Προσφυγή της 20ής Σεπτεμβρίου 2013 – Stichting Sona και Nao κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-505/13)
Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική
Διάδικοι
Προσφεύγουσες: Stichting Sona (Κουρασάο, πρώην Ολλανδικές Αντίλλες) και Nao NV (Κουρασάο) (εκπρόσωποι: R. Martens, K. Beirnaert και A. Van Vaerenbergh, advocaten)
Καθής Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα των προσφευγουσών
Οι προσφεύγουσες ζητούν από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της 28ης Ιουνίου 2013, γνώση της οποίας έλαβαν μόλις κατά τα τέλη του Ιουλίου του 2013, να μην ορίσει τη Stichting Sona ως εντεταλμένη οντότητα όσον αφορά την εκτέλεση του ενιαίου εγγράφου προγραμματισμού για τις πρώην Ολλανδικές Αντίλλες στο πλαίσιο του δέκατου Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάπτυξης·
να ακυρώσει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής να αναθέσει στην International Management Group (στο εξής: IMG) την εκτέλεση αυτού του εγγράφου προγραμματισμού.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Οι προσφεύγουσες διατυπώνουν επτά λόγους ακυρώσεως.
Με τον πρώτο λόγο προβάλλουν παράβαση του τεκμηρίου αθωότητας και προσβολή του δικαιώματος άμυνας, του δικαιώματος προστασίας των προσωπικών δεδομένων και του απορρήτου ή της εμπιστευτικότητας της έρευνας, όπως κατοχυρώνονται με τα άρθρα 8 και 48 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τα άρθρα 6 και 8 της ΕΣΔΑ και με το άρθρο 16 ΣΛΕΕ.
Οι προσφεύγουσες διατείνονται ότι η καθής απέστειλε επιστολές στην Ολλανδική Κυβέρνηση όσον αφορά μια εκκρεμή έρευνα της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Καταπολέμησης της Απάτης (στο εξής: OLAF), σχετικά με την οποία δεν έχει ακόμη καταρτιστεί (τελική) έκθεση, με τις οποίες κατονομάζει τις προσφεύγουσες και δέχεται, ή τουλάχιστον υπαινίσσεται σαφέστατα, ότι οι προσφεύγουσες είναι αναμεμειγμένες σε ατασθαλίες στο πλαίσιο της διαχειρίσεως του ένατου Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάπτυξης, και με τις οποίες αποφάσισε, ως εκ τούτου, ότι δεν δύναται να ανατεθεί στις προσφεύγουσες η διαχείριση του δέκατου Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάπτυξης για τα σχέδια που προβλέπονται για τις πρώην Ολλανδικές Αντίλλες. Τούτο, παρά το ότι οι προσφεύγουσες ουδέποτε θεωρήθηκαν από την OLAF ως «αναμεμειγμένο πρόσωπο», και επομένως ουδέποτε γνώριζαν ότι ως «αναμεμειγμένο πρόσωπο» έπρεπε να αμυνθούν, και παρά το ότι έτσι κατέστη αδύνατον για τις προσφεύγουσες να αμυνθούν, επειδή μέχρι τώρα εξακολουθούν να μη γνωρίζουν ποιες είναι οι συγκεκριμένες αιτιάσεις κατά των οποίων πρέπει να αμυνθούν.
Με τον δεύτερο λόγο προβάλλουν προσβολή της αρχής της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης επειδή τους δημιουργήθηκε η δικαιολογημένη προσδοκία ότι θα τους ανετίθετο η εκτέλεση στο πλαίσιο της διαχειρίσεως του δέκατου Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάπτυξης όσον αφορά τις πρώην Ολλανδικές Αντίλλες.
Με τον τρίτο λόγο προβάλλουν παραβίαση της αρχής της αναλογικότητας επειδή η Επιτροπή τις απέκλεισε απλώς και μόνο βάσει «προσωρινών συμπερασμάτων» σε μια έρευνα της OLAF τα οποία δείχνουν «ενδεχόμενα προβλήματα».
Με τον τέταρτο λόγο προβάλλουν παράβαση της υποχρεώσεως ακροάσεως.
Με τον πέμπτο λόγο προβάλλουν παραβίαση της αρχής της διαφάνειας, όπως η αρχή αυτή διατυπώνεται στο άρθρο 14 του κανονισμού (ΕΚ) 215/20081 , και παράβαση της υποχρεώσεως αιτιολογήσεως.
Με τον έκτο λόγο προβάλλουν παράβαση του άρθρου 18 του κανονισμού (ΕΚ) 2304/20022 και μη τήρηση του ενιαίου εγγράφου προγραμματισμού για το δέκατο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης.
Με τον έβδομο λόγο προβάλλουν παράβαση του άρθρου 29 του κανονισμού (ΕΚ) 215/2008 επειδή δεν πληρούνται οι προϋποθέσεις για την ανάθεση στην IMG της διαχειρίσεως της χρηματοδοτήσεως στο πλαίσιο κοινής διαχειρίσεως. Έτσι, επίσης η δεύτερη απόφαση στερείται νομιμότητας.
____________1 Κανονισμός (ΕΚ) 215/2008 του Συμβουλίου, της 18ης Φεβρουαρίου 2008, για τον δημοσιονομικό κανονισμό που εφαρμόζεται στο δέκατο Ευρωπαϊκό Ταμείο Ανάπτυξης (ΕΕ L 78, σ. 1).
2 Κανονισμός (ΕΚ) 2304/2002 της Επιτροπής, της 20ής Δεκεμβρίου 2002, για εφαρμογή της αποφάσεως 2001/822/ΕΚ του Συμβουλίου για τη σύνδεση των υπερπόντιων χωρών και εδαφών με την Ευρωπαϊκή Κοινότητα («απόφαση συνδέσεως ΥΧΕ») (ΕΕ L 348, σ. 82).