Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2018 r. – Izuzquiza i Semsrott / Frontex
(Sprawa T-31/18)
Język postępowania: angielski
Strony
Strona skarżąca: Luisa Izuzquiza (Madryt, Hiszpania) oraz Arne Semsrott (Berlin, Niemcy) (przedstawiciele: S. Hilbrans i R. Callsen, lawyers)
Strona pozwana: Europejska Agencja Straży Granicznej i Przybrzeżnej
Żądania
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
stwierdzenie nieważności decyzji Frontexu z dnia 10 listopada 2017 r. (ref: CGO/LAU/18911 c/2017), odmawiającej skarżącym dostępu do nazwy, bandery i typu każdego statku rozmieszczonego przez Frontex w środkowej części Morza Śródziemnego na mocy wspólnej operacji Tryton w okresie od 1 czerwca 2017 r. (włącznie) do 30 sierpnia 2017 r. (włącznie);
obciążenie pozwanej kosztami poniesionymi przez skarżące, w tym kosztami poniesionymi przez ewentualnych interwenientów, także w przypadku oddalenia niniejszej skargi.
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi sześć zarzutów.
Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia przez Frontex rozporządzenia (WE) nr 1049/20011 poprzez nieprzeprowadzenie indywidualnego badania każdego zażądanego dokumentu w celu ustalenia, czy ma zastosowanie wyjątek, na który się powołano.
Zarzut drugi dotyczący naruszenia przez Frontex art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze tego rozporządzenia, odnoszącego się do bezpieczeństwa publicznego, ponieważ przyczyny przedstawione w celu uzasadnienia zastosowania tego wyjątku są w zasadniczej części sprzeczne z faktami: statki rozmieszczone w ramach tej operacji nie mogą być obserwowane za pomocą publicznie dostępnych środków.
Zarzut trzeci dotyczący naruszenia przez Frontex art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze tego rozporządzenia, odnoszącego się do bezpieczeństwa publicznego, ponieważ przyczyny przedstawione w celu uzasadnienia zastosowania tego wyjątku nie uwzględniają okoliczności, że skarżący zażądali jedynie informacji na temat statków rozmieszczonych w przeszłości.
Zarzut czwarty dotyczący naruszenia przez Frontex art. 4 ust. 1 lit. a) tiret pierwsze tego rozporządzenia, odnoszącego się do bezpieczeństwa publicznego, ponieważ strona pozwana nie uwzględniła argumentu skarżących, że część zażądanych informacji została już opublikowana na Twitterze w odniesieniu do niektórych statków rozmieszczonych w ramach wspólnej operacji Tryton w 2017 r. oraz że porównywalne informacje dotyczące statków rozmieszczonych w ramach wspólnej operacji Tryton w 2016 r. zostały już opublikowane, a także nie odpowiedziała na ten argument.
Zarzut piąty dotyczący naruszenia przez Frontex art. 4 ust. 6 tego rozporządzenia, ponieważ nawet gdyby można było domniemywać, że występuje ryzyko – które w rzeczywistości nie istniało – że siatka przestępcza obejdzie ochronę granic, ryzyko to mogłoby jedynie uzasadnić odmowę udzielenia informacji na temat nazwy rozmieszczonych statków, a nie ich typu i bandery.
Zarzut szósty dotyczący naruszenia przez Frontex art. 4 ust. 6 tego rozporządzenia poprzez nierozważenie możliwości udzielenia częściowego dostępu do zażądanych informacji, nawet jeśli informacje na temat niektórych z tych statków zostały już opublikowane.
____________
1 Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji (Dz.U. 2001 L 145, s.43).