Language of document : ECLI:EU:T:2020:561

WYROK SĄDU (trzecia izba)

z dnia 25 listopada 2020 r.(*)

Znak towarowy Unii Europejskiej – Rejestracja międzynarodowa wskazująca Unię Europejską – Oznaczenie trójwymiarowe – Kształt ciemnej butelki – Bezwzględna podstawa odmowy rejestracji – Brak charakteru odróżniającego – Artykuł 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001

W sprawie T‑862/19

Brasserie St Avold, z siedzibą w Saint-Avold (Francja), którą reprezentowali adwokaci P. Greffe, D. Brun oraz F. Donaud,

strona skarżąca,

przeciwko

Urzędowi Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO), który reprezentowali A. Folliard-Monguiral oraz V. Ruzek, w charakterze pełnomocników,

strona pozwana,

mającej za przedmiot skargę na decyzję Czwartej Izby Odwoławczej EUIPO z dnia 21 października 2019 r. (sprawa R 466/2019‑4) dotyczącą rejestracji międzynarodowej wskazującej Unię Europejską oznaczenia trójwymiarowego tworzonego przez kształt ciemnej butelki,

SĄD (trzecia izba),

w składzie: A.M. Collins, prezes, V. Kreuschitz i G. Steinfatt (sprawozdawczyni), sędziowie,

sekretarz: J. Pichon, administratorka,

po zapoznaniu się ze skargą złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 18 grudnia 2019 r.,

po zapoznaniu się z odpowiedzią na skargę złożoną w sekretariacie Sądu w dniu 28 lutego 2020 r.,

po przeprowadzeniu rozprawy w dniu 10 września 2020 r.,

wydaje następujący

Wyrok

 Okoliczności powstania sporu

1        W dniu 16 marca 2018 r. skarżąca, Brasserie St Avold, wskazała Unię Europejską w odniesieniu do rejestracji międzynarodowej nr 1408065 trójwymiarowego oznaczenia tworzonego przez kształt ciemnej butelki. Znakiem towarowym będącym przedmiotem rejestracji międzynarodowej wskazującej Unię Europejską jest przedstawione poniżej trójwymiarowe oznaczenie:

Image not found

2        Towary, dla których wniesiono o ochronę znaku towarowego, należą do klasy 32 i 33 w rozumieniu Porozumienia nicejskiego dotyczącego międzynarodowej klasyfikacji towarów i usług dla celów rejestracji znaków z dnia 15 czerwca 1957 r., ze zmianami, i odpowiadają następującemu opisowi:

–        klasa 32: „piwo; wody mineralne (napoje); wody gazowane; napoje owocowe; soki owocowe; syropy do napojów; preparaty do produkcji napojów; lemoniady; nektary owocowe; napoje gazowane; aperitify bezalkoholowe”;

–        klasa 33: „napoje alkoholowe (z wyjątkiem piwa); wina; wina noszące chronioną nazwę pochodzenia; wina noszące chronione oznaczenia geograficzne”.

3        Decyzją z dnia 25 stycznia 2019 r. ekspertka Urzędu Unii Europejskiej ds. Własności Intelektualnej (EUIPO) odmówiła ochrony rejestracji międzynarodowej na podstawie art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia (UE) 2017/1001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 14 czerwca 2017 r. w sprawie znaku towarowego Unii Europejskiej (Dz.U. 2017, L 154, s. 1).

4        W dniu 20 lutego 2019 r. skarżąca, działając na podstawie art. 66–71 rozporządzenia 2017/1001, wniosła do EUIPO odwołanie od decyzji ekspertki.

5        Decyzją z dnia 21 października 2019 r. (zwaną dalej „zaskarżoną decyzją”) Czwarta Izba Odwoławcza EUIPO oddaliła odwołanie na tej podstawie, że sporne oznaczenie pozbawione jest charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001.

6        Izba Odwoławcza doszła do tego wniosku, stwierdzając w pierwszej kolejności, że z uwagi na to, iż sporne oznaczenie odpowiada jednemu z najbardziej oczywistych kształtów opakowania napojów alkoholowych i bezalkoholowych objętych wnioskiem o udzielenie ochrony, a mianowicie butelki, może zostać uznane za odróżniające jedynie pod warunkiem, że w sposób znaczny odbiega od normy lub zwyczajów panujących w branży. Różnice te powinny być szczególne, zapamiętywalne i postrzegane przez odbiorców jako wskazówki pochodzenia handlowego towarów.

7        W drugiej kolejności właściwy krąg odbiorców składa się z nabywców napojów alkoholowych lub bezalkoholowych w całej Unii.

8        W trzeciej kolejności ów kształt ciemnej butelki, zakończonej kapslem, jest zwyczajowo używany w branży napojów. Co się tyczy białej etykiety otaczającej nieregularnie korpus butelki, konkretne przykłady podane przez ekspertkę wskazują, że jest to cecha, która nie jest nietypowa w rozpatrywanej branży, niezależnie od tego, czy etykieta pokrywa butelkę w całości, czy w części. Te konkretne przykłady pozwalają dojść do wniosku, że dany krąg odbiorców jest bardziej skłonny określać pochodzenie handlowe napojów alkoholowych lub bezalkoholowych poprzez odniesienie raczej do elementów słownych etykiet niż do ich kształtu lub pozycji. Dany krąg odbiorców nie postrzega spornego oznaczenia jako wskazówki pochodzenia, niezależnie od tego, czy etykieta jest postrzegana jako przedstawienie mitry biskupiej, czy też jako złożona w trójkąt serwetka stołowa. Ów właściwy krąg odbiorców nie może łatwo i natychmiast zapamiętać spornego oznaczenia jako oznaczenia odróżniającego. Ponadto etykietę można postrzegać w ten sposób, że zabezpiecza przed kapaniem płynu przy jego nalewaniu.

9        Zatem sporne oznaczenie składa się jedynie z kombinacji elementów typowych dla rozpatrywanych towarów, a mianowicie butelki i etykiety, których kształt i układ nie odróżniają się zasadniczo od niektórych podstawowych kształtów tych towarów, lecz wydają się jedynie ich zwykłym wariantem. Podnoszone różnice w stosunku do norm panujących w branży można dostrzec dopiero po przeprowadzeniu dość uważnego badania, którego przeciętny konsument nie dokonuje, w związku z czym nie są one postrzegane jako wskazówki pochodzenia handlowego danych towarów. Wspomniany konsument postrzega sporne oznaczenie jako wykończenie estetyczne, dekoracyjne lub funkcjonalne rozpatrywanych towarów, które zresztą nie odróżnia się zasadniczo od norm panujących w branży.

