WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(druga izba)

z dnia 8 lipca 2010 r.

Sprawa F‑17/08

Andrzej Wybranowski

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Konkurs otwarty – Nieumieszczenie nazwiska na liście rezerwy administratorów – Ocena z egzaminu ustnego – Ogłoszenie o konkursie EPSO/AD/60/06 – Uzasadnienie – Uprawnienia komisji konkursowej – Ocena kandydatów

Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której A. Wybranowski żąda zasadniczo stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 20 grudnia 2007 r. w sprawie niewpisania go na listę rezerwy kadrowej konkursu otwartego EPSO/AD/60/06.

Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący zostaje obciążony kosztami postępowania.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Konkurs – Konkurs w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji oraz egzaminy – Zastosowanie kryteriów oceny i ustalonej wagi każdego z nich

(regulamin pracowniczy, załącznik III)

2.      Urzędnicy – Zatrudnienie – Konkurs – Konkurs w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji oraz egzaminy – Ocena przydatności kandydatów

(regulamin pracowniczy, załącznik III)

3.      Urzędnicy – Konkurs – Komisja konkursowa – Odrzucenie kandydatury – Obowiązek uzasadnienia – Zakres

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91, załącznik III, art. 6)

1.      Komisji konkursowej przysługuje szeroki zakres uznania przy wykonywaniu swoich zadań. Tym samym może ona – jeżeli ogłoszenie o konkursie nie zawiera kryteriów oceny – ustalić te kryteria lub – jeżeli ogłoszenie zawiera kryteria oceny, lecz nie wskazuje ich odpowiedniej wagi – ustalić ich wagę.

(zob. pkt 32)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 34/80 Authié przeciwko Komisji, 26 lutego 1981 r., Rec. s. 665, pkt 14

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑115/89 González Holguera przeciwko Parlamentowi, 13 grudnia 1990 r., Rec. s. II‑831, publikacja fragmentów, pkt 53; sprawa T‑291/94 Pimley-Smith przeciwko Komisji, 14 lipca 1995 r., RecFP s. I‑A‑209, II‑637, pkt 48

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑127/07 Coto Moreno przeciwko Komisji, 11 września 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑295, II‑A‑1‑1563, pkt 47

2.      Odnośnie do oceny cech subiektywnych kandydatów, jak „zdatność”, „motywacja” czy „zdolność”, komisja ma swobodę – mając na względzie swój szeroki zakres uznania – uwzględnienia szczególnych okoliczności dotyczących każdego kandydata i może to być na przykład doświadczenie zawodowe lub znajomość konkretnych języków.

Sytuacja faktyczna kandydatów posiadających doświadczenie zawodowe i kompetencje językowe wykraczające poza wymogi ogłoszenia o konkursie nie jest porównywalna z sytuacją pozostałych kandydatów i o ile wyższa ocena pierwszej grupy kandydatów wynika nie z dodania przez komisję kryterium, które nie figurowało w ogłoszeniu o konkursie, lecz z uwzględnienia zdolności kandydata do spełnienia kryteriów w nim przewidzianych, taka wyższa ocena nie tylko jest zgodna z zasadą równego traktowania, lecz nawet jest w jej świetle konieczna. Tym samym uwzględnienie doświadczenia oraz znajomości innych języków niż wymagane w ogłoszeniu o konkursie nie jest dyskryminujące.

(zob. pkt 54–56)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 40/86 Kolivas przeciwko Komisji, 16 czerwca 1987 r., Rec. s. 2643, pkt 11

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑267/03 Roccato przeciwko Komisji, 26 stycznia 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1, II‑1, pkt 41; sprawa T‑336/02 Christensen przeciwko Komisji, 5 kwietnia 2005 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑75, II‑341, pkt 25

3.      Obowiązek uzasadnienia decyzji niekorzystnej ma na celu z jednej strony dostarczenie zainteresowanemu wyjaśnień wystarczających dla oceny zasadności decyzji oraz celowości wniesienia sądowego środka zaskarżenia zmierzającego do zakwestionowania jej zgodności z prawem, a z drugiej, umożliwienie sądowi Unii przeprowadzenia kontroli.

