Language of document :

Skarga wniesiona w dniu 27 lipca 2007 r. - Doktor przeciwko Radzie

(Sprawa F-73/07)

Język postępowania: francuski

Strony

Strona skarżąca: Frantisek Doktor (Bratysława, Słowacja) (przedstawiciele: S. Rodrigues, R. Albelice i Ch. Bernard-Glanz, avocats)

Strona pozwana: Rada Unii Europejskiej

Żądania strony skarżącej

stwierdzenie nieważności decyzji organu powołującego Rady z dnia 24 października 2006 r. o rozwiązaniu umowy ze skarżącym na koniec okresu próbnego wraz z decyzją z dnia 16 maja 2007 r. o oddaleniu zażalenia wniesionego przez skarżącego;

wskazanie organowi powołującemu skutków, jakie pociąga za sobą stwierdzenie nieważności zaskarżonych decyzji, a w szczególności możliwości odbycia drugiego okresu próbnego w innej służbie lub przedłużenie okresu próbnego wraz z przeniesieniem na stanowisko niezwiązane z odpowiedzialnością kierownika wydziału, na zakończenie którego dokonana zostanie ponowna ocena kwalifikacji skarżącego;

zobowiązanie pozwanej do naprawienia poniesionej szkody, zarówno z punktu widzenia zawodowego i finansowego (nawiązanie do wynagrodzenia i dodatków jakie skarżący otrzymałby od dnia 1 listopada 2006 r. do dnia przywrócenia do pracy wskutek stwierdzenia nieważności zaskarżonych decyzji) jak i doznanej krzywdy (nawiązanie do przykładowej kwoty 50 000 EUR);

obciążenie Rady kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie swej skargi skarżący podnosi cztery zarzuty, z których pierwszy oparty jest na naruszeniu art. 34 regulaminu pracowniczego urzędników Wspólnot Europejskich, obowiązku starannego działania i zasady dobrej administracji. W szczególności jego okres próbny odbył się w nietypowych warunkach i w sposób sprzeczny z wewnętrznymi normami proceduralnymi.

Drugi zarzut oparty jest na naruszeniu obowiązku uzasadnienia, ponieważ decyzja o rozwiązaniu umowy nie zawierała wyjaśnień i zawierała sprzeczne i mniej korzystne zapisy niż te zawarte w pierwszym sprawozdaniu na zakończenie okresu próbnego.

W trzecim zarzucie skarżący twierdzi, że decyzja o zwolnieniu jest nieproporcjonalna i dotknięta oczywistym błędem w ocenie, ponieważ z jednej strony nie uwzględnia rezultatów określonych testów osobowościowych i że z drugiej strony ocena negatywna jako kierownika wydziału, nawet gdyby uznać ją za uzasadnioną, powinna prowadzić jedynie do przeniesienia na stanowisko bez takiej odpowiedzialności.

W czwartym zarzucie skarżący podnosi naruszenie prawa do obrony i zasady równego traktowania, ponieważ decyzja o zwolnieniu podjęta została w oparciu o sprawozdania przyjęte bez jego uprzedniego wysłuchania, z których ostatnie zakończone zostało z naruszeniem obowiązujących norm proceduralnych.

____________