10      W czwartej kolejności Izba Odwoławcza uściśliła, że rejestracje uzyskane we Francji i w Stanach Zjednoczonych nie są wiążące dla jej oceny.

 Żądania stron

11      Skarżąca wnosi do Sądu o:

–        stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji;

–        obciążenie EUIPO kosztami postępowania.

12      EUIPO wnosi do Sądu o:

–        oddalenie skargi;

–        obciążenie skarżącej kosztami postępowania.

 Co do prawa

 W przedmiocie dopuszczalności materiału dowodowego przedstawionego po raz pierwszy przed Sądem

13      W pkt 43 skargi znajdują się dwie fotografie, które mają przedstawiać odpowiednio ekspozycję butelek o etykietach zgodnych z domniemaną normą panującą w branży oraz ekspozycję towarów skarżącej opatrzonych zgłoszonym znakiem towarowym.

14      Dokumentów tych, przedstawionych po raz pierwszy w postępowaniu przed Sądem, nie można wziąć pod uwagę. Skarga do Sądu ma bowiem na celu dokonanie kontroli zgodności z prawem decyzji izb odwoławczych EUIPO w rozumieniu art. 72 rozporządzenia 2017/1001, w związku z czym zadaniem Sądu nie jest ponowne zbadanie stanu faktycznego w świetle dokumentów przedstawionych po raz pierwszy w toczącym się przed nim postępowaniu. Należy zatem odrzucić te dokumenty bez konieczności badania ich mocy dowodowej [zob. podobnie wyrok z dnia 24 listopada 2005 r., Sadas/OHIM – LTJ Diffusion (ARTHUR ET FELICIE), T‑346/04, EU:T:2005:420, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo].

 Co do istoty

15      Na poparcie skargi skarżąca podnosi jeden tylko zarzut, dotyczący naruszenia art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001.

16      Zarzut ten składa się z trzech części. W pierwszej kolejności skarżąca twierdzi, że Izba Odwoławcza błędnie zrozumiała cechy i charakter spornego oznaczenia. W drugiej kolejności podnosi, że Izba Odwoławcza zastosowała w istocie błędne kryteria oceny charakteru odróżniającego spornego oznaczenia. W trzeciej kolejności wskazuje, że Izba Odwoławcza popełniła błąd, stwierdzając brak charakteru odróżniającego spornego oznaczenia.

 W przedmiocie części pierwszej zarzutu, dotyczącej błędu w ocenie cech i charakteru zgłoszonego znaku towarowego

17      W ramach tej części zarzutu skarżąca formułuje w istocie trzy zarzuty szczegółowe. Po pierwsze, zarzuca Izbie Odwoławczej niewłaściwe zdefiniowanie spornego oznaczenia. Składa się ono z etykiety umieszczonej na butelce w specyficzny sposób, przy czym sama butelka nie jest częścią spornego oznaczenia. Po drugie, twierdzi, że kształt i umiejscowienie tej etykiety na butelce znacznie odbiegają od normy i zwyczajów panujących w branży. Po trzecie, etykieta ta nie ma żadnego aspektu funkcjonalnego.

18      W zakresie, w jakim argumenty przedstawione w ramach dwóch ostatnich zarzutów szczegółowych dotyczą konkretnej oceny istnienia charakteru odróżniającego spornego oznaczenia i uzupełniają argumenty przedstawione w ramach trzeciej części zarzutu, zostaną one przeanalizowane w ramach tej ostatniej części zarzutu.

19      Jeśli chodzi o pierwszy zarzut szczegółowy, skarżąca podnosi, że sporne oznaczenie składa się z następujących elementów:

–        etykieta w kształcie trójkąta prostokątnego;

–        umiejscowienie tej etykiety na butelce w szczególny sposób: jej przeciwprostokątna jest umieszczona w dolnej części butelki, przy czym etykieta jest owinięta w całości wokół cylindrycznego korpusu butelki w taki sposób, że jej wysokość na obwodzie butelki jest zmienna – etykieta tworzy szczyt z jednej strony oraz wycięcie o kształcie wielkiej litery „V” z drugiej strony, przez co przypomina mitrę biskupią; wysokość etykiety powoduje, że etykieta wystaje poza cylindryczny korpus butelki, tak że w części szczytowej nie pokrywa się z kształtem butelki.

20      Nie ma zatem większego znaczenia, że „ciemna butelka z zamknięciem koronowym [jest] typowym opakowaniem rozpatrywanych towarów”, ponieważ skarżąca rości sobie prawa do szczególnej etykiety umiejscowionej na butelce w sposób odróżniający, a nie do samego pojemnika. W konsekwencji badanie cech butelki jest bez znaczenia, a opisanie spornego oznaczenia jako „trójwymiarowego przedstawienia pod czterema kątami ciemnej butelki z zamknięciem koronowym […] zaopatrzonej w białą etykietę owijającą dolną część korpusu butelki”, jak to uczyniła Izba Odwoławcza, jest nieścisłe. Przeciwnie, Izba Odwoławcza powinna była zbadać, czy kombinacja elementów etykiety określonych w pkt 19 powyżej stanowi, jako całość, oznaczenie odróżniające.

21      EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej.

22      W tym względzie w odpowiedzi na pytanie zadane przez Sąd na rozprawie skarżąca wyjaśniła, że oznaczenie, o którego rejestrację wniesiono, jest oznaczeniem trójwymiarowym, takim jak przedstawione w pkt 2 skargi i we wniosku o udzielenie ochrony, a mianowicie jest to butelka wraz z kapslem-zamknięciem koronowym i etykietą.

23      Zatem Izba Odwoławcza słusznie wzięła pod uwagę całościowe wrażenie wywierane przez wszystkie te elementy.

24      Ponadto, jak wynika w szczególności z pkt 16, 17, 20, 22, 23 i 25 zaskarżonej decyzji, Izba Odwoławcza należycie uwzględniła wszystkie elementy charakteryzujące sposób postrzegania spornego oznaczenia przez danego konsumenta.

