Αναίρεση που άσκησε στις 8 Σεπτεμβρίου 2011 η Ευρωπαϊκή Επιτροπή κατά της αποφάσεως που εξέδωσε το Δικαστήριο Δημόσιας Διοίκησης στις 28 Ιουνίου 2011 στην υπόθεση F-55/10, AS κατά Επιτροπής
(Υπόθεση T-476/11 P)
Γλώσσα διαδικασίας: η γαλλική
Διάδικοι
Αναιρεσείουσα: Ευρωπαϊκή Επιτροπή (εκπρόσωποι: J. Currall και B. Eggers)
Αντίδικος κατ' αναίρεση: AS (Βρυξέλλες, Βέλγιο)
Αιτήματα της αναιρεσείουσας
Η αναιρεσείουσα ζητεί από το Γενικό Δικαστήριο:
να αναιρέσει την απόφαση του Δικαστηρίου Δημόσιας Διοίκησης (στο εξής: ΔΔΔ), της 28ης Ιουνίου 2011, στην υπόθεση F-55/10, [AS] κατά Επιτροπής και
να αποφανθεί κατά νόμον επί των δικαστικών εξόδων.
Λόγοι αναιρέσεως και κύρια επιχειρήματα
Προς στήριξη της αναιρέσεως, η Επιτροπή προβάλλει τέσσερις λόγους.
Ο πρώτος λόγος αντλείται από νομική πλάνη, διότι το ΔΔΔ δέχθηκε τη συνδρομή εννόμου συμφέροντος για την ακύρωση της αποφάσεως περί απορρίψεως της υποψηφιότητας. Η Επιτροπή προβάλλει:
πρώτον, παράβαση του δικαίου της Ένωσης διότι δεν ελήφθη υπόψη η απόφαση του Γενικού Δικαστηρίου της 9ης Δεκεμβρίου 2010, η οποία εκδόθηκε στην υπόθεση T-526/08 P, Επιτροπή κατά Strack, στο μέτρο που το ΔΔΔ δέχθηκε ότι η ενδιαφερόμενη είχε έννομο συμφέρον να ζητήσει την ακύρωση της αποφάσεως περί απορρίψεως της υποψηφιότητάς της στην επίμαχη θέση παρά το γεγονός ότι δεν είχε ζητήσει την ακύρωση της αποφάσεως περί διορισμού, καθόσον οι εν λόγω δύο αποφάσεις ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες·
δεύτερον, εσφαλμένο νομικό χαρακτηρισμό των πραγματικών περιστατικών διότι δέχθηκε αφηρημένα τη συνδρομή εννόμου συμφέροντος χωρίς να εξετάσει συγκεκριμένα όλα τα στοιχεία·
τρίτον, εσφαλμένη άρνηση να λάβει υπόψη ορισμένα στοιχεία προερχόμενα από τον ιατρικό φάκελο τα οποία καταδείκνυαν ότι η προσφεύγουσα δεν είχε εν προκειμένω έννομο συμφέρον.
2. Ο δεύτερος λόγος αντλείται, αφενός, από παράβαση του δικαίου της Ένωσης κατά την ερμηνεία και εφαρμογή του κανόνα της ταυτότητας του αντικειμένου μεταξύ της διοικητικής ενστάσεως και της προσφυγής, παραπέμποντας στην απόφαση του ΔΔΔ της 1ης Ιουλίου 2010, η οποία εκδόθηκε στην υπόθεση F-45/07, Mandt κατά Κοινοβουλίου, και εκτιμώντας ότι ο νέος λόγος που αντλείται από παράβαση του κανονισμού υπηρεσιακής καταστάσεως των υπαλλήλων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (στο εξής: ΚΥΚ) ήταν παραδεκτός παρά το γεγονός ότι δεν προβλήθηκε κατά την άσκηση της διοικητικής ενστάσεως και ήταν "πολύ διαφορετικός" από τον μοναδικό λόγο ο οποίος προβλήθηκε με τη διοικητική ένσταση και ο οποίος αντλούνταν από παράβαση των όρων της ανακοινώσεως κενής θέσεως και, αφετέρου, από παράβαση του άρθρου 91, παράγραφος 2, του ΚΥΚ, δεχόμενο ότι ως "αιτία της διαφοράς" πρέπει να νοείται η "αμφισβήτηση από τον προσφεύγοντα της εσωτερικής νομιμότητας της προσβαλλομένης πράξεως ή, εναλλακτικώς, η αμφισβήτηση της εξωτερικής νομιμότητάς της", κρίση η οποία στερεί κάθε νοήματος τη διοικητική διαδικασία που προηγείται της ασκήσεως της προσφυγής και ουδόλως εξυπηρετεί τον σκοπό της διαδικασίας αυτής που έγκειται στην υποστήριξη της φιλικής διευθετήσεως της διαφοράς μεταξύ του ενδιαφερομένου και της ΑΔΑ.
3. Ο τρίτος λόγος αντλείται από παράβαση του άρθρου 7, παράγραφος 1, του ΚΥΚ και από εσφαλμένη αιτιολογία, καθόσον το ΔΔΔ ερμήνευσε το άρθρο 7, παράγραφος 1, του ΚΥΚ ως αναγνωρίζον απόλυτο δικαίωμα σε κάθε υπάλληλο να έχει πρόσβαση σε όλες τις θέσεις του βαθμού του. Το ΔΔΔ παρερμήνευσε, συνεπώς, το περιεχόμενο του άρθρου 7, παράγραφος 1, του ΚΥΚ και του άρθρου 10 του παραρτήματος XIII του ΚΥΚ, καθώς και τις εξηγήσεις που παρέσχε η Επιτροπή ως προς το συμφέρον της υπηρεσίας.
4. Ο τέταρτος λόγος αντλείται από παράβαση του δικαίου της Ένωσης, επιδικάζοντας το ποσό των 3 000 ευρώ ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, ενώ ο λόγος που αντλείται από παράβαση του άρθρου 7 του ΚΥΚ ήταν όχι μόνον απαράδεκτος, αλλά και αβάσιμος.
____________