, C‑579/08 P, Messer Group κατά Air Products and Chemicals, σκέψη 37).
58 Κατά το μέτρο που η Smart Technologies προσάπτει στο Γενικό Δικαστήριο ότι απέρριψε, με τη σκέψη 41 της αναιρεσιβαλλομένης αποφάσεως, το επιχείρημά της ότι το τμήμα προσφυγών προέβη σε ορισμένες διαπιστώσεις όσον αφορά τα πραγματικά περιστατικά χωρίς να τις τεκμηριώσει με αποδεικτικά στοιχεία, αρκεί η επισήμανση ότι με τον συγκεκριμένο λόγο αναιρέσεως η αναιρεσείουσα αμφισβητεί σχετικές με τα πραγματικά περιστατικά διαπιστώσεις, για τις οποίες το Γενικό Δικαστήριο είναι αποκλειστικά αρμόδιο.
59 Δεδομένου ότι η αναιρεσείουσα δεν προβάλλει παραμόρφωση των πραγματικών περιστατικών ή των αποδεικτικών στοιχείων που τέθηκαν υπό την κρίση του Γενικού Δικαστηρίου όσον αφορά τις ως άνω διαπιστώσεις, ο δεύτερος λόγος αναιρέσεως που προέβαλε η Smart Technologies είναι απορριπτέος ως απαράδεκτος.
60 Από το σύνολο των προεκτεθέντων προκύπτει ότι οι λόγοι αναιρέσεως που προέβαλε η Smart Technologies δεν μπορούν να γίνουν δεκτοί, οπότε η αίτηση αναιρέσεως πρέπει να απορριφθεί.
Επί των δικαστικών εξόδων
61 Κατά το άρθρο 69, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας, που εφαρμόζεται στη διαδικασία αναιρέσεως δυνάμει του άρθρου 118 του ίδιου κανονισμού, ο ηττηθείς διάδικος καταδικάζεται στα έξοδα εφόσον υπάρχει σχετικό αίτημα του νικήσαντος διαδίκου. Δεδομένου ότι το ΓΕΕΑ υπέβαλε σχετικό αίτημα και η Smart Technologies ηττήθηκε, η αναιρεσείουσα πρέπει να καταδικαστεί στα δικαστικά έξοδα.
Για τους λόγους αυτούς, το Δικαστήριο (πέμπτο τμήμα) αποφασίζει:
1) Απορρίπτει την αίτηση αναιρέσεως.
2) Καταδικάζει τη Smart Technologies ULC στα δικαστικά έξοδα.
(υπογραφές)