25      W konsekwencji, z zastrzeżeniem uściślenia dokonanego w pkt 18 powyżej, pierwszą część zarzutu należy oddalić.

 W przedmiocie części drugiej zarzutu, dotyczącej zastosowania błędnych kryteriów przy ocenie charakteru odróżniającego spornego oznaczenia

26      Skarżąca podnosi – odsyłając do wyroku z dnia 27 lutego 2002 r., Eurocool Logistik/OHIM (EUROCOOL) (T‑34/00, EU:T:2002:41, pkt 39) – że aby art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 nie znajdował zastosowania, wystarczy minimum charakteru odróżniającego. Sporne oznaczenie składa się zaś z kombinacji elementów odróżniających je wyraźnie od innych kształtów obecnych na rynku odnośnych towarów, tak że rozpatrywane jako całość posiada wymagane minimum charakteru odróżniającego.

27      Wniosek ten znajduje potwierdzenie w wyroku z dnia 3 października 2018 r., Wajos/EUIPO (Kształt pojemnika) (T‑313/17, niepublikowanym, EU:T:2018:638, pkt 26), zgodnie z którym w sektorze spożywczym, charakteryzującym się silną konkurencją, podmioty gospodarcze mają silną motywację do zapewnienia możliwości identyfikacji swoich towarów na tle towarów konkurentów w celu zwrócenia uwagi konsumentów, w szczególności poprzez ich wygląd i koncepcję ich opakowania. Wydaje się zatem, że przeciętny konsument jest w pełni zdolny do postrzegania kształtu opakowania rozpatrywanych towarów jako wskazówki pochodzenia handlowego tych towarów, o ile kształt ten wykazuje cechy wystarczające do przyciągnięcia jego uwagi.

28      Izba Odwoławcza w pkt 11 zaskarżonej decyzji pominęła zaś to orzecznictwo, uznając zasadniczo, że ustalenie charakteru odróżniającego oznaczenia trójwymiarowego, które jest tworzone przez wygląd samego towaru lub jego opakowania, może okazać się trudniejsze niż w przypadku znaku słownego lub graficznego. W konsekwencji, wymagając dla spornego oznaczenia wyższego stopnia zdolności odróżniającej, Izba Odwoławcza naruszyła prawo.

29      EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej.

30      W tym względzie, zgodnie z art. 4 rozporządzenia 2017/1001 kształt towaru lub jego opakowania mogą stanowić znak towarowy Unii Europejskiej, jeśli ów kształt umożliwia odróżnianie towarów jednego przedsiębiorstwa od towarów innych przedsiębiorstw.

31      Zgodnie z art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 nie są rejestrowane znaki towarowe, które pozbawione są jakiegokolwiek odróżniającego charakteru.

32      Z utrwalonego orzecznictwa wynika, że odróżniający charakter znaku towarowego w rozumieniu tego ostatniego przepisu oznacza, że tenże znak towarowy pozwala na określenie towaru lub usługi, dla którego wnosi się o rejestrację, jako pochodzącego z określonego przedsiębiorstwa i tym samym na odróżnienie tego towaru od towarów pochodzących z innych przedsiębiorstw [zob. wyroki: z dnia 20 października 2011 r., Freixenet/OHIM, C‑344/10 P i C‑345/10 P, EU:C:2011:680, pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 24 września 2019 r., Fränkischer Weinbauverband/EUIPO (Kształt butelki elipsoidalnej), T‑68/18, niepublikowany, EU:T:2019:677, pkt 15 i przytoczone tam orzecznictwo].

33      Ów charakter odróżniający znaku towarowego należy oceniać, po pierwsze, w stosunku do towarów lub usług, dla których znak towarowy został zgłoszony, i po drugie, w stosunku do sposobu postrzegania go przez właściwy krąg odbiorców [zob. wyroki: z dnia 20 października 2011 r., Freixenet/OHIM, C‑344/10 P i C‑345/10 P, EU:C:2011:680, pkt 43 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 16 stycznia 2014 r., Steiff/OHIM (Metka z metalowym guzikiem pośrodku ucha pluszowej maskotki), T‑434/12, niepublikowany, EU:T:2014:6, pkt 19 i przytoczone tam orzecznictwo].

34      Warto również przypomnieć, że w celu dokonania oceny, czy dany znak towarowy jest lub nie jest pozbawiony charakteru odróżniającego, należy także wziąć pod uwagę wywierane przez niego całościowe wrażenie. Nie oznacza to jednak, że nie należy dokonać na wstępie sukcesywnej analizy poszczególnych elementów użytych w celu przedstawienia tego znaku. Przy dokonywaniu całościowej oceny może bowiem okazać się pomocne zbadanie każdego z elementów tworzących dany znak towarowy (zob. wyrok z dnia 16 stycznia 2014 r., Metka z metalowym guzikiem pośrodku ucha pluszowej maskotki, T‑434/12, niepublikowany, EU:T:2014:6, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo).

35      Ponadto minimum charakteru odróżniającego wystarczy jednak, by bezwzględna podstawa odmowy rejestracji określona w art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 207/2009 nie miała zastosowania [zob. wyrok z dnia 25 września 2015 r., Bopp/OHIM (Przedstawienie zielonej ośmiokątnej ramy), T‑209/14, niepublikowany, EU:T:2015:701, pkt 45 i przytoczone tam orzecznictwo].

