Προσφυγή της 6ης Οκτωβρίου 2008 - Freistaat Sachsen και Land Sachsen-Anhalt κατά Επιτροπής

(Υπόθεση T-443/08)

Γλώσσα διαδικασίας: η γερμανική

Διάδικοι

Προσφεύγοντες: Freistaat Sachsen και Land Sachsen-Anhalt (εκπρόσωπος: U. Soltész, δικηγόρος)

Καθής: Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων

Αιτήματα των προσφευγόντων

Οι προσφεύγοντες ζητούν από το Πρωτοδικείο:

σύμφωνα με το άρθρο 231, παράγραφος 1, ΕΚ, να κηρύξει άκυρο το άρθρο 1 της αποφάσεως της Επιτροπής της 23ης Ιουλίου 2008, καθόσον η Επιτροπή διαπιστώνει με αυτό ότι:

α)    το χορηγηθέν από τη Γερμανία μέτρο, υπό τη μορφή συνεισφοράς κεφαλαίων, για την κατασκευή νέου νοτίου διαδρόμου απογειώσεως και προσγειώσεως και των συναφών εγκαταστάσεων αεροδρομίου στον αερολιμένα Leipzig/Halle, αποτελεί κρατική ενίσχυση υπό την έννοια του άρθρου 87, παράγραφος 1, ΕΚ και

β)    η εν λόγω "κρατική ενίσχυση" ανέρχεται σε 350 εκατομμύρια ευρώ·

σύμφωνα με το άρθρο 87, παράγραφος 2, του Κανονισμού Διαδικασίας του Πρωτοδικείου, να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα, περιλαμβανομένων των εξόδων των προσφευγόντων.

Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα

Οι προσφεύγοντες βάλλουν κατά των διαπιστώσεων στο πρώτο μέρος του άρθρου 1 της αποφάσεως της Επιτροπής K (2008) 3512 τελικό, της 23ης Ιουλίου 2008, (C 48/2006, ex N 227/2006) σχετικά με τα μέτρα της Γερμανίας υπέρ της DHL και του αερολιμένα Leipzig/Halle, ότι δηλαδή η χορηγηθείσα από τη Γερμανία συνεισφορά κεφαλαίων προς τον αερολιμένα Leipzig/Halle αποτελεί κρατική ενίσχυση προς τον αερολιμένα και το ποσό της ενισχύσεως αυτής ανέρχεται σε 350 εκατομμύρια ευρώ.

Οι προσφεύγοντες προβάλλουν προς στήριξη της προσφυγής τους επτά λόγους προσφυγής:

Πρώτον, οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται ότι οι διατάξεις περί ενισχύσεων δεν έχουν εφαρμογή επειδή ο αερολιμένας, καθόσον αφορά την ανάπτυξη της υποδομής περιφερειακών αερολιμένων, δεν αποτελεί επιχείρηση υπό την έννοια των διατάξεων αυτών.

Δεύτερον, η Flughafen Leipzig/Halle GmbH αποτελεί κρατική εταιρία ενός σκοπού [Einzweckgesellschaft ("single purpose vehicle")], με οργανωτική μορφή ιδιωτικού δικαίου, και η οποία επομένως, καθόσον αυτή εφοδιάζεται από το κράτος με τα αναγκαία για την εκπλήρωση των καθηκόντων της μέσα, ομολογουμένως, δεν μπορεί να θεωρηθεί λήπτης ενισχύσεως.

Τρίτον, η προσβαλλόμενη απόφαση είναι αντιφατική αυτή καθεαυτήν, δεδομένου ότι στην απόφαση η Flughafen Leipzig/Halle GmbH αντιμετωπίζεται ταυτόχρονα ως λήπτης ενισχύσεως και ως παρέχων ενίσχυση.

Τέταρτον, η εφαρμογή των δημοσιευθεισών το έτος 2005 κατευθύνσεων ¹ σε περίπτωση υφισταμένη πριν από τη δημοσίευσή τους προσκρούει στην απαγόρευση της αναδρομικότητας, στην αρχή της ασφάλειας δικαίου, στην προστασία της δικαιολογημένης εμπιστοσύνης και στην αρχή της ισότητας. Κατά την άποψη των προσφευγόντων, μόνον οι κατευθύνσεις της Επιτροπής του έτους 1994 ² είχαν εφαρμογή.

Επιπλέον, οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται ότι οι νέες κατευθύνσεις αντιβαίνουν προς το πρωτογενές κοινοτικό δίκαιο διότι, ελλείψει της ιδιότητας της επιχειρήσεως εκ μέρους αυτών που ασχολούνται με περιφερειακούς αερολιμένες, δεν ευσταθούν αντικειμενικώς και είναι αντιφατικές αυτές καθ' εαυτές. Σύμφωνα με τις κατευθύνσεις του 2005, και η κατασκευή αερολιμένων υπάγεται στο δίκαιο περί ενισχύσεων, ενώ οι προηγούμενες κατευθύνσεις του 1994 εξαιρούσαν ρητώς τη δραστηριότητα αυτή από την εφαρμογή των διατάξεων περί ενισχύσεων. Ενόψει του διαμετρικώς αντίθετου περιεχομένου των παλαιών και των νέων κατευθύνσεων και επειδή η ρύθμιση του έτους 1994 δεν καταργήθηκε, είναι ασαφές ποια είναι η επιθυμητή νομική εκτίμηση όσον αφορά τη χρηματοδότηση υποδομής αερολιμένων.

Έκτον, οι προσφεύγοντες ισχυρίζονται ότι η Επιτροπή διέπραξε δικονομική παράβαση διότι δεν εφάρμοσε στη συνεισφορά κεφαλαίων που η ίδια χαρακτήρισε ως ενίσχυση τις διατάξεις του κανονισμού (ΕΚ) 659/1999 ³ περί υφισταμένων ενισχύσεων.

Έβδομον, οι κατευθύνσεις του 2005 παρεισέφρησαν επίσης στην κατανομή των αρμοδιοτήτων μεταξύ των κρατών μελών και της Επιτροπής, δεδομένου ότι η Επιτροπή επεκτείνει τις αρμοδιότητές της πέραν του προβλεπομένου στη Συνθήκη ΕΚ πλαισίου, προβαίνοντας σε ευρεία ερμηνεία του ουσιώδους κριτηρίου της "επιχειρήσεως" στο άρθρο 87, παράγραφος 1, ΕΚ, και με αυτή την ευρεία ερμηνεία θέτει υπό τον έλεγχο των κοινοτικών οργάνων και περιστατικά τα οποία εμπίπτουν στη διοικητική αρμοδιότητα των εθνικών αρχών.

____________

¹ - Ανακοίνωση της Επιτροπής - Κοινοτικές κατευθύνσεις για τη χρηματοδότηση των αερολιμένων και τις κρατικές ενισχύσεις σε αεροπορικές εταιρίες για την έναρξη νέων γραμμών με αναχώρηση από περιφερειακούς αερολιμένες (ΕΕ 2005, C 312, σ. 1).

² - Ανακοίνωση της Επιτροπής - Κατευθύνσεις της Επιτροπής σχετικά με την εφαρμογή των άρθρων 92 και 93 της Συνθήκης ΕΚ και του άρθρου 61 της Συμφωνίας ΕΟΧ για τις κρατικές ενισχύσεις στον τομέα των αεροπορικών μεταφορών (ΕΕ 1994, C 350, σ. 7).

³ - Κανονισμός (ΕΚ) 659/1999 του Συμβουλίου, της 22ας Μαρτίου 1999, για τη θέσπιση λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του άρθρου 93 της Συνθήκης ΕΚ.