WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ

(druga izba)

z dnia 24 września 2009 r.

Sprawa F‑37/05

Michael Brown

przeciwko

Komisji Wspólnot Europejskich

Służba publiczna – Konkurs wewnętrzny dla jednej instytucji – Warunki dopuszczenia – Personel pomocniczy – Odrzucenie kandydatury

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i 152 EWEA, w której M. Brown żąda zasadniczo stwierdzenia nieważności decyzji komisji konkursowej konkursu wewnętrznego z kategorii C na B COM/PB/04, zorganizowanego celem utworzenia listy rezerwy zastępców asystentów, zastępców asystentów sekretariatu oraz zastępców asystentów technicznych w grupie zaszeregowania B4/B5, z dnia 19 lipca 2004 r. potwierdzającej, po ponownym rozpatrzeniu, odmowną decyzję z dnia 22 czerwca 2004 r. w sprawie dopuszczenia go do spornych egzaminów konkursowych.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Każda ze stron pokrywa własne koszty.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Akt niekorzystny – Decyzja wydana po ponownym zbadaniu wcześniejszej decyzji

(regulamin pracowniczy, art. 90 ust. 2, art. 91 ust. 1)

2.      Urzędnicy – Zatrudnienie – Konkurs – Konkursy wewnętrzne – Warunki i sposoby organizacji

(regulamin pracowniczy, art. 27, 29 ust. 1; warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 12 ust. 1)

3.      Urzędnicy – Warunki zatrudnienia innych pracowników – Urzędnik i członek personelu tymczasowego – Członek personelu pomocniczego – Kryterium odróżniające

(regulamin pracowniczy, art. 5, 6, art. 27 akapit pierwszy, art. 32; warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 3, 8, 9, art. 12 ust. 1)

4.      Urzędnicy – Zatrudnienie – Konkurs wewnętrzny dla jednej instytucji – Rozciągnięcie udziału na członków personelu pomocniczego – Obowiązek – Brak

1.      W sytuacji gdy kandydat, którego wniosek o dopuszczenie do konkursu wspólnotowego został oddalony, domaga się ponownego rozpatrzenia tej decyzji w oparciu o konkretny przepis wiążący administrację, to aktem niekorzystnym w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego czy też, w razie potrzeby, art. 91 ust. 1 tego regulaminu, zarówno w brzmieniu sprzed dnia 1 maja 2004 r., jak i w brzmieniu obowiązującym po tej dacie, jest decyzja komisji konkursowej wydana po ponownym rozpatrzeniu sprawy. Również od wydania tej decyzji, podjętej po ponownym rozpatrzeniu sprawy, rozpoczyna się bieg terminu do złożenia zażalenia i do wniesienia skargi, bez konieczności badania, czy w takiej sytuacji decyzja ta może ewentualnie być uznana za akt jedynie potwierdzający.

(zob. pkt 28)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑375/02 Cavallaro przeciwko Komisji, 7 czerwca 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑151, II‑673, pkt 58; sprawa T‑293/03 Giulietti przeciwko Komisji, 31 stycznia 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑5, II‑A‑2‑19, pkt 27, 28; sprawa T‑173/05 Heus przeciwko Komisji, 13 grudnia 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑329, II‑A‑2‑1695, pkt 19

2.      Ażeby zapewnić poszanowanie celu, który zgodnie z art. 27 regulaminu pracowniczego obowiązuje w zakresie każdej procedury naboru, to znaczy, że „przy zatrudnianiu dąży się do pozyskania do służby urzędników spełniających najwyższe wymogi w zakresie kwalifikacji, wydajności i uczciwości”, rekrutacja urzędników musi odbywać się spośród możliwie najszerszego grona. Dlatego też wyrażenie „konkurs wewnętrzny dla jednej instytucji” co do zasady odnosi się do wszystkich osób, które pracują w tej instytucji, niezależnie od tego, w jakim charakterze są zatrudnione. Niemniej jednak regulamin pracowniczy przyznaje instytucjom szeroki zakres uznania w kwestii ustalania kryteriów dotyczących umiejętności wymaganych na stanowiskach do obsadzenia, jak również w zakresie ustalenia, w zależności od tych kryteriów, a w ujęciu bardziej ogólnym, w interesie służby, warunków i sposobów organizacji konkursów. Jednak korzystanie z tego zakresu uznania winno być zgodne w szczególności z bezwzględnie wiążącymi przepisami art. 27 akapit pierwszy i art. 29 ust. 1 regulaminu pracowniczego, a w konsekwencji należy je zawsze stosować w zależności od wymogów dotyczących stanowisk do obsadzenia, a w ujęciu bardziej ogólnym, od interesu służby. W efekcie kontrola sprawowana przez sąd wspólnotowy ogranicza się do ustalenia, czy dany organ działał w rozsądnych granicach i nie korzystał z przysługującego mu zakresu uznania w sposób oczywiście błędny. Kontrola ta nie oznacza, że ocena sądu zastępuje ocenę dokonaną przez instytucję.