36      Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem kryteria oceny charakteru odróżniającego trójwymiarowych znaków towarowych tworzonych przez kształt samego towaru nie różnią się od kryteriów stosowanych do innych kategorii znaków. Jednakże w ramach stosowania tych kryteriów sposób postrzegania znaku towarowego przez przeciętnego konsumenta niekoniecznie będzie taki sam w przypadku trójwymiarowego znaku towarowego tworzonego przez wygląd samego towaru, jak w przypadku znaku słownego lub graficznego, którym jest oznaczenie niemające związku z wyglądem oznaczonych nim towarów. W braku bowiem elementów graficznych lub tekstowych przeciętny konsument nie wnioskuje zwykle na temat pochodzenia towarów na podstawie ich kształtu czy kształtu ich opakowania i dlatego ustalenie istnienia charakteru odróżniającego w przypadku znaku trójwymiarowego może okazać się trudniejsze niż w przypadku znaku słownego czy graficznego (zob. wyroki: z dnia 20 października 2011 r., Freixenet/OHIM, C‑344/10 P i C‑345/10 P, EU:C:2011:680, pkt 45, 46 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 24 września 2019 r., Kształt butelki elipsoidalnej, T‑68/18, niepublikowany, EU:T:2019:677, pkt 17 i przytoczone tam orzecznictwo; zob. także analogicznie wyrok z dnia 8 kwietnia 2003 r., Linde i in., od C‑53/01 do C‑55/01, EU:C:2003:206, pkt 48).

37      Ściśle rzecz ujmując, zważywszy, że opakowanie płynnego towaru stanowi nieodzowny warunek wprowadzenia go do obrotu, przeciętny konsument przypisze mu w pierwszym rzędzie tę prostą funkcję. Trójwymiarowy znak towarowy tworzony przez takie opakowanie ma charakter odróżniający tylko wtedy, gdy umożliwia on przeciętnemu konsumentowi danego towaru – właściwie poinformowanemu oraz dostatecznie uważnemu i rozsądnemu – na odróżnienie, bez zastanawiania się lub porównywania i bez wykazywania szczególnej uwagi, tego towaru od towarów pochodzących z innych przedsiębiorstw (zob. wyrok z dnia 24 września 2019 r., Kształt butelki elipsoidalnej, T‑68/18, niepublikowany, EU:T:2019:677, pkt 18 i przytoczone tam orzecznictwo; zob. także analogicznie wyrok z dnia 12 lutego 2004 r., Henkel, C‑218/01, EU:C:2004:88, pkt 53).

38      Wobec tego im bardziej kształt, o którego rejestrację w charakterze znaku towarowego wystąpiono, przypomina najbardziej prawdopodobny kształt, który przybierze dany towar, tym bardziej prawdopodobne jest, że ów kształt pozbawiony będzie charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001. Tylko znak, który w sposób znaczny odbiega od normy lub zwyczajów branżowych i z tego względu może pełnić podstawową funkcję wskazywania pochodzenia, nie jest pozbawiony charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001(zob. wyroki: z dnia 29 kwietnia 2004 r., Henkel/OHIM, C‑456/01 P i C‑457/01 P, EU:C:2004:258, pkt 39; z dnia 12 grudnia 2019 r., EUIPO/Wajos, C‑783/18 P, niepublikowany, EU:C:2019:1073, pkt 24 i przytoczone tam orzecznictwo; zob. także i analogicznie wyrok z dnia 12 lutego 2004 r., Henkel, C‑218/01, EU:C:2004:88, pkt 49).

39      Podobnie należy przypomnieć, że nowość czy oryginalność nie są istotnymi kryteriami oceny charakteru odróżniającego znaku towarowego, zatem, aby możliwa była rejestracja znaku towarowego, nie wystarczy, że jest on oryginalny, lecz musi odróżniać się zasadniczo od typowych kształtów danego towaru powszechnie używanych w obrocie i nie może sprawiać wrażenia zwykłego wariantu, a nawet hipotetycznego wariantu tych kształtów. Ponadto w celu wykazania braku charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego nie jest konieczne przedstawienie dowodu na zwyczajowy charakter kształtu w obrocie [zob. wyrok z dnia 7 października 2015 r., The Smiley Company/OHIM (Kształt twarzy w formie gwiazdy), T‑244/14, niepublikowany, EU:T:2015:764, pkt 38 i przytoczone tam orzecznictwo; zob. podobnie wyrok z dnia 28 czerwca 2019 r., Gibson Brands/EUIPO – Wilfer (Kształt korpusu gitary), T‑340/18, niepublikowany, EU:T:2019:455, pkt 39].

40      Sąd wyjaśnił również, że obecność na rynku znacznej liczby kształtów, z jakimi spotyka się konsument, czyni mało prawdopodobnym, by uważał on, iż szczególny rodzaj kształtu należy do konkretnego producenta, a nie jest elementem różnorodności charakteryzującej rzeczony rynek. Znaczna różnorodność kształtów o oryginalnym lub fantazyjnym wyglądzie obecnych dotychczas na rynku ogranicza bowiem prawdopodobieństwo uznania, że szczególny kształt znacznie odbiega od normy panującej na tym rynku, i w rezultacie będzie identyfikowany przez konsumentów wyłącznie na podstawie jego cech szczególnych lub oryginalności (wyrok z dnia 28 czerwca 2019 r., Kształt korpusu gitary, T‑340/18, niepublikowany, EU:T:2019:455, pkt 36).

41      Stąd wniosek, że w sytuacji gdy trójwymiarowy znak towarowy jest tworzony przez kształt towaru, dla którego wystąpiono o rejestrację, lub przez kształt jego opakowania, sam fakt, iż kształt ten jest wariantem kształtów typowych dla tego rodzaju towarów lub opakowań tego rodzaju towarów, nie wystarcza do wykazania, iż wspomniany znak towarowy nie jest pozbawiony charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001. W każdym przypadku należy ustalić, czy taki znak towarowy pozwala przeciętnemu konsumentowi tego produktu – właściwie poinformowanemu, dostatecznie uważnemu i rozsądnemu – na odróżnienie, bez zastanawiania się i bez poświęcania temu szczególnej uwagi, danych towarów od towarów pochodzących z innych przedsiębiorstw (zob. wyrok z dnia 12 grudnia 2019 r., EUIPO/Wajos, C‑783/18 P, niepublikowany, EU:C:2019:1073, pkt 25 i przytoczone tam orzecznictwo).

