Language of document : ECLI:EU:T:2009:397

ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΔΙΚΕΙΟΥ (αναιρετικό τμήμα)

της 12ης Οκτωβρίου 2009

Υπόθεση T-283/09 P

Laleh Aayhan κ.λπ.

κατά

Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου

«Αίτηση αναιρέσεως – Υπαλληλική υπόθεση – Επικουρικοί υπάλληλοι – Προθεσμία ασκήσεως αναιρέσεως – Εκπρόθεσμη άσκηση – Προδήλως απαράδεκτη αίτηση αναιρέσεως»

Αντικείμενο: Αίτηση αναιρέσεως ασκηθείσα κατά της αποφάσεως του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (δεύτερο τμήμα) της 30ής Απριλίου 2009, F-65/07, Aayhan κ.λπ. κατά Κοινοβουλίου (δεν έχει δημοσιευθεί ακόμη στη Συλλογή).

Απόφαση: Η αίτηση αναιρέσεως απορρίπτεται. Η L. Aayhan και οι λοιποί 78 πρώην επικουρικοί υπάλληλοι του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, των οποίων τα ονόματα περιλαμβάνονται στο παράρτημα της αποφάσεως, φέρουν τα δικαστικά έξοδά τους.

Περίληψη

Διαδικασία – Προθεσμία ασκήσεως προσφυγής – Εκπρόθεσμη άσκηση – Ανωτέρα βία – Έννοια

(Οργανισμός του Δικαστηρίου, άρθρο 45)

Οι κατά το άρθρο 45, δεύτερο εδάφιο, του Οργανισμού του Δικαστηρίου έννοιες του «τυχαίου συμβάντος» ή της «ανωτέρας βίας» προϋποθέτουν τη συνδρομή ασυνηθών δυσχερειών, που είναι ανεξάρτητες από τη βούληση του προσφεύγοντος και παρίστανται αναπόφευκτες, έστω και αν έχει καταβληθεί κάθε επιμέλεια. Οι έννοιες αυτές εμπεριέχουν ένα αντικειμενικό στοιχείο, το οποίο σχετίζεται με μη φυσιολογικές και ξένες προς τον ενδιαφερόμενο περιστάσεις, και ένα υποκειμενικό στοιχείο, το οποίο συνδέεται με την υποχρέωση του ενδιαφερομένου να προφυλαχθεί από τις συνέπειες του μη φυσιολογικού γεγονότος, λαμβάνοντας τα κατάλληλα μέτρα χωρίς να υποβληθεί σε υπερβολικές θυσίες. Συγκεκριμένα, ο ενδιαφερόμενος πρέπει να παρακολουθεί προσεκτικά την εξέλιξη της αρξαμένης διαδικασίας και, ιδίως, να επιδεικνύει επιμέλεια όσον αφορά την τήρηση των προβλεπομένων προθεσμιών. Συνεπώς, ανωτέρα βία δεν συντρέχει στην περίπτωση κατά την οποία ένα επιμελές και συνετό άτομο είναι αντικειμενικώς σε θέση να αποφύγει την παρέλευση της προθεσμίας ασκήσεως προσφυγής. Τούτο ισχύει στην περίπτωση που η εκπρόθεσμη άσκηση αναιρέσεως οφείλεται κυρίως στο γεγονός ότι ο νομικός σύμβουλος του ενδιαφερομένου δεν χρησιμοποίησε «τον κατάλληλο φάκελο για αποστολή στην αλλοδαπή συστημένης επιστολής» και ότι, κατά συνέπεια, δεν τήρησε ορισμένες προϋποθέσεις που παρέχουν τη δυνατότητα στον παρέχοντα ταχυδρομικές υπηρεσίες να διασφαλίσει τη δέουσα αποστολή μιας τέτοιας επιστολής.

(βλ. σκέψεις 19 και 20)

Παραπομπή: ΔΕΚ, 12 Ιουλίου 1984, 209/83, Ferriera Valsabbia κατά Επιτροπής, Συλλογή 1984, σ. 3089, σκέψη 22· 15 Δεκεμβρίου 1994, C‑195/91 P, Bayer κατά Επιτροπής, Συλλογή 1994, σ. I‑5619, σκέψεις 31 και 32· 18 Ιανουαρίου 2005, C‑325/03 P, Zuazaga Meabe κατά ΓΕΕΑ, Συλλογή 2005, σ. I‑403, σκέψη 25· 8 Νοεμβρίου 2007, C‑242/07 P, Βέλγιο κατά Επιτροπής, Συλλογή 2007, σ. I‑9757, σκέψη 17