Skarga wniesiona w dniu 6 września 2019 r. – Helsingin Kaupunki/Komisja

(Sprawa T-597/19)

Język postępowania: fiński

Strony

Strona skarżąca: Helsingin Kaupunki (Helsinki, Finlandia) (przedstawiciel: I. Aalto-Setälä, adwokat)

Strona pozwana: Komisja Europejska

Żądania

Strona skarżąca wnosi do Sądu o:

stwierdzenie nieważności w całości albo w części decyzji Komisji Europejskiej z dnia 28 czerwca 2019 r. dotyczącej pomocy państwa SA.33846 – (2015/C) (ex 2011/CP) oraz

obciążenie Komisji kosztami wraz z odsetkami poniesionymi w związku z niniejszym postępowaniem przez miasto.

Zarzuty i główne argumenty

Na poparcie skargi strona skarżąca podnosi następujące zarzuty.

Zarzut pierwszy: oczywisty błąd w zastosowaniu art. 107 ust. 1 TFUE w zaskarżonym postanowieniu.

Strona skarżąca podnosi, że Komisja w oczywisty sposób błędnie zastosowała zasadę podmiotu gospodarczego działającego w warunkach gospodarki rynkowej. W swojej analizie nie uwzględniła również należycie wszystkich informacji i wyjaśnień przedstawionych w trakcie postępowania wyjaśniającego, które wykazały, że przedmiotowe pożyczki zostały udzielone na normalnych warunkach rynkowych i zgodnie z procedurami, których przestrzegałby ostrożny inwestor prywatny w danych warunkach ekonomicznych.

Ocena spornych środków jest sprzeczna z praktyką decyzyjną Komisji i orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Komisja zastosowała metody obliczeniowe, które nie były odpowiednie do oceny konkretnych aspektów kredytów obrotowych.

Komisja popełniła również oczywisty błąd w ocenie uznając, że przedmiotowa pożyczka na sprzęt nie może zostać uznana za istniejącą pomoc.

Zarzut drugi: uzasadnienie zaskarżonej decyzji nie jest zgodne z wymogami art. 296 TFUE i odnośnym orzecznictwem.

Uzasadnienie zaskarżonej decyzji jest błędne, w szczególności w odniesieniu do oceny rynkowego charakteru ceny zakupu przedsiębiorstwa Helsingin Bussiliikenne (HelB), w której Komisja bezzasadnie zakwestionowała dokładność ekspertyzy przedłożonej przez Finlandię, nie przedstawiając jej jasnego i jednoznacznego stanowiska odnośnie do ceny rynkowej.

Zarzut trzeci: Zaskarżona decyzja jest sprzeczna z ogólnymi zasadami prawa Unii, w szczególności z zasadami ochrony uzasadnionych oczekiwań i proporcjonalności oraz narusza prawo do obrony.

W zaskarżonej decyzji Komisja uznała, błędnie i z naruszeniem zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, że pożyczka na wyposażenie przyznana HKL-Bussiliikenne stanowiła pomoc, w ten sposób, że dokonała wykładni pojęcia istniejącego programu pomocy w sposób węższy niż stanowisko uprzednio zgłoszone Finlandii.

Nakaz odzyskania pomocy wydany przez Komisję w zaskarżonej decyzji wyraźnie wykracza poza to, co jest konieczne do wyeliminowania nieuzasadnionej przewagi konkurencyjnej spowodowanej rzekomą pomocą państwa. Ostateczna cena zakupu uiszczona za działalność HelB była zgodna z warunkami rynkowymi. Nabywca działalności gospodarczej nie uzyskał nieuzasadnionej korzyści, ponieważ pomoc została uwzględniona w cenie zakupu. Rozszerzenie nakazu odzyskania środków na nabywcę przedsiębiorstwa jest zatem sprzeczne z zasadą proporcjonalności.

____________