Skarga wniesiona w dniu 21 grudnia 2011 r. - Smart Technologies przeciwko OHIM (SMART NOTEBOOK)

(Sprawa T-648/11)

Język postępowania: angielski

Strony

Strona skarżąca: Smart Technologies ULC (Calgary, Kanada) (przedstawiciele: M. Edenborough, QC, T. Elias, barrister, i R. Harrison, solicitor)

Strona pozwana: Urząd Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory)

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej Urzędu Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) z dnia 29 września 2011 r. w sprawie R 942/2011-1;

ewentualnie zmianę zaskarżonej decyzji Pierwszej Izby Odwoławczej i uznanie, że zgłoszenie ma wystarczająco odróżniający charakter i że nie można podnosić zarzutów przeciwko rejestracji na podstawie art. 7 ust. 1 lit. b) lub c) rozporządzenia; oraz

obciążenie strony pozwanej kosztami niniejszego postępowania.

Zarzuty i główne argumenty

Zgłoszony wspólnotowy znak towarowy: słowny znak towarowy "SMART NOTEBOOK" dla towarów z klasy 9 - zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego nr 9049313

Decyzja eksperta: odrzucenie zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego

Decyzja Izby Odwoławczej: oddalenie odwołania

Podniesione zarzuty: naruszenie art. 7 ust. 1 lit. b) i c) rozporządzenia Rady nr 207/2009, ponieważ Izba Odwoławcza błędnie uznała, że zgłoszenie wspólnotowego znaku towarowego było pozbawione jakiegokolwiek charakteru odróżniającego. Ponadto strona skarżąca podnosi, że zgłoszony znak towarowy nie ma charakteru opisowego w stosunku do towarów strony skarżącej, a raczej ma charakter odróżniający, który pozwala mu pełnić funkcję wskazującą handlowe pochodzenie omawianych towarów. W szczególności strona skarżąca podnosi, że Izba: a) zastosowała niewłaściwe kryterium przy badaniu, czy znak towarowy ma charakter opisowy w odniesieniu do towarów, które miały być objęte rejestracją; b) nie wzięła pod uwagę, że strona skarżąca jest właścicielem rodziny znaków towarowych "Smart", i błędnie utożsamiła tą kwestię z pojęciem uzyskanego charakteru odróżniającego w rozumieniu art. 7 ust. 3 rozporządzenia; oraz c) błędnie oddaliła argumentację dotyczącą uzasadnionych oczekiwań w sytuacji gdy pozostałe znaki towarowe, na które się powołano należały wszystkie do strony skarżącej w przeciwieństwie do znaków towarowych, które były własnością osób trzecich.

____________