Sprawa T‑383/03

(opublikowana we fragmentach)

Hynix Semiconductor Inc.

przeciwko

Radzie Unii Europejskiej

Poufność – Zakwestionowanie

Streszczenie postanowienia

1.      Postępowanie – Interwencja – Doręczanie dokumentów procesowych interwenientom – Odstępstwo – Zachowanie poufności – Wniosek o zachowanie poufności – Przesłanki – Dokładność – Uzasadnienie

(regulamin Sądu, art. 116 § 2)

2.      Postępowanie – Interwencja – Doręczanie dokumentów procesowych interwenientom – Odstępstwo – Zachowanie poufności – Wniosek o zachowanie poufności – Badanie przeprowadzane przez prezesa w przypadku zakwestionowania – Weryfikacja tajnego lub poufnego charakteru – Wyważenie wchodzących w grę interesów

(regulamin Sądu, art. 116 § 2; rozporządzenie Rady nr 2026/97, art. 29)

3.      Postępowanie – Interwencja – Doręczanie dokumentów procesowych interwenientom – Odstępstwo – Zachowanie poufności – Informacja wielokrotnie powtarzana w dokumentach procesowych – Konieczność objęcia wnioskiem o zachowanie poufności wszystkich odnośnych fragmentów

4.      Postępowanie – Interwencja – Doręczanie dokumentów procesowych interwenientom – Odstępstwo – Zachowanie poufności – Informacje, które nie mogą zostać uznane za tajne lub poufne

5.      Postępowanie – Interwencja – Doręczanie dokumentów procesowych interwenientom – Odstępstwo – Zachowanie poufności – Informacje, które mogą zostać uznane za tajne lub poufne

6.      Postępowanie – Interwencja – Doręczanie dokumentów procesowych interwenientom – Odstępstwo – Zachowanie poufności – Wniosek o zachowanie poufności rzeczywiście dotyczący informacji tajnych lub poufnych, lecz niezbędnych do korzystania przez interwenientów z ich uprawnień procesowych – Oddalenie

1.      Artykuł 116 § 2 regulaminu Sądu ustanawia zasadę, że wszystkie dokumenty procesowe doręczane stronom muszą zostać doręczone interwenientom i jedynie w drodze odstępstwa pozwala nie doręczać niektórych tajnych lub poufnych dokumentów lub informacji.

Do osoby, która występuje z wnioskiem o zachowanie poufności, należy wyszczególnienie objętych nim dokumentów i informacji oraz należyte uzasadnienie ich poufnego charakteru.

Wymóg dokładności nie jest spełniony przez wniosek o zachowanie poufności, który w żadnym momencie nie precyzuje, wykluczenia których informacji z pism doręczanych interwenientom się domaga, podczas gdy interwenienci muszą być w stanie stwierdzić, o jakie informacje chodzi, tak aby móc przedstawić swoje uwagi na temat ich poufności i konieczności doręczenia im owych informacji.

Wymóg uzasadnienia natomiast jest oceniany w świetle charakteru każdego z omawianych dokumentów i informacji. Można dokonać rozróżnienia między, z jednej strony, informacjami, które są z natury tajne, takimi jak tajemnice handlowe, związane z konkurencją, tajemnice finansowe lub księgowe, lub poufne, takie jak informacje o charakterze całkowicie wewnętrznym, a z drugiej strony, innymi dokumentami lub informacjami, które mogą być tajne lub poufne z powodów, które musi przytoczyć wnioskodawca.

Ponieważ chodzi o informacje, które składają się z cyfr i dokładnych danych o charakterze handlowym, konkurencyjnym i finansowym, wystarczy, celem spełnienia wymogu uzasadnienia, krótki ich opis ze wskazaniem, czy są one, w zależności od przypadku, tajne lub poufne.

(por. pkt 17, 18, 31, 32, 34, 35)

2.      Jeżeli osoba występuje z wnioskiem na podstawie art. 116 § 2 zdanie drugie regulaminu Sądu, do prezesa należy wydanie orzeczenia wyłącznie w przedmiocie dokumentów i informacji, których poufność jest kwestionowana przez drugą stronę bądź przez jednego z interwenientów. Jeśli bowiem wniosek nie jest kwestionowany, wydawanie orzeczenia w jego zakresie jest bezprzedmiotowe.