42      W niniejszej sprawie w pkt 8–13 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza przedstawiła orzecznictwo mające zastosowanie do badania istnienia charakteru odróżniającego trójwymiarowego znaku towarowego, tworzonego przez kształt samego towaru lub przez jego opakowanie. Przypomniała w szczególności wymóg, zgodnie z którym taki znak towarowy powinien odbiegać w sposób znaczny od normy lub zwyczajów panujących w branży. W pkt 14–27 zaskarżonej decyzji Izba Odwoławcza zastosowała to orzecznictwo do spornego oznaczenia i stwierdziła w pkt 25–27 tej decyzji, po pierwsze, że oznaczenie to składa się jedynie z kombinacji elementów typowych dla rozpatrywanych towarów, a mianowicie butelki i etykiety, których kształt i układ nie odróżniają się zasadniczo od niektórych podstawowych kształtów tych towarów, lecz raczej postrzegane są jedynie jako ich zwykły wariant, po drugie, że podnoszone różnice w stosunku do normy panującej w branży można dostrzec dopiero po przeprowadzeniu dość uważnego badania, którego nie dokonuje przeciętny konsument, w związku z czym różnice te nie są postrzegane jako wskazówki pochodzenia handlowego towarów objętych wnioskiem, a po trzecie, że wspomniany konsument postrzega znak towarowy jako wykończenie estetyczne, dekoracyjne lub funkcjonalne towarów nim oznaczonych, które zresztą nie odróżnia się zasadniczo od normy panującej w branży.

43      Niewątpliwie z pkt 26 wyroku z dnia 3 października 2018 r., Kształt pojemnika (T‑313/17, niepublikowanego, EU:T:2018:638), do którego odsyła skarżąca, wynika, że w sektorze spożywczym, charakteryzującym się silną konkurencją, podmioty gospodarcze mają silną motywację do zapewnienia możliwości identyfikacji swoich towarów na tle towarów konkurencji w celu zwrócenia uwagi konsumentów, w szczególności poprzez ich wygląd i koncepcję ich opakowania, przez co wydaje się, że przeciętny konsument jest w pełni zdolny do postrzegania kształtu opakowania rozpatrywanych towarów jako wskazówki pochodzenia handlowego tych towarów, o ile kształt ten wykazuje cechy wystarczające do przyciągnięcia jego uwagi.

44      Jednakże, po pierwsze, należy przypomnieć, że od czasu wyroku z dnia 8 kwietnia 2003 r., Linde i in. (od C‑53/01 do C‑55/01, EU:C:2003:206, pkt 48), który został wydany na gruncie stosowania pierwszej dyrektywy Rady 89/104/EWG z dnia 21 grudnia 1988 r. mającej na celu zbliżenie ustawodawstw państw członkowskich odnoszących się do znaków towarowych (Dz.U. 1989, L 40, s. 1), której zasady znajdują zastosowanie w niniejszej sprawie, z utrwalonego orzecznictwa wynika, że w braku elementów graficznych lub tekstowych przeciętny konsument nie wnioskuje zwykle na temat pochodzenia towarów na podstawie ich kształtu czy kształtu ich opakowania i dlatego ustalenie istnienia charakteru odróżniającego w przypadku znaku trójwymiarowego może okazać się trudniejsze niż w przypadku znaku słownego czy graficznego (zob. pkt 36 powyżej).

45      Po drugie, w pkt 26 wyroku z dnia 3 października 2018 r., Kształt pojemnika (T‑313/17, niepublikowany, EU:T:2018:638), Sąd odniósł się do swojego wyroku z dnia 3 grudnia 2003 r., Nestlé Waters France/OHIM (Kształt butelki) (T‑305/02, EU:T:2003:328, pkt 34), który to wyrok został wydany, zanim Trybunał wyjaśnił w wyrokach z dnia 12 lutego 2004 r., Henkel (C‑218/01, EU:C:2004:88, pkt 49), z dnia 29 kwietnia 2004 r., Henkel/OHIM (C‑456/01 P i C‑457/01 P, EU:C:2004:258, pkt 39), oraz z dnia 7 października 2004 r., Mag Instrument/OHIM (C‑136/02 P, EU:C:2004:592, pkt 31), że w dziedzinie trójwymiarowych znaków handlowych, tworzonych przez kształt samego towaru lub jego opakowania, tylko znak, który w sposób znaczny odbiega od normy lub zwyczajów branżowych i z tego względu może pełnić podstawową funkcję wskazywania pochodzenia, nie jest pozbawiony charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001 (zob. pkt 38 powyżej).

46      Tym samym zasadę, która wynika z pkt 34 wyroku z dnia 3 grudnia 2003 r., Kształt butelki (T‑305/02, EU:T:2003:328), należy interpretować w świetle późniejszego orzecznictwa Trybunału (zob. pkt 36, 38 powyżej). W konsekwencji założenie, zgodnie z którym przeciętny konsument jest w pełni zdolny do postrzegania kształtu opakowania rozpatrywanych towarów jako wskazówki pochodzenia handlowego tych towarów, o ile kształt ten wykazuje cechy wystarczające do przyciągnięcia jego uwagi, należy rozumieć w ten sposób, że dotyczy ono sytuacji, w której zgłoszony trójwymiarowy znak towarowy, tworzony przez kształt samego towaru lub jego opakowania, znacznie odbiega od normy lub zwyczajów panujących w branży.

47      Jest tak tym bardziej, że Sąd w wyroku z dnia 3 października 2018 r., Kształt pojemnika (T‑313/17, niepublikowanym, EU:T:2018:638, pkt 28), uściślił, że przy ocenie charakteru odróżniającego trójwymiarowego znaku towarowego tworzonego przez kształt samego towaru lub jego opakowanie należy zbadać, czy zgłoszony znak towarowy znacznie odbiega od normy lub zwyczajów panujących w branży. W wyroku z dnia 12 grudnia 2019 r., EUIPO/Wajos (C‑783/18 P, niepublikowanym, EU:C:2019:1073, pkt 24, 26, 30), Trybunał wyraźnie potwierdził zastosowanie w tej dziedzinie testu „znacznego odejścia od normy i zwyczajów panujących w danej branży”.

48      Stąd wniosek, że skarżąca niesłusznie twierdzi, iż Izba Odwoławcza zastosowała błędne kryteria oceny charakteru odróżniającego zgłoszonego znaku towarowego.

