WYROK SĄDU (izba ds. odwołań)

z dnia 16 września 2013 r.

Sprawa T‑618/11 P

Carlo De Nicola

przeciwko

Europejskiemu Bankowi Inwestycyjnemu (EBI)

Odwołanie – Służba publiczna – Personel EBI – Ocena – Awans – Postępowanie w sprawie oceny i awansu (2008) – Decyzja komisji odwoławczej – Zakres kontroli – Sprawozdanie z oceny – Zarzut niezgodności z prawem – Rozsądny termin – Żądanie stwierdzenia nieważności – Żądanie odszkodowawcze – Zawisłość sporu

Przedmiot:      Odwołanie mające na celu uchylenie wyroku Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 28 września 2011 r. w sprawie F‑13/10 De Nicola przeciwko EBI.

Orzeczenie:      Wyrok Sądu do spraw Służby Publicznej Unii Europejskiej (pierwsza izba) z dnia 28 września 2011 r. w sprawie F‑13/10 De Nicola przeciwko EBI zostaje uchylony w zakresie, w jakim oddalono w nim żądania Carla De Nicoli stwierdzenia nieważności decyzji komisji odwoławczej Europejskiego Banku Inwestycyjnego (EBI). W pozostałym zakresie odwołanie zostaje oddalone. Skarga wniesiona przez C. De Nicolę do Sądu do spraw Służby Publicznej w sprawie F‑13/10 zostaje oddalona. Carlo De Nicola pokrywa własne koszty oraz połowę kosztów poniesionych przez EBI zarówno w postępowaniu przed Sądem do spraw Służby Publicznej, jak i w niniejszej instancji. EBI pokrywa połowę własnych kosztów poniesionych zarówno w postępowaniu przed Sądem do spraw Służby Publicznej, jak i w niniejszej instancji.

Streszczenie

1.      Skargi urzędników – Pracownicy Europejskiego Banku Inwestycyjnego – Skarga na decyzję komisji odwoławczej w sferze oceny – Kontrola sądowa – Zakres

(regulamin pracowniczy, art. 91; regulamin pracowniczy Europejskiego Banku Inwestycyjnego, art. 22)

2.      Odwołanie – Zarzuty – Błędna ocena okoliczności faktycznych i dowodów – Niedopuszczalność – Kontrola przez Sąd oceny okoliczności faktycznych i dowodów – Wykluczenie, z wyjątkiem przypadku ich przeinaczenia

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 58, załącznik I, art. 11)

3.      Postępowanie sądowe – Skarga wszczynająca postępowanie – Wymogi formalne – Szczegółowe przedstawienie zarzutów i argumentów podniesionych przed Sądem do spraw Służby Publicznej

[statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 21; regulamin postępowania przed Sądem do spraw Służby Publicznej, art. 35 § 1 lit. e)]

4.      Prawo Unii Europejskiej – Zasady – Dochowanie rozsądnego terminu – Postępowanie administracyjne – Postępowanie sądowe – Kryteria oceny

(Karta praw podstawowych Unii Europejskiej, art. 47, art. 52 ust. 1; regulamin pracowniczy Europejskiego Banku Inwestycyjnego, art. 41)

5.      Odwołanie – Zarzuty – Kontrola przez Sąd prawidłowości kwalifikacji prawnej ustaleń faktycznych dokonanej przez Sąd do spraw Służby Publicznej – Dopuszczalność

(statut Trybunału Sprawiedliwości, art. 58, załącznik I, art. 11)

6.      Skargi urzędników – Pracownicy Europejskiego Banku Inwestycyjnego – Skarga o stwierdzenie nieważności niewniesiona w terminie – Skarga o odszkodowanie mająca na celu identyczny skutek – Niedopuszczalność

7.      Postępowanie sądowe – Zarzut zawisłości sporu – Tożsamość stron, przedmiotu i zarzutów w dwóch skargach – Niedopuszczalność skargi wniesionej w drugiej kolejności

8.      Odwołanie – Zarzuty – Kontrola przez Sąd odmowy zarządzenia środków organizacji postępowania lub środków dowodowych przez Sąd do spraw Służby Publicznej – Zakres

(art. 256 ust. 2 TFUE; statut Trybunału Sprawiedliwości, załącznik I, art. 11)

1.      Nawet gdyby przyjąć, że żądania skierowane przeciwko decyzji komisji odwoławczej Europejskiego Banku Inwestycyjnego skutkowały skierowaniem do sądu Unii sprawozdania z oceny, od którego odwołano się w drodze administracyjnej, sama ta okoliczność nie uzasadnia tego, by sąd Unii ograniczył się do zbadania żądań skierowanych przeciwko spornemu sprawozdaniu, czy wręcz zupełnie zrezygnował z kontroli zasadności decyzji komisji odwoławczej, ponieważ komisja ta ma pełne uprawnienia kontrolne, uprawniające do zastąpienia swoją oceną ocen znajdujących się w sprawozdaniu, z których to uprawnień Sąd do spraw Służby Publicznej nie może ze swej strony korzystać. Ewentualne błędne zrzeczenie się przez komisję odwoławczą takiej pełnej kontroli jest równoznaczne z pozbawieniem zainteresowanego jednej instancji kontrolnej przewidzianej w przepisach wewnętrznych Banku, a zatem wywołuje niekorzystne dla niego skutki, przez co powinno podlegać kontroli sądu pierwszej instancji.

