POSTANOWIENIE PREZESA SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
UNII EUROPEJSKIEJ
z dnia 12 czerwca 2014 r.
Sprawa F‑28/14 R
Stéphane De Loecker
przeciwko
Europejskiej Służbie Działań Zewnętrznych (ESDZ)
Służba publiczna – Członek personelu tymczasowego – Rozwiązanie umowy – Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Wniosek o zawieszenie wykonania – Dopuszczalność skargi w postępowaniu głównym
Przedmiot: Wniosek wniesiony na podstawie art. 278 TFUE i 157 EWEA oraz art. 279 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w którym S. De Loecker żąda zawieszenia do czasu wydania orzeczenia co do istoty sprawy: decyzji Wysokiego Przedstawiciela Unii do Spraw Zagranicznych i Polityki Bezpieczeństwa (zwanego dalej „wysokim przedstawicielem”) z dnia 20 grudnia 2013 r. o rozwiązaniu z nim umowy o pracę w charakterze członka personelu tymczasowego w rozumieniu art. 2 lit. e) warunków zatrudnienia innych pracowników Unii Europejskiej (zwanych dalej „WZIP”) z dniem 31 marca 2014 r.; odmowy wysłuchania go przez wysokiego przedstawiciela w następstwie skargi na mobbing, którą złożył na dyrektora ds. operacyjnych Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych (ESDZ); odmownego rozpatrzenia wniosku o wyznaczenie zewnętrznego bardzo wysokiego rangą prowadzącego dochodzenie do zbadania jego skargi na mobbing; – decyzji o zarejestrowaniu ww. skargi „jako wniosku i powierzenia jej rozpatrzenia [Dyrekcji Generalnej ds. Zasobów Ludzkich i Bezpieczeństwa] Komisji Europejskiej”.
Orzeczenie: Wniosek S. De Loeckera o zastosowanie środków tymczasowych zostaje oddalony. Rozstrzygnięcie o kosztach nastąpi w orzeczeniu kończącym postępowanie w sprawie.
Streszczenie
1. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Przesłanki dopuszczalności – Interes skarżącego w uzyskaniu zawieszenia – Wniosek o zawieszenie wykonania decyzji wysokiego przedstawiciela o nieprzyjęciu urzędnika w celu udzielenia mu wyjaśnień na temat decyzji – Zawieszenie niemogące zmienić sytuacji skarżącego – Niedopuszczalność – Wniosek o zawieszenie wykonania decyzji odmownej w sprawie wyznaczenia prowadzącego dochodzenie do zbadania skargi na mobbing – Dopuszczalność
(art. 278 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 102 § 2)
2. Skargi urzędników – Akt niekorzystny – Pojęcie – Środek zabezpieczający – Wyłączenie
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
3. Skargi urzędników – Akt niekorzystny – Pojęcie – Decyzja wysokiego przedstawiciela o powierzeniu rozpatrzenia skargi na mobbing służbom Komisji – Wyłączenie
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
4. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Środki tymczasowe – Przesłanki zastosowania – Pilny charakter – Poważna i nieodwracalna szkoda – Ciężar dowodu – Krzywda, której można lepiej zadośćuczynić w postępowaniu głównym niż w postępowaniu w przedmiocie środka tymczasowego – Brak pilnego charakteru
(art. 278 TFUE, 279 TFUE; regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 102 § 2)
5. Postępowanie w przedmiocie środka tymczasowego – Zawieszenie wykonania – Przesłanki zastosowania – Poważna i nieodwracalna szkoda – Związek przyczynowy pomiędzy powoływaną szkodą a zaskarżonym aktem
(art. 278 TFUE)
1. Wniosek o zawieszenie wykonania nie może co do zasady dotyczyć negatywnej decyzji administracyjnej, ponieważ zastosowanie takiego zawieszenia nie może skutkować zmianą sytuacji skarżącego. Tymczasem tak właśnie jest w przypadku zawieszenia wykonania odmowy przyjęcia przez wysokiego przedstawiciela urzędnika na rozmowę w celu udzielenia mu wyjaśnień na temat decyzji, gdyż skarżący nie miałby żadnego praktycznego pożytku z zawieszenia, ponieważ nie mogłoby ono zająć miejsca pozytywnej decyzji uwzględniającej jego wniosek o rozmowę. Zawieszenie wykonania nie pociągałoby więc za sobą zmiany sytuacji skarżącego.
Natomiast odmowa wyznaczenia przez wysokiego przedstawiciela zewnętrznego wysokiego rangą prowadzącego dochodzenie do zbadania skargi zainteresowanego na mobbing stanowi niepodzielną całość z decyzją o powierzeniu rozpatrzenia tej skargi służbom instytucji. Odmowa ta nie może więc zostać potraktowana jako decyzja zawierająca negatywne rozstrzygnięcie.
