ΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟΥ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

(τρίτο τμήμα)

της 15ης Ιουνίου 2016

Υπόθεση F‑55/12

Hilke Riemer-Sullivan

κατά

Ευρωπαϊκής Επιτροπής

«Υπαλληλική υπόθεση – Υπάλληλοι – Συντάξεις – Μεταφορά των εθνικών συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων – Προτάσεις προσαυξήσεως συνταξίμων ετών – Μη βλαπτική πράξη – Απαράδεκτο της προσφυγής – Λόγος απαραδέκτου δημοσίας τάξεως – Άρθρο 82 του Κανονισμού Διαδικασίας»

Αντικείμενο:      Προσφυγή ασκηθείσα δυνάμει του άρθρου 270 ΣΛΕΕ, το οποίο έχει εφαρμογή στη Συνθήκη ΕΚΑΕ βάσει του άρθρου 106α της Συνθήκης αυτής, με την οποία η Hilke Riemer-Sullivan ζήτησε την ακύρωση της αποφάσεως της αρμόδιας για τους διορισμούς αρχής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, της 6ης Μαρτίου 2012, με την οποία απορρίφθηκε η διοικητική ένστασή της κατά των «αποφάσεων» περί καθορισμού των προσαυξήσεων, στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων της που αποκτήθηκαν στο πλαίσιο δύο γερμανικών συνταξιοδοτικών συστημάτων και, εφόσον παρίσταται αναγκαίο, την ακύρωση των «αποφάσεων», της 7ης Νοεμβρίου 2011, σχετικά με τον τρόπο υπολογισμού των εν λόγω προσαυξήσεων.

Απόφαση:      H προσφυγή απορρίπτεται. Η Hilke Riemer-Sullivan φέρει τα δικαστικά έξοδά της και καταδικάζεται στα δικαστικά έξοδα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Περίληψη

1.      Ένδικη διαδικασία – Προσφυγή ενώπιον του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης – Προσφεύγων ο οποίος δεν ζήτησε από το Δικαστήριο την έκδοση ερήμην αποφάσεως – Λήψη υπόψη των απαντήσεων του θεσμικού οργάνου σε μέτρο οργανώσεως της διαδικασίας – Μη κατάθεση του υπομνήματος αντικρούσεως εντός της ταχθείσας προθεσμίας – Δεν ασκεί επιρροή

2.      Υπαλληλικές προσφυγές – Βλαπτική πράξη – Έννοια – Πρόταση προσαυξήσεως συνταξίμων ετών ενόψει της μεταφοράς στο σύστημα της Ένωσης των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν πριν από την ανάληψη υπηρεσίας στην Ένωση – Δεν εμπίπτει

(Κανονισμός Υπηρεσιακής Καταστάσεως των υπαλλήλων, άρθρο 91 § 1, και παράρτημα VIII, άρθρο 11 § 2)

1.      Εφόσον ο προσφεύγων δεν ζήτησε από το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης, σε κανένα στάδιο της διαδικασίας, την έκδοση ερήμην αποφάσεως και την επιδίκαση των αιτημάτων του, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι απαντήσεις του θεσμικού οργάνου σε μέτρο οργανώσεως της διαδικασίας, ακόμα και εάν το εν λόγω θεσμικό όργανο δεν κατέθεσε το υπόμνημα αντικρούσεως εντός της ταχθείσας προθεσμίας.

(βλ. σκέψη 12)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: αποφάσεις της 13ης Οκτωβρίου 2015, Επιτροπή κατά Verile και Gjergji, T‑104/14 P, EU:T:2015:776, και Teughels κατά Επιτροπής, T‑131/14 P, EU:T:2015:778

2.      Τα ακυρωτικά αιτήματα σχετικά με πρόταση προσαυξήσεως συνταξίμων ετών ενόψει της μεταφοράς στο συνταξιοδοτικό σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων που αποκτήθηκαν στο πλαίσιο ενός άλλου συστήματος πρέπει να ερμηνεύονται ως αιτήματα με τα οποία ζητείται η ακύρωση της τελικής αποφάσεως περί αναγνωρίσεως προσαυξήσεως συνταξίμων ετών εάν, αφενός, τα μέρη δεν αμφισβητούν ότι ο ενδιαφερόμενος είχε παράσχει τη συγκατάθεσή του στη συνέχιση της διαδικασίας μεταφοράς των συνταξιοδοτικών δικαιωμάτων του που αποκτήθηκαν προγενέστερα από την ανάληψη υπηρεσίας, προσυπογράφοντας την πρόταση που του υποβλήθηκε, και, αφετέρου, εάν η εν λόγω τελική απόφαση είχε ήδη ληφθεί πριν από την άσκηση της προσφυγής ενώπιον του δικαστή της Ένωσης.

Εφόσον οι τελικές αποφάσεις περί αναγνωρίσεως των προσαυξήσεων συνταξίμων ετών από συνταξιοδοτικά δικαιώματα που αποκτήθηκαν από τον προσφεύγοντα ενώπιον δύο εθνικών συνταξιοδοτικών συστημάτων λήφθηκαν μετά την άσκηση της προσφυγής, αυτή δεν μπορεί να αναχαρακτηριστεί ως προσφυγή βάλλουσα κατά των δύο αυτών τελικών αποφάσεων και πρέπει να κριθεί απαράδεκτη, καθόσον βάλλει κατά μη βλαπτικών πράξεων.

(βλ. σκέψεις 22 έως 24)

Παραπομπή:

ΓΔΕΕ: αποφάσεις της 13ης Οκτωβρίου 2015, Επιτροπή κατά Verile και Gjergji, T‑104/14 P, EU:T:2015:776, σκέψεις 62, 110 και 120, και Teughels κατά Επιτροπής, T‑131/14 P, EU:T:2015:778, σκέψη 58