Jeśli kwestia zostanie mu przedstawiona do rozstrzygnięcia, do prezesa należy w pierwszej kolejności zbadanie, czy dokumenty i informacje, których poufność jest kwestionowana, są tajne lub poufne. W tym badaniu prezes nie jest związany umową o zachowaniu poufności, którą wnioskodawca ewentualnie zawarł z osobą trzecią w przedmiocie dokumentów lub informacji go dotyczących i zawartych w pismach. Prezes nie jest ponadto związany faktem, że niektóre dokumenty i informacje zostały przez Komisję potraktowane jako poufne w trakcie postępowania administracyjnego, które doprowadziło do wydania zaskarżonego aktu. Przeciwnie, jego zadaniem jest zbadanie, czy dany dokument lub informacja są rzeczywiście tajne lub poufne.

Mimo to w sporach, których przedmiotem jest akt wydany na podstawie rozporządzenia nr 2026/97 w sprawie ochrony przed przywozem towarów subsydiowanych z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej, właściwe może okazać się uwzględnienie faktu, że w ramach postępowania administracyjnego, które doprowadziło do wydania tego aktu, instytucje, otrzymawszy należycie uzasadniony wniosek, zgodziły się na zachowanie poufności dokumentów lub informacji przekazanych przez stronę jako poufne na podstawie art. 29 tego rozporządzenia.

Jeżeli badanie doprowadzi go do wniosku, że pewne dokumenty i informacje, których poufność jest kwestionowana, są tajne lub poufne, do prezesa należy dokonanie następnie oceny i wyważenie interesów w sprawie w odniesieniu do każdego dokumentu i każdej informacji. W tej kwestii ocena okoliczności, w których można skorzystać z odstępstwa przewidzianego w art. 116 § 2 zdanie drugie regulaminu Sądu, jest odmienna w zależności od tego, czy o zachowanie poufności wniesiono w interesie wnioskodawcy, czy też w interesie osoby trzeciej.

Jeżeli o zachowanie poufności wniesiono w interesie wnioskodawcy, prezes dokonuje owej oceny w zakresie poszczególnych informacji i dokumentów poprzez przeciwstawienie uzasadnionemu dążeniu owej osoby do uniknięcia poważnego naruszenia jej interesów równie uzasadnionego dążenia interwenientów do zapoznania się z informacjami niezbędnymi do korzystania przez nich z ich uprawnień procesowych.

Jeżeli o zachowanie poufności wniesiono w interesie osoby trzeciej, prezes dokonuje owej oceny w zakresie poszczególnych informacji i dokumentów poprzez przeciwstawienie uzasadnionemu interesowi owej osoby trzeciej do zachowania rzeczonych dokumentów i informacji w tajemnicy dążenia interwenientów do zapoznania się z informacjami niezbędnymi do korzystania przez nich z ich uprawnień procesowych.

W każdym razie, mając na uwadze kontradyktoryjny i publiczny charakter postępowania przed sądem, wnioskodawca musi liczyć się z możliwością, że pewne tajne lub poufne dokumenty lub informacje, które pragnie on dołączyć do akt sprawy, okażą się niezbędne dla interwenientów do korzystania z ich uprawnień procesowych i w związku z tym będą musiały zostać im doręczone.

Wreszcie nieistotne jest, że interwenient deklaruje gotowość zobowiązania się do nieujawniania dokumentów lub informacji, których niedoręczania się domagano, i do wykorzystania ich wyłącznie do celów swojej interwencji. W istocie bowiem strony i interwenienci w sporze mają zawsze obowiązek wykorzystywania przekazywanych im dokumentów procesowych wyłącznie do celów związanych z korzystaniem z przysługujących im uprawnień procesowych.

(por. pkt 36, 38–47, 83)

3.      Jeżeli ta sama informacja jest powtarzana wielokrotnie w pismach procesowych, a strona nie wystąpi z wnioskiem o zachowanie poufności w stosunku do każdego z fragmentów, w których informacja ta jest umieszczona, tak iż będzie ona w każdym przypadku podana do wiadomości interwenientów, dotyczący jej wniosek może zostać tylko oddalony z powodu nieważności.

