Sprawa T‑15/13

Group Nivelles

przeciwko

Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego
(znaki towarowe i wzory) (OHIM)

Wzór wspólnotowy – Postępowanie w sprawie unieważnienia prawa do wzoru – Zarejestrowany wzór wspólnotowy przedstawiający odpływ liniowy prysznica – Wcześniejszy wzór – Podstawy unieważnienia – Nowość – Indywidualny charakter – Widoczne cechy wcześniejszego wzoru – Rozpatrywane produkty – Artykuły 4–7, 19 i art. 25 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (WE) nr 6/2002

Streszczenie – wyrok Sądu (ósma izba) z dnia 13 maja 2015 r.

1.      Wzory wspólnotowe – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu Unii – Właściwość Sądu – Kontrola zgodności z prawem decyzji izb odwoławczych – Ponowne badanie okoliczności faktycznych w świetle dowodów nieprzedstawionych wcześniej przed instancjami Urzędu – Wyłączenie

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 61)

2.      Wzory wspólnotowe – Postępowanie odwoławcze – Skarga do sądu Unii – Uprawnienie Sądu do zmiany zaskarżonej decyzji – Granice

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 61)

3.      Wzory wspólnotowe – Procedura – Uzasadnienie decyzji – Artykuł 62 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 6/2002 – Zakres identyczny z zakresem art. 296 TFUE – Podanie przez izbę odwoławczą uzasadnienia dorozumianego – Dopuszczalność – Przesłanki

(art. 296 TFUE; rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 62)

4.      Wzory wspólnotowe – Przesłanki ochrony – Nowość – Indywidualny charakter – Charakter produktu, którego dotyczy wzór – Wpływ na ocenę wspomnianych przesłanek

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 3 lit. a), art. 4 ust. 1, art. 5, 6, art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze, art. 10, art. 19 ust. 1, art. 36 ust. 6)

5.      Wzory wspólnotowe – Podstawy unieważnienia – Brak indywidualnego charakteru – Poinformowany użytkownik – Pojęcie

(rozporządzenie Rady nr 6/2002, art. 6 ust. 1)

1.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 23)

2.      Kontrola, którą Sąd przeprowadza zgodnie z art. 61 rozporządzenia nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych, jest kontrolą zgodności z prawem decyzji izb odwoławczych Urzędu i może on stwierdzić nieważność lub dokonać zmiany decyzji będącej przedmiotem skargi wyłącznie wówczas, gdy w momencie jej wydania miała do niej zastosowanie jedna z podstaw stwierdzenia nieważności lub dokonania zmiany, o których mowa w art. 61 ust. 2 tego rozporządzenia. Wynika z tego, że przyznana Sądowi kompetencja o charakterze reformatoryjnym nie skutkuje przyznaniem mu uprawnienia do zastąpienia własną oceną oceny dokonanej przez izbę odwoławczą, a tym bardziej do dokonania oceny, w przedmiocie której rzeczona izba odwoławcza nie przedstawiła jeszcze swojego stanowiska. Wykonanie kompetencji o charakterze reformatoryjnym powinno w konsekwencji ograniczyć się zasadniczo do sytuacji, w których Sąd – po przeprowadzeniu kontroli oceny dokonanej przez izbę odwoławczą Urzędu – na podstawie ustalonych elementów stanu faktycznego i prawnego jest w stanie określić decyzję, jaką powinna była wydać izba odwoławcza.

Jeżeli przeprowadzone w ramach rozpoznawania wniosku o unieważnienie prawa do wzoru badanie nowości spornego wzoru względem wcześniejszych wzorów przywołanych przez skarżącego nie było kompletne, rozpatrzenie przez Sąd nowości spornego wzoru w świetle wszystkich okoliczności powołanych przez skarżącą przed instancjami Urzędu stanowiłoby w istocie wykonywanie funkcji administracyjnych i rozpoznawczych właściwych Urzędowi i z tego względu byłoby sprzeczne z równowagą instytucjonalną, na której opiera się zasada rozdziału kompetencji między Urząd a Sądem.

