Υπόθεση T-341/09

Consejo Regulador de la Denominación de Origen Txakoli de Álava κ.λπ.

κατά

Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα) (ΓΕΕΑ)

«Κοινοτικό σήμα – Αίτηση καταχωρίσεως λεκτικού συλλογικού κοινοτικού σήματος TXAKOLI – Απόλυτοι λόγοι απαραδέκτου – Περιγραφικός χαρακτήρας – Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού (ΕΚ) 207/2009 – Άρθρο 66, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 – Έλλειψη διακριτικού χαρακτήρα – Άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο β΄, του κανονισμού 207/2009»

Περίληψη της αποφάσεως

1.      Γεωργία – Κοινή οργάνωση αγορών – Οίνος – Περιγραφή και παρουσίαση των οίνων – Κανονισμοί 1493/1999 και 753/2002 – Διάκριση μεταξύ γεωγραφικών ενδείξεων και συμπληρωματικών παραδοσιακών ενδείξεων

(Κανονισμός 1493/1999 του Συμβουλίου, άρθρο 47 § 2, στοιχείο ε΄· κανονισμός 753/2002 της Επιτροπής, άρθρο 23)

2.      Κοινοτικό σήμα – Συλλογικά κοινοτικά σήματα – Σημεία ή ενδείξεις που δύνανται να χρησιμεύσουν για δήλωση της γεωγραφικής προέλευσης των προϊόντων ή των υπηρεσιών – Εξαίρεση – Περιοριστική ερμηνεία

(Κανονισμοί του Συμβουλίου 207/2009, άρθρα 7 § 1,στοιχείο γ΄, και 66 § 2, και 1234/2007)

1.      Η διάκριση μεταξύ γεωγραφικών ενδείξεων, εν ευρεία εννοία, και παραδοσιακών ενδείξεων προέκυπτε σαφώς από τον κανονισμό 1493/1999, για την κοινή οργάνωση της αμπελοοινικής αγοράς (ΕΕ L 179, σ. 1) –δηλαδή του βασικού κανονισμού που προηγήθηκε του κανονισμού 1234/2007, για τη θέσπιση κοινής οργάνωσης των γεωργικών αγορών και ειδικών διατάξεων για ορισμένα γεωργικά προϊόντα (ενιαίου κανονισμού ΚΟΑ), και στον οποίο στηριζόταν ο κανονισμός 753/2002, για τη θέσπιση ορισμένων λεπτομερειών εφαρμογής του κανονισμού (ΕΚ) 1493/1999 όσον αφορά την περιγραφή, την ονομασία, την παρουσίαση και την προστασία ορισμένων αμπελοοινικών προϊόντων–, του οποίου το άρθρο 47, παράγραφος 2, στοιχείο ε΄, όριζε ότι οι κανόνες σχετικά με την περιγραφή, την ονομασία και την παρουσίαση ορισμένων προϊόντων που ενέπιπταν στο πεδίο εφαρμογής του εν λόγω κανονισμού, καθώς και σχετικά με την προστασία ορισμένων ενδείξεων, αναφορών και όρων, περιελάμβαναν, μεταξύ άλλων, τις διατάξεις περί χρησιμοποιήσεως γεωγραφικών και παραδοσιακών ενδείξεων.

Μεταξύ των παραδοσιακών ενδείξεων, το άρθρο 23 του κανονισμού 753/2002 –που καταργήθηκε από τον κανονισμό 607/2009, για τον καθορισμό ορισμένων λεπτομερών κανόνων εφαρμογής του κανονισμού 479/2008 όσον αφορά τις προστατευόμενες ονομασίες προέλευσης και τις προστατευόμενες γεωγραφικές ενδείξεις, τις παραδοσιακές ενδείξεις, την επισήμανση και την παρουσίαση ορισμένων προϊόντων του αμπελοοινικού τομέα– προέβλεπε ότι ως συμπληρωματική παραδοσιακή ένδειξη νοείται «ο όρος που χρησιμοποιείται κατά παράδοση για τον χαρακτηρισμό των [επιτραπέζιων οίνων με γεωγραφική ένδειξη και των VQPRD (οίνων ποιότητος παραγομένων σε καθορισμένη περιοχή)] στα κράτη μέλη παραγωγής και ο οποίος αναφέρεται κυρίως σε μια μέθοδο παραγωγής, παρασκευής, παλαίωσης ή στην ποιότητα, το χρώμα, τον τύπο της τοποθεσίας ή σε ένα ιστορικό γεγονός που συνδέεται με την ιστορία του εν λόγω οίνου και το οποίο ορίζεται στη νομοθεσία των κρατών μελών παραγωγής προς τον σκοπό της περιγραφής των εν λόγω οίνων που έχουν παραχθεί στο έδαφός τους». Συνεπώς, οι συμπληρωματικές παραδοσιακές ενδείξεις, κατά την έννοια του κανονισμού 753/2002 ήταν όροι που δήλωναν ορισμένα χαρακτηριστικά στοιχεία του οίνου, του τόπου παραγωγής ή της ιστορίας τους και όχι τη γεωγραφική προέλευσή του.

