Προσφυγή της 28ης Μαρτίου 2011 - Transports Schiocchet - Excursions κατά Συμβουλίου και Επιτροπής
(Υπόθεση T-203/11)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Ενάγουσα: Transports Schiocchet - Excursions (Beuvillers, Γαλλία) (εκπρόσωπος: É. Deshoulières, δικηγόρος)
Εναγόμενοι: Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της ενάγουσας
Η ενάγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να υποχρεώσει εις ολόκληρον το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να αποζημιώσουν την εταιρία SARL Transports Schiocchet - Excursions για τη ζημία που υπέστη εξαιτίας της τελευταίας, ύψους 8 372 483 ευρώ·
να κρίνει ότι το σχετικό ποσό βαρύνεται με τόκους με το νόμιμο επιτόκιο από της κοινοποιήσεως της αγωγής στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή·
να καταδικάσει στα δικαστικά έξοδα το Συμβούλιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης και την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, δυνάμει του άρθρου 87 του Κανονισμού Διαδικασίας του Γενικού Δικαστηρίου.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αγωγής η ενάγουσα προβάλλει δύο λόγους.
Ο πρώτος λόγος αντλείται από προσβολή του δικαιώματος ακροάσεως ενώπιον δικαστή και ιδίως από παράβαση της υποχρεώσεως των οργάνων της Ευρωπαϊκής Ένωσης να προβλέπουν δυνατότητα ουσιαστικής προσφυγής σε περίπτωση προσβολής των δικαιωμάτων των ιδιωτών από τη νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Η ενάγουσα επικαλείται την έλλειψη, αφενός, κυρώσεων κατά των κρατών μελών και των μεταφορικών επιχειρήσεων που δεν τηρούν τη διαδικασία χορηγήσεως αδείας την οποία προέβέψε ο κανονισμός (EΟK) 684/92 του Συμβουλίου και, αφετέρου, συστήματος αποζημιώσεως υπέρ των μεταφορικών επιχειρήσεων που τηρούν την εν λόγω διαδικασία χορηγήσεως αδείας.
Ο δεύτερος λόγος αντλείται από παράβαση των άρθρων 94 έως 96 ΣΛΕΕ, καθόσον η Επιτροπή ήταν υποχρεωμένη να εξακριβώνει την ορθή εφαρμογή του κανονισμού (EΟK) 684/92 του Συμβουλίου, να ελέγχει αποτελεσματικά τους επιχειρηματίες που δεν συμμορφώνονται προς το σύστημα χορηγήσεως αδείας που προβλέπει ο κανονισμός και να εξαλείφουν τις δυσμενείς διακρίσεις που απορρέουν από την εφαρμογή του κανονισμού. Η ενάγουσα επικαλείται την έλλειψη των αναγκαίων μέτρων που έπρεπε να λάβει η Επιτροπή όσον αφορά την εκτέλεση του κανονισμού αυτού παρά τις καταγγελίες εκ μέρους της ενάγουσας, από τις οποίες αποδεικνύεται ότι η Επιτροπή είχε γνώση της καταστάσεως. Η ως άνω αδράνεια της εναγομένης, ενώ αυτή είχε ουσιαστική γνώση της επιζήμιας για την ενάγουσα καταστάσεως, συνιστά σοβαρή και πρόδηλη παράβαση των άρθρων 94 έως 96 ΣΛΕΕ που είναι αρκούντως κατάφωρη.
____________