Προσφυγή της 27ης Ιανουαρίου 2010 - Arkema France κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-23/10)
Γλώσσα διαδικασίας: η αγγλική
Διάδικοι
Προσφεύγουσα: Arkema France (Colombes, France) (εκπρόσωποι: J. Joshua, barrister, E. Aliende Rodríguez, lawyer)
Καθής: Ευρωπαϊκή Επιτροπή
Αιτήματα της προσφεύγουσας
Η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να ακυρώσει το άρθρο 1, παράγραφοι 1 και 2, της αποφάσεως της Επιτροπής C(2009)8682, της 11ης Νοεμβρίου 2009, κατά το μέτρο που αφορά την προσφεύγουσα και, εν πάση περιπτώσει, να ακυρώσει το άρθρο 1, παράγραφος 1, κατά το μέτρο που με αυτό διαπιστώνεται ότι η προσφεύγουσα συμμετείχε σε παράβαση σχετικά με σταθεροποιητές κασσιτέρου μεταξύ της 16ης Μαρτίου 1994 και της 31ης Μαρτίου 1996,
να ακυρώσει τα πρόστιμα που επιβλήθηκαν στην προσφεύγουσα με το άρθρο 2,
σε περίπτωση που δεν ακυρώσει στο σύνολό τους τα πρόστιμα, να τα μειώσει ουσιαστικά κατ' ενάσκηση της πλήρους δικαιοδοσίας του,
να καταδικάσει την Επιτροπή στα δικαστικά έξοδα.
Ισχυρισμοί και κύρια επιχειρήματα
Με την προσφυγή ζητείται η ακύρωση της αποφάσεως της Επιτροπής, της 11ης Νοεμβρίου 2009, στην υπόθεση COMP/38.589-Σταθεροποιητές θερμότητας, με την οποία διαπιστώνεται ότι η προσφεύγουσα συμμετείχε σε δύο διαφορετικές παραβάσεις του άρθρου 81 ΕΚ (νυν άρθρο 101 ΣΛΕΕ), μία στον τομέα των σταθεροποιητών κασσιτέρου και μία στον τομέα ESBO, και επιβάλλεται πρόστιμο για κάθε προϊόν.
Προς στήριξη της προσφυγής της, η προσφεύγουσα προβάλλει τους ακόλουθους ισχυρισμούς:
Πρώτον, υποστηρίζει ότι, κατ' ορθή εφαρμογή του άρθρου 25 του κανονισμού (EΚ) 1/2003
1, η ένδικη διαδικασία στην υπόθεση Akzo
2 δεν είχε ως αποτέλεσμα αναστολή της παραγραφής και ότι η εξουσία της Επιτροπής προς επιβολή προστίμου παραγράφηκε ως προς αμφότερες τις παραβάσεις λόγω παρελεύσεως της δεκαετούς προθεσμίας που απορρέει από τον κανόνα του "διπλάσιου της προθεσμίας". Η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή υπέπεσε σε πλάνη περί το δίκαιο κρίνοντας ότι η δίκη στην υπόθεση Akzo ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου είχε ως αποτέλεσμα αναστολή της παραγραφής και ότι εσφαλμένως κατέληξε στο συμπέρασμα ότι η ανώτατη προθεσμία των δέκα ετών που προβλέπεται στο άρθρο 25, παράγραφος 5, του προαναφερθέντος κανονισμού θα μπορούσε να παραταθεί εν προκειμένω.
Δεύτερον, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος για τη διαπίστωση παραβάσεων σε σχέση με τις οποίες δεν είχε πλέον εξουσία επιβολής προστίμων. Συγκεκριμένα, κατά την προσφεύγουσα, το άρθρο 7 του κανονισμού (EΚ) 1/2003 επιτρέπει στην Επιτροπή να διαπιστώσει ότι έχει διαπραχθεί παράβαση χωρίς να επιβάλλει πρόστιμο, υπό τον όρον ότι αποδεικνύει την ύπαρξη σχετικού εννόμου συμφέροντος.
Τρίτον, και ανεξάρτητα από τους δύο πρώτους ισχυρισμούς, η προσφεύγουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο να ακυρώσει την περιλαμβανόμενη στο άρθρο 1, παράγραφος 1, της προσβαλλομένης αποφάσεως διαπίστωση, κατά την οποία η προσφεύγουσα είχε συμμετάσχει σε παράβαση στον τομέα των σταθεροποιητών κασσιτέρου κατά την περίοδο μεταξύ 16ης Μαρτίου 1994 - 31ης Μαρτίου 1996 και ισχυρίζεται ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε την ύπαρξη εννόμου συμφέροντος να προβεί σε τέτοια διαπίστωση.
Τέταρτον, για την περίπτωση που το Γενικό Δικαστήριο δεν ακυρώσει τα πρόστιμα στο σύνολό τους, η προσφεύγουσα υποστηρίζει ότι η Επιτροπή δεν απέδειξε ότι η παράβαση επεκτάθηκε πέραν της 23ης Φεβρουαρίου 1999, γεγονός που συνεπάγεται ότι το επιβληθέν για τη δεύτερη περίοδο συμπράξεως πρόστιμο θα πρέπει να μειωθεί ώστε να ληφθεί υπόψη η μικρότερη διάρκεια των παραβάσεων.
____________1 - Κανονισμός του Συμβουλίου (EΚ) 1/2003, της 16ης Δεκεμβρίου 2002, για την εφαρμογή των κανόνων ανταγωνισμού που προβλέπονται στα άρθρα 81 και 82 της Συνθήκης (ΕΕ 2003 L 1, σ. 1).2 - Απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 17ης Σεπτεμβρίου 2007, στις συνεκδικασθείσες υποθέσεις T-125/03 και T-253/03, Akzo Nobel Chemicals και Akcros Chemicals κατά Επιτροπής (Συλλογή 2007, σ. II-3523).