(zob. pkt 27, 28)
Odesłanie
Sąd Pierwszej Instancji, postanowienia: Ellinikos Niognomon/Komisja, T‑312/08 R, EU:T:2008:407, pkt 26; Henkel i Henkel France/Komisja, T‑607/11 R, EU:T:2012:22, pkt 21
Sąd do spraw Służby Publicznej, postanowienie Bermejo Garde/KESE, F‑41/10 R, EU:F:2010:89, pkt 38
2. Środek zabezpieczający mający po prostu na celu utrzymanie już zaskarżonej decyzji administracji nie stanowi aktu niekorzystnego.
(zob. pkt 31)
3. Czynności przygotowawcze podejmowane przed wydaniem decyzji nie wywołują niekorzystnych skutków i tylko w związku ze skargą na decyzję kończącą postępowanie urzędnik może podnieść nieprawidłowość wcześniejszych czynności, które są z nią ściśle związane. Tym samym, o ile pewne czynności o czysto przygotowawczym charakterze mogą wiązać się z niekorzystnymi skutkami dla urzędnika, ponieważ mogą wpływać na treść późniejszego aktu podlegającego zaskarżeniu, o tyle jednak omawiane czynności nie mogą stanowić przedmiotu niezależnej skargi i należy je zakwestionować przy okazji skargi na akt zaskarżalny.
Zatem czynności przygotowawcze składające się na decyzję wysokiego przedstawiciela, działającego w charakterze organu upoważnionego do zawierania umów zatrudnienia Europejskiej Służby Działań Zewnętrznych, o powierzeniu rozpatrzenia skargi na mobbing służbom Komisji i odmowie wyznaczenia zewnętrznego wysokiego rangą prowadzącego dochodzenie do zbadania tej skargi stanowią wytyczną na temat tego, jak należy rozpatrywać te skargę, i nie mogą być przedmiotem oddzielnej skargi, odrębnej od skargi na ostateczną decyzję administracji. W szczególności ani zaistnienie, przy założeniu ich wykazania, przypadków naruszenia prawa do obrony i zasady bezstronności, ani okoliczność, że instytucja wszczęła dochodzenie w trybie wniosku o udzielenie wsparcia, same w sobie nie pozwalają wykazać, że wydano akty niekorzystne, czyli mogące podlegać zaskarżeniu przed sądem.
(zob. pkt 34, 35, 37)
Odesłanie
Trybunał, postanowienia: Santarelli/Komisja, 78/87 i 220/87, EU:C:1988:255, pkt 13; Gómez-Reino/Komisja, C‑471/02 P(R), EU:C:2003:210, pkt 65
Sąd Pierwszej Instancji, wyrok Latino/Komisja, T‑145/01, EU:T:2003:42, pkt 101
Sąd do spraw Służby Publicznej, postanowienie Nijs/Trybunał Obrachunkowy, F‑64/08, EU:F:2008:179, pkt 17; wyroki: Marcuccio/Komisja, F‑65/09, EU:F:2010:149, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo; Marcuccio/Komisja, F‑1/10, EU:F:2010:166, pkt 47 i przytoczone tam orzecznictwo
4. Celem postępowania w przedmiocie zastosowania środków tymczasowych nie jest zagwarantowanie naprawienia szkody, lecz zapewnienie pełnej skuteczności wyroku co do istoty sprawy. Aby cel ten został osiągnięty, żądane środki muszą mieć charakter niecierpiących zwłoki w tym znaczeniu, że zastosowanie tych środków i wywarcie przez nie skutku przed wydaniem rozstrzygnięcia w postępowaniu głównym jest niezbędne dla uniknięcia poważnej i nieodwracalnej szkody dla interesów skarżącego. Ponadto do strony wnoszącej o zastosowanie środków tymczasowych należy wykazanie, że nie może ona oczekiwać na rozstrzygnięcie sprawy w postępowaniu głównym bez poniesienia szkody tego rodzaju.
W tym względzie brak jest pilnego charakteru, jeżeli zastosowanie zawieszenia wykonania nie może zaradzić podnoszonej krzywdzie w większym stopniu, niż potencjalne stwierdzenie nieważności spornej decyzji na zakończenie postępowania głównego.
(zob. pkt 38, 55)
Odesłanie
Sąd do spraw Służby Publicznej, postanowienie De Loecker/SEAE; wyrok F‑78/13 R, EU:F:2013:134, pkt 20, 25 i przytoczone tam orzecznictwo
5. Zastosowanie zawieszenia wykonania aktu jest uzasadnione, tylko jeżeli zachodzi związek przyczynowy między danym aktem a podnoszoną poważną i nieodwracalną szkodą, czy nawet dokładniej, jeżeli ten akt stanowi decydujący powód powstania rzeczonej szkody.
(zob. pkt 56)
Odesłanie
Trybunał, postanowienie Marcuccio/Komisja, C‑399/02 P(R), EU:C:2003:90, pkt 26
Sąd Unii Europejskiej, postanowienie Al-Chihabi/Rada, T‑593/11 R, EU:T:2011:770, pkt 16 i przytoczone tam orzecznictwo