Ponadto, zważywszy na pełne uprawnienia kontrolne komisji odwoławczej, które są tym samym szersze niż kompetencje sądu, w odniesieniu do osądów zawartych w spornym sprawozdaniu i przyznanych w nim ocen niezbędne jest, by sąd pierwszej instancji sprawdził, jakkolwiek w ramach swej ograniczonej kontroli, czy i w jakim zakresie rzeczona komisja wywiązała się z obowiązku pełnej kontroli zgodnie z obowiązującymi normami. Właśnie z powodu tej pełnej kontroli skutki prawne decyzji komisji odwoławczej nie muszą koniecznie pokrywać się ze skutkami sprawozdania z oceny poddanego jej kontroli, a zatem mogą powodować inne niekorzystne skutki, a więc to sąd powinien ocenić ich zgodność z prawem, jeżeli sprawa przed nim zawiśnie.

(zob. pkt 42, 43)

Odesłanie:

Sąd: sprawy połączone T‑7/98, T‑208/98 i T‑109/99 De Nicola przeciwko EBI, 23 lutego 2001 r., RecFP s. I‑A-49, II-185, pkt 132; sprawy połączone T‑178/00 i T‑341/00 Pflugradt przeciwko EBC, 22 października 2002 r., Rec. s. II‑4035, pkt 69; sprawa T‑37/10 P De Nicola przeciwko EBI, 27 kwietnia 2012 r., pkt 46, 49, 52–54

2.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 52)

Odesłanie:

Trybunał: sprawa C‑449/99 P EBI przeciwko Hautem, 2 października 2001 r., Rec. s. I‑6733, pkt 44; sprawa C‑121/01 P O’Hannrachain przeciwko Parlamentowi, 5 czerwca 2003 r., Rec. s. I‑5539, pkt 35; sprawa C‑230/05 P L przeciwko Komisji, 27 kwietnia 2006 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 45

3.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 57)

Odesłanie:

Sąd: sprawa T‑100/04 Giannini przeciwko Komisji, 12 marca 2008 r., Zb.Orz.SP s. I‑A-2‑9, II-A-2‑37, pkt 61, 62 i przytoczone tam orzecznictwo

4.      Jeżeli żaden przepis prawa Unii nie określa czasu trwania postępowania, rozsądny charakter terminu, w jakim instytucja wydała sporny akt, powinien być oceniany w zależności od całości okoliczności sprawy, w szczególności znaczenia sporu dla zainteresowanego, złożoności sprawy i zachowania stron. Tym samym rozsądny charakter terminu nie może być ustalony poprzez odniesienie do konkretnej górnej granicy, ustalonej w sposób abstrakcyjny, lecz powinien być oceniany w każdym przypadku w zależności od okoliczności sprawy. Ponadto, zważywszy na konieczność zachowania spójności, należy zastosować pojęcie rozsądnego terminu w taki sam sposób wówczas, gdy pojęcie to dotyczy skargi lub wniosku, dla których żaden przepis prawa Unii nie przewidział terminu, w którym ta skarga lub ten wniosek powinny być wniesione. W obydwu przypadkach sąd Unii powinien uwzględnić okoliczności właściwe dla danego przypadku.

(zob. pkt 74)

Odesłanie:

Sąd: sprawa C‑334/12 RX-II (szczególna procedura kontroli orzeczenia) Arango Jaramillo i in. przeciwko EBI, 28 lutego 2013 r., pkt 25–46

5.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 77)

Odesłanie:

Sąd: sprawa T‑450/10 P Marcuccio przeciwko Komisji, 18 lipca 2011 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 31

6.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 96)

7.      Skargę wniesioną po tym, jak wniesiono inną skargę, dotyczącą sporu toczącego się między tymi samymi stronami, opartą na tych samych zarzutach i zmierzającą do stwierdzenia nieważności tego samego aktu prawnego należy odrzucić jako niedopuszczalną z powodu zawisłości sporu, i nie ma potrzeby, by taki zarzut był przewidziany wyraźną normą prawną. W tym względzie rozróżnienie, które wprowadza skarżący, między poszczególnymi instancjami sądowniczymi oraz na podstawie faktu, że poszczególne postępowania sporne zachodzą na siebie w czasie, nie może zostać przyjęte, gdyż istota przedmiotu sporu była wciąż ta sama we wszystkich tych instancjach i postępowaniach.

(zob. pkt 98)

Odesłanie:

Trybunał: sprawy połączone C‑138/03, C‑324/03 i C‑431/03 Włochy przeciwko Komisji, 24 listopada 2005 r., Zb.Orz. s. I‑10043, pkt 64; sprawy połączone od C‑465/09 P do C‑470/09 P Diputación Foral de Vizcaya przeciwko Komisji, 9 czerwca 2011 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 58

8.      Zobacz tekst orzeczenia.

(zob. pkt 106)

Odesłanie:

Trybunał: sprawy połączone C‑125/07 P, C‑133/07 P, C‑135/07 P i C‑137/07 P Erste Group Bank i in. przeciwko Komisji, 24 września 2009 r., Zb.Orz. s. I‑8681, pkt 319; sprawa C‑498/09 P Thomson Sales Europe przeciwko Komisji, 10 czerwca 2010 r., niepublikowana w Zbiorze, pkt 138