Υπόθεση T-243/05

Ελληνική Δημοκρατία

κατά

Επιτροπής των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

«ΕΓΤΠΕ — Τμήμα Εγγυήσεων — Δαπάνες αποκλειόμενες από την κοινοτική χρηματοδότηση — Αροτραίες καλλιέργειες — Ελαιόλαδο — Δημοσιονομικός έλεγχος — Προθεσμία 24 μηνών»

Περίληψη της αποφάσεως

1.      Γεωργία – ΕΓΤΠΕ – Εκκαθάριση λογαριασμών

(Κανονισμοί του Συμβουλίου 729/70, άρθρο 5 § 2, στοιχείο γ΄, και 1258/1999, άρθρο 7 § 4, εδ. 5· κανονισμός 1663/95 της Επιτροπής, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2245/1999, άρθρο 8 § 1, εδ. 1 και 3)

2.      Γεωργία – ΕΓΤΠΕ – Εκκαθάριση λογαριασμών

3.      Πράξεις των οργάνων – Κανονισμοί – Κανονισμός που προβλέπει ειδικά μέτρα ελέγχου

1.      Τόσο κατά το άρθρο 5, παράγραφος 2, στοιχείο γ΄, του κανονισμού 729/70, περί χρηματοδοτήσεως της κοινής γεωργικής πολιτικής, όσο και κατά το άρθρο 7, παράγραφος 4, πέμπτο εδάφιο, του κανονισμού 1258/1999, περί χρηματοδοτήσεως της κοινής γεωργικής πολιτικής, που περιορίζουν χρονικώς τις δαπάνες τις οποίες μπορεί να αφορά η άρνηση χρηματοδοτήσεως εκ μέρους του ΕΓΤΠΕ, η προθεσμία των 24 μηνών πρέπει να υπολογίζεται από τον χρόνο κατά τον οποίο η Επιτροπή ανακοινώνει στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος τα αποτελέσματα των εξακριβώσεών της, δηλαδή τα αποτελέσματα των επιτόπιων ελέγχων των υπηρεσιών της στα κράτη μέλη. Η διαδικαστική εγγύηση που παρέχουν, υπό τη μορφή της προθεσμίας των 24 μηνών, οι εν λόγω διατάξεις συνδέεται μόνο με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εξακριβώσεων της Επιτροπής και όχι με εκτίμηση των δαπανών που η τελευταία σχεδιάζει να αποκλείσει από την κοινοτική χρηματοδότηση. Πράγματι, αυτά τα αποτελέσματα είναι εκείνα που αποτελούν τη βάση οποιασδήποτε διορθώσεως και τα οποία πρέπει να ανακοινώνονται στο κράτος μέλος μόλις αυτό καθίσταται δυνατόν, ούτως ώστε το κράτος μέλος να μπορεί να διορθώνει τις διαπιστωθείσες ελλείψεις το ταχύτερο δυνατόν και, κατά συνέπεια, να αποφεύγει νέες διορθώσεις στο μέλλον.

Από τα ανωτέρω προκύπτει ότι, έστω και αν η εκτίμηση των δαπανών που πρέπει να αποκλειστούν γίνεται με τη δεύτερη ανακοίνωση της Επιτροπής, η οποία αποστέλλεται στο ενδιαφερόμενο κράτος μέλος κατά το πέρας των διμερών συζητήσεων, σύμφωνα με το άρθρο 8, παράγραφος 1, τρίτο εδάφιο, του κανονισμού 1663/95, για τη θέσπιση λεπτομερειών εφαρμογής του κανονισμού 729/70 όσον αφορά τη διαδικασία για την εκκαθάριση των λογαριασμών του ΕΓΤΠΕ, τμήμα Εγγυήσεων, όπως τροποποιήθηκε με τον κανονισμό 2245/1999, η προθεσμία των 24 μηνών πρέπει πάντοτε να υπολογίζεται, σύμφωνα με τους κανονισμούς 729/70 και 1258/1999, από τον χρόνο της πρώτης ανακοινώσεως, η οποία εκθέτει τα αποτελέσματα των εξακριβώσεων, όπως αυτή προβλέπεται στο άρθρο 8, παράγραφος 1, πρώτο εδάφιο, του κανονισμού 1663/95.

Η θέση αυτή δεν θίγει τα διαδικαστικά δικαιώματα των κρατών μελών. Πράγματι, οι αποφάσεις περί εκκαθαρίσεως των λογαριασμών του ΕΓΤΠΕ λαμβάνονται μετά από κατ’ αντιδικία διαδικασία, στη διάρκεια της οποίας τα κράτη μέλη διαθέτουν όλες τις απαιτούμενες εγγυήσεις ώστε να εκθέσουν την άποψή τους.

(βλ. σκέψεις 41-44)

2.      Στον τομέα της χρηματοδοτήσεως της κοινής γεωργικής πολιτικής από το ΕΓΤΠΕ, προκειμένου να αποδειχθεί η ύπαρξη παραβάσεως των κανόνων της κοινής οργανώσεως των γεωργικών αγορών, στην Επιτροπή εναπόκειται όχι να αποδείξει κατά τρόπο εξαντλητικό τον ανεπαρκή χαρακτήρα των διενεργηθέντων από τις εθνικές αρχές ελέγχων ή την αντικανονικότητα των διαβιβασθέντων απ’ αυτές αριθμητικών στοιχείων, αλλά να προσκομίσει αποδεικτικά στοιχεία για τη σοβαρή και εύλογη αμφιβολία που έχει όσον αφορά αυτούς τους ελέγχους ή αυτά τα αριθμητικά στοιχεία. Αυτός ο μετριασμός όσον αφορά την εκ μέρους της Επιτροπής υποχρέωση αποδείξεως εξηγείται από το γεγονός ότι το κράτος μέλος είναι αυτό που μπορεί καλύτερα να συλλέξει και να ελέγξει τα αναγκαία για την εκκαθάριση των λογαριασμών του ΕΓΤΠΕ δεδομένα και στο οποίο εναπόκειται, κατά συνέπεια, να προσκομίσει τις πλέον λεπτομερείς και πλήρεις αποδείξεις για το υποστατό των ελέγχων ή το ακριβές των αριθμητικών στοιχείων του και, ενδεχομένως, για την ανακρίβεια των ισχυρισμών της Επιτροπής.

(βλ. σκέψη 57)

3.      Όταν ένας κανονισμός θεσπίζει ειδικά μέτρα ελέγχου, τα κράτη μέλη οφείλουν να τα εφαρμόζουν χωρίς να είναι αναγκαίο να κριθεί το βάσιμο της απόψεώς τους σύμφωνα με την οποία ένα άλλο ενδεχομένως εφαρμοζόμενο σύστημα ελέγχου θα ήταν πιο αποτελεσματικό, ακόμα και αν υποτεθεί ότι έχουν ήδη οργανωθεί εναλλακτικοί έλεγχοι.

(βλ. σκέψεις 59-60)