Odwołanie od wyroku Sądu (dziewiąta izba w składzie powiększonym) wydanego w dniu 5 października 2020 r. w sprawie T-254/17, Intermarché Casino Achats / Komisja, wniesione w dniu 21 grudnia 2020 r. przez Intermarché Casino Achats

(Sprawa C-693/20 P)

Język postępowania: francuski

Strony

Wnosząca odwołanie: Intermarché Casino Achats (przedstawiciele: Y. Utzschneider, J. Jourdan, C. Mussi, S. Eder, avocats)

Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Rada Unii Europejskiej

Żądania wnoszącego odwołanie

Częściowe uchylenie wyroku Sądu z dnia 5 października 2020 r. wydanego w sprawie T-254/17, w zakresie, w jakim w części oddalił skargę wniesioną przez Intermarché Casino Achats o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej z dnia 9 lutego 2017 r. wydanej na podstawie art. 20 ust. 1 i 4 rozporządzenia Rady (WE) nr 1/2003 (sprawa AT.40466 – Tute 1) oraz w zakresie, w jakim obciąża skarżącą kosztami postępowania;

Stwierdzenie nieważności art. 1(a) decyzji Komisji z dnia 9 lutego 2017 r. w ww. sprawie AT.40466;

Obciążenie Komisji kosztami postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

W ramach zarzutu pierwszego wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył prawo oddalając zarzut niezgodności z prawem art. 20 ust. 1 i 4 rozporządzenia nr 1/2003 ze względu na brak odpowiednich środków odwoławczych od przebiegu kontroli, co nie jest zgodne z wymogami skutecznego środka odwoławczego usankcjonowanego w art. 47 Karty praw podstawowych i orzecznictwie Europejskiego Trybunału Praw Człowieka.

W zarzucie drugim wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył prawo stwierdzając, że dokumenty przedstawione przez Komisję w celu wykazania istnienia poważnych oznak naruszenia w dniu kontroli mogły zostać uwzględnione bez zachowania formalizmu nałożonego przez rozporządzenie nr 1/2003 i rozporządzenie nr 773/2004. Uchybienie to podważa wniosek Sądu, że Komisja dysponowała poważnymi przesłankami wskazującymi na istnienie naruszenia, o którym mowa w art. 1 lit. a) decyzji w sprawie kontroli. Odmawiając stwierdzenia nieważności art. 1 lit. a) decyzji w sprawie kontroli, Sąd naruszył tym samym prawo do nienaruszalności miru domowego, o którym mowa w art. 7 Karty praw podstawowych.

W zarzucie trzecim wnosząca odwołanie podnosi, że Sąd naruszył prawo stwierdzając, że prawo do nienaruszalności miru domowego, o którym mowa w art. 7 Karty praw podstawowych, nie wymaga, aby decyzja w sprawie kontroli przewidywała ograniczenie czasu trwania kontroli i odmawiając stwierdzenia nieważności decyzji na tej podstawie.

____________