WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 14 grudnia 2011 r.

Sprawa T‑433/10 P

John Allen i in.

przeciwko

Komisji Europejskiej

Odwołanie – Pracownicy zatrudnieni przez wspólne przedsiębiorstwo JET – Zastosowanie statusu prawnego innego od statusu członka personelu tymczasowego – Odszkodowanie za poniesioną szkodę – Termin do wniesienia skargi – Przekroczenie terminu – Rozsądny termin

Przedmiot:      Odwołanie mające na celu uchylenie postanowienia Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 13 lipca 2010 r. w sprawie F‑103/09 Allen i in. przeciwko Komisji.

Orzeczenie:      Odwołanie zostaje oddalone. John Allen i 109 innych wnoszących odwołanie, których nazwiska zostały wymienione w załączniku, pokrywają własne koszty oraz koszty poniesione przez Komisję Europejską w ramach niniejszej instancji.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Termin – Wniosek o odszkodowanie skierowany do instytucji – Dochowanie rozsądnego terminu – Ustalenie długości rozsądnego terminu – Właściwość sądu Unii – Granice

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 46; regulamin pracowniczy, art. 90)

2.      Urzędnicy – Skarga – Termin – Wniosek o odszkodowanie skierowany do instytucji – Dochowanie rozsądnego terminu – Kryteria oceny

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 46; regulamin pracowniczy, art. 90)

1.      We wszystkich przypadkach, poza tymi, w których prawodawca określił termin lub też wyraźnie go wykluczył, wymagane jest przestrzeganie rozsądnego terminu. W istocie podstawą prawną ustalenia rozsądnego terminu w przypadku braku regulacji jest zasada pewności prawa, która sprzeciwia się temu, by instytucje oraz osoby fizyczne lub prawne działały bez jakiegokolwiek ograniczenia w czasie, ponieważ zagrażałoby to stabilności uzyskanej przez nie sytuacji prawnej. A zatem w braku regulacji prawnej to do sądu Unii należy określenie, z uwzględnieniem okoliczności danego przypadku, długości rozsądnego terminu do złożenia wniosku o odszkodowanie.

W rezultacie brak terminu ustalonego w regulaminie pracowniczym nie może zostać uznany sam w sobie za wskazujący na możliwość złożenia wniosku o odszkodowanie bez ograniczenia czasowego, ponieważ ogólna zasada rozsądnego terminu ma zastosowanie we wszystkich przypadkach, poza tymi, w których prawodawca wyraźnie go wykluczył lub wprost ustalił określony termin.

W tym względzie okoliczność, że Komisji nie obowiązuje żaden termin do wszczęcia postępowania w sprawie uchybienia zobowiązaniom państwa członkowskiego, stanowi konsekwencję szczególnego charakteru tego postępowania i nie może być przytaczana w kontekście postępowania odszkodowawczego.

(zob. pkt 26, 31, 35)

Odesłanie:

Sąd: sprawa T‑192/99 Dunnett i in. przeciwko EBI, 6 marca 2001 r., Rec. s. II‑813, pkt 51–54; sprawa T‑281/01 Huygens przeciwko Komisji, 6 lipca 2004 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑203, II‑903, pkt 46, 47, 49; sprawa T‑144/02 Eagle i in. przeciwko Komisji, Zb.Orz. s. II‑3381, pkt 57, 58

2.      W przypadku gdy sąd Unii dokonuje ustalenia długości rozsądnego terminu, jakiego należy dochować przy składaniu wniosku o odszkodowanie, musi on mieć na uwadze okoliczności danej sprawy. Przewidziany w art. 46 statutu Trybunału Sprawiedliwości pięcioletni termin przedawnienia, stosowany w drodze analogii przez Sąd do spraw Służby Publicznej, pozwala, poprzez wyważenie wchodzących w grę interesów, z jednej strony zainteresowanemu na rozważenie w wystarczająco długim terminie od zaistnienia zdarzenia wywołującego szkodę, czy warto występować o naprawienie szkody, oraz na samo wystąpienie z roszczeniami wobec danej instytucji, z drugiej zaś strony Unii na ochronę jej interesów, zwłaszcza finansowych, przed żądaniami osób, które nie wykazały się dostateczną starannością.

A zatem zastosowanie przez analogię terminu określonego w art. 46 statutu Trybunału w omawianej tu sprawie jest uzasadnione ze względu na podobieństwo stanu faktycznego tej sprawy i stanów faktycznych w innych sprawach, w których ów termin został zastosowany.

(zob. pkt 45, 46)