Αίτηση προδικαστικής αποφάσεως την οποία υπέβαλε το Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio (Ιταλία) στις 9 Φεβρουαρίου 2022 – Fenice - Qualità per l’ambiente SpA κατά Ministero della Transizione Ecologica κ.λπ.
(Υπόθεση C-91/22)
Γλώσσα διαδικασίας: η ιταλική
Αιτούν δικαστήριο
Tribunale Amministrativo Regionale per il Lazio
Διάδικοι στην υπόθεση της κύριας δίκης
Προσφεύγουσα: Fenice - Qualità per l’ambiente SpA
Καθών: Ministero della Transizione Ecologica, Ministero dello Sviluppo Economico, Comitato nazionale per la gestione della Direttiva 2003/87/CE e per il supporto nella gestione delle attività di progetto del protocollo di Kyoto
Προδικαστικά ερωτήματα
Μπορεί η απόφαση που έλαβε η εθνική επιτροπή για τη διαχείριση της οδηγίας 2003/87/ΕΚ 1 και για την παροχή στηρίξεως στη διαχείριση των δραστηριοτήτων έργων που εμπίπτουν στο Πρωτόκολλο του Κιότο, λαμβανομένης υπόψη της διαδικασίας έκδοσης της απόφασης και, ιδίως, του μηχανισμού διαλόγου με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ο οποίος προβλέπεται στον κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμό (ΕΕ) 2019/331 2 σχετικά με τη συμπερίληψη εγκαταστάσεων στον κατάλογο για την κατανομή δικαιωμάτων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα, να αποτελέσει αντικείμενο αυτοτελούς προσφυγής ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης δυνάμει του άρθρου 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ, όταν η προσβαλλόμενη πράξη παράγει δεσμευτικά έννομα αποτελέσματα και αφορά άμεσα τον προσφεύγοντα οικονομικό φορέα;
Δύναται, σε αντίθετη περίπτωση, ο ιδιωτικός οικονομικός φορέας ο οποίος θίγεται άμεσα από τη μη κατανομή σε αυτόν δικαιωμάτων εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα βάσει της έρευνας που διεξήγαγαν από κοινού η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η εθνική επιτροπή για τη διαχείριση της οδηγίας 2003/87/ΕΚ και για την παροχή στηρίξεως στη διαχείριση των δραστηριοτήτων έργων που εμπίπτουν στο Πρωτόκολλο του Κιότο να προσβάλει την απόφαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής περί μη συμπερίληψης της εγκατάστασης στον κατάλογο κατά το άρθρο 14, παράγραφος 4, του κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμού (ΕΕ) 2019/331, ενώπιον του Γενικού Δικαστηρίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης δυνάμει του άρθρου 263, τέταρτο εδάφιο, ΣΛΕΕ;
Καταλαμβάνει η κατά το άρθρο 3, στοιχείο κα΄, της οδηγίας 2003/87/ΕΚ έννοια του «παραγωγού ηλεκτρικού ρεύματος», όπως αυτή προκύπτει από την απόφαση του Δικαστηρίου (πέμπτο τμήμα) της 20ής Ιουνίου 2019, ExxonMobil Production Deutschland GmbH κατά Bundesrepublik Deutschland, με αντικείμενο αίτηση προδικαστικής αποφάσεως που υπέβαλε στο Δικαστήριο, δυνάμει του άρθρου 267 ΣΛΕΕ, το Verwaltungsgericht Berlin (διοικητικό πρωτοδικείο Βερολίνου, Γερμανία) με απόφαση της 28ης Νοεμβρίου 2017, ομοίως και περιπτώσεις στις οποίες εγκατάσταση παράγει σε μικρότερο βαθμό ηλεκτρική ενέργεια από συμπαραγωγή, μη υψηλής απόδοσης, η οποία χαρακτηρίζεται ως παραγόμενη από πολλαπλές πηγές θερμικής ενέργειας, πέραν της συμπαραγωγής, οι οποίες είναι επιλέξιμες για αναγνώριση δωρεάν δικαιωμάτων εκπομπών;
Συνάδει μια τέτοια ερμηνεία του ορισμού του «παραγωγού ηλεκτρικού ρεύματος» με τις γενικές αρχές του δικαίου της Ένωσης περί τήρησης των όρων του ανταγωνισμού μεταξύ επιχειρήσεων σε περίπτωση χορήγησης κινήτρων και περί αναλογικότητας του μέτρου, εφόσον αποκλείεται πλήρως εγκατάσταση με πολλαπλές πηγές ενέργειας, χωρίς να διαχωρίζονται οι τιμές εκπομπών των πηγών θερμότητας, πέραν της συμπαραγωγής, οι οποίες είναι επιλέξιμες για χορήγηση των προβλεπόμενων οφελών;
____________
1 Οδηγία 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου, της 13ης Οκτωβρίου 2003, σχετικά με τη θέσπιση συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπής αερίων θερμοκηπίου εντός της Κοινότητας και την τροποποίηση της οδηγίας 96/61/ΕΚ του Συμβουλίου (ΕΕ 2003, L 275, σ. 32).
1 Κατ’ εξουσιοδότηση κανονισμός (ΕΕ) 2019/331 της Επιτροπής, της 19ης Δεκεμβρίου 2018, σχετικά με τον καθορισμό ενωσιακών μεταβατικών κανόνων για την εναρμονισμένη δωρεάν κατανομή δικαιωμάτων εκπομπής κατ' εφαρμογή του άρθρου 10α της οδηγίας 2003/87/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (ΕΕ 2019, L 59, σ. 8).