Προσφυγή της 7ης Ιανουαρίου 2011 - Post Bank κατά Συμβουλίου

(Υπόθεση T-13/11)

Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Post Bank (Τεχεράνη, Ιράν) (εκπρόσωπος: D. Luff, δικηγόρος)

Καθού: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:

να ακυρώσει την παράγραφο 34 του μέρους B του παραρτήματος της απόφασης 2010/644/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου¹, της 25ης Οκτωβρίου 2010, και την παράγραφο 40 του μέρους B του παραρτήματος VIII του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010² του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, σχετικά με ορισμένα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν·

να αναγνωρίσει ότι το άρθρο 20, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ³ του Συμβουλίου, της 26ης Ιουλίου 2010 και το άρθρο 16, παράγραφος 2, του κανονισμού 961/2010 του Συμβουλίου, δεν εφαρμόζονται έναντι της προσφεύγουσας· και

να καταδικάσει το Συμβούλιο στα δικαστικά έξοδα

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Με την προσφυγή της η προσφεύγουσα ζητεί, βάσει του άρθρου 263 ΣΛΕΕ, την ακύρωση της παραγράφου 34 του μέρους B του παραρτήματος της απόφασης 2010/644/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου της 25ης Οκτωβρίου 2010 και της παραγράφου 40 του τμήματος B του παραρτήματος VIII του κανονισμού (ΕΕ) 961/2010 του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, σχετικά με ορισμένα περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την ακύρωση του άρθρου 16, παράγραφος 2, του κανονισμού 961/2010 του Συμβουλίου της 25ης Οκτωβρίου 2010, στο μέτρο που αφορούν την προσφεύγουσα.

Προς στήριξη των αιτημάτων της, η προσφεύγουσα προβάλλει τους ακόλουθους λόγους ακυρώσεως:

Πρώτον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι το Γενικό Δικαστήριο έχει την αρμοδιότητα να ελέγξει την παράγραφο 34 του μέρους B του παραρτήματος της απόφασης 2010/644/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου και την παράγραφο 40 του μέρους B του παραρτήματος VIII του κανονισμού 961/2010 του Συμβουλίου, όπως επίσης και την απόφαση της 28ης Οκτωβρίου 2010 και τη συμμόρφωσή τους προς τις γενικές αρχές του ευρωπαϊκού δικαίου.

Επιπρόσθετα, οι ειδικοί λόγοι για την εγγραφή της προσφεύγουσας στον κατάλογο είναι εσσφαλμένοι και οι προϋποθέσεις του άρθρου 20, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου και των άρθρων 16, παράγραφος 2, στοιχεία α΄ και β΄, και 16, παράγραφος 4, του κανονισμού 961/2010 του Συμβουλίου δεν συντρέχουν. Οι διατάξεις αυτές πρέπει να αναγνωρισθεί ότι δεν εφαρμόζονται έναντι της προσφεύγουσας. Το Συμβούλιο υπέπεσε σε πρόδηλη πλάνη ως προς τα πραγματικά περιστατικά και περί το δίκαιο. Επομένως, η παράγραφος 34, του μέρους B του παραρτήματος της απόφασης 2010/644/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου της 25ης Οκτωβρίου 2010, όπως επίσης και η παράγραφος 40 του μέρους B του παραρτήματος VIII του κανονισμού 961/2010 του Συμβουλίου της 25ης Οκτωβρίου 2010 πρέπει να ακυρωθούν.

Προς στήριξη της προσφυγής της, υποστηρίζει επίσης ότι ο κανονισμού του 2010 και η απόφαση του 2010 εκδόθηκαν κατά παράβαση των δικαιωμάτων άμυνας της προσφεύγουσας και ειδικότερα του δικαιώματός της σε δίκαιη δίκη, δεδομένου ότι δεν της προσκομίσθηκε κανένα αποδεικτικό στοιχείο ή έγγραφο προς στήριξη των ισχυρισμών του Συμβουλίου και οι πρόσθετες παραπομπές με την απόφαση και τον κανονισμό του 2010 είναι αόριστες, ελάχιστα σαφείς και δεν καθιστούν δυνατή την αντίκρουσή τους στην Post Bank.

Επίσης, το άρθρο 24, παράγραφος 3, της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου απαιτεί το Συμβούλιο να κοινοποιεί και την απόφαση του μαζί με τους λόγους συμπερίληψης στον κατάλογο, και το άρθρο 24, παράγραφος 4, της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου προβλέπει την επανεξέταση της απόφασης όταν υποβάλλονται παρατηρήσεις. Το Συμβούλιο παρέβη αμφότερες τις διατάξεις. Δεδομένου ότι τα άρθρα 24, παράγραφος 3 και 24, παράγραφος 4, της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου επαναλαμβάνονται και στα άρθρα 36, παράγραφος 3 και 36, παράγραφος 4, του κανονισμού 961/2010 του Συμβουλίου, υπάρχει παράβαση και των διατάξεων αυτών.

Υποστηρίζεται επίσης ότι το Συμβούλιο, κατά την εκτίμηση της κατάστασης της προσφεύγουσας, ενήργησε κατά παράβαση της αρχής της χρηστής διοίκησης.

Επιπρόσθετα, το Συμβούλιο, κατά την εκτίμηση της κατάστασης της προσφεύγουσας, ενήργησε κατά παράβαση της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης.

Η προσφεύγουσα υποστηρίζει περαιτέρω ότι το Συμβούλιο ενήργησε κατά παράβαση των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας και της αρχής της αναλογικότητας. Το άρθρο 20, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου και το άρθρο 16, παράγραφος 2, του κανονισμού 961/2010 του Συμβουλίου πρέπει να αναγνωρισθεί ότι δεν εφαρμόζονται έναντι της προσφεύγουσας.

Επιπλέον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο κανονισμός 961/2010 του Συμβουλίου παραβαίνει τα άρθρα 215, παράγραφοι 2 and 3, ΣΛΕΕ, ως νομική βάση του, καθώς και το άρθρο 40 ΣΕΕ.

Τέλος, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι ο κανονισμός του 2010 και η απόφαση του 2010 εκδόθηκαν κατά παράβαση της αρχής της ισότητας και της απαγόρευσης των διακρίσεων.

____________

¹ - Απόφαση 2010/644/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, για την τροποποίηση της απόφασης 2010/413/ΚΕΠΠΑ του Συμβουλίου για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ 2010 L 281, σ. 81).

² - Κανονισμός (ΕΕ) 961/2010 του Συμβουλίου, της 25ης Οκτωβρίου 2010, σχετικά με περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και την κατάργηση του κανονισμού (ΕΚ) αριθ. 423/2007 (ΕΕ 2010 L 281, σ. 1).

³ - Απόφαση του Συμβουλίου της 26ης Ιουλίου 2010 για περιοριστικά μέτρα κατά του Ιράν και για την κατάργηση της κοινής θέσης 2007/140/ΚΕΠΠΑ (ΕΕ 2010 L 195, σ. 39).