Αναίρεση που άσκησαν στις 18 Φεβρουαρίου 2022 η Dyson Ltd, η Dyson Technology Ltd, η Dyson Operations Pte Ltd, η Dyson Manufacturing Sdn Bhd, η Dyson Spain, SL, η Dyson Austria GmbH, η Dyson sp. z o.o., η Dyson Ireland Ltd, η Dyson GmbH, η Dyson, Dyson Srl, η Dyson Sweden AB, η Dyson Denmark ApS, η Dyson Finland Oy, η Dyson BV κατά της απόφασης την οποία εξέδωσε το Γενικό Δικαστήριο (έβδομο τμήμα) στις 8 Δεκεμβρίου 2021 στην υπόθεση T-127/19, Dyson κ.λπ. κατά Επιτροπής
(Υπόθεση C-122/22 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσες: Dyson Ltd, Dyson Technology Ltd, Dyson Operations Pte Ltd, Dyson Manufacturing Sdn Bhd, Dyson Spain, SL, Dyson Austria GmbH, Dyson sp. z o.o., Dyson Ireland Ltd, Dyson GmbH, Dyson, Dyson Srl, Dyson Sweden AB, Dyson Denmark ApS, Dyson Finland Oy, Dyson BV (εκπρόσωποι: E. Batchelor, T. Selwyn Sharpe και M. Healy, solicitors και avocats)
Αντίδικος κατ’ αναίρεση: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα
Οι αναιρεσείουσες ζητούν από το Δικαστήριο:
να αναιρέσει την αναιρεσιβαλλόμενη απόφαση στο σύνολό της·
να κρίνει ότι η Επιτροπή παραβίασε κατάφωρα το δίκαιο της Ένωσης και να αναπέμψει την αγωγή αποζημιώσεως στο Γενικό Δικαστήριο· και
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδά της καθώς και στα έξοδα στα οποία υποβλήθηκε η Dyson στο πλαίσιο της παρούσας διαδικασίας και της διαδικασίας ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Πρώτον, το Γενικό Δικαστήριο προέβη σε εσφαλμένο χαρακτηρισμό των λόγων που προέβαλε η Dyson και δεν εξέθεσε την αιτιολογία του. Ο λόγος που προέβαλε η Dyson αφορούσε μόνον τη σοβαρή και πρόδηλη πλάνη της Επιτροπής η οποία συνίστατο στην επιλογή της μόνης μεθόδου δοκιμής που υπερέβαινε σαφώς τα όρια της διακριτικής της ευχέρειας, ήτοι της μεθόδου δοκιμής χωρίς καθόλου σκόνη. Το Γενικό Δικαστήριο δεν εξέτασε τον λόγο αυτό.
Δεύτερον, το Γενικό Δικαστήριο υπέπεσε σε πλάνη κατά την εφαρμογή της νομολογίας σχετικά με την κατάφωρη παράβαση, καθόσον δεν απέδωσε καθοριστική σημασία στο συμπέρασμά του ότι η Επιτροπή παρέβη μια απαίτηση βάσει του άρθρου 10 της οδηγίας 2010/30 η οποία δεν ενέπιπτε στη διακριτική της ευχέρεια.
Τρίτον, το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένως τους κανόνες περί κατάφωρης παράβασης και προέβη σε εσφαλμένο νομικό χαρακτηρισμό των αποδεικτικών στοιχείων καθόσον έκρινε ότι η διευκρίνιση «κατά τη χρήση» στην οδηγία 2010/30 παρουσίαζε ερμηνευτικές δυσχέρειες.
Τέταρτον, το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένως τους κανόνες περί κατάφωρης παράβασης καθόσον έκρινε ότι η διευκρίνιση «κατά τη χρήση» στην οδηγία 2010/30 οδηγούσε σε κανονιστική πολυπλοκότητα.
Πέμπτον, το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένως τους κανόνες περί κατάφωρης παράβασης καθόσον έκρινε ότι δεν υπήρχε σοβαρή και πρόδηλη πλάνη όσον αφορά την εκ μέρους της Επιτροπής παραβίαση της θεμελιώδους αρχής της ίσης μεταχείρισης.
Έκτον, το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένως τους κανόνες περί κατάφωρης παράβασης καθόσον έκρινε ότι δεν υπήρχε σοβαρή και πρόδηλη πλάνη όσον αφορά την εκ μέρους της Επιτροπής παραβίαση των θεμελιωδών αρχών της χρηστής διοίκησης και/ή της επιμέλειας.
Έβδομον, το Γενικό Δικαστήριο εφάρμοσε εσφαλμένως τους κανόνες περί κατάφωρης παράβασης καθόσον έκρινε ότι δεν υπήρχε σοβαρή και πρόδηλη πλάνη όσον αφορά την εκ μέρους της Επιτροπής παραβίαση της θεμελιώδους αρχής της ελεύθερης άσκησης επαγγελματικής δραστηριότητας.
____________