POSTANOWIENIE SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 15 stycznia 2009 r.

Sprawa T‑306/08 P

Kurt-Wolfgang Braun-Neumann

przeciwko

Parlamentowi Europejskiemu

Odwołanie – Służba publiczna – Emerytury i renty – Renta rodzinna – Wypłata w wysokości 50% z uwagi na jeszcze jednego żyjącego małżonka – Akt niekorzystny – Zażalenie złożone z przekroczeniem terminu

Przedmiot: Odwołanie od postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej z dnia 23 maja 2008 r. w sprawie F‑79/07 Braun-Neumann przeciwko Parlamentowi, dotychczas nieopublikowanego w Zbiorze, mające na celu uchylenie tego postanowienia.

Orzeczenie: Odwołanie zostaje oddalone. Każda ze stron pokrywa własne koszty poniesione w ramach postępowania w niniejszej instancji.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Pojęcie – Wymogi formalne – Brak

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

2.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

3.      Urzędnicy – Skarga – Uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej – Termin

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

1.      Nieformalny charakter podjętego przez administrację środka nie sprzeciwia się jego kwalifikacji jako aktu niekorzystnego, bowiem taka kwalifikacja nie zależy od formy czy nazwy środka, lecz od ustalenia jego treści oraz kwestii, czy środek wywołuje wiążące skutki prawne mogące bezpośrednio i natychmiastowo wpłynąć na interesy skarżącego, zmieniając w istotny sposób jego sytuację prawną.

(zob. pkt 32)

Odesłanie: Trybunał, sprawa 17/78 Deshormes przeciwko Komisji, 1 lutego 1979 r., Rec. s. 189, pkt 10; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑562/93 Obst przeciwko Komisji, 19 października 1995 r., RecFP s. I‑A‑247, II‑737, pkt 23; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑144/08 Marcuccio przeciwko Komisji, 9 września 2008 r., dotychczas nieopublikowana w Zbiorze, pkt 25

2.      Żaden wyraźny przepis prawa wspólnotowego nie nakłada na instytucje ogólnego obowiązku informowania adresatów aktów o prawie do odwołania się do sądu ani o terminach na jego wniesienie. Okoliczność, że w odpowiedzi na uprzednie zażalenie w drodze administracyjnej nie wskazano środków prawnych przysługujących zainteresowanemu, nie zobowiązuje sądu wspólnotowego do stwierdzenia dopuszczalności skargi wniesionej po terminie, na podstawie zasad pewności prawa i proporcjonalności.

(zob. pkt 34, 35)

Odesłanie: Trybunał, sprawa C‑153/98 P Guérin automobiles przeciwko Komisji, 5 marca 1999 r., Rec. s. 1441, pkt 13, 15; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑145/98 ADT Projekt przeciwko Komisji, 24 lutego 2000 r., Rec. s. II‑387, pkt 210; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑146/04 Gorostiaga Atxalandabaso przeciwko Parlamentowi, 22 grudnia 2005 r., Zb.Orz. s. II‑5989, pkt 131

3.      Trzymiesięczny termin do złożenia zażalenia na akt niekorzystny, przewidziany w art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego, ma charakter bezwzględnie wiążący i nie może być zmieniany przez strony ani sąd, gdyż wprowadzony został w celu zapewnienia przejrzystości i pewności stosunków prawnych, jak również zapewnienia pewności prawa. Sąd wspólnotowy musi zatem zbadać z urzędu, czy termin ten został dochowany. Okoliczność, że instytucja nie podniosła na etapie udzielania odpowiedzi na zażalenie w drodze administracyjnej, że zostało ono złożone z przekroczeniem terminu, a tym samym jest niedopuszczalne, czy że sama wyraźnie informowała skarżącego, że może on jeszcze wnieść skargę do sądu, pozostaje bez znaczenia dla kwestii dopuszczalności skargi w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego. Takie okoliczności nie mogą bowiem skutkować odstępstwem od bezwzględnie obowiązujących terminów określonych w art. 90 i 91 regulaminu pracowniczego ani tym bardziej zwolnieniem Sądu ze spoczywającego na nim obowiązku zbadania dochowania terminów regulaminowych.

(zob. pkt 36, 37)

Odesłanie: Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑129/89 Offermann przeciwko Parlamentowi, 17 października 1991 r., Rec. s. II‑855, pkt 34; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑35/96 Rasmussen przeciwko Komisji, 18 marca 1997 r., RecFP s. I‑A‑61, II‑187, pkt 30; Sąd Pierwszej Instancji, sprawa T‑358/03 Krahl przeciwko Komisji, 7 września 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑215, II‑993, pkt 35 i przytoczone tam orzecznictwo, oraz pkt 36