Language of document : ECLI:EU:F:2011:63

POSTANOWIENIE SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ
(pierwsza izba)

z dnia 25 maja 2011 r.

Sprawa F-74/07 RENV

Stefan Meierhofer

przeciwko

Komisji Europejskiej

Służba publiczna – Zatrudnienie – Konkurs otwarty – Negatywny wynik egzaminu ustnego – Obowiązek uzasadnienia – Zasady rządzące pracami komisji konkursowej

Przedmiot:      Skarga wniesiona na podstawie art. 236 WE i art. 152 EWEA, w której S. Meierhofer żąda zasadniczo po pierwsze, stwierdzenia nieważności decyzji z dnia 10 maja 2007 r. wydanej przez komisję konkursową konkursu EPSO/AD/26/05, informującej go o negatywnym wyniku egzaminu ustnego w ramach tego konkursu, jak również decyzji z dnia 19 czerwca 2007 r. nieuwzględniającej jego wniosku o ponowne rozpatrzenie decyzji z dnia 10 maja 2007 r. i po drugie, dokonania ponownej oceny tego egzaminu oraz wpisania go na listę rezerwy kadrowej.

Orzeczenie:      Umarza się postępowanie w przedmiocie skargi skarżącego w zakresie, w jakim kwestionuje on niewystarczające uzasadnienie decyzji z dnia 19 czerwca 2007 r. W pozostałym zakresie skarga zostaje w części oddalona jako oczywiście bezzasadna, a w części odrzucona jako oczywiście niedopuszczalna. Komisja Europejska pokrywa dwie trzecie kosztów poniesionych przez skarżącego w ramach pierwszego postępowania przed Sądem, jak również własne koszty związane z pierwszym postępowaniem przed Sądem, z postępowaniem przed Sądem Unii Europejskiej oraz z obecnym postępowaniem. Skarżący pokrywa jedną trzecią własnych kosztów związanych z pierwszym postępowaniem przed Sądem, jak również całość swoich kosztów związanych z postępowaniem przed Sądem Unii Europejskiej oraz z obecnym postępowaniem.

Streszczenie

1.      Urzędnicy – Skarga – Termin – Otwarcie na nowo – Przesłanka – Nowa okoliczność faktyczna – Wyrok stwierdzający naruszenie regulaminu pracowniczego przez decyzję administracyjną o charakterze generalnym – Brak nowej okoliczności faktycznej względem osób, które nie skorzystały z przysługującego im prawa do wniesienia skargi

(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)

2.      Urzędnicy – Konkurs – Decyzja o niewpisaniu na listę odpowiednich kandydatów – Obowiązek uzasadnienia – Niewystarczające uzasadnienie – Konwalidacja w trakcie postępowania spornego – Warunki

(regulamin pracowniczy, art. 25 akapit drugi, załącznik III, art. 6)

3.      Urzędnicy – Konkurs – Komisja konkursowa – Skład – Kwalifikacje członków do obiektywnej oceny egzaminów ustnych

(regulamin pracowniczy, załącznik III, art. 3)

4.      Urzędnicy – Konkurs – Analiza kandydatur – Uznanie przysługujące komisji konkursowej – Kontrola sądowa – Granice

1.      Skutki prawne wyroku stwierdzającego nieważność aktu instytucji dotyczą wyłącznie stron sporu oraz osób, których taki akt dotyczy bezpośrednio. Jedynie względem wskazanych osób wyrok może stanowić nową okoliczność faktyczną i podstawę do rozpoczęcia biegu terminu do zaskarżenia tego aktu na nowo. Bezsprzeczne jest również, że stwierdzenie wyrokiem sądu Unii, iż decyzja administracyjna o charakterze generalnym narusza regulamin pracowniczy, nie może stanowić względem osób, które nie skorzystały w odpowiednim czasie z przysługujących im dróg odwoławczych, nowej okoliczności faktycznej uzasadniającej wystąpienie z żądaniem ponownego rozpatrzenia dotyczących ich decyzji indywidualnych. Taki wyrok nie powoduje nieważności spornej decyzji administracyjnej o charakterze generalnym, a jedynie stwierdza, że niektóre jej przepisy nie obowiązują w konkretnym przypadku. Powyższe zasady mogą znajdować analogiczne zastosowanie w razie podniesienia z przekroczeniem terminu nowego zarzutu w toku postępowania, gdy w wyroku stwierdzono jedynie nieważność decyzji o niewpisaniu nazwisk skarżących na listę rezerwy kadrowej konkursu, nie unieważniając jednakże omawianego konkursu.

(zob. pkt 39–41)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa 52/64 Pfloeschner przeciwko Komisji, 14 grudnia 1965 r., sprawa 125/87 Brown przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 8 marca 1988 r., pkt 13; sprawa 161/87 Muysers i Tülp przeciwko Trybunałowi Obrachunkowemu, 14 czerwca 1988 r., pkt 10

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑16/97 Chauvin przeciwko Komisji, 11 lipca 1997 r., pkt 39–45; sprawa T‑165/97 Gómez de la Cruz Talegón przeciwko Komisji, 9 lutego 2000 r., pkt 51

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑81/08 Ketselidou przeciwko Komisji, 11 czerwca 2009 r., pkt 46, 47

2.      W przypadku skargi wniesionej przez kandydata uczestniczącego w konkursie rozstrzyganym w oparciu o świadectwa posiadanych kwalifikacji oraz egzaminy, który otrzymał negatywną ocenę na egzaminie ustnym i nie został wpisany na listę rezerwy kadrowej, Komisja spełnia obowiązek uzasadnienia, jeżeli przed wniesieniem skargi przedstawi zaczątek uzasadnienia, a w toku postępowania przedstawi częściowe oceny uzyskane przez skarżącego na egzaminie ustnym, które stanowią wymagane uzupełnienie informacji.

