Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez Tribunal Judiciaire de Paris (Francja) w dniu 14 listopada 2023 r. – Procureur de la République/Spółka SWIFTAIR
(Sprawa C-701/23, SWIFTAIR)
Język postępowania: francuski
Sąd odsyłający
Tribunal Judiciaire de Paris
Strony w postępowaniu głównym
Oskarżyciel: Procureur de la République
Oskarżony podmiot: Spółka SWIFTAIR
Pytania prejudycjalne
Czy art. 54 KWUS1 w związku z art. 50 karty2 należy interpretować w ten sposób, że zaskarżalne postanowienie o umorzeniu postępowania wydane przez organ sądowy w jednym z umawiających się państw po przeprowadzeniu szczegółowego śledztwa w sprawie, stojące na przeszkodzie dalszemu prowadzeniu postępowania z wyjątkiem przypadku ujawnienia się nowych dowodów, należy zakwalifikować jako prawomocne orzeczenie w rozumieniu tego artykułu, nawet jeżeli w umawiającym się państwie, w którym wydano to postanowienie o umorzeniu, nie wywołuje ono wszystkich skutków orzeczenia mającego w pełnym zakresie powagę rzeczy osądzonej?
Czy art. 54 KWUS w związku z art. 50 karty należy interpretować w ten sposób, że w przypadku postanowienia o umorzeniu postępowania, mającego walor prawomocnego orzeczenia, zapewniającego ustanowioną na mocy tego postanowienia ochronę wynikającą z zasady ne bis in idem, zwrot „osoba, której proces zakończył się wydaniem prawomocnego wyroku” odnosi się do każdej osoby, na której skupiało się śledztwo i której działanie lub zaniechanie było przedmiotem postępowania przygotowawczego, nawet jeżeli wobec tej osoby nie dokonano formalnie na etapie śledztwa żadnej czynności procesowej, ani nie zastosowano środka zapobiegawczego?
a) Czy art. 54 KWUS w związku z art. 50 karty należy interpretować w ten sposób, że zachodzi tożsamość podmiotowa pomiędzy, z jednej strony, osobami fizycznymi działającymi w ramach pełnienia obowiązków w spółce, na rzecz i na rachunek osoby prawnej, którą reprezentują, a z drugiej strony, samą tą osobą prawną, co skutkuje niedopuszczalnością prowadzenia postępowania karnego przeciwko osobie prawnej w umawiającym się państwie, jeżeli w odniesieniu do jej przedstawicieli ustawowych „proces zakończył się wydaniem prawomocnego wyroku” w rozumieniu prawa Unii w innym umawiającym się państwie, mimo że przeciwko samej osobie prawnej nigdy nie toczyło się w tym państwie postępowanie karne?
b) Jeżeli na poprzedzające pytanie zostanie udzielenia odpowiedź twierdząca, to czy w takim przypadku art. 54 KWUS w związku z art. 50 karty należy interpretować w ten sposób, że ochrona wynikająca z zasady ne bis in idem powinna przysługiwać osobie prawnej także w przypadku, gdy w umawiającym się państwie, w którym zapadło prawomocne orzeczenie, w żadnym razie nie można było prowadzić postępowania karnego przeciwko osobie prawnej, bądź dlatego, że w państwie tym osoby prawne nie ponoszą bezpośredniej odpowiedzialności karnej, bądź dlatego, że odpowiedzialność karna osób prawnych nie obejmuje przestępstw, których dotyczy dane postępowanie karne?
____________
1 Konwencja Wykonawcza do układu z Schengen z dnia 14 czerwca 1985 roku między Rządami Państw Unii Gospodarczej Beneluksu, Republiki Federalnej Niemiec oraz Republiki Francuskiej w sprawie stopniowego znoszenia kontroli na wspólnych granicach (Dz.U. 2000, L 239, s. 19).
1 Karta praw podstawowych Unii Europejskiej.