Ponieważ pisma i dokumenty do nich załączone stanowią bardzo dużą liczbę stron i ponieważ wniosek o zachowanie poufności dotyczy bardzo dużej liczby informacji, jest niemożliwe dokładne badanie, czy któraś z informacji objętych wnioskiem nie jest umieszczona w innych fragmentach pism procesowych niż fragmenty wskazane przez wnioskodawcę. W związku z tym należy rozumieć, że zachowanie poufności w stosunku do niektórych informacji będzie skuteczne tylko o tyle, o ile nie okaże się później, że pewne informacje traktowane jako poufne znajdują się we fragmentach pism procesowych doręczonych interwenientom.

(por. pkt 49–53)

4.      Nie są ani tajne, ani poufne informacje, które albo dotyczą interwenientów i muszą je oni znać, albo są dostępne powszechnie lub dla wyspecjalizowanych kręgów, albo w znacznej części pochodzą lub można je wywnioskować z informacji, z którymi interwenienci, w poszanowaniu prawa, już się zapoznali lub które zostaną im przekazane, albo nie są w wystarczającym stopniu konkretne lub precyzyjne, albo datują się sprzed co najmniej pięciu lat i mogą zatem być uważane za historyczne, chyba że wnioskodawca wykaże, że pomimo upływu czasu wciąż są one istotnymi elementami jej pozycji handlowej lub pozycji handlowej zainteresowanej osoby trzeciej, albo wreszcie dlatego, że służą one utrzymywaniu interwenientów w niepewności co do strategicznych decyzji podjętych lub takich, które mają zostać podjęte przez wnioskodawcę, i nieujawnianiu im ich treści. Natomiast nie można uznać za przekazane interwenientom zgodnie z prawem informacji, odnośnie do których wnioskodawca od początku żądał zachowania poufności, we właściwym czasie stwierdził, że przekazanie ich interwenientom nastąpiło w wyniku merytorycznej pomyłki, i wystąpił o nakazanie zwrotu zawierającego je dokumentu Sądowi.

(por. pkt 54–60, 75, 88, 90)

5.      Mają charakter tajny informacje zaszyfrowane lub techniczne dotyczące polityki handlowej i konkurencyjnej pozycji wnioskodawcy lub zainteresowanej osoby trzeciej, takie jak informacje dotyczące sytuacji finansowej wnioskodawcy lub zobowiązań zaciągniętych przez niego w tym zakresie wobec osób trzecich, jeśli są one konkretne, precyzyjne i nowe.

Mogą mieć charakter poufny inne dokumenty i informacje, w których zakresie wnioskodawca złożył należyte wyjaśnienia co do powodów owej poufności w danym przypadku. Powodem takim może w szczególności być fakt, iż dany dokument stanowi niepodzielną całość składającą się z konkretnych, precyzyjnych i nowych informacji handlowych, które z natury są tajemnicami handlowymi wnioskodawcy, i z oceny tych tajemnic handlowych na zasadach poufności. Uzasadnieniem tego, iż niektóre dokumenty muszą być wyjątkowo w całości traktowane jako poufne, może być również fakt, iż są one poświęcone wysoce poufnym planom strategicznym i finansowym na przyszłość.

(por. pkt 62–67, 86)

6.      Wniosek dotyczący tajnych lub poufnych informacji, które nie wydają się niezbędne do korzystania przez interwenientów z przysługujących im uprawnień procesowych, powinien zostać oddalony. W istocie ze względu na nieznajomość tych informacji na próżno interwenienci prowadziliby dyskusję w zakresie zarzutów, które ich dotyczą.

Natomiast informacje tajne lub poufne nie mogą zostać uznane za niezbędne do korzystania przez interwenientów z ich uprawnień procesowych, jeżeli istnieje ich streszczenie w pismach procesowych stron i jeżeli inne informacje znajdujące się w aktach dają o nich wystarczające pojęcie.

(por. pkt 70–73)