49      Część drugą zarzutu należy zatem oddalić.

 W przedmiocie części trzeciej zarzutu, dotyczącej błędnego stwierdzenia przez Izbę Odwoławczą braku charakteru odróżniającego spornego oznaczenia

50      W świetle wyjaśnień zawartych w pkt 18 powyżej skarżąca w ramach części trzeciej zarzutu podnosi dwa zarzuty szczegółowe. Po pierwsze, stwierdza w istocie, że Izba Odwoławcza niewłaściwie zdefiniowała normę i zwyczaje panujące w branży. Po drugie, wskazuje, że kształt i sposób umiejscowienia etykiety na butelce nie mają żadnego aspektu funkcjonalnego i znacznie odbiegają od normy i zwyczajów panujących w branży.

–       W przedmiocie pierwszego zarzutu szczegółowego, opartego na błędzie w określeniu normy i zwyczajów panujących w branży

51      Skarżąca podnosi, że przykłady przytoczone przez Izbę Odwoławczą nie są reprezentatywne dla normy i zwyczajów panujących w branży. W sektorze spożywczym, a dokładniej w branży napojów alkoholowych, norma polega na umieszczeniu na butelce etykiety, zazwyczaj prostokątnej, przytwierdzonej w całości do cylindrycznej części korpusu butelki.

52      EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej.

53      W tym względzie z utrwalonego orzecznictwa wynika, że skoro wnosząca odwołanie powoływała się na charakter odróżniający zgłoszonego znaku, mimo analizy przeprowadzonej przez EUIPO, to do niej należało przedstawienie konkretnych i potwierdzonych danych wykazujących, że zgłoszony znak towarowy ma samoistny charakter odróżniający [zob. wyroki: z dnia 28 września 2010 r., Rosenruist/OHIM (Przedstawienie dwóch krzywych na kieszeni), T‑388/09, niepublikowany, EU:T:2010:410, pkt 37 i przytoczone tam orzecznictwo; z dnia 21 listopada 2018 r., Bopp/EUIPO (Przedstawienie ośmiokąta równobocznego), T‑460/17, niepublikowany, EU:T:2018:816, pkt 53 i przytoczone tam orzecznictwo].

54      Należy również przypomnieć, że Izba Odwoławcza ponadto nie jest zobowiązana do wskazania w sposób ogólny i abstrakcyjny wszystkich norm i zwyczajów danej branży [zob. wyrok z dnia 13 maja 2020 r., Cognac Ferrand/EUIPO (Kształt plecionki na butelce), T‑172/19, niepublikowany, EU:T:2020:202, pkt 49 i przytoczone tam orzecznictwo].

55      W niniejszej sprawie Izba Odwoławcza przychyliła się do analizy przeprowadzonej przez ekspertkę odnośnie do różnorodności kształtów etykiet na butelkach napojów, w tym także w odniesieniu do ich umiejscowienia, przedstawiła niektóre z nich w pkt 17 zaskarżonej decyzji, a w rezultacie ustaliła, że norma i zwyczaje w tej branży cechują się dużą różnorodnością form prezentacji (zob. podobnie wyrok z dnia 28 czerwca 2019 r., Kształt korpusu gitary, T‑340/18, niepublikowany, EU:T:2019:455, pkt 38, 39).

56      A zatem nawet przy założeniu, że najczęściej spotykany kształt etykiety rozpatrywanych towarów jest, jak twierdzi skarżąca, prostokątny i etykieta jest w całości przytwierdzona do cylindrycznej części korpusu butelki, norm i zwyczajów panujących w branży nie można sprowadzić, jak słusznie twierdzi EUIPO, wyłącznie do statystycznie najbardziej rozpowszechnionego kształtu, lecz obejmują one wszystkie kształty, z jakimi konsument zazwyczaj spotyka się na rynku.

57      Wynika z tego, że pierwszy zarzut szczegółowy należy oddalić.

–       W przedmiocie drugiego zarzutu szczegółowego, dotyczącego błędu w ocenie funkcjonalnego charakteru etykiety oraz znacznego odejścia od normy i zwyczajów panujących w branży

58      Po pierwsze, skarżąca utrzymuje, że kształt etykiety i sposób, w jaki jest owinięta wokół butelki, są bardzo szczególne. Sporne oznaczenie charakteryzuje się etykietą w kształcie trójkąta prostokątnego, którego przeciwprostokątna jest umieszczona na dolnej części butelki, a wysokość etykiety na obwodzie butelki jest zmienna, tworząc szczyt z jednej strony oraz wycięcie o kształcie wielkiej litery „V” z drugiej strony, przez co etykieta przypomina mitrę biskupią. Wysokość etykiety powoduje, że etykieta wystaje poza cylindryczny korpus butelki, tak że w części szczytowej nie pokrywa się z kształtem butelki.

59      Natomiast w prawie wszystkich przedstawionych przez Izbę Odwoławczą przykładach etykieta była szorstka, a nie gładka. Etykiety te przylegały w całości, a nie częściowo, do korpusu butelki. Jedyny przykład podany w zaskarżonej decyzji, przedstawiający etykietę owiniętą wokół korpusu butelki na całym obwodzie, dotyczył jednak etykiety prostokątnej, której wysokość była niezmienna na całym obwodzie butelki, a nie etykiety o nieregularnej wysokości, w której występuje szczyt.

60      A zatem sporne oznaczenie różni się znacznie od tych przykładów, a więc od normy panującej w branży. Żaden z przykładów wskazanych przez Izbę Odwoławczą nie przedstawia butelki, której etykieta ma cechy odróżniające spornego oznaczenia. Jego szczególny wygląd jest dostrzegalny nawet na odległość. Właściwy krąg odbiorców postrzega go nie jako klasyczny wariant możliwych kształtów rozpatrywanych towarów, lecz jako łatwe do zapamiętania wskazanie pochodzenia, które umożliwia odbiorcy – nawet bez oglądania zamieszczonych na nim określeń – natychmiastowe odróżnienie towarów skarżącej od towarów mających inne pochodzenie handlowe.

61      Po drugie, zawarte w pkt 20 zaskarżonej decyzji stwierdzenie Izby Odwoławczej, zgodnie z którym szczyt etykiety może nie być widoczny lub zauważalny, gdy osoba, która spożywa płyn z butelki, chwyci dłonią tę jej część, jest zaskakujące. Z jednej strony szczyt nie znajduje się na poziomie korpusu butelki, to znaczy części niższej, za którą konsument ją chwyta, gdy zamierza spożyć płyn, lecz na wysokości szyjki butelki, w związku z czym konsument nie zakryje go dłonią podczas picia. Z drugiej strony nie istnieje żaden wymóg stałej widoczności oznaczenia dla konsumenta, który warunkowałby odróżniający charakter oznaczenia. W przeciwnym razie żaden znak towarowy nie podlegałby ochronie, ponieważ każde oznaczenie umieszczone na towarze mogłoby zostać chwilowo zakryte w zależności od sposobu, w jaki towar jest przechowywany lub używany.