W odniesieniu do decyzji podejmowanych przez komisję konkursową obowiązek uzasadnienia musi pozostawać w zgodzie z zachowaniem tajemnicy prac komisji. Zasada ta, przewidziana w art. 6 załącznika III do statutu urzędników, pozwala na zagwarantowanie niezależności i obiektywizmu prac komisji, chroniąc ją przed jakąkolwiek ingerencją i presją z zewnątrz, niezależnie od tego, czy taka ingerencja lub presja miałaby pochodzić od samych instytucji, kandydatów czy osób trzecich.

Decyzja komisji konkursowej o niedopuszczeniu kandydata do egzaminów jest konsekwencją zastosowania do jego zgłoszenia obiektywnych kryteriów oceny ustalonych w ogłoszeniu o konkursie lub sprecyzowanych przez samą komisję. W odniesieniu do takich decyzji, o ile w przypadku konkursów z dużą liczbą uczestników komisja może początkowo ograniczyć się do informowania kandydatów jedynie o kryteriach i wynikach selekcji, to następnie ma obowiązek udzielania indywidualnych informacji o powodach niedopuszczenia do konkursu tym kandydatom, którzy takiej informacji zażądali.

Decyzja, w której drodze komisja konkursowa stwierdza niepowodzenie kandydata na egzaminie, jest natomiast wyrazem oceny o charakterze porównawczym dokonywanej przez komisję. Mając na względzie konieczność zachowania w tajemnicy prac komisji, a także szeroki zakres uznania, jaki tej komisji przysługuje przy ocenie wyników egzaminów przeprowadzanych w ramach konkursu, nie może być ona zobowiązana – przy uzasadnianiu niepowodzenia kandydata na egzaminie – do precyzyjnego wskazywania, które z jego odpowiedzi zostały uznane za niezadowalające, lub wyjaśniania, dlaczego odpowiedzi te zostały uznane za niezadowalające. Tym samym poinformowanie o tym, jakie oceny zostały uzyskane z poszczególnych egzaminów, stanowi co do zasady wystarczające uzasadnienie decyzji komisji.

Zachowanie w tajemnicy prac komisji i przysługujący jej szeroki zakres uznania nie stoją jednak na przeszkodzie ewentualnemu uzyskaniu przez tych kandydatów, którzy o to się zwrócą, informacji o ocenach uzyskanych dla każdego z kryteriów oceny egzaminu ustnego wymienionych w ogłoszeniu o konkursie.

W sytuacji gdy kandydat zwrócił się o udzielenie informacji, ich przekazanie – konieczne dla spełnienia obowiązku uzasadnienia – powinno nastąpić przed upływem terminu określonego w art. 90 i 91 statutu urzędników. Jednak, jeżeli początek uzasadnienia został udzielony kandydatowi przed wniesieniem przez niego skargi, komisja konkursowa może uzupełnić początkowo udzielone informacje w trakcie postępowania, co sprawia, że zarzut dotyczący braku uzasadnienia staje się bezprzedmiotowy.

(zob. pkt 94, 95, 97–100)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 195/80 Michel przeciwko Parlamentowi, 26 listopada 1981 r., Rec. s. 2861, pkt 27; sprawa C‑254/95 P Parlament przeciwko Innamoratiemu, 4 lipca 1996 r., Rec. s. I‑3423, pkt 24, 30, 31; sprawa C‑150/03 P Hectors przeciwko Parlamentowi, 23 września 2004 r., Zb.Orz. s. I‑8691, pkt 39

Sąd Pierwszej Instancji: ww. sprawa González Holguera przeciwko Parlamentowi, pkt 43; sprawa T‑55/91 Fascilla przeciwko Parlamentowi, 21 maja 1992 r., Rec. s. II‑1757, pkt 35; sprawa T‑71/96 Berlingieri Vinzek przeciwko Komisji, 6 listopada 1997 r., RecFP s. I‑A‑339, II‑921, pkt 79; sprawa T‑53/00 Angioli przeciwko Komisji, 23 stycznia 2003 r., RecFP s. I‑A‑13, II‑73, pkt 82; sprawa T‑72/01 Pyres przeciwko Komisji, 25 czerwca 2003 r., RecFP s. I‑A‑169, II‑861, pkt 70; sprawa T‑233/02 Alexandratos i Panagiotou przeciwko Radzie, 17 września 2003 r., RecFP s. I‑A‑201, II‑989, pkt 30, 31

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑73/06 Van Neyghem przeciwko Komisji, 13 grudnia 2007 r., Zb.Orz.SP s. I‑A‑1‑441, II‑A‑1‑2515, pkt 78