mmarcjePostanowienie Trybunału (szósta izba) z dnia 26 października 2016 r. –
Siderúrgica Sevillana i in. / Administración del Estado
(sprawy połączone od C‑369/15 do C‑372/15)(1)
Odesłanie prejudycjalne – Artykuł 99 regulaminu postępowania przed Trybunałem – System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych w Unii Europejskiej – Dyrektywa 2003/87/WE – Artykuł 10a – Metoda przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji – Obliczanie jednolitego międzysektorowego współczynnika korygującego – Decyzja 2013/448/UE – Artykuł 4 – Załącznik II – Ważność – Zastosowanie jednolitego międzysektorowego współczynnika korygującego do instalacji w sektorach narażonych na znaczące ryzyko ucieczki emisji CO2 – Decyzja 2011/278/UE – Artykuł 10 ust. 9 – Ważność
1. Środowisko naturalne – Zanieczyszczenie powietrza – Dyrektywa 2003/87 – System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych – Przejściowy system przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji – Metoda przydziału – Obliczanie na podstawie maksymalnej rocznej liczby takich uprawnień do przydziału – Uwzględnienie, przy określaniu tej liczby, emisji wytwórców energii elektrycznej – Niedopuszczalność (dyrektywa 2003/87 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 10a ust. 3, 5; decyzje Komisji: 2011/278, art. 15 ust. 3; 2013/448) (zob. pkt 23–27, 30, 31, 34, 35, pkt 1 sentencji)
2. Pytania prejudycjalne – Właściwość Trybunału – Ustalenie istotnych przepisów prawa Unii – Przeformułowanie pytań (art. 267 TFUE) (zob. pkt 29, 39)
3. Środowisko naturalne – Zanieczyszczenie powietrza – Dyrektywa 2003/87 – System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych – Przejściowy system przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji – Metoda przydziału – Obliczanie na podstawie maksymalnej rocznej liczby takich uprawnień do przydziału – Współczynnik korygujący – Zastosowanie do wszystkich instalacji nieobjętych zakresem art. 10a ust. 3 dyrektywy 2003/87 – Dopuszczalność (dyrektywa 2003/87 Parlamentu Europejskiego i Rady, art. 10a ust. 1, 5, 12; decyzja Komisji 2011/278, art. 10 ust. 9 akapit pierwszy) (zob. pkt 43–46)
4. Środowisko naturalne – Zanieczyszczenie powietrza – Dyrektywa 2003/87 – System handlu uprawnieniami do emisji gazów cieplarnianych – Przejściowy system przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji – Metoda przydziału – Obliczanie na podstawie maksymalnej rocznej liczby takich uprawnień do przydziału – Uwzględnienie, przy określaniu tej liczby, emisji pochodzących z instalacji objętych systemem handlu uprawnieniami przed rokiem 2013 – Niedopuszczalność [dyrektywa 2003/87 Parlamentu Europejskiego i Rady, art 10a ust. 5 akapit pierwszy lit. b), załącznik I; decyzja Komisji 2013/448, art. 4, załącznik II] (por. pkt 49, 50; pkt 4 sentencji)
5. Pytania prejudycjalne – Ocena ważności – Stwierdzenie nieważności postanowień decyzji Komisji dotyczących współczynnika korygującego stosowanego przez państwa członkowskie w celu określenia liczby uprawnień do emisji gazów cieplarnianych, które mają zostać przyznane bezpłatnie – Skutki – Ograniczenie w czasie (art. 264 akapit drugi TFUE, art. 267; decyzja Komisji 2013/448, art. 4, załącznik II) (por. pkt 51; pkt 5 sentencji)
Sentencja
1) | | Ani z przepisów dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 13 października 2003 r. ustanawiającej system handlu przydziałami [uprawnieniami do] emisji gazów cieplarnianych we Wspólnocie oraz zmieniającej dyrektywę Rady 96/61/WE, zmienionej dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/29/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r., rozpatrywanych w świetle art. 15 ust. 3 decyzji Komisji 2011/278/UE z dnia 27 kwietnia 2011 r. w sprawie ustanowienia przejściowych zasad dotyczących zharmonizowanego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji w całej Unii na mocy art. 10a dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady, ani z decyzji Komisji 2013/448/UE z dnia 5 września 2013 r. dotyczącej krajowych środków wykonawczych w odniesieniu do przejściowego przydziału bezpłatnych uprawnień do emisji gazów cieplarnianych zgodnie z art. 11 ust. 3 dyrektywy 2003/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady nie wynika, że przy ustalaniu maksymalnej rocznej liczby uprawnień do emisji gazów cieplarnianych Komisja Europejska wykluczyła emisje inne niż te, które należy przypisać wytwórcom energii elektrycznej. |
2) | | Analiza pytania trzeciego lit. b) nie wykazała istnienia jakiejkolwiek okoliczności mogącej wpłynąć na ważność art. 15 ust. 3 decyzji 2011/278. |
3) | | Analiza pytania czwartego nie wykazała istnienia jakiejkolwiek okoliczności mogącej wpłynąć na ważność art. 10 ust. 9 akapit pierwszy decyzji 2011/278. |
4) | | Stwierdza się nieważność art. 4 decyzji 2013/448 i załącznika II do tej decyzji. |
5) | | Skutki stwierdzenia nieważności art. 4 decyzji 2013/448 i załącznika II do tej decyzji zostają ograniczone w czasie w ten sposób, że po pierwsze, owo stwierdzenie nieważności wywrze skutki dopiero po upływie okresu dziesięciu miesięcy od dnia ogłoszenia wyroku z dnia 28 kwietnia 2016 r., Borealis Polyolefine i in. (C‑191/14, C‑192/14, C‑295/14, C‑389/14 i od C‑391/14 do C‑393/14, EU:C:2016:311), co zapewni Komisji Europejskiej czas na przyjęcie koniecznych środków, a po drugie, działania podejmowane na podstawie nieważnych przepisów przed upływem wskazanego okresu nie mogą być kwestionowane. |