WYROK SĄDU DO SPRAW SŁUŻBY PUBLICZNEJ UNII EUROPEJSKIEJ
(druga izba)
z dnia 11 grudnia 2012 r.
Sprawa F‑107/11
Ioannis Ntouvas
przeciwko
Europejskiemu Centrum ds. Zapobiegania i Kontroli Chorób (ECDC)
Służba publiczna – Członek personelu kontraktowego – Postępowanie w sprawie oceny za 2010 r. – Żądnie stwierdzenia nieważności sprawozdania z oceny
Przedmiot: Skarga wniesiona na podstawie art. 270 TFUE, znajdującego zastosowanie do traktatu EWEA na mocy jego art. 106a, w której I. Ntouvas żąda zasadniczo stwierdzenia nieważności swego sprawozdania z oceny za 2010 r.
Orzeczenie: Skarga zostaje oddalona. Skarżący pokrywa własne koszty i zostaje obciążony kosztami poniesionymi przez ECDC.
Streszczenie
1. Skargi urzędników – Interes prawny – Skarga o stwierdzenie nieważności sprawozdania z oceny – Członek personelu kontraktowego niepracujący już w danej instytucji – Nieprzekazanie wspomnianego sprawozdania osobom trzecim – Zachowanie interesu prawnego
(regulamin pracowniczy, art. 43; warunki zatrudnienia innych pracowników, art. 87)
2. Skargi urzędników – Akt niekorzystny – Pojęcie – Czynność przygotowawcza – Początkowy projekt sprawozdania z oceny sporządzony przez oceniającego i zatwierdzającego oraz opinia wspólnego komitetu ds. oceny – Wyłączenie
(regulamin pracowniczy, art. 90, 91)
3. Urzędnicy – Ocena – Sprawozdanie z oceny – Kontrola sądowa – Granice
(regulamin pracowniczy, art. 43)
1. Sprawozdanie z oceny członka personelu kontraktowego, niezależnie od jego przyszłej przydatności, stanowi pisemny i formalny dowód jakości pracy wykonanej przez zainteresowanego. Ocena ta nie ogranicza się do zwykłego opisu zadań wykonanych przez niego w odnośnym okresie, lecz zawiera dodatkowo ocenę przymiotów, jakimi osoba podlegająca ocenie wykazała się przy wykonywaniu działalności zawodowej. Tym samym każdy pracownik ma prawo do tego, by jego praca została poddana sporządzonej rzetelnie i sprawiedliwie ocenie. W konsekwencji zgodnie z prawem do skutecznej ochrony sądowej pracownik ma w każdym przypadku prawo do kwestionowania sprawozdania ze swojej oceny ze względu na jego treść lub ze względu na to, że zostało sporządzone niezgodnie z zasadami określonymi w regulaminie pracowniczym.
W ten sposób okoliczność, że po wniesieniu skargi na sprawozdanie z oceny pracownik odchodzi z danej instytucji i że jego sprawozdanie z oceny nie zostanie przekazane osobom trzecim, nie może spowodować utraty przez niego interesu prawnego w podważaniu wspomnianego sprawozdania.
(zob. pkt 35, 36)
Odesłanie:
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑93/08 N przeciwko Parlamentowi, 10 listopada 2009 r., pkt 46, 47
2. W przypadku aktów bądź decyzji, których wydanie następuje w kilku etapach, w szczególności po zakończeniu postępowania wewnętrznego, aktami zaskarżalnymi są jedynie te akty, które w sposób definitywny określają stanowisko instytucji po zakończeniu owego postępowania, z wyłączeniem aktów tymczasowych, które służą jedynie przygotowaniu wydania ostatecznej decyzji. Tym samym, w obszarze skarg urzędników czy pracowników, akty przygotowujące decyzję nie stanowią aktów niekorzystnych w rozumieniu art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego, ponieważ nie mamy tu do czynienia z aktami, po pierwsze, wywołującymi wiążące skutki prawne, które mogą wpłynąć na interesy skarżącego, zmieniając w istotny sposób jego sytuację prawną, i które, po drugie, ostatecznie określają stanowisko instytucji.
W tym względzie, skoro sporządzenie sprawozdania z oceny pracownika agencji europejskiej przebiega w kilku etapach, po zakończeniu wewnętrznego postępowania i skoro sprawozdanie to staje się ostateczne – w wypadku podważenia początkowego sprawozdania z oceny, sporządzonego przez oceniającego i zatwierdzającego – jedynie na mocy decyzji dyrektora danej agencji, po zasięgnięciu opinii wspólnego komitetu ds. oceny, to tylko to ostateczne sprawozdanie z oceny, sporządzone przez dyrektora, stanowi akt niekorzystny, który może zostać podważony. Natomiast początkowe sprawozdanie z oceny, sporządzone przez oceniającego i zatwierdzającego, jak również opinia wspólnego komitetu ds. oceny stanowią wyłącznie akty przygotowawcze, niewywołujące niekorzystnych skutków wobec pracownika, które nie mogą stać się przedmiotem skargi o stwierdzenie nieważności, a więc żądania dotyczące tych aktów są niedopuszczalne.
(zob. pkt 42–44)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawy połączone T‑57/92 i T‑75/92 Yorck von Wartenburg przeciwko Parlamentowi, 28 września 1993 r., pkt 36 i przytoczone tam orzecznictwo; sprawy połączone T‑246/04 i T‑71/05 Wunenburger przeciwko Komisji, 6 lutego 2007 r., pkt 42 i przytoczone tam orzecznictwo
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑71/08 N przeciwko Parlamentowi, 10 listopada 2009 r., pkt 27–30
3. Nie jest zadaniem Sądu do spraw Służby Publicznej zastępowanie własną oceną oceny osób odpowiedzialnych za dokonywanie oceny pracy danej osoby, ponieważ instytucje Unii korzystają z szerokiego zakresu uznania przy ocenie pracy swych urzędników i pracowników. Tym samym, z wyjątkiem błędu co do stanu faktycznego, oczywistego błędu w ocenie lub nadużycia władzy, do Sądu nie należy kontrola zasadności oceny administracji, co do zdolności zawodowych urzędnika czy pracownika do pełnienia określonych funkcji, jeśli ta zawiera złożone oceny wartościujące, które przez swój charakter nie mogą być poddane obiektywnej weryfikacji.
(zob. pkt 78)
Odesłanie:
Sąd Pierwszej Instancji: sprawa T‑96/04 Cwik przeciwko Komisji, 25 października 2005 r., pkt 41 i przytoczone tam orzecznictwo
Sąd do spraw Służby Publicznej: sprawa F‑4/10 Nastvogel przeciwko Radzie, 13 września 2011 r., pkt 32