Instytucja nie korzysta z przysługującego jej zakresu uznania w błędny sposób, jeśli warunkiem dopuszczenia do konkursu wewnętrznego, który przede wszystkim ma na celu umożliwienie przejścia z kategorii C do kategorii B, jest wymóg bycia urzędnikiem lub członkiem personelu tymczasowego, z wyłączeniem członków personelu pomocniczego. Urzędnicy i członkowie personelu tymczasowego, w przeciwieństwie do członków personelu pomocniczego, musieli bowiem przy pierwszej procedurze naboru wykazać się spełnieniem najwyższych wymogów w zakresie kwalifikacji, wydajności i uczciwości, zgodnie z art. 27 akapit pierwszy regulaminu pracowniczego i z art. 12 ust. 1 warunków zatrudnienia innych pracowników.

Wyłączenie członków personelu pomocniczego nie oznacza naruszenia zasady równego traktowania, ponieważ ich sytuacja prawna nie jest porównywalna z sytuacją prawną członków personelu tymczasowego i urzędników z uwagi na istniejące pomiędzy tymi dwiema grupami różnice w statusie administracyjnym, wymogami w zakresie naboru i warunkami zatrudnienia. Naruszenie zasady równego traktowania ma bowiem miejsce, w przypadku gdy wobec dwóch kategorii osób, których sytuacja prawna i faktyczna nie różni się od siebie w sposób istotny, stosuje się odmienne traktowanie lub gdy różne sytuacje traktowane są identycznie, chyba że takie traktowanie znajduje obiektywne uzasadnienie.

(zob. pkt 54–58, 60, 64, 66, 71, 72, 76)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 16/64 Rauch przeciwko Komisji, 31 marca 1965 r., Rec. s. 179; sprawa C‑16/07 P Chetcuti przeciwko Komisji, 9 października 2008 r., Zb.Orz. s. I‑7469, pkt 40–50, 77

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑56/89 Bataille i in. przeciwko Parlamentowi, 8 listopada 1990 r., Rec. s. II‑597, pkt 42; sprawa T‑207/95 Ibarra Gil przeciwko Komisji, 5 lutego 1997 r., RecFP s. I‑A‑13, II‑31, pkt 66; sprawa T‑214/99 Carrasco Benítez przeciwko Komisji, 21 listopada 2000 r., RecFP s. I‑A‑257, II‑1169, pkt 53; sprawa T‑142/00 Van Huffel przeciwko Komisji, 15 listopada 2001 r., RecFP s. I‑A‑219, II‑1011, pkt 52; sprawa T‑53/00 Angioli przeciwko Komisji, 23 stycznia 2003 r., RecFP s. I‑A‑13, II‑73, pkt 50; sprawa T‑256/01 Pyres przeciwko Komisji, 15 lutego 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑23, II‑99, pkt 36; sprawa T‑357/04 Chetcuti przeciwko Komisji, 8 listopada 2006 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑2‑255, II‑A‑2‑1323, pkt 48–51, 53, 56, 62

3.      Z przepisów regulaminu i warunków zatrudnienia innych pracowników wynika, że istnieją różnice między statusem administracyjnym, wymogami w zakresie naboru i warunkami zatrudnienia członków personelu pomocniczego a urzędników i członków personelu tymczasowego. Różnice te wskazują na to, że członkowie personelu pomocniczego nie są zatrudniani po to, by pełnić w instytucjach wspólnotowych służbę o stałym charakterze. Wręcz przeciwnie, cechą wyróżniającą umowę członka personelu pomocniczego jest nietrwałość jego zatrudnienia, ponieważ może być ona zawarta jedynie w celu zapewnienia doraźnego zastępstwa lub umożliwienia wykonania zadań administracyjnych, które mają przejściowy charakter lub wynikają z nagłej potrzeby, lub nie zostały wyraźnie określone. Członkowie personelu pomocniczego stanowią więc odrębną kategorię pracowników, służącą realizacji odmiennych potrzeb zatrudniających ich instytucji.

(zob. pkt 58, 74)

Odesłanie:

Trybunał: ww. sprawa Chetcuti przeciwko Komisji, pkt 42

4.      O ile organ powołujący ma prawo dopuścić do udziału w konkursie wewnętrznym dla jednej instytucji członków personelu pomocniczego, o tyle nie jest on zobowiązany dopuszczać do każdego konkursu wewnętrznego wszystkie osoby pozostające w jej służbie. Obowiązek taki naruszałby szeroki zakres uznania, które przysługuje wspólnotowym instytucjom w kwestii organizacji ich służb, a w szczególności przy określaniu, w zależności od interesu służby, sposobów i warunków przeprowadzania konkursów.

(zob. pkt 55, 68)

Odesłanie:

Trybunał: ww. sprawa Rauch przeciwko Komisji; ww. sprawa Chetcuti przeciwko Komisji, pkt 71–74, 76, 77

Sąd Pierwszej Instancji: ww. sprawa Bataille i in. przeciwko Parlamentowi, pkt 42; ww. sprawa Ibarra Gil przeciwko Komisji, pkt 66; ww. sprawa Carrasco Benítez przeciwko Komisji, pkt 52; ww. sprawa Van Huffel przeciwko Komisji, pkt 51; ww. sprawa Pyres przeciwko Komisji, pkt 36; ww. sprawa Chetcuti przeciwko Komisji, pkt 49