Προσφυγή της 24ης Φεβρουαρίου 2010 - Δημοκρατία της Ουγγαρίας κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-89/10)

Γλώσσα διαδικασίας: η ουγγρική

Διάδικοι

Προσφεύγουσα: Δημοκρατία της Ουγγαρίας (εκπρόσωποι: J. Fazekas, M.Z. Fehér και K. Szíjjártó)

Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή

Αιτήματα της προσφεύγουσας

Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:

να ακυρώσει το άρθρο 1, παράγραφοι 3 και 4 και τα παραρτήματα Ι, σημείο 3.3, και II της αποφάσεως της Επιτροπής [C(2009)10151], της 14ης Δεκεμβρίου 2009, σχετικά με το σημαντικό έργο "τμήμα του αυτοκινητοδρόμου M43 Szeged-Makó", μέρος του επιχειρησιακού προγράμματος "Μεταφορές" για την διαρθρωτική ενίσχυση της Ένωσης μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και του Ταμείου Συνοχής, στο πλαίσιο του στόχου "Σύγκλιση", καθόσον οι εν λόγω διατάξεις αποκλείουν από τις επιλέξιμες δαπάνες τον ΦΠΑ.

να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.

Λόγοι ακυρώσεως

Η προσφεύγουσα ζητεί τη μερική ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής, της 14ης Δεκεμβρίου 2009, σχετικά με το σημαντικό έργο "τμήμα του αυτοκινητόδρομου M43 Szeged-Makó", μέρος του επιχειρησιακού προγράμματος "Μεταφορές" για τη διαρθρωτική ενίσχυση της Ένωσης μέσω του Ευρωπαϊκού Ταμείου Περιφερειακής Ανάπτυξης και του Ταμείου Συνοχής, στο πλαίσιο του στόχου "Συγκλίσεως". Με την εν λόγω απόφαση, η Επιτροπή ενέκρινε την καταβολή ειδικής συνδρομής από το Ταμείο Συνοχής για το προαναφερθέν σημαντικό έργο. Επιπλέον, στο κεφάλαιο "Μη επιλέξιμες δαπάνες" του παραρτήματος Ι της επίμαχης αποφάσεως, η Επιτροπή απέρριψε το αίτημα των ουγγρικών αρχών να εντάξει, στο πλαίσιο του εν λόγω έργου, τον ΦΠΑ στις επιλέξιμες δαπάνες.

Προς θεμελίωση της προσφυγής της, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή εξέδωσε την προσβαλλόμενη απόφαση κατά παράβαση διατάξεων του δικαίου της Ένωσης, και ειδικότερα, του άρθρου 56, παράγραφος 4, του Κανονισμού (ΕΚ) 1083/2006¹ και του άρθρου 3 του Κανονισμού (ΕΚ) 1084/2006².

Κατά την προσφεύγουσα το άρθρο 3, σημείο ε, του Κανονισμού 1084/2006 ορίζει σαφώς ότι ο ανακτήσιμος φόρος προστιθέμενης αξίας δεν είναι επιλέξιμος για συνεισφορά του Ταμείου Συνοχής. Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι, αντιθέτως, από τη διάταξη αυτή προκύπτει αδιαμφισβήτητα ότι είναι επιλέξιμος ο μη ανακτήσιμος φόρος προστιθέμενης αξίας. Κατά συνέπεια, δεδομένου ότι δυνάμει του διατάξεων περί ΦΠΑ της Ένωσης ή των εθνικών διατάξεων περί ΦΠΑ ο δικαιούχος του σημαντικού έργου, τον οποίο αφορά η προσβαλλόμενη απόφαση, δεν έχει την ιδιότητα προσώπου υποκειμένου στον φόρο, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ζητήσει την επιστροφή του καταβληθέντος φόρου που του μετακυλίστηκε, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή δεν έπρεπε να αποκλείσει από τη συνδρομή τον ΦΠΑ στην προσβαλλόμενη απόφαση.

Η προσφεύγουσα αιτιάται επίσης το ότι, επειδή η Επιτροπή δεν έκρινε ως επιλέξιμες τις δαπάνες που δυνάμει του Κανονισμού 1084/2006 δεν είναι επιλέξιμες, ενώ στην αντίστοιχη εθνική νομοθεσία αναφέρονται ρητώς ως επιλέξιμες δαπάνες, αφαίρεσε με την προσβαλλόμενη απόφαση από τα κράτη μέλη τις αρμοδιότητες που έχουν δυνάμει του άρθρου 56, παράγραφος 4, του κανονισμού 1083/2006.

Η προσφεύγουσα ισχυρίζεται επιπλέον ότι η εκτίμηση της Επιτροπής ότι ο μετακυλισθείς στον δικαιούχο της ενισχύσεως ΦΠΑ είναι "ανακτήσιμος" μέσω του ΦΠΑ που συνυπολογίζεται στα διόδια τα οποία εισπράττει ο φορέας της εκμεταλλεύσεως της υποδομής που δημιούργησε ο δικαιούχος αποτελεί πολύ ευρεία ερμηνεία του όρου "ανακτήσιμος φόρος προστιθέμενης αξίας" του άρθρου 3, στοιχείο ε, του Κανονισμού 1084/2006, μη βασιζόμενη στο γράμμα της εν λόγω διατάξεως, και εξάλλου αντίκειται προς τη νομοθεσία της Ένωσης περί ΦΠΑ.

Τέλος η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι δεν είναι σύμφωνη ούτε με τον Κανονισμό 1083/2006 ούτε με τον Κανονισμό 1084/2006 ερμηνεία κατά την οποία η Επιτροπή, αποφαινόμενη επί της επιλεξιμότητας των δαπανών, συμπεριλαμβανομένου του ανακτήσιμου ΦΠΑ, μπορεί να βασίσει την απόφασή της στο ότι το κράτος μέλος θα μπορούσε να είχε επιλέξει άλλη νόμιμη λύση όσον αφορά την εκπόνηση του σχεδίου και τη διαχείριση της υποδομής. Κατά την προσφεύγουσα, η οργάνωση της διαχειρίσεως των εθνικών υποδομών και οι συναφείς προς αυτές δημόσιες υπηρεσίες είναι κατά βάση αρμοδιότητα των κρατών μελών. Ως εκ τούτου, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι, εφόσον πληρούνται οι προϋποθέσεις που θέτει το δίκαιο της Ένωσης, η Επιτροπή οφείλει να αποδεχτεί την επιλογή του κράτους μέλους, έστω και αν τούτο έχει συνέπειες στην κρίση επί της επιλεξιμότητας των δαπανών, αναλόγως του αν ο δικαιούχος υπόκειται σε ΦΠΑ ή όχι.

____________

¹ - Κανονισμός (ΕΚ) 1083/2006 του Συμβουλίου, της 11ης Ιουλίου 2006, περί καθορισμού γενικών διατάξεων για το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης, το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Ταμείο και το Ταμείο Συνοχής, και καταργήσεως του κανονισμού (ΕΚ) 1260/1999 (ΕΕ L 210, σ. 25).

² - Κανονισμός (ΕΚ) 1084/2006 του Συμβουλίου, της 11ης Ιουλίου 2006, περί ιδρύσεως του Ταμείου Συνοχής και καταργήσεως του κανονισμού (ΕΚ) 1164/94, (ΕΕ L 210, σ. 79).