(por. pkt 89, 91)

3.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 98, 99)

4.      Aby określić, czy zgodnie z rozporządzeniem nr 6/2002 w sprawie wzorów wspólnotowych charakter produktu, którego dotyczy wzór, może wpływać na ocenę jego nowości lub indywidualnego charakteru, należy wskazać, że – jak wynika z art. 3 lit. a) tego rozporządzenia – określenie „wzór” użyte w tym rozporządzeniu dotyczy postaci produktu lub części produktu. Z powyższego wynika, że „ochrona wzoru” w rozumieniu art. 4 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 polega na ochronie postaci produktu.

Uwzględniając w szczególności przepis art. 36 ust. 6 rozporządzenia nr 6/2002 oraz zawarte w art. 19 ust. 1 zdanie drugie wspomnianego rozporządzenia odniesienie do „produktu”, należy stwierdzić, że zarejestrowany wzór wspólnotowy przyznaje swojemu właścicielowi wyłączne prawo używania rozpatrywanego wzoru w odniesieniu do wszelkiego rodzaju produktów (a nie tylko w odniesieniu do produktu wskazanego w zgłoszeniu do rejestracji), a także zgodnie z art. 10 tego rozporządzenia każdego wzoru, który nie wywołuje u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia. Przyznaje on także swojemu właścicielowi prawo zakazywania osobom trzecim używania wzoru, którego jest właścicielem, w odniesieniu do wszelkiego rodzaju produktów, a także do każdego wzoru, który nie wywołuje u poinformowanego użytkownika innego całościowego wrażenia. Gdyby było inaczej, art. 19 ust. 1 zdanie drugie nie dotyczyłby „produktu”, lecz wyłącznie produktu wskazanego (lub produktów wskazanych) w zgłoszeniu do rejestracji.

A zatem wzoru wspólnotowego nie można uznać za nowy w rozumieniu art. 5 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002, jeśli identyczny wzór został udostępniony publicznie przed datami wskazanymi w tym przepisie, nawet gdyby ten wcześniejszy wzór miał być zawarty lub zastosowany w innym produkcie.

Ponadto zgodnie z art. 7 ust. 1 zdanie pierwsze rozporządzenia nr 6/2002 wcześniejszy wzór zawarty lub zastosowany w określonym produkcie uważa się za udostępniony, jeśli został on ujawniony, z wyjątkiem przypadków, gdy fakt ten nie mógł stać się dostatecznie znany podczas zwykłego toku prowadzenia spraw środowiskom wyspecjalizowanym w branży rozpatrywanego produktu, działającym w Unii. „Dana branża” w rozumieniu art. 7 ust. 1 rozporządzenia nr 6/2002 nie jest ograniczona do branży produktu, w którym sporny wzór ma być zawarty lub zastosowany. W konsekwencji wcześniejszy wzór zawarty lub zastosowany w produkcie innym niż produkt, którego dotyczy późniejszy wzór, jest w zasadzie istotny do celów oceny nowości – w rozumieniu art. 5 rozporządzenia nr 6/2002 – tego późniejszego wzoru.

Jednakże, jak wynika z brzmienia motywu 14 rozporządzenia nr 6/2002 charakter produktu, którego dotyczy sporny wzór, oraz branża przemysłu, do której należy ten produkt, mogą mieć pewne znaczenie i muszą być uwzględnione w ramach oceny indywidualnego charakteru w rozumieniu art. 6 rozporządzenia nr 6/2002. W tym względzie użytkownik, którego należy uwzględnić do celów oceny indywidualnego charakteru wzoru, jest użytkownikiem produktu, w którym zastosowano ten wzór lub w którym został on zawarty.

Z powyższego wynika, że identyfikacja produktu, w którym zastosowano lub zawarto wcześniejszy wzór, przywołanego w celu zakwestionowania indywidualnego charakteru – w rozumieniu art. 6 rozporządzenia nr 6/2002 – późniejszego wzoru, jest istotna dla tej oceny. To poprzez identyfikację danego produktu będzie bowiem można określić, czy poinformowany użytkownik produktu, w którym zastosowano lub zawarto późniejszy wzór, zna wzór wcześniejszy. Wyłącznie jeśli ta ostatnia przesłanka jest spełniona, ten wcześniejszy wzór będzie stanowił przeszkodę dla uznania indywidualnego charakteru późniejszego wzoru.

(por. pkt 112, 115, 116, 119, 122–124, 129, 130, 132)

5.      Zobacz tekst orzeczenia.

(por. pkt 126–128)