(βλ. σκέψεις 27-28)

2.      Κατά το άρθρο 66, παράγραφος 2, του κανονισμού 207/2009 για το κοινοτικό σήμα, κατά παρέκκλιση από το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του ιδίου αυτού κανονισμού, συλλογικά κοινοτικά σήματα κατά την έννοια της παραγράφου 1 μπορούν να αποτελέσουν σημεία ή ενδείξεις που δύνανται να χρησιμεύσουν στο εμπόριο για δήλωση της γεωγραφικής προέλευσης των προϊόντων ή των υπηρεσιών. Καθόσον το εν λόγω άρθρο 66, παράγραφος 2, εισάγει εξαίρεση από τον λόγο απαραδέκτου που προβλέπει το άρθρο 7, παράγραφος 1, στοιχείο γ΄, του κανονισμού αυτού, δεν πρέπει να ερμηνεύεται διασταλτικώς κατά τρόπο που να εμπίπτουν στο πεδίο εφαρμογής του τα σημεία τα οποία αποτελούν γεωγραφική ένδειξη μόνον επί της ουσίας.

Όσον αφορά την όλως ειδική αγορά του οίνου, αν γίνει δεκτό, στο πλαίσιο της εξετάσεως αιτήσεως καταχωρίσεως που υποβάλλεται ενώπιον του Γραφείου Εναρμονίσεως στο πλαίσιο της Εσωτερικής Αγοράς (εμπορικά σήματα, σχέδια και υποδείγματα), ότι ο όρος του οποίου ζητείται η καταχώριση δηλώνει ή μπορεί να χρησιμεύσει για να δηλώσει, στο πλαίσιο της συνήθους χρήσεως εκ μέρους του ενδιαφερόμενου κοινού, ορισμένη χώρα ως γεωγραφική προέλευση του οικείου οίνου, αυτό θα έθιγε τη δικαιοδοσία των αρχών που μετέχουν στις διαδικασίες για τη σύσταση νέων προστατευόμενων ονομασιών προελεύσεως ή προστατευόμενων γεωγραφικών ενδείξεων που θα περιλαμβάνουν τον όρο αυτό ή για την αύξηση του αριθμού των ονομασιών που συνδέονται με τις ενδείξεις αυτές.

Απόκειται, όμως, στις αρχές αυτές να καθορίσουν, στο πλαίσιο του περιθωρίου εκτιμήσεως που διαθέτουν και αφού εξετάσουν το σύνολο των κρίσιμων περιστάσεων, εάν ένας όρος πρέπει να προστατεύεται ως προσδιορισμός της γεωγραφικής προελεύσεως προϊόντος, τούτο δε τηρώντας την ειδική διαδικασία που ορίζει προς τούτο ο κανονισμός 1234/2007, για τη θέσπιση κοινής οργάνωσης των γεωργικών αγορών και ειδικών διατάξεων για ορισμένα γεωργικά προϊόντα (ενιαίος κανονισμός ΚΟΑ), και η οποία μεταξύ άλλων παρέχει ειδικά δικαιώματα στους ενδιαφερομένους και συνεπάγεται τη δυνατότητα αμφισβητήσεως, ενώπιον των δικαιοδοτικών οργάνων της Ένωσης, της οριστικής αποφάσεως που θα λάβει σχετικώς η Επιτροπή.

(βλ. σκέψεις 35-37)