ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
(τρίτο τμήμα)

της 29ης Φεβρουαρίου 2012

Υπόθεση F‑100/10

AM

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Υπαλληλική υπόθεση — Υπάλληλοι — Κοινωνική ασφάλιση — Ασφάλιση κατά ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών — Άρθρο 73 του ΚΥΚ — Εγκεφαλικό επεισόδιο μη αναγνωριζόμενο ως ατύχημα — Ιατρική επιτροπή — Αρχή της συλλογικότητας»

Αντικείμενο: Προσφυγή-αγωγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία ο AM ζητεί, αφενός, να ακυρωθεί η απόφαση της 12ης Νοεμβρίου 2009 με την οποία το Κοινοβούλιο δεν δέχθηκε να αναγνωρίσει ως ατύχημα κατά την έννοια του άρθρου 73 του Κανονισμού Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης το εγκεφαλικό επεισόδιο το οποίο αυτός υπέστη στις 5 Μαρτίου 2006 και, αφετέρου, να υποχρεωθεί το Κοινοβούλιο να του καταβάλει 25 000 ευρώ ως αποζημίωση για την περιουσιακή του ζημία και 50 000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση για την ηθική βλάβη που ισχυρίζεται ότι υπέστη.

Απόφαση: Η προσφυγή-αγωγή απορρίπτεται. Ο AM φέρει το σύνολο των δικαστικών εξόδων.

Περίληψη

1.      Υπάλληλοι — Κοινωνική ασφάλιση — Ασφάλιση κατά ατυχημάτων και επαγγελματικών ασθενειών — Ιατρική πραγματογνωμοσύνη — Περιθώριο εκτιμήσεως της ιατρικής επιτροπής — Δικαστικός έλεγχος — Όρια — Υποχρέωση αιτιολογήσεως — Περιεχόμενο

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 73· ρύθμιση σχετικά με την ασφάλιση έναντι των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας, άρθρο 23)

2.      Υπάλληλοι — Κοινωνική ασφάλιση — Ασφάλιση κατά ατυχημάτων και επαγγελματικών νόσων — Ιατρική πραγματογνωμοσύνη — Άρνηση μέλους της ιατρικής επιτροπής να υπογράψει την έκθεση — Τυπικό ελάττωμα — Δεν υφίσταται — Προϋποθέσεις

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 73· ρύθμιση σχετικά με την ασφάλιση έναντι των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής ασθένειας, άρθρο 22 § 3)

1.      Το έργο της ιατρικής επιτροπής να εξετάζει κατά τρόπο αντικειμενικό και ανεξάρτητο τα ιατρικής φύσεως ζητήματα, όπως προβλέπει το άρθρο 23 της κοινής ρυθμίσεως σχετικά με την ασφάλιση έναντι των κινδύνων ατυχήματος και επαγγελματικής νόσου των υπαλλήλων της Ένωσης, επιτάσσει, αφενός, να έχει στη διάθεσή της το σύνολο των στοιχείων που μπορούν να της φανούν χρήσιμα και, αφετέρου, να έχει πλήρη ελευθερία εκτιμήσεως. Οι ιατρικές αξιολογήσεις αυτές καθ’ εαυτές πρέπει να θεωρούνται οριστικές όταν έχουν διατυπωθεί νομοτύπως. Ο δικαστής μπορεί μόνο να εξετάσει, αφενός, αν η εν λόγω επιτροπή συγκροτήθηκε και λειτούργησε νομοτύπως και, αφετέρου, αν η γνωμάτευσή της είναι νομότυπη, ιδίως αν περιέχει αιτιολογία που καθιστά δυνατή την εκτίμηση των λόγων επί των οποίων στηρίζεται και αν συναρτά λογικώς τις ιατρικές διαπιστώσεις που περιλαμβάνει και τα πορίσματα στα οποία καταλήγει.

Λαμβανομένου υπόψη του περιορισμένου δικαστικού ελέγχου που μπορεί να ασκήσει ο δικαστής, δεν είναι δυνατόν να ευδοκιμήσει επιχείρημα στηριζόμενο σε πρόδηλη πλάνη εκτιμήσεως της ιατρικής επιτροπής. Κατά τον έλεγχο αυτό πρέπει να λαμβάνεται υπόψη η ίδια η φύση των εργασιών της ιατρικής επιτροπής, οι οποίες δεν έχουν ως σκοπό τη διεξαγωγή κατ’ αντιπαράθεση συζητήσεως, αλλά τη συναγωγή ιατρικών πορισμάτων.

Η ιατρική επιτροπή, στην περίπτωση που αντιμετωπίζει περίπλοκα ζητήματα ιατρικής φύσεως τα οποία αφορούν μεταξύ άλλων δύσκολη διάγνωση ή τον αιτιώδη σύνδεσμο μεταξύ των παθήσεων του ενδιαφερομένου και της ασκήσεως της επαγγελματικής του δραστηριότητας σε θεσμικό όργανο, οφείλει να αναφέρει στη γνωμάτευσή της τα στοιχεία του φακέλου στα οποία στηρίζεται και, σε περίπτωση σημαντικής αποκλίσεως, να διευκρινίσει τους λόγους για τους οποίους δεν ακολουθεί παλαιότερες σχετικές ιατρικές εκθέσεις, ευνοϊκότερες για τον ενδιαφερόμενο.

(βλ. σκέψεις 65, 66, 68, 85 και 110)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 19 Ιανουαρίου 1988, 2/87, Biedermann κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, σκέψη 16

ΓΔΕΕ: 15 Δεκεμβρίου 1999, T‑300/97, Latino κατά Επιτροπής, σκέψη 41· 15 Δεκεμβρίου 1999, T‑27/98, Nardone κατά Επιτροπής, σκέψεις 30, 68 και 87· 16 Ιουνίου 2000, T‑84/98, C κατά Συμβουλίου, σκέψη 43· 27 Ιουνίου 2000, T‑47/97, Plug κατά Επιτροπής, σκέψη 117· 26 Φεβρουαρίου 2003, T‑145/01, Latino κατά Επιτροπής, σκέψη 47

ΔΔΔΕΕ: 14 Σεπτεμβρίου 2010, F‑79/09, AE κατά Επιτροπής, σκέψεις 64, 65, 84 και 89 και εκεί παρατιθέμενη νομολογία· 11 Μαΐου 2011, F‑53/09, J κατά Επιτροπής, σκέψεις 102 και 104

2.      Η ιατρική επιτροπή μπορεί με την πλειοψηφία των μελών της να αποφασίσει το πέρας των εργασιών της, η δε έκθεσή της δεν πάσχει τυπικό ελάττωμα λόγω της αρνήσεως ενός από τα μέλη της να την υπογράψει, εφόσον αποδεικνύεται ότι το μέλος που δεν υπέγραψε είχε τη δυνατότητα να διατυπώσει την άποψή του προς τα άλλα δύο μέλη.

(βλ. σκέψεις 73 και 78)

Παραπομπή:

ΔΕΕ: 10 Δεκεμβρίου 1987, 277/84, Jänsch κατά Επιτροπής, σκέψη 14· Biedermann κατά Ελεγκτικού Συνεδρίου, προπαρατεθείσα, σκέψεις 10 και 16

ΓΔΕΕ: 29 Ιανουαρίου 1998, T‑62/96, De Corte κατά Επιτροπής, σκέψη 81· 15 Νοεμβρίου 2000, T‑20/00, Camacho-Fernandes, σκέψεις 31 και 32