62      Po trzecie, wbrew temu, co wskazała Izba Odwoławcza w pkt 24 zaskarżonej decyzji, etykieta stosowana przez skarżącą nie ma żadnego aspektu funkcjonalnego i nie służy zatrzymywaniu kropel płynu pozostających na szyjce bezpośrednio po nalaniu płynu do szklanki lub wypiciu bezpośrednio z butelki. Nie jest to bowiem serwetka, ale etykieta z cienkiego papieru bez żadnych właściwości absorpcyjnych. Kropla, który płynęłaby po butelce – czy to po boku tworzącym szczyt, czy też po boku tworzącym wycięcie w kształcie „V” – nie wsiąkłaby w zgłoszoną etykietę bardziej niż w jakąkolwiek inną etykietę papierową.

63      EUIPO nie zgadza się z argumentami skarżącej.

64      W tym względzie, po pierwsze, należy przypomnieć, że sporne oznaczenie składa się z trójwymiarowego przedstawienia, pod czterema różnymi kątami, ciemnej butelki zamykanej kapslem-zamknięciem koronowym. Biała etykieta otacza w sposób nieregularny dolną część korpusu butelki, z wyjątkiem szczytu skierowanego ku górze, który nie przylega do butelki w tej części. Po drugiej stronie butelki etykieta tworzy wycięcie w kształcie wielkiej litery „V”.

65      Zarówno Izba Odwoławcza, jak i ekspertka wykazały, że sektor napojów spożywczych charakteryzuje się dużą różnorodnością kształtów i sposobu umiejscowienia etykiet na butelkach. Istnieją, między innymi, etykiety szorstkie lub gładkie, takie jak rozpatrywana etykieta, oraz etykiety pokrywające butelkę całkowicie lub jedynie w części, tak jak rozpatrywana etykieta. Niektóre etykiety przylegają w całości do butelki, podczas gdy inne, jak w niniejszej sprawie, częściowo od nich odstają. Podobnie istnieją etykiety prostokątne, okrągłe lub takie, które, tak jak omawiana etykieta, mają inne kształty geometryczne. O ile nie jest wykluczone, że etykieta taka jak objęta wnioskiem o rejestrację, czy nawet etykieta bardzo podobna, nie jest jeszcze obecna na rynku danych towarów, o tyle należy jednak przypomnieć, że nowość ani oryginalność nie stanowią kryteriów istotnych dla oceny charakteru odróżniającego znaku towarowego. Postać i umiejscowienie tej etykiety na butelce są elementem ciągłego zbioru kształtów, jakie konsument może zazwyczaj zobaczyć na rynku. Zatem, jak wynika zasadniczo z pkt 17–25 zaskarżonej decyzji, etykieta ta nie dość, że nie odbiega w znaczny sposób od normy lub zwyczajów panujących w branży, to jeszcze stanowi jedynie możliwy wariant już istniejących kształtów.

66      Jak słusznie stwierdziła Izba Odwoławcza, w szczególności w pkt 23 i 26 zaskarżonej decyzji, aby dostrzec różnice między etykietą stanowiącą sporne oznaczenie a innymi kształtami etykiet powszechnie występującymi na rynku, należy dokonać uważnego badania, którego przeciętny konsument rozpatrywanych towarów nie przeprowadzi. A zatem wspomniane różnice nie przyciągną jego uwagi i nie zapamięta on ich jako oznaczenia odróżniającego (zob. orzecznictwo przytoczone w pkt 37 i 41 powyżej).

67      W każdym razie samo odejście od normy lub zwyczajów panujących w branży nie wystarcza do stwierdzenia charakteru odróżniającego spornego oznaczenia (wyrok z dnia 13 maja 2020 r., Kształt plecionki na butelce, T‑172/19, niepublikowany, EU:T:2020:202, pkt 55).

68      Po drugie, jak wynika z pkt 18, 19, 22 i 27 zaskarżonej decyzji i jak słusznie utrzymuje EUIPO, przeciętni konsumenci oczekują, że etykieta będzie nośnikiem informacji dotyczących rozpatrywanych towarów, w tym oznaczenia ich pochodzenia handlowego, lecz nie oczekują, że sama w sobie, to znaczy w braku jakiegokolwiek elementu graficznego lub figuratywnego, będzie oznaczać pochodzenie tych towarów. Skarżąca przyznaje zresztą, że etykieta będzie opatrzona elementami słownymi (zob. pkt 60 powyżej). Konsumenci mogą również postrzegać etykietę jako wykończenie estetyczne. Wobec braku informacji, które mogłyby uwrażliwić tych konsumentów na fakt, że oznaczenie to ma określać pochodzenie rozpatrywanych towarów, nie będą w stanie wyobrazić sobie, że rozpatrywane oznaczenie ma określać konkretnego producenta, i nie zwrócą na nie szczególnej uwagi [zob. analogicznie wyroki: z dnia 9 października 2002 r., Glaverbel/OHIM (Powierzchnia płytki szklanej), T‑36/01, EU:T:2002:245, pkt 28; z dnia 21 listopada 2018 r., Przedstawienie ośmiokąta równobocznego, T‑460/17, niepublikowany, EU:T:2018:816, pkt 63].

69      W rezultacie sporne oznaczenie nie może wskazywać pochodzenia rozpatrywanych towarów. Nie posiada zatem wymaganego minimum charakteru odróżniającego.

