Odwołanie wniesione w dniu 11 sierpnia 2011 r. przez Europejski Urząd Policji (Europol) od wyroku wydanego w dniu 26 maja 2011 r. przez Sąd do spraw Służby Publicznej w sprawie F-83/09 Kalmár przeciwko Europolowi

(Sprawa T-455/11 P)

Język postępowania: niderlandzki

Strony

Wnoszący odwołanie: Europejski Urząd Policji (Europol) (przedstawiciele: D. Neumann, D. El Khoury i J. Arnold, wspierani przez adwokatów D. Waelbroecka i E. Antypasa)

Druga strona postępowania: Andreas Kalmár (Haga, Niderlandy)

Żądania

Wnoszący odwołanie wnosi do Sądu o:

uchylenie zaskarżonego wyroku i wydanie rozstrzygnięcia w sprawie w zakresie, w jakim Sąd do spraw Służby Publicznej

stwierdził nieważność decyzji Europolu z dnia 4 lutego 2009 r., w której dyrektor Europolu wypowiedział umowę o pracę na czas określony zawartą z A. Kalmárem, decyzji z dnia 24 lutego 2009 r., w której dyrektor Europolu zwolnił A. Kalmára ze świadczenia pracy w okresie wypowiedzenia i decyzji z dnia 18 lipca 2009 r., w której wniesione przez A. Kalmára zażalenie zostało oddalone;

zasądził zapłatę przez Europol kwoty 5 000 EUR na rzecz A. Kalmára tytułem odszkodowania;

obciążył Europol kosztami postępowania.

obciążenie A. Kalmára kosztami postępowania w pierwszej instancji oraz kosztami poniesionymi przez niego w postępowaniu odwoławczym.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie odwołania wnoszący odwołanie podnosi sześć zarzutów.

Zarzut pierwszy dotyczący naruszenia zakazu orzekania ultra petita i naruszenia prawa do obrony. Zdaniem wnoszącego odwołanie Sąd do spraw Służby Publicznej badał inne zarzuty aniżeli podniesione przez A. Kalmára.

Zarzut drugi dotyczący błędnej interpretacja prawa przy okazji oceny zgodności z prawem spornych decyzji. Sąd do spraw Służby Cywilnej zastosował błędnie w szczególności obowiązek opieki i obowiązek uzasadnienia.

Zarzut trzeci dotyczący błędnej interpretacji prawa przez Sąd do spraw Służby Publicznej w odniesieniu do żądania stwierdzenia nieważności. Sąd do spraw Służby Cywilnej powinien był zakwalifikować decyzję z dnia 18 lipca 2009 r. jako decyzję w przedmiocie zażalenia, które również podlega kontroli sądu.

Zarzut czwarty dotyczący licznych błędów w ocenie Sądu do spraw Służby Cywilnej, który uznał, że wydając decyzję o zwolnieniu Europol "nie uwzględnił" bądź "niestarannie" uwzględnił pewne "istotne i wymagające uwzględnienia okoliczności".

Zarzut piąty dotyczący niedostatecznego uzasadnienia zaskarżonego wyroku.

Zarzut szósty dotyczący błędnego przyznania odszkodowania.

____________