Ανακοίνωση στην ΕΕ
Προσφυγή της OJSC Bratsk Aluminium Plant κατά Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, που ασκήθηκε στις 15 Μαρτίου 2004
(Υπόθεση T-111/04)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Η OJSC Bratsk Aluminium Plant, με έδρα το Bratsk (Ρωσία), εκπροσωπούμενη από τον Κ. Αδαμαντόπουλο, δικηγόρο, και τον J. Branton, sollicitor, άσκησε στις 15 Μαρτίου 2004 ενώπιον του Πρωτοδικείου των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων προσφυγή κατά του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενώσεως.
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Πρωτοδικείο:
να ακυρώσει, καθόσον αφορά την προσφεύγουσα, τον κανονισμό (ΕΚ) 2229/2003 του Συμβουλίου, της 22ας Δεκεμβρίου 2003, για την επιβολή οριστικού δασμού αντιντάμπινγκ και την οριστική είσπραξη των προσωρινών δασμών αντιντάμπινγκ που επιβάλλονται στις εισαγωγές πυριτίου, καταγωγής Ρωσίας, ο οποίος δημοσιεύθηκε στις 24 Δεκεμβρίου 2003 στην Επίσημη Εφημερίδα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, ΕΕ 2003, L 339, σ. 3,
να καταδικάσει το καθού σε όλα τα δικαστικά έξοδα της παρούσας διαδικασίας.
Λόγοι ακυρώσεως και κύρια επιχειρήματα
Με το προσβαλλόμενο μέτρο, τον κανονισμό (ΕΚ) 2229/2003
1 του Συμβουλίου, επιβλήθηκε οριστικός δασμός αντιντάμπινγκ στις εισαγωγές πυριτίου, καταγωγής Ρωσίας, και, ως μέρος αυτού, επιβλήθηκε δασμός 22,7% στις εν λόγω εισαγωγές. Η προσφεύγουσα, ρωσική εταιρία παραγωγής πυριτίου, ζητεί την ακύρωση του κανονισμού.
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι το Συμβούλιο παρέβη το άρθρο 2, παράγραφοι 8 και 9, του κανονισμού 384/1996
2, υπέπεσε σε πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως και παρέβη ουσιώδη τύπο, μη δεχόμενο τη σχέση μεταξύ της προσφεύγουσας και του εγκατεστημένου στις Βρετανικές Παρθένες Νήσους εμπορικού αντιπροσώπου της. Περαιτέρω, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι στερήθηκε του δικαιώματός της να ακουστεί από το Συμβούλιο, αφού το Συμβούλιο αρνήθηκε την διενέργεια δεύτερης επιτόπιας εξετάσεως προς εξακρίβωση της σχετικής κατηγορίας. Σύμφωνα με την προσφεύγουσα, το Συμβούλιο παρέβη επίσης το άρθρο 18, παράγραφος 4, του κανονισμού 384/1996, διότι δεν δέχθηκε τα αποδεικτικά στοιχεία που προσκόμισε η προσφεύγουσα. Η προσφεύγουσα επικαλείται επίσης παράβαση του άρθρου 20, παράγραφος 4, του κανονισμού 384/1996, η οποία συνίσταται στο ότι το Συμβούλιο δεν παρέθεσε προσηκόντως τα ουσιώδη πραγματικά περιστατικά και εκτιμήσεις βάσει των οποίων προτάθηκε η επιβολή οριστικών μέτρων. Τέλος, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός εσφαλμένως θεωρεί τις πωλήσεις της στο εσωτερικό μη επικερδείς και διογκώνει την εκτίμηση ως προς το ντάμπινγκ, καθόσον δεν λαμβάνει υπόψη το κόστος του ηλεκτρικού ρεύματος που βαρύνει την προσφεύγουσα και το αναπροσαρμόζει προς τα πάνω βάσει απροσφόρων παραμέτρων. Ως εκ τούτου, η προσφεύγουσα ισχυρίζεται ότι ο προσβαλλόμενος κανονισμός αντίκειται στο άρθρο 2, παράγραφοι 5 και 7, στοιχεία β΄ και γ΄, του κανονισμού 384/1996, βασίζεται σε πρόδηλο σφάλμα εκτιμήσεως και στερείται νόμιμης αιτιολογίας.