Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Rechtbank Amsterdam (Κάτω Χώρες) στις 26 Οκτωβρίου 2023 – Ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης κατά του ΥΜ· έτερος διάδικος: Openbaar Ministerie

(Υπόθεση C-641/23, Dubers ¹ )

Γλώσσα διαδικασίας: η ολλανδική

Αιτούν δικαστήριο

Rechtbank Amsterdam

Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης

Πρόσωπο κατά του οποίου εκδόθηκε το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης: ΥΜ

Έτερος διάδικος: Openbaar Ministerie

Προδικαστικά ερωτήματα

Αντιβαίνει στο άρθρο 17, παράγραφοι 4 και 7, της απόφασης-πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ ¹ , σε συνδυασμό με το άρθρο 267 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η εκ μέρους κράτους μέλους μεταφορά της πρώτης από τις διατάξεις αυτές στο εσωτερικό δίκαιο κατά τρόπο ώστε δικαστική αρχή εκτέλεσης, οι αποφάσεις της οποίας δεν υπόκεινται σε τακτικά ένδικα μέσα, δεν μπορεί να παρατείνει την 90θήμερη προθεσμία έκδοσης απόφασης για μόνο τον λόγο ότι προτίθεται να υποβάλει, μετά την εκπνοή της προθεσμίας αυτής, προδικαστικά ερωτήματα στο Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με συνέπεια ότι η αρχή αυτή οφείλει να αποφανθεί επί της εκτέλεσης του ευρωπαϊκού εντάλματος σύλληψης χωρίς να υποβάλει τα εν λόγω προδικαστικά ερωτήματα;

Αντιβαίνει στο άρθρο 5, σημείο 3, της απόφασης-πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ, σε συνδυασμό με το άρθρο 18 της Συνθήκης για τη Λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και, στο μέτρο που είναι αναγκαίο, σε συνδυασμό με το άρθρο 20 και το άρθρο 21, παράγραφος 2, του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, η εκ μέρους κράτους μέλους μεταφορά της πρώτης από τις διατάξεις αυτές στο εσωτερικό δίκαιο κατά τρόπο ώστε η παράδοση, προς τον σκοπό της δίωξης, προσώπων που κατοικούν στο κράτος μέλος εκτέλεσης να μπορεί να εξαρτηθεί από εγγύηση διαμεταγωγής μόνον αν η πράξη για την οποία ζητείται η παράδοση προς τον σκοπό της δίωξης εμπίπτει στη δικαιοδοσία του εν λόγω κράτους μέλους –πράγμα που έχει ως συνέπεια ότι η προϋπόθεση αυτή δεν πληρούται αν η εν λόγω πράξη δεν είναι αξιόποινη κατά το δίκαιο του εν λόγω κράτους μέλους– ενώ το εν λόγω κράτος μέλος δεν προβλέπει την ίδια προϋπόθεση για τους υπηκόους του;

Σε περίπτωση καταφατικής απάντησης στο δεύτερο ερώτημα: Αντιβαίνει στο άρθρο 9, παράγραφος 1, στοιχείο δʹ, της απόφασης-πλαισίου 2008/909/ΔΕΥ ¹ , σε συνδυασμό με το άρθρο 25 της αυτής απόφασης-πλαισίου, καθώς και με το άρθρο 4, σημείο 1, και το άρθρο 5, σημείο 3, της απόφασης-πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ, η εκ μέρους κράτους μέλους, το οποίο έχει εφαρμόσει το άρθρο 7, παράγραφος 4, της απόφασης-πλαισίου 2008/909/ΔΕΥ, μεταφορά της πρώτης από τις διατάξεις αυτές στο εσωτερικό του δίκαιο κατά τρόπο ώστε,

αφού η δικαστική αρχή εκτέλεσης συνήνεσε, υπό την εγγύηση διαμεταγωγής στο κράτος μέλος εκτέλεσης, σε παράδοση στο κράτος μέλος έκδοσης του εντάλματος προς τον σκοπό της δίωξης για πράξη του άρθρου 2, παράγραφος 4, της απόφασης-πλαισίου 2002/584/ΔΕΥ, η οποία δεν είναι αξιόποινη κατά το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης, αλλά ως προς την οποία η δικαστική αρχή εκτέλεσης ρητώς απέσχε από το να αρνηθεί την παράδοση για τους λόγους αυτούς,

άλλες αρχές του κράτους μέλους εκτέλεσης (ως κράτους εκτέλεσης) οφείλουν ή δύνανται να αρνηθούν να αναγνωρίσουν και να εκτελέσουν τη στερητική της ελευθερίας ποινή που επιβλήθηκε για την πράξη αυτή στο κράτος μέλος έκδοσης του εντάλματος λόγω έλλειψης αξιοποίνου σύμφωνα με το δίκαιο του κράτους μέλους εκτέλεσης (ως κράτους εκτέλεσης), και, ως εκ τούτου, οφείλουν ή δύνανται επίσης να αρνηθούν να κάνουν χρήση της εγγύησης διαμεταγωγής;

____________

¹ Η ονομασία που έχει δοθεί στην παρούσα υπόθεση είναι πλασματική. Δεν αντιστοιχεί στο πραγματικό όνομα κανενός διαδίκου.

¹ Απόφαση-πλαίσιο του Συμβουλίου, της 13ης Ιουνίου 2002, για το ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης και τις διαδικασίες παράδοσης μεταξύ των κρατών μελών - Δηλώσεις τις οποίες έκαναν ορισμένα κράτη μέλη με την ευκαιρία της έκδοσης της απόφασης-πλαισίου (ΕΕ 2002, L190, σ. 1).

¹ Απόφαση-πλαίσιο 2008/909/ΔΕΥ του Συμβουλίου, της 27ης Νοεμβρίου 2008, σχετικά με την εφαρμογή της αρχής της αμοιβαίας αναγνώρισης σε ποινικές αποφάσεις οι οποίες επιβάλλουν ποινές στερητικές της ελευθερίας ή μέτρα στερητικά της ελευθερίας, για το σκοπό της εκτέλεσής τους στην Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ 2008, L 327, σ. 27).