Wniosek o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym złożony przez High Court (Irlandia) w dniu 8 lutego 2022 r. – Right to Know CLG/An Taoiseach
(Sprawa C-84/22)
Język postępowania: angielski
Sąd odsyłający
High Court (Irlande)
Strony w postępowaniu głównym
Strona wnosząca odwołanie: Right to Know CLG
Druga strona postępowania: An Taoiseach
Pytania prejudycjalne
Czy protokoły z formalnych posiedzeń organu władzy wykonawczej państwa członkowskiego, na których członkowie rządu mają spotykać się i działać jako ciało kolegialne należy zakwalifikować na potrzeby wniosku o udostępnienie informacji dotyczących środowiska w nich zawartych, jako „materiały przeznaczone do wewnętrznego komunikowania się [wewnętrzną komunikację]”, czy też jako „działania [obrady]” organu władzy publicznej w rozumieniu, odpowiednio, art. 4 ust. 1 lit. e) i art. 4 ust. 2 akapit pierwszy lit. a) dyrektywy 2003/4/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 28 stycznia 2003 r. w sprawie publicznego dostępu do informacji dotyczących środowiska i uchylającej dyrektywę Rady 90/313/EWG1 ?
Czy zakres zasady powagi rzeczy osądzonej (w rozumieniu wynikającym z Köbler C-224/011 , EU:C:2003:513 i późniejszego orzecznictwa) wykracza poza sentencję wcześniejszego wyroku i obejmuje ponadto ustalenia faktyczne i prawne poczynione w rzeczonym wcześniejszym wyroku? Innymi słowy: czy zakres zasady powagi rzeczy osądzonej jest ograniczony do zakazu ne bis in idem [action estoppel], czy też obejmuje on również powagę okoliczności osądzonej [issue estoppel]?
Czy, w toczącym się postępowaniu kontradyktoryjnym w przedmiocie zarzucanej niezgodności z dyrektywą 2003/4/WE, które dotyczy konkretnego wniosku o udzielenie informacji dotyczących środowiska, jeżeli skarżący/wnioskodawca uzyskał uchylenie decyzji, przy czym podniesione zarzuty oparte na prawie Unii zostały częściowo oddalone a częściowo uwzględnione, prawo Unii, a w szczególności zasada skuteczności, ma pierwszeństwo przed krajową zasadą powagi rzeczy osądzonej mającej za podstawę zarzut okoliczności osądzonej [issue estoppel], która zobowiązuje sąd krajowy do uniemożliwienia takiemu skarżącemu/wnioskodawcy – w ramach nowego postępowania zmierzającego do wydania kolejnego orzeczenia w przedmiocie tego samego roszczenia – zaskarżenie tego kolejnego orzeczenia na podstawie zarzutów opartych na prawie Unii, które zostały wcześniej oddalone, lecz w tych okolicznościach nie były przedmiotem odwołania?
Czy na odpowiedź na pytanie trzecie ma wpływ na okoliczność, że: (i) do Trybunału nie zwrócono się z wnioskiem o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym; (ii) żadna ze stron w postępowaniu przed sądem krajowym nie powołała się na właściwe orzecznictwo Trybunału?
____________
1 Dz.U. 2003, L 41, s. 26.
1 Wyrok z dnia 30 września 2003 r. (EU:C:2003:513)