70      Wniosku tego nie podważają argumenty skarżącej.

71      Po pierwsze, skarżąca nie wykazała, że przeciętny konsument zrozumie etykietę jako aluzję do mitry biskupiej, co przyczyniłoby się do wyróżnienia jej na tle normy i zwyczajów panujących w branży. Z jednej strony, w przeciwieństwie do wspomnianej etykiety, mitra biskupia cechuje się zwykle dwoma szczytami, z których jeden znajduje się z przodu, a drugi z tyłu. Z drugiej strony znaczenie etykiety jako mitry biskupiej powinni rozumieć konsumenci w całej Unii. Tymczasem mitra z elementami szczytowymi jest zwyczajowo elementem ubioru biskupów kościołów katolickich i anglikańskich oraz innych mniej rozpowszechnionych kościołów. Nie jest ona używana w kościołach prawosławnych czy ewangelickich, które są jednak szeroko rozpowszechnione w szeregu państw członkowskich. W każdym razie skarżąca wyjaśniła na rozprawie, że to, czy konsumenci uznają etykietę za aluzję do mitry, nie ma większego znaczenia.

72      Po drugie, zawarte w pkt 20 zaskarżonej decyzji stwierdzenie Izby Odwoławczej, zgodnie z którym, w istocie, konsumenci mogą nie dostrzec, że szczyt etykiety odstaje od górnej części butelki, w zależności od sposobu, w jaki chwytają butelkę przy konsumpcji jej zawartości, należy rozumieć w świetle orzecznictwa przytoczonego w pkt 37 i 41 powyżej, przypomnianego i zastosowanego, w szczególności, w pkt 12, 22, 23 i 26 zaskarżonej decyzji, zgodnie z którym właściwy krąg odbiorców, właściwie poinformowanych i dostatecznie uważnych, ogólnie rzecz biorąc, nie będzie wykazywał szczególnego poziomu uwagi przy zakupie rozpatrywanych towarów, w związku z czym omawiana etykieta, a także sposób jej umieszczenia na butelce, nie przyciągną faktycznie jego uwagi. Podobnie Izba Odwoławcza nie stwierdziła, że żaden z konsumentów nie dostrzeże tego elementu. W ten sposób wskazała jedynie możliwość, że przeciętnie uważny konsument może nie dostrzec tej cechy, jeśli chwyci butelkę w określony sposób. Takiej sytuacji nie można jednak wykluczyć, ponieważ butelkę można chwycić zarówno w dolnej części, jak i w górnej, nawet jeśli zdarza się to rzadko.

73      Ponadto, jak jasno wynika, między innymi, z pkt 17–19, 21, 22 i 27 zaskarżonej decyzji, tej szczególnej cechy etykiety konsumenci nie będą postrzegać jako elementu mogącego nadać jej charakter odróżniający. Po pierwsze, stanowi ona jedynie niewielką odmianę estetyczną lub dekoracyjną w stosunku do kształtów obecnych na rynku. Po drugie, przeciętni konsumenci oczekują, że etykieta będzie nośnikiem informacji dotyczących rozpatrywanych towarów, w tym oznaczenia ich pochodzenia handlowego, lecz nie oczekują, że sama w sobie, to znaczy w braku jakiegokolwiek elementu graficznego lub figuratywnego, będzie oznaczać ich pochodzenie. W związku z tym, uzasadnienie zawarte w pkt 20 zaskarżonej decyzji miało w rzeczywistości charakter dodatkowy.

74      Po trzecie, o ile uzasadnienie zawarte w pkt 24 i 27 zaskarżonej decyzji, dotyczące podnoszonej funkcji rozpatrywanej etykiety, polegającej na zabezpieczeniu przed kapaniem, jest mało przekonujące, jak zresztą przyznaje EUIPO, o tyle ma ono w każdym razie charakter dodatkowy. Z powyższego wynika nie tylko, że pozostałe elementy uzasadnienia obecne w zaskarżonej decyzji wystarczają już do umotywowania braku charakteru odróżniającego spornego oznaczenia, ale również, że omawiane stwierdzenia rozpoczynają się od wyrażeń „podobnie” lub „nawet”, które potwierdzają ich drugorzędne znaczenie w rozumowaniu Izby Odwoławczej. Stąd wniosek, że argumenty skarżącej mające na celu podważenie tej części uzasadnienia należy oddalić, ponieważ w niniejszym przypadku są one nieistotne dla sprawy [zob. podobnie wyrok z dnia 29 stycznia 2020 r., Vinos de Arganza/EUIPO – Nordbrand Nordhausen (ENCANTO), T‑239/19, niepublikowany, EU:T:2020:12, pkt 51].

75      Konsumenci rozpatrywanych towarów nie będą zatem postrzegać spornego oznaczenia jako oznaczenia ich pochodzenia handlowego, w związku z czym oznaczenie to nie posiada minimum charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 1 lit. b) rozporządzenia 2017/1001.s

76      Stwierdzenie braku minimum charakteru odróżniającego w rozumieniu tego przepisu jest tym bardziej słuszne, że sporne oznaczenie składa się, poza rozpatrywaną etykietą, z ciemnej butelki z kapslem, której charakter całkowicie zwyczajny w stosunku do normy panującej w branży, stwierdzonej przez Izbę Odwoławczą, nie został zakwestionowany przez skarżącą. Sporne oznaczenie stanowi zatem jedynie wariant form prezentacji obecnych na rynku.

77      Z całości powyższych rozważań wynika, że skarżąca nie wykazała, iż sporne oznaczenie odbiega w sposób znaczny od normy lub zwyczajów panujących w branży na rynku charakteryzującym się dużą różnorodnością kształtów opakowań. W konsekwencji drugi zarzut szczegółowy części trzeciej zarzutu również należy oddalić.

78      Z całości powyższych rozważań wynika, że jedyny zarzut, a co za tym idzie – skargę w całości, należy oddalić.

 W przedmiocie kosztów

79      Zgodnie z art. 134 § 1 regulaminu postępowania przed Sądem kosztami zostaje obciążona, na żądanie strony przeciwnej, strona przegrywająca sprawę. Ponieważ skarżąca przegrała sprawę, należy zgodnie z żądaniami EUIPO obciążyć ją kosztami postępowania.

Z powyższych względów

SĄD (trzecia izba)

orzeka, co następuje:

1)      Skarga zostaje oddalona.

2)      Brasserie St Avold zostaje obciążona kosztami postępowania.

Collins

Kreuschitz

Steinfatt

Wyrok ogłoszono na posiedzeniu jawnym w Luksemburgu w dniu 25 listopada 2020 r.

Podpisy


*      Język postępowania: francuski.