Skarga wniesiona w dniu 4 grudnia 2009 - Polska przeciwko Komisji

(Sprawa T-486/09)

Język postępowania: polski

Strony

Strona skarżąca: Rzeczpospolita Polska (przedstawiciel: M. Szpunar, pełnomocnik)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności decyzji Komisji 2009/721/WE z dnia 24 września 2009 r. (notyfikowanej jako dokument nr K(2009)7044) wyłączającej z finansowania wspólnotowego niektóre wydatki poniesione przez państwa członkowskie z tytułu Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Europejskiego Funduszu Rolniczego Gwarancji (EFRG) oraz Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich (EFRROW)¹, w części wyłączającej z finansowania wspólnotowego kwotę 47 152 775 PLN, wydatkowaną przez agencję płatniczą akredytowaną przez Rzeczpospolitą Polską;

obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zaskarżona decyzja przewiduje korektę finansową w wysokości 5% środków wydatkowanych w 2005 r. w ramach Planu Rozwoju Obszarów Wiejskich, przeznaczonych na wspieranie działalności rolniczej na obszarach o niekorzystnych warunkach gospodarowania oraz wspieranie przedsięwzięć rolnośrodowiskowych. Podstawą zastosowanej korekty były rzekome uchybienia dotyczące kontroli krzyżowych pod kątem przestrzegania zasad zwykłej dobrej praktyki rolniczej, systemu sankcji, sprawozdań z kontroli na miejscu oraz powiązania kontroli wszystkich zobowiązań związanych z działaniami rolnośrodowiskowymi.

Skarżąca kwestionuje istnienie wszystkich zarzucanych uchybień i podnosi przeciwko zaskarżonej decyzji następujące zarzuty.

Po pierwsze, podnosi ona zarzut naruszenia art. 7 ust. 4 pierwszy akapit rozporządzenia nr 1258/1999² i art. 31 ust. 1 rozporządzenia nr 1290/2005³ oraz naruszenia wytycznych nr VI/5330/97 poprzez zastosowanie korekty finansowej w oparciu o błędne ustalenia faktyczne i błędną wykładnię prawa. Zdaniem skarżącej żadne z rzekomych uchybień będących podstawą zastosowanej korekty finansowej nie miało miejsca, a wydatki wyłączone z finansowania wspólnotowego na mocy zaskarżonej decyzji były dokonane zgodnie z przepisami wspólnotowymi.

W ramach pierwszego zarzutu skarżąca twierdzi, że sprawozdania z kontroli na miejscu odzwierciedlały kontrolę wszystkich zasad zwykłej dobrej praktyki rolniczej, w tym kontrolę przestrzegania rocznego limitu nawożenia nawozami naturalnymi, zgodnie z art. 28 rozporządzenia nr 796/2004⁴. Skarżąca podnosi również, że administracyjne kontrole krzyżowe z systemem identyfikacji i rejestracji zwierząt nie były przeprowadzane tylko z tego względu na to, że system ten był bezużyteczny jako baza odniesienia dla kontroli krzyżowych, a zatem przeprowadzanie kontroli krzyżowych z tym systemem nie było wymagane na podstawie art. 68 rozporządzenia nr 817/2004⁵. Ponadto skarżąca utrzymuje, że system sankcji za uchybienia zasadom zwykłej dobrej praktyki rolniczej był w pełni skuteczny, dostosowany do sytuacji pierwszego roku wdrażania Planu Rozwoju Obszarów Wiejskich i nawet bardziej rygorystyczny od obowiązującego obecnie systemu sankcji wspólnotowych, a zatem całkowicie zgodny z art. 73 rozporządzenia nr 817/2004. Dodatkowo, w ramach pierwszego zarzutu, skarżąca twierdzi, że kompleksowość kontroli na miejscu została zapewniona nawet w szerszym zakresie, niż było to wymagane na podstawie art. 69 trzeci akapit rozporządzenia nr 817/2004.

Po drugie, skarżąca podnosi zarzut naruszenia art. 7 ust. 4 czwarty akapit rozporządzenia nr 1258/1999 i art. 31 ust. 2 rozporządzenia nr 1290/2005, naruszenia wytycznych nr VI/5330/97 oraz naruszenia zasady proporcjonalności poprzez zastosowanie korekty ryczałtowej w wysokości rażąco nadmiernej w stosunku do ryzyka ewentualnej straty finansowej dla budżetu Wspólnoty. Zdaniem skarżącej żadne z rzekomych uchybień będących podstawą zastosowanej korekty nie mogło spowodować strat finansowych dla Wspólnoty, a w każdym razie ryzyko takich domniemanych strat finansowych było całkowicie marginalne i wielokrotnie niższe od kwoty wyłączonej z finansowania wspólnotowego na mocy zaskarżonej decyzji.

Po trzecie, skarżąca podnosi zarzut naruszenia art. 296 drugi akapit TFUE poprzez niewystarczające uzasadnienie zaskarżonej decyzji. Zdaniem skarżącej Komisja nie wyjaśniła i nie umożliwiła władzom polskim poznania przyczyn istotnej zmiany zakresu zarzucanych uchybień.

____________

¹ - Dz. U. L 257, s. 28

² - Rozporządzenie Rady (WE) nr 1258/99 z dnia 17 maja 1999 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, Dz. U. L 160, s. 103

³ - Rozporządzenie Rady (WE) nr 1290/2005 z dnia 21 czerwca 2005 r. w sprawie finansowania wspólnej polityki rolnej, Dz. U. L 209, s. 1

⁴ - Rozporządzenie Komisji (WE) nr 796/2004 z dnia 21 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczegółowe zasady wdrażania wzajemnej zgodności, modulacji oraz zintegrowanego systemu administracji i kontroli przewidzianych w rozporządzeniu Rady (WE) nr 1782/2003 ustanawiającego wspólne zasady dla systemów pomocy bezpośredniej w zakresie wspólnej polityki rolnej oraz określonych systemów wsparcia dla rolników, Dz.U. L 141, s. 18

⁵ - Rozporządzenie Komisji (WE) nr 817/2004 z dnia 29 kwietnia 2004 r. ustanawiające szczegółowe zasady stosowania rozporządzenie Rady (WE) nr 1257/1999 w sprawie wsparcia rozwoju obszarów wiejskich z Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej (EFOGR), Dz. U. L 153, s.30