(zob. pkt 47)

3.      Aby komisja konkursowa była ustanowiona zgodnie z przepisami regulaminu pracowniczego, a w szczególności art. 3 załącznika III do tego regulaminu, jej skład winien zapewniać obiektywną ocenę wyników egzaminów kandydatów z punktu widzenia wymaganych kwalifikacji zawodowych. Wymóg znajomości przez członków komisji konkursowej języka, w którym kandydaci mają zdawać egzamin ustny, różni się w zależności od okoliczności właściwych dla poszczególnych konkursów, stosownie do znaczenia, jakie posiada znajomość tego języka na stanowisku do obsadzenia oraz w zależności od celu danego egzaminu ustnego. Na przykład w przypadku konkursu otwartego przeprowadzanego w celu naboru administratorów, zwłaszcza w dziedzinie europejskiej administracji publicznej, w którym egzamin ustny nie ma na celu sprawdzenia umiejętności językowych kandydata w jego głównym języku, tylko zbadanie jego zdolności komunikowania się w tym języku w wielokulturowym środowisku, na egzaminie ustnym w składzie komisji konkursowej niekoniecznie musi zasiadać członek lub oceniający, dla którego głównym językiem jest ten sam język, co dla kandydatów, gdyż skorzystanie z pomocy tłumaczy ustnych może doskonale zaradzić ewentualnym problemom z wzajemnym zrozumieniem.

Ponadto zwykłe stwierdzenie, że przewodniczący komisji konkursowej nie władał głównym językiem kandydata i nie korzystał z pomocy tłumaczy ustnych w czasie egzaminu ustnego nie jest wystarczające, by uznać, że skład komisji konkursowej był niezgodny z przepisami, gdyż skarżący nie wykazał, że komisja konkursowa nie była w stanie ze względów językowych obiektywnie ocenić jego kwalifikacji zawodowych. Ponadto okoliczność, że przewodniczący komisji konkursowej nie władał rzeczonym językiem, nawet gdyby została wykazana, nie stawiała skarżącego w mniej korzystnej sytuacji w stosunku do innych kandydatów, którzy, tak jak on, wybrali ten język, a więc rzekoma nieznajomość danego języka stawiała ich w takiej samej sytuacji.

(zob. pkt 51, 52, 54–57)

Odesłanie:

Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑32/89 i T‑39/89 Marcopoulos przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 22 czerwca 1990 r., pkt 37; sprawa T‑156/89 Valverde Mordt przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 27 czerwca 1991 r., pkt 105; sprawa T‑80/01 Diehl Leistner przeciwko Komisji, 20 maja 2003 r., pkt 28–31

4.      Rozstrzygając kwestię zgodności z prawem odmownej decyzji w sprawie wpisania kandydata na listę rezerwy kadrowej, Sąd do spraw Służby Publicznej bada przestrzeganie właściwych przepisów prawnych, tzn. w szczególności przepisów proceduralnych określonych w regulaminie i ogłoszeniu o konkursie oraz norm rządzących pracami komisji konkursowej, a zwłaszcza obowiązku zachowania bezstronności przez komisję, zasady równego traktowania kandydatów, a także to, czy nie nastąpiło nadużycie władzy. Sąd sprawdza również, czy treść egzaminu nie wybiega poza ramy wskazane w ogłoszeniu o konkursie lub nie jest zgodna z celem tego egzaminu konkursowego. W niektórych przypadkach, kiedy komisji konkursowej nie przysługuje zakres uznania, kontrola sądowa może dotyczyć ponadto prawdziwości okoliczności faktycznych, na których komisja oparła się w celu podjęcia decyzji. Natomiast oceny wystawiane przez komisję konkursową przy ocenie wiedzy i przydatności kandydatów nie podlegają kontroli sądu. Ponadto w odniesieniu do egzaminów ustnych komisja konkursowa ma właśnie najszerszy zakres uznania. Nie jest tak w odniesieniu do kontroli zgodności między oceną liczbową a opisowymi ocenami komisji konkursowej. Wspomniana zgodność bowiem, stanowiąca gwarancję równego traktowania kandydatów, jest jedną z zasad rządzących pracami komisji konkursowej, a sprawdzenie jej poszanowania jest zadaniem sądu. Zgodność między wystawioną kandydatowi oceną liczbową a opisowymi ocenami komisji konkursowej może być ze strony Sądu przedmiotem kontroli oceny wyników kandydata przez komisję konkursową.

(zob. pkt 62–64)

Odesłanie:

Trybunał: sprawy połączone 112/73, 144/73 i 145/73 Campogrande i in. przeciwko Komisji, 9 października 1974 r., pkt 34–53; sprawy połączone 64/86, od 71/86 do 73/86 i 78/86 Sergio i in. przeciwko Komisji, 8 marca 1988 r., pkt 22

Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑153/95 Kaps przeciwko Trybunałowi Sprawiedliwości, 21 maja 1996 r., pkt 37; sprawa T‑200/97 Jiménez przeciwko OHIM, 11 lutego 1999 r., pkt 43–57; sprawa T‑53/00 Angioli przeciwko Komisji, 23 stycznia 2003 r., pkt 91, 93, 94; sprawa T‑24/01 Staelen przeciwko Parlamentowi, 5 marca 2003 r., pkt 47–52; sprawa T‑267/03 Roccato przeciwko Komisji, 26 stycznia 2005 r., pkt 42; sprawa T‑100/04 Giannini przeciwko Komisji, 12 marca 2008 r., pkt 277, 278

Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑127/07 Coto Moreno przeciwko Komisji, 11 września 2008 r., pkt 33; sprawa F‑48/09 Schopphoven przeciwko Komisji, 5 